Na czym polega Klauzula Mateusza dotycząca rozwodów. Słyszałem o tzw przywileju Pawłowym ,ale o co chodzi z jakąś klauzulą Mateusza?

A ja wam powiadam: Każdy, kto oddala swoją żonę - poza wypadkiem nierządu - naraża ją na cudzołóstwo;
(Mateusza 5:32)

Dzięki ,,czytałem chyba coś na ten temat i z tego co wiem to błąd w tłumaczeniu,,podobno powinno tam być"łącznie w wypadku nie rządu",,ale nie mówię jak jest,,może ktoś inny się wypowie....

Szczerze powiem, nie mam pojęcia, o co chodzi z tą Twoją propozycją poprawnego tłumaczenia. Jakoś to co ująłeś w cudzysłów za nic mi nie pasuje w tym miejscu i ładu ni składu nie ma...

A tłumaczenie jest ok, a chodzi w tym przypadku o nierząd w znaczeniu nierządnego małżeństwa, czyli o sytuację, gdy ktoś uważał się za małżeństwo,a tak naprawdę małżeństwem nie byli (taki konkubinat). Wówczas można odprawić tę 'żonę', bo to nie byłby rozwód.

@szumi
No raczej nie oto chodzi.
kto oddala swoją żonę - nie jest to żadna chwilowa konkubina, tylko "sakramentalna" żona.
Chodzi tu mniej więcej o coś w rodzaju separacji.

Nie. Jezus wyraźnie broni nierozerwalności małżeństwa, przez co nie dopuszczał do rozejścia się prawdziwych małżonków.

Egzegeci wskazują, że chodzi w tym fragmencie właśnie o nierząd w znaczeniu 'nierządnego zawarcia małżeństwa', czyli mówiąc współczesnym językiem kodeksu mowa jest o małżeństwie nieważnym.

Tam jest użyte słowo gineka czy coś takiego- które oznacza żonę i kobietę. Tak jak w niemieckim die Frau.

@ Szumi skoro to takie pewne to znaczy, że inni chrześcijanie są gupi ?

Co rozumiesz przez innych chrześcijan?

Protestantów ? Anglikanów ?

Konkretny przykład ślub ks. Karola z rozwódką Camillą - odbył się w kościele- oglądałam w telewizji.

Owszem, ale pytanie brzmi: czy uznają sakramentalność małżeństwa?

Protestanci nie uznają małżeństwa za sakrament, dlatego też nie mają co do niego specjalnego prawodawstwa. Uznają w tej materii za kompetentne prawo państwowe. Czyli jeśli prawo cywilne danego państwa uznaje rozwody i ponowne związki cywilne (nie są to małżeństwa w sensie kanonicznym) to wspólnota kościelna nie ma nic do tego.

Jak jest u anglikanów? Szczerze powiem, że nie wiem i nie chce mi się szukać, ale biorąc pod uwagę tło powstania kościoła anglikańskiego zapewne dopuszczają rozwodu i kolejne związki. Wszak o to chodziło ówczesnemu królowi.

Dlatego nie można mówić, że są głupi, ale że inaczej interpretują zapisy Pisma i odrzucając Tradycję Apostolską nie uznają sakramentu małżeństwa.

Inną kwestią są prawosławni, którzy uznając sakramentalność małżeństwa dopuszczają w przypadku zdrady rozwód i ponowne małżeństwo.
Ale u nich jest to starożytna zasada, której się trzymają i wynika ona z nieprawidłowego zinterpretowania tych słów.
To tak samo jak tym przywilejem pawłowym, o którym już Ci kiedyś pisałem. Przypisali coś komuś, czego dana osoba nie powiedziała (czy to Pawłowi, czy Jezusowi).

Ale nie znaczy to, że nie uważają ponownego małżeństwa za cudzołożne.

A uznają?
Z tego, co wiem, to nie mają nic przeciwko...
Ale mogę się mylić.
Jeśli istotnie się mylę, proszę o sprostowanie i podanie jakiegoś źródła, gdzie można o tym się dowiedzieć

EDIT:
Faktycznie Luteranie uznają rozwody, choć nie popierają...
Jak jest u innych... nie wiem, ale pewnie jeszcze 'luźniej'.

Nie mniej jak stwierdza Stanowisko Kościoła Ewangelicko-Augsburskiego w RP wobec małżeństwa, wspólnota kościelna nie ingeruje w kwestie rozstrzygnięć sądów cywilnych uznając ich kompetencję...

http://www.luteranie.pl/www/biblioteka/ ... st-mal.htm

Czyli zasadniczo nie sprzeciwia się rozwodom, choć widzą w tym pewien problem.

Tu widzę problem- bo albo ktoś zawinił nie precyzując dokładnie tych zapisów- albo nie jest to takie istotne- albo pozostawiono to do rozstrzygnięcia kościołowi...

Ale interpretować się powinno w sposób mniej dla nas wygodny- czyli KK ma rację.

Choć trochę dziwne, że to prawosławni źle zinterpretowali greckie słowa- bo ich językiem liturgicznym była greka- a naszym łacina.

Widocznie stereotyp biskupa czynnego geja lub rozwodnika ciągle żywy.
Nie patrz na luteranów jako reprezentatywnych, bo to tacy krypto-katolicy są.

Na świecie jest blisko 593 mln protestantów, a w tym tylko 68,5 mln luteranów.

Stanowisko Kościoła w sprawie małżeństwa i rodziny
Autor: Rada Kościoła Chrześcijan Baptystów w RP
Saturday, 06 October 2007
Uchwała Międzykonferencyjnego Zjazdu Delegatów Kościoła Chrześcijan Baptystów w RP z dnia 3 maja 1997 r. w sprawie małżeństwa i rodziny. Uchwała
Międzykonferencyjnego Zjazdu Delegatów Kościoła Chrześcijan Baptystów w RP
z dnia 3 maja 1997 r. w sprawie małżeństwa i rodziny

Kościół Chrześcijan Baptystów - świadomy kryzysu moralności i osłabienia autorytetu małżeństwa i rodziny w naszym społeczeństwie:


1. Uznaje Boskie pochodzenie instytucji małżeństwa, jako trwałego związku mężczyzny z kobietą (Mt 19,5-6; 1 Mojż 2,22-24),
który przerwać może dopiero śmierć współmałżonka (1 Kor 7,39; Rz 7,2-3).
(...)
3.Uznaje rozwód za niezgodny z wolą Bożą w stosunku do małżeństwa (Mal 2,13-16; 1 Kor 7,10-11.27a),
możliwy zaś tylko w dwóch przypadkach opisanych w Mt 19,9 oraz 1 Kor 7,15.
// czyli klauzula Mateusza (separacja/pseudo-rozwód)
Powtórne małżeństwo jest możliwe po śmierci współmałżonka (1 Kor 7,39b).

Komentarz z Biblii Poznańskiej:

"Najprostsze wydaje się rozwiązanie J. Bonsirvena, według którego chodzi o małżeństwo nieważne legalnie, ale uchodzące za ważne. Sens Mt 5,32 byłby następujący: Każdy, kto rozwodzi się z żoną z wyjątkiem wypadku małżeństwa nieważnego, sprawia, że będzie ona winna cudzołóstwa. Wypadek małżeństwa nieważnego, a w opinii powszechnej uchodzącego za ważne, znany prawodawstwu żydowskiemu, wyjaśnia umieszczenie go w Ewangelii przeznaczonej dla czytelników pochodzenia żydowskiego, którzy znali przepisy prawne ustalające przeszkody małżeńskie i pojęcie związku nieważnego pomimo pozorów legalności. Wyjaśnia też jego pominięcie przez Mk i Łk oraz Pawła piszących dla środowiska nieżydowskiego i nieobeznanego z przewidywanym przez prawo judaistyczne wypadkiem. Kościół grecki rozumie przez rozpustę cudzołóstwo i na podstawie tego tekstu Mt pozwala na rozwód w wypadku wiarołomności żony."

Czyli wygląda na to, że w tej kwestii Kościół Katolicki przyjął interpretację wywodzącą się z orędzia skierowanego do żydów, a Prawosławny - do pogan. Czy to od razu oznacza "nieprawidłowe zinterpretowanie tych słów" - nie wiem. Może tak, może nie. Inna tradycja.