Zauważ że Zeus ma wiele imion w zależności w jakim rejonie ziemi się pojawiał, ludzie nadawali mu imiona ale on ma swoje własne. Niektórzy mają kilkanaście różnych imion. To że jakas istota przebywa w astralu nie świadczy o tym że była nierealna, sam przebywałem w astralu, radziłbym przyjrzeć się bardziej rzeczywistości świata nieprzejawionego materialnie.

W tamtym świecie nic nie jest jednoznaczne.
A pierwsze bóstwa pojawiały się jako personifikacje sił przyrody.

Pytanie - miałaś kontakt astralny z tym egregorem?

A czy to ma jakieś znaczenie?

owszem to ma znaczenie.

owszem to ma znaczenie. Według Twojej teorii to egregor by stworzył ludzi, a oni potem jego Cokolwiek jest w astralu jest równie rzeczywiste tyle że ma wyższą częstotliwość drgań i dlatego nie jest widoczne przez świat materialny. Takich wyższych światów jest sporo, astral jest jednym z najniższych. Wiara w tego czy innego boga wzmacnia go psychicznie ale nie powoduje że on wogóle istnieje bo istniał zanim w niego ludzie zaczęli wierzyć. Sam byłem jednym z wielu których ludzie czcili, jak masz możliwość widzenia astralu to i przeszłość możesz widzieć.

Pytam z ciekawości - inaczej, pytałem o to czy w tym względzie mówisz ze swojego doświadczenia czy powtarzasz za kims.
Jeno tyle.

nie wyrywaj Evoleth zdań z kontekstu. Ja odpowiadałem na hasło "Jesteś tu by ziścił się boski plan wszechświata. Jesteś aż tak ważny". I osobiście dostrzegam tu analogię.
Przec jestem tu aby się ziścił boski plan. I nie mam nic do gadania. A ważny jestem tylko dlatego, ze jestem pionkiem na boskiej szachownicy. Pod warunkiem, ze jest Bóg lub jakiś bóg. Bo inaczej jestem ważny, bo jestem pionkiem na szachownicy porządku wszechświata. Ale czy wówczas jestem ważny? Bo czym jest porządek wszechświata? Niekontrolowany?

Jakimś dziwnym trafem, wszyscy, broniący tu logicznych tez potrafią podać odwołania. Ty oczywiście "nie będziesz się zniżać do pewnego poziomu i podawać informacji na temat tego jak to chrześcijanie prześladują inne religie". Daj że spokój, albo niemów nic na ten temat albo podaj coś na poparcie. W tym wypadku nie chodzi mi o przerzucanie się, ale z czystej ciekawości.

Lilka Ok, ale nie możesz zaprzeczyć, że kryzys może zaprowadzić owymi drogami również na manowce?
I czy jedynie kryzys prowokuje do odnajdywania właściwej drogi (do zbawienia)? Ja uważam, że nie konieczne.

Shamanka
Nie prawda, kult lunarny lub płodności. Szamanizm związał się z nimi, nie one z nim.

A świstak siedzi...

Jo_tka, czy w którymś z poście wspomniałam o "przymusie bycia doskonałą"? Wydaje mi się, że w ogóle nie o doskonałości tu rozmawiamy. Jeśli mówię o potrzebie przemiany człowieka, to nie chodzi mi o nabycie określonego zestawu cnót i pełnienie szlachetnych uczynków.
Mam na myśli taką przemianę i taką kondycję duchową człowieka, która jest źródłem świadomego życia zgodnie z samym sobą. Mam na myśli wyzwolenie ze zniewoleń, uleczenie zranień, zrozumienie swoich zachowań i porzucenie fałszywych wyobrażeń o sobie, o świecie i Bogu. Mam też na myśli dobre relacje z ludźmi i Bogiem, umiejętność kochania i życie z pokojem w sercu.
To wszystko powinna dawać człowiekowi dobrze przeżywana religia.

I nie chodzi tu o to, żeby postawić sobie za cel osiągnięcie jakiegoś określonego stanu dokonaności. Nie wiem skąd Ci to przyszło do głowy, szczerze mówiąc. Chodzi o to, żeby człowiek odkrył i zaakceptował to, jaki jest w swej najgłębszej istocie. Czyli dobry i wartościowy, zdolny do kochania i posiadający wszystko co potrzebne, aby dobrze przeżyć życie.
Poczucie klęski, o którym piszesz, pojawia się, gdy borykam się z moimi "grzechami" po katolicku. Czyli po raz kolejny popełniam to samo zło, ranię siebie i bliskie mi osoby, gonię za jakąś fałszywą wizją siebie samego, odwracam się od Boga. I przychodzę z tym wszystkim do konfesjonału po raz piąty i dziesiąty. Uzyskuję przebaczenie, ale nie mam narzędzi żeby zmienić ten stan rzeczy i nie mam pojęcia co jest jego źródłem.
W takich momentach kwitnie poczucie winy i poczucie klęski.

Trudno to zrozumieć jeśli posługujesz się schematami myślenia: grzech-wybaczenie, wina-kara, dobre uczynki-złe uczynki, żal za grzechy-naprawienie krzywd. To nie jest głębsza refleksja, to są mechanizmy myślenia większości katolików.
Niestety - rygorystyczne zasady skrupulatnie nazywające i piętnujące grzechy oraz nieudolność kapłanów są przyczynami takiego stanu rzeczy. Tak wygląda życie.
Założenia, które opisujesz w swoich postach są jak najbardziej słuszne i dobre. Na pewnym poziomie.
Warto jednak uświadomić sobie że chrześcijaństwo, a w nim sakrament pojednania, mogłoby być źródłem ogromnego dobra, mądrości, wiedzy i duchowości dla człowieka, gdyby było w pełni odkrywane i rozumiane. Ale ponieważ tak nie jest, ludzie szukają odpowiedzi na swoje pytania w innych religiach, często - odchodząc.

"Warto jednak uświadomić sobie że chrześcijaństwo, a w nim sakrament pojednania, mogłoby być źródłem ogromnego dobra, mądrości, wiedzy i duchowości dla człowieka, gdyby było w pełni odkrywane i rozumiane. Ale ponieważ tak nie jest, ludzie szukają odpowiedzi na swoje pytania w innych religiach, często - odchodząc."
kto jak nie ludzie ma w odkrywać i rozumieć sakramenty? Idąc na łatwiznę, można odejść tylko czy sami wiedzą gdzie?

Evoleth, od większości tego to jest psychologia. Religia (masz na myśli zespół rytuałów?) oczywiście może pomóc, ale uczciwie mówiąc nie jest najlepszym do tego środkiem. Nie takie jest jej zadanie.

Jedyne, co realnie w tym wszystkim pochodzi od Boga jest możliwość kochania i pokój. Ale to dar, którego własna niedoskonałość nie niszczy.

PS. Słowo "religia" jest dla mnie puste. Istotna jest nie religia a wiara, a właściwie Bóg. Nikt/ nic ponad to.

Bóg nie jest ponad ale z ludźmi. To ludzie Go wywyższyli ponad mimo że chciał być z. Będzie ludzkość miała kolejną szanse by się nauczyć współistnieć z. Coś czuje że to będzie trudna lekcja dla niektórych wręcz niemożliwa.

A kiedy to ma być?

Nie czytasz ze zrozumieniem a wmawiasz mi słowa, których nie pisałam.
Egergory nie stworzyły ludzi. Egeregoty to pewnego rodzaju zbiorowe swiadomości. Bóg stworzył człowieka. Bóg Jedyny, Najwyższa Inteligencja, Absolut. Jak go zwał tak zwał, wiadomo o kogo chodzi (nie o Boga bibilijengo).
Bóstwa znane z mitologii oraz wierzeń pogańskich to albo egregory, albo demiurgowie, albo serwitory. Zamieszkują astral i tylko astral ponieważ nie mają duszy. Nie odradzają się w formie reinkarnacji bo do tego potrzeba mieć duszę.

Astral nie jest najniższym światem. Jeśli amsz ochotę poznać czym jest przeczytaj ten artykuł: http://ezotop.pl/thread-3630-post-12627.html#pid12627. W każdym razie ja tak astral postrzegam. Gnostycy opisują co prawda 7 światów, ale ja sama astral postrzegam w pewnych płaszczyznach, które mozna uznać za światy, choc dla mnie to jest jedno.

Wracając do tematu i rozmowy: Bóg = Absolut to Twórca, stwarza między innymi nas. Ludzie chcąc znaleźć odpowiedz na wiele swoich pytań tworzą bóstwa. One stają się takie, jakimi cechami obdrzają je wierni. Historię stwozrenia ludzkości świata i ziemi dorabiają sobie sami. Mity o stworzeniu świata są różne choc w jednym podobne, była jakaś Bogini (Ziemia) i Bóg (Niebo).
Najbliżej chyba prawdy jest mitologia grecka: Na początku był chaos... Ordo An chao. I wiemy o co chodzi.

Bóstwa pogańskie się nie odradzaja wiec nie wiem czy buyłeś pogańskim bóstwem, które ktoś czcił. Nawet jesli wierzysz w teorię, że kosmitów czczono jak bogów lub inną tego typu, nie znaczy ze byłęś bóstwem.
One były, są i będą. Te najstarsze, najbardziej zapomniane juz dziś funkcjonują jako jedne z wielu dcuhów natury zamieszkujących świat. inni jak Oryn, których neopoganizm wskrzesza znów rosną w coraz większą siłę. Ale są to istoty nieśmiertelne, wiec nie mogą się odradzać jako ludzie.

A z racji tego czym sie zajmuję widuję różne rzeczy i spotykam takze. Nie polecam jednak kontaktu z bóstwami, bo one nie robią nigdy nic za darmo, a skórka nie zawesze warta jest wyprawki.

Ja? Tak z ciekawości ile lat zajmujesz się juz ezoteryką i jakimi jej dziedzinami?