Nie robią na mnie wrażenia Twoje erystyczne akrobacje i chyba nie doczekam się wyjasnień na jakiej podstawie w starotestamentowych teofaniach nalezy widzieć Syna Bożego.


Tak sie składa, iż własnościa natury boskiej jest niewidzialność przyjmując, iż Ojciec i Syn posiadaja jakościowo i numerycznie tę sama naturę boską nalezy przyjąc iz sa tak samo niewidzialni.

Jest powiedziane o Bogu, że nikt Go nigdy nie widział


O Synu, którym jest człowiek Jezus narodzony za Panowania cesarza Augusta, którego Bóg uczynił Panem i Chrystusem.


Wniosek nie wypływa z przedstawionych przesłanek i jest błędny logicznie (Non sequitur). Bóg wielokrotnie przemawiał do proroków min. poprzez Anioła, który był reprezetantem samego Boga i odbierał na zasadzie pełnomocnictwa cześć należną samemu posyłającemu. A skrypturystycznie istnieja takie same podstawy do identyfikowania tego anioła z Synem jak z Archaniołem Michałem (czytaj żadne)


Najpierw sam zacznij czytać ze zrozumieniem a później napominaj innych z tekstu wynika bezdyskusyjnie, iż owym wysłannikiem jest Anioł Jahwe


I znów puściłes wodze fantazji popełniasz podstawowy wręcz szkolny błąd logiczny (Non Sequitur) Twoje wnioski nie wypływaja z przesłanek. Skoro ów "mąż" jest wodzem wojsk Jahwe nie jest samym Jahwe, gdyż jest wodzem wojsk Jego. Istnieje mnóstwo przykładów w ST, gdzie Bóg posyła w imieniu swoim Anioła czy tez Aniołów, którym ze strony ludzi wyrządzana jest cześć w rzeczywistości spływająca na Tego, który ich posłał i którego wole objawiają.


W krzaku Mojżesz rozmawiał z Aniołem "A gdy sie wypełniło czterdzieści lat ukazał mu sie na puszczy góry Synaj Anioł pański w płomieniu ognistym w krzaku". Dz Ap 7.31



Chrystus na ziemi nie był kapłanem stał sie Nim dopiero po tym jak został wzbudzony z martwych i wprowadzony na ów przyszły świat o którym wielokrotnie mówi autor listu do Żydów (min. Hbr 1.6, Hbr 2.5)
Hbr 8.4
" Gdyby więc był na ziemi, to nawet nie byłby kapłanem, gdyż sa tu inni którzy składają ofiary według postanowień Prawa" zatem Chrystus swój urząd kapłański sprawuje dopiero po zmartwychwstaniu i wstąpieniu na prawicę Majestatu Boga. I tak jak niegdys kapłan wchodził raz do roku do miejsca najświetszego z krwia ofiar (Hebr 9.7) tak Chrystus wszedł do świątyni nie uczynionej reką ludzką Hebr 9.24 i tam przed obliczem Bozym się za nami wstawia.

Łukasza 20:41-44 "Natomiast On rzekł do nich: Jak można twierdzić, że Mesjasz jest synem Dawida? (42) Przecież sam Dawid mówi w Księdze Psalmów: Rzekł Pan do Pana mego: Siądź po prawicy mojej, (43) aż położę nieprzyjaciół Twoich jako podnóżek pod Twoje stopy. (44) Dawid nazywa Go Panem: jak zatem może On być [tylko] jego synem?"

Jezus odnosi tu do siebie proroctwo o tym że to JHWH połozy pod stopy Mesjasza jego wrogów. W listach nastąpi rozwinięcie tej myśli.

Łukasza 22:42 " tymi słowami: Ojcze, jeśli chcesz, zabierz ode Mnie ten kielich! Jednak nie moja wola, lecz Twoja niech się stanie!"

Jezus w modlitwie do Ojca wyraźnie rozróznia swoją i jego wolę. Analogicznie do Mateusza 27:46

Łukasza 22:69 "Lecz odtąd Syn Człowieczy siedzieć będzie po prawej stronie Wszechmocy Bożej."

Łukasza 23:46 "Wtedy Jezus zawołał donośnym głosem: Ojcze, w Twoje ręce powierzam ducha mojego. Po tych słowach wyzionął ducha."

Jezus powierza Ojcu swego ducha - wie że umiera i to czy zostanie wskrzeszony zależy od JHWH. Bo to JHWH wskrzesił Jezusa a nie wskrzesił się on sam - ale o tym dyskusja już była.

Natępnym razem fragmenty o Bogu i Jezusie z początków Ewangeli Jana

Ewangelia Jana

Jana 1:1-5 "Na początku był Słowo, a Słowo był u Boga i Słowo był bogiem. 2 Ten był na początku u Boga. 3 Wszystko zaczęło istnieć przez niego, a bez niego nic nie zaczęło istnieć. Tym, co zaczęło istnieć 4 poprzez niego, było życie, a życie było światłem ludzi. 5 I światło świeci w ciemności, a ciemność go nie przemogła." NŚ


Słowo (gr. lògos, rodz. męski) był „u Boga”, nie mógł więc jednocześnie być Bogiem, tzn. Bogiem Wszechmocnym (ponadto gdyby w w. 1 rzeczywiście chodziło o to, że Słowo jest Bogiem, nie byłby potrzebny w. 2). Prócz tego za drugim razem greckie określenie theòs („bóg”) występuje bez rodzajnika (gr. ho). Słowa θεός [theòs — „bóg; boski”] oraz ὁ θεός [ho theòs — „Bóg”] nie oznaczały tego samego. Konstrukcja taka wskazuje na cechę i opisuje naturę Słowa i oznacza, że „logos ma naturę theos".

Jana 1:14 "A Słowo stało się ciałem*
i zamieszkało* wśród nas.
I oglądaliśmy Jego chwałę,
chwałę, jaką Jednorodzony otrzymuje od Ojca,
pełen* łaski i prawdy. " BT

Syn-Słowo otrzymał chwałę od Ojca.

Jana 1:18 "Boga nikt nigdy nie widział, Ten Jednorodzony Bóg, który jest w łonie Ojca, [o Nim] pouczył*."

Boga Wszechmocnego nikt nigdy nie widzial w przeciwieństwie do jego Syna - Jezusa który przyszedł w imieniu swego Ojca by o nim nauczać.

Jana 3:34-36 Kto przyjął Jego świadectwo, wyraźnie potwierdził, że Bóg jest prawdomówny. 34 Ten bowiem, kogo Bóg posłał, mówi słowa Boże: a z niezmierzonej obfitości udziela [mu] Ducha*. 35 Ojciec miłuje Syna i wszystko oddał w Jego ręce. 36 Kto wierzy w Syna, ma życie wieczne; kto zaś nie wierzy Synowi, nie ujrzy życia, lecz grozi mu gniew Boży».

Bóg i Syn Boży w interakcji - Bóg udziela Synowi ducha - czyli swojej mocy, przekazuje wszystko Synowi - Syn jako doskonały pośrednik we wszystkim - stworzeniu, zbawieniu, sądzeniu, dostępie do Ojca etc.

Jana 4:34 Powiedział im Jezus: «Moim pokarmem jest wypełnić wolę Tego, który Mnie posłał, i wykonać Jego dzieło.

Zadanie Jezusa polegało na wykonywaniu woli Ojca i dokończeniu dzieła zbawienia które rozpoczął Bóg po grzechu pierworodnym i kontynułował w trakcie dziejów Izraela.


Jana 5:18-20 18 Dlatego więc usiłowali Żydzi tym bardziej Go zabić, bo nie tylko nie zachowywał szabatu, ale nadto Boga nazywał swoim Ojcem, czyniąc się równym Bogu. 19 W odpowiedzi na to Jezus im mówił: «Zaprawdę, zaprawdę, powiadam wam: Syn nie mógłby niczego czynić sam od siebie, gdyby nie widział Ojca czyniącego. Albowiem to samo, co On czyni, podobnie i Syn czyni. 20 Ojciec bowiem miłuje Syna i ukazuje Mu to wszystko, co On sam czyni, i jeszcze większe dzieła ukaże Mu, abyście się dziwili.

Żydzi zarzucają Jezusowi że czyni się równym Bogu. Jezus odpiera ten fałszywy zarzut podejmując się swojej obrony. Wyraźnie stwierdza że to co czyni - naucza, uzdrawia, nie czyni z własnej woli lecz z woli JHWH - z jego posłannictwa. Poza tym jak wskazuje werset 20 to co czyni Jezus to jeszcze nie wszystkie zadania od Ojca. W przyszłości otrzyma on jeszcze inne, jeszcze wieksze dzieła do wykonania.

Jana 5:22 Ojciec bowiem nie sądzi nikogo, lecz cały sąd przekazał Synowi,

Kolejną kompetencją przekazaną Jezusowi przez Boga jest sądzenie.

Jana 5:26 Podobnie jak Ojciec ma życie w sobie, tak również dał Synowi: mieć życie w sobie samym.

To Bóg-JHWH jest źródłem życia Syna, to On dał mu to życie. Skoro tak Ojciec musiął istnieć wcześniej niż Syn, ergo Syn jest stworzeniem.

Jana 5:30 Ja sam z siebie nic czynić nie mogę. Tak, jak słyszę, sądzę, a sąd mój jest sprawiedliwy; nie szukam bowiem własnej woli, lecz woli Tego, który Mnie posłał.

Jezus wyraża swoją zaleznośc od Ojca i kierowanie się jego wytycznymi z którymi został posłany.

Jana 5:36,37 Ja mam świadectwo większe od Janowego. Są to dzieła, które Ojciec dał Mi do wykonania; dzieła, które czynię, świadczą o Mnie, że Ojciec Mnie posłał. 37 Ojciec, który Mnie posłał, On dał o Mnie świadectwo. Nigdy nie słyszeliście ani Jego głosu, ani nie widzieliście Jego oblicza;

Jezus podkreśla że Ojca nikt, nigdy nie widział, tymczasem on przyszedł by oznajmiac Jego wolę - stał się widocznym przedstawicielem Boga o którym świadczyły Pisma.

Jana 6:46 "Nie znaczy to, aby ktokolwiek widział Ojca; jedynie Ten, który jest od Boga, widział Ojca."

Slowa te korespondują z Jana 5:36,37, Jezus po raz kolejny podkreśla że tylko on widział Ojca. Oglądanie prawdziwego oblicza Boga przez ludzi jest niemożliwe.

Jana 7:16 "Odpowiedział im Jezus mówiąc: «Moja nauka nie jest moją, lecz Tego, który Mnie posłał."

Jezus kolejny raz podkreśla że głosi nauke Ojca, nie swoją, głosi to co mu Ojciec nakazał.

Jana 8:42 "Rzekł do nich Jezus: «Gdyby Bóg był waszym Ojcem, to i Mnie byście miłowali. Ja bowiem od Boga wyszedłem i przychodzę. Nie wyszedłem od siebie, lecz On Mnie posłał.

Jezus nie przyszedł z własnej inicjatywy - przybył z polecenia Boga

Jana 10:14,15 Ja jestem dobrym pasterzem i znam owce moje, a moje Mnie znają, 15 podobnie jak Mnie zna Ojciec, a Ja znam Ojca. Życie moje oddaję za owce.



Jana 10:25 Rzekł do nich Jezus: «Powiedziałem wam, a nie wierzycie. Czyny, których dokonuję w imię mojego Ojca, świadczą o Mnie.

Jezus jest reprezentantem Ojca na ziemi dokonując czynów w jego Imieniu.


Jana 10:29,30 Ojciec mój, który Mi je dał, jest większy od wszystkich*. I nikt nie może ich wyrwać z ręki mego Ojca. 30 Ja i Ojciec jedno jesteśmy».

Wersetem tym często posługują się zwolennicy koncepcji trynitarnej.
O jaką jedność chodziło Jezusowi. Czy o ontologiczną?

Żydzi zarzucili Jezusowi bluźnierstwo że czyni się równym Bogu. Wobec tego Jezus podejmuje się swojej obrony:

Jana 10: 31-37 I znowu Żydzi porwali kamienie, aby Go ukamienować. 32 Odpowiedział im Jezus: «Ukazałem wam wiele dobrych czynów pochodzących od Ojca. Za który z tych czynów chcecie Mnie ukamienować?» 33 Odpowiedzieli Mu Żydzi: «Nie chcemy Cię kamienować za dobry czyn, ale za bluźnierstwo, za to, że Ty będąc człowiekiem uważasz siebie za Boga». 34 Odpowiedział im Jezus: «Czyż nie napisano w waszym Prawie: Ja rzekłem: Bogami jesteście?* 35 Jeżeli [Pismo] nazywa bogami tych, do których skierowano słowo Boże - a Pisma nie można odrzucić - 36 to jakżeż wy o Tym, którego Ojciec poświęcił i posłał na świat, mówicie: "Bluźnisz", dlatego że powiedziałem: "Jestem Synem Bożym?" 37 Jeżeli nie dokonuję dzieł mojego Ojca, to Mi nie wierzcie! 38 Jeżeli jednak dokonuję, to choćbyście Mnie nie wierzyli, wierzcie moim dziełom, abyście poznali i wiedzieli, że Ojciec jest we Mnie, a Ja w Ojcu». 39 I znowu starali się Go pojmać, ale On uszedł z ich rąk.

Jezus broni się powołując na znaczenie słowa 'bóg' że nie odnosi się jedynie do JHWH i podkresla że to Ojciec uświęcił go i posłał na ten świat, że sam jest "Synem Bożym" który wykonuje dzieła Ojca - a więc łączy go z Ojcem jednośc moralna, jednośc celów i zasad. Mówi o tym wprost w Jana 17:21-23

Fakt zrodzenia świadczy o jedności ontologicznej Ojca i Syna. Poza tym konsekwencją odrzucania tej jedności politeizm lub sprzeczna wewnętrznie opinia, że Chrystus Bogiem jednocześnie jest i nie jest lub jest Bogiem, ale nieprawdziwym, bo prawdziwym jest Ojciec.

Tak by było gdyby termin #bóg# odnosił się tylko do jednego bytu. Jednak określano nim obiekty kultu innych narodów, Szatana, Mojżesza, starszych i przywódców narodu zydowskiego a nawet aniołów. Wobec tego nawet nazwanie Jezusa bogiem i nie utozsamianie go z JHWH nie prowadzi ani do politeizmu ani do uznania że Jezus jest jakimś 'nieprawdziwym' bogiem.

Jana 11:41,42 "Jezus wzniósł oczy do góry i rzekł: «Ojcze, dziękuję Ci, żeś mnie wysłuchał. 42 Ja wiedziałem, że mnie zawsze wysłuchujesz. Ale ze względu na otaczający Mnie lud to powiedziałem, aby uwierzyli, żeś Ty Mnie posłał». "

Modlitwa Jezusa przed wskrzeszeniem Łazarza. Jezus dobrze zna Ojca, zawsze jego prośby wobec niego są zgodne z Jego wolą więc jest pewny że On go wysłuchuje. Pokazuje też to że Jezus nie wskrzesił Łazarza własną mocą lecz mocą otrzymana od Ojca. Jezus kolejny raz podkreśla że został wysłany przez Ojca. Wiara w boskie posłannictwo Jezusa jest istotna dla chrześcijan.

Jana 12:13 "Nazajutrz wielki tłum, który przybył na święto, usłyszawszy, że Jezus przybywa do Jerozolimy, 13 wziął gałązki palmowe i wybiegł Mu naprzeciw. Wołali: Hosanna! Błogosławiony, który przychodzi w imię Pańskie* (JHWH) oraz «Król izraelski!» "

Jezus przychodzi w imieniu Jahwe (jak wskazuje przypis w BT).

Jana 12:27,28 "Teraz dusza moja doznała lęku i cóż mam powiedzieć? Ojcze, wybaw Mnie od tej godziny. Nie, właśnie dlatego przyszedłem na tę godzinę*. 28 Ojcze, wsław Twoje imię!». Wtem rozległ się głos z nieba: «Już wsławiłem i jeszcze wsławię»."

Głos z nieba - przemawia sam Bóg Wszechmocny odpowiadając na słowa swego syna. Bóg otacza chwałą swoje jedyne, najświętsze imię - JHWH.

Jana 12:44,45 "Jezus zaś tak wołał: «Ten, kto we Mnie wierzy, wierzy nie we Mnie*, lecz w Tego, który Mnie posłał. 45 A kto Mnie widzi, widzi Tego, który Mnie posłał."

Boga nikt nigdy nie widział (z ludzi) i ujrzeć nie może. Jezus jako doskonały naśladowca cech swego Ojca objawia ludziom zachwycające przymioty Boga swoim postępowaniem.

Jana 12:49,50 "Nie mówiłem bowiem sam od siebie, ale Ten, który Mnie posłał, Ojciec, On Mi nakazał, co mam powiedzieć i oznajmić. 50 A wiem, że przykazanie Jego jest życiem wiecznym. To, co mówię, mówię tak, jak Mi Ojciec powiedział»."

Jezus podkreśla że nie naucza swoich nauk ale tego co zostało mu przekazane przez JHWH. To JHWH powziął zamierzenie którego celem jest uświęcenie swojego imienia i przywrócenie ludziom życia wiecznego, zaś realizuje je za pośrednictwem swego Syna.

Jana 13:31 Po jego wyjściu rzekł Jezus: «Syn Człowieczy został teraz otoczony chwałą, a w Nim Bóg został chwałą otoczony.

Jana 14:13 A o cokolwiek prosić będziecie w imię moje, to uczynię, aby Ojciec był otoczony chwałą w Synu.

Dzieła Jezusa przynosiły chwałę Bogu. Za cuda dokonywane przez Jezusa ludzie wysławiali Boga. Podobnie Bóg odpowiada na modlitwy za pośrednictwem Jezusa, a wdzięczność za dary uzyskane w wyniku modlitw są kierowane do Ojca - źródła "wszelkiego dobrego podarunku" (Jana 15:16) i "mocy Bożej"

Jana 14:8-12 Rzekł do Niego Filip: «Panie, pokaż nam Ojca, a to nam wystarczy». 9 Odpowiedział mu Jezus: «Filipie, tak długo jestem z wami, a jeszcze Mnie nie poznałeś? Kto Mnie zobaczył, zobaczył także i Ojca. Dlaczego więc mówisz: "Pokaż nam Ojca?" 10 Czy nie wierzysz, że Ja jestem w Ojcu, a Ojciec we Mnie? Słów tych, które wam mówię, nie wypowiadam od siebie. Ojciec, który trwa we Mnie, On sam dokonuje tych* dzieł. 11 Wierzcie Mi, że Ja jestem w Ojcu, a Ojciec we Mnie. Jeżeli zaś nie - wierzcie przynajmniej ze względu na same dzieła! 12 Zaprawdę, zaprawdę, powiadam wam: Kto we Mnie wierzy, będzie także dokonywał tych dzieł, których Ja dokonuję, owszem, i większe od tych uczyni, bo Ja idę do Ojca*.

Jezus żyjąc na ziemi jako człowiek doskonały, odzwierciedlał przymioty i osobowość JHWH w takiej mierze, w jakiej jest to w ogóle możliwe dla istoty ludzkiej; dlatego słusznie oznajmił: „Kto mnie ujrzał, ujrzał też Ojca”. Ponieważ to JHWH jest źródłem mocy więc niejako sam dokonuje potęznych dzięł za pośrednictwem osoby Jezusa. Na koniec Jezus podkreśla że wierzący w niego równierz będa dokonywać potęznych dzięł, bo jego samego wkrótce na ziemi juz nie będzie - odchodzi do Ojca.

Jana 14:15-17,26 Jeżeli Mnie miłujecie, będziecie zachowywać moje przykazania. 16 Ja zaś będę prosił Ojca, a innego Pocieszyciela da wam, aby z wami był na zawsze - 17 Ducha Prawdy, którego świat przyjąć nie może, ponieważ Go nie widzi ani nie zna. Ale wy Go znacie, ponieważ u was przebywa i w was będzie. 26 A Pocieszyciel, Duch Święty, którego Ojciec pośle w moim imieniu, On was wszystkiego nauczy i przypomni wam wszystko, co Ja wam powiedziałem.

Jezus wskazuje że pocieszyciel, duch prawdy, pochodzi od Ojca. Jezus po raz kolejny przedstawia się jako pośrednika między ludźmi a Bogiem - tym razem w oddziaływaniy boskiego ducha prawdy na swoich apostołów.

Jana 14:28 Słyszeliście, że wam powiedziałem: Odchodzę i przyjdę znów do was. Gdybyście Mnie miłowali, rozradowalibyście się, że idę do Ojca, bo Ojciec większy jest ode Mnie.

Jezus przyznaje że Bóg jest 'większy od niego'. (Jana 5:18; Filipian 2:5)

Jana 15:1-10 1 Ja jestem prawdziwym krzewem winnym*, a Ojciec mój jest tym, który [go] uprawia. 2 Każdą latorośl, która we Mnie nie przynosi owocu, odcina, a każdą, która przynosi owoc, oczyszcza, aby przynosiła owoc obfitszy. 3 Wy już jesteście czyści dzięki słowu, które wypowiedziałem do was. 4 Wytrwajcie we Mnie, a Ja [będę trwał] w was. Podobnie jak latorośl nie może przynosić owocu sama z siebie - jeśli nie trwa w winnym krzewie - tak samo i wy, jeżeli we Mnie trwać nie będziecie. 5 Ja jestem krzewem winnym, wy - latoroślami. Kto trwa we Mnie, a Ja w nim, ten przynosi owoc obfity, ponieważ beze Mnie nic nie możecie uczynić. 6 Ten, kto we Mnie nie trwa, zostanie wyrzucony jak winna latorośl i uschnie. I zbiera się ją, i wrzuca do ognia, i płonie. 7 Jeżeli we Mnie trwać będziecie, a słowa moje w was, poproście, o cokolwiek chcecie, a to wam się spełni. 8 Ojciec mój przez to dozna chwały, że owoc obfity przyniesiecie i staniecie się moimi uczniami. 9 Jak Mnie umiłował Ojciec, tak i Ja was umiłowałem. Wytrwajcie w miłości mojej! 10 Jeśli będziecie zachowywać moje przykazania, będziecie trwać w miłości mojej, tak jak Ja zachowałem przykazania Ojca mego i trwam w Jego miłości. 11 To wam powiedziałem, aby radość moja w was była i aby radość wasza była pełna.

Jezus w tej przypowieści ukazuje jedność jego samego z uczniami i jego z Ojcem - jednośc w miłości. Tak jak Jezus wypełniając posłannictwo JHWH pozostaje w jego miłości tak uczniowie Jezusa wypelniając jego przykazania pozostają w miłości Chrystusa. Podkreśla tym też że tylko wiara w niego jako Chrystusa zjednuje uznanie ludzi u Boga.

Sądzenie i odpuszczanie grzechów przez Jezusa jako prerogatywa boska:

Mk 2,7 Dlaczego ten tak mówi? Bluźni. Kto może odpuszczać grzechy, jeśli nie jeden Bóg?
J 5,22-23 Ani bowiem Ojciec sądzi nikogo, ale sąd cały dał Synowi, aby wszyscy szanowali Syna, jako szanują Ojca. Nie szanujący Syna nie szanuje Ojca, który posłał go.

można przypuszczać chyba, że Syn jest równy Ojcu w szacunku?

Dlatego w istocie słowa z Apokalipsy "Ja alfa i omega" należy odnieść do Jezusa: Ap 22,12-13 "Oto przychodzę szybko i zapłata ma ze mną (by)_oddać każdemu jak praca jest jego. Ja Alfa i Omega, pierwszy i ostatni, początek i koniec. (por. J1,1 Na początku było słowo)

Arcana85: Jeśli chodzi o twoją wypowiedź na temat J 1,1Uważa się jednak, że nieobecność rodzajnika, to gramatyczny wymóg greki, aby jednoznaczne wskazać, co jest podmiotem, a co orzecznikiem w tym zdaniu. Nie trzeba tego rozumieć tak jak ty to tłumaczysz "skoro był u Boga nie mógł być tym Bogiem". Jeżeli przyjmuje się doktrynę Trójcy wtedy można to rozumieć jako był u Boga jako jednorodzony Bóg -monogenes Theos- J1,18 i to od początku (J1,1 czyli zawsze)

Arcana85 napisał: "Słowa θεός [theòs — „bóg; boski”] oraz ὁ θεός [ho theòs — „Bóg”] nie oznaczały tego samego."

Zgadza się wskazują one 2 różne osoby jednego Boga jeżeliby uznawać Trójcę. No cóż tu gubi się nasz rozum bowiem Trójca to chyba tajemnica na ludzki rozum nie do pomyślenia niestety - dziwne jest to że Jednorodzony Bóg i Ojciec to jeden Bóg 2 osoby nie 2 Bogów. Więc myślę Arcana85, że filozoficznie podchodzisz do NT bo nie mieści się to w głowie i tu może słusznie postępujesz.

J 14:28 "Słyszeliście, że wam powiedziałem: Odchodzę i przyjdę znów do was. Gdybyście Mnie miłowali, rozradowalibyście się, że idę do Ojca, bo Ojciec większy jest ode Mnie."

Te słowa w kontekście flp 2,6 trynitarianie rozumieją, że Ojciec jest większy od Syna tylko za życia ziemskiego, dlatego, że ten (Syn) się uniżył przyjąwszy postać sługi "Który w postaci Boga będąc" - ος εν μορφη θεου υπαρχων (...)-"nie jako porywanie uznał być równo Bogu, ale samego_siebie uczynił_pustym, kształt sługi wziąwszy w upodobnieniu ludzi stawszy_się"
Tak to tłumaczy ks. Seweryn Kowalski"On to, bytując w postaci Bożej, nie obstawał nieugięcie przy tym, by trwać w równości z Bogiem, a raczej wyniszczył siebie i przyjął postać sługi, stając się podobnym do człowieka."

Dalej czytamy o czci jaką się oddaje Jezusowi, która według Apokalipsy należy się tylko Bogu (pokłon Ap 22,8-9):
"Dlatego i Bóg go wielce_wywyższył i darował mu imię ponad wszystko imię, aby na imię Jezusa każde kolano zgiełoby_się niebieskich i ziemskich i podziemnych (domyślnie istot) i każdy język wyznałby, że Panem (kyrios) Jezus Pomazaniec ku chwale Boga Ojca"

Imię chyba to jest "ponad wszystko" bo jest może tak boskie jak JHWH. Na uwagę także zasługuje chyba też rzeczownik "Pan" kyrios który zastępował zwykle imię Boże (adonaj) ale nie twierdzę, że JHWH i Jezus to to samo - ale często występują w podobnym kontekście z tym że JHWH jest bardzo transcendentne.

Dziekuje ci Athmosfer
za ustosunkowanie się do moich postów, bo już od dłuższego czasu nikt nie kwapił się podawać trynitarnych komentarzy a temat powoli zamieniał się w jakiegoś bloga.
Niedługo zamieszcze kolejne komentarze do ewangelii Jana.

Pozdrawiam

Warto jednak zaznaczyć, że to Ojciec DAŁ.
Oznacza to, że szacunek, jaki mamy mieć wobec Syna, wynika z pozwolenia, jakie dał Ojciec.
Czy nie stawia to Ojca wyżej od Syna?

Jest taki fragment:
1 Koryntian 15:27

Objawienie 1:1 informuje, jaką drogą dotarły do ap. Jana informacje.

Oznacza to, że cała treść Objawienia może zawierać wypowiedzi Boga, Jezusa i anioła.
Tak też jest z rozdziałem 22.
Ponieważ określenie "Alfa i Omega" dwukrotnie odniesiono do Wszechmocnego Boga - Ojca, więc nie ma powodu, by to w 22:13 odnieść do Jezusa.
Ewangelia Jana 1:1 nie może posłużyć jako argument, gdyż jest tam napisane, że Słowo było na początku U Boga.
Słowo więc nie daje nikomu początku, tylko samo ów początek otrzymało.
Tym, który komukolwiek i czemukolwiek daje początek, jest sam Bóg Jehowa (Jahwe), dlatego tytuł "Alfa i Omega" przysługuje tylko Jemu.


Trzeba jednak wziąć pod uwagę wypowiedź ap. Pawła z 1 Koryntian 11:3:

Słowa napisane długo po wniebowstąpieniu Jezusa.
A jednak Paweł pisze, że "głową Chrystusa (nadal) JEST Bóg".