Z wiarą jest trochę jak z zębami te pierwsze muszą wypaść aby zrobić miejsce tym drugim mocniejszym z korzeniem. Tak i wiara wlana w nasze serca kiedy byliśmy niemowlakami musi wypaść ,obumrzeć, przez jakiś czas będziemy szczerbaci. Nie ma co wpadać w panikę i rozpaczliwie szukać dowodów. Ostatecznie wiara zaczyna się tam gdzie kończy się wiedza, dlatego nie da się jej udowodnić. Wiedzę zdobywa się na uniwersytetach,wiarę na kolanach

Na kolanach to można najwyżej litość otoczenia wymusić a jeśli wiare to w siebiei swoje możliwości że się tego dokonało. A tam gdzie jest wiara w siebie tam jest wiara w Boga. Bo kto ma temu będzie dodane, a kto nie ma to kiszka.

Adamowi w raju też się wydawało, że będzie jak Bóg i wcale na dobre mu to nie wyszło. Został goły i nie wesoły. Czy człowiek może sam się zbawić?

Może sam się zbawić i tylko od niego zbawienie jest zależne i od jego czynów i myśli i uczuć.

A to ciekawy pogląd. Czy jest on zgodny ze stanowiskiem Kościoła Katolickiego?

Zbawienie nie jest zależne od czynów i myśli, bo każdy z nas nie jest godzien zbawienia, ale każdy kto zwróci się ku Panu Jezusowi osiągnie zbawienie, przez jego ofiarę na krzyżu. Oczywiście wiara prawdziwa zakłada wielbienie i czczenie Boga oraz kochanie innych ludzi jak siebie samego, ale my tylko jesteśmy przekaźnikami miłości Bożej, dlatego jest to jakby od nas "wymagane".

Zbawienie jednak nie pochodzi od naszych uczynków i myśli, zbawienie pochodzi od wiary w Jezusa. Ale czytamy także, że z wiary jesteśmy usprawiedliwieni przed Bogiem, ale aby być zbawionym musimy wyznać głośno że Jezus jest moim Panem. Pisząc to też tak wyznaję. Jezu jesteś moim Panem!

"Jeżeli więc ustami swoimi wyznasz, że JEZUS JEST PANEM, i w sercu swoim uwierzysz, że Bóg Go wskrzesił z martwych - osiągniesz zbawienie.
Bo sercem przyjęta wiara prowadzi do usprawiedliwienia, a wyznawanie jej ustami - do zbawienia" Rz 10,9-10

"Albowiem każdy, kto wezwie imienia Pańskiego, będzie zbawiony" Rz 10,13.

"Ja jestem bramą. Jeżeli ktoś wejdzie przeze Mnie, będzie zbawiony - wejdzie i wyjdzie, i znajdzie paszę" Jan 10,9

Nikt nie wie, co będzie po śmierci, ale zastanawiam się, jakie stanowisko ma kościół wobec osób które nie wierzą w istnienie Boga, ale są dobrymi ludźmi, pomagają innym, ale nie mówią, że za ich czynami stoi Jezus i nie przyszło by im nigdy do głowy, żeby powiedzieć "Jezus jest moim Panem", czy one nie mają szansy na zbawienie?

Według wiary Kościoła Katolickiego mają szansę na zbawienie.

Aha, dzięki za informacje. Pytałam, dlatego że teles napisał "Zbawienie jednak nie pochodzi od naszych uczynków i myśli, zbawienie pochodzi od wiary w Jezusa."... co mnie zaciekawiło.

Bo teoretycznie jest tak, jak teles napisał, ale praktyka (SVII) pokazuje co innego.

Goia: Bóg jest wszechmocny! I na pewno wykracza poza nasze poznanie i Jego wola jest przez nas nie do poznania.

Ja napisałem kto na pewno wg Pisma Świętego będzie zbawiony, ten kto wyzna że Jezus jest Panem i uwierzy w sercu. Nie pisałem tam słowa, że kto tego nie zrobi NIE będzie zbawiony.

Jestem przekonany, że Bóg w swoim miłosierdziu zbawi wielu więcej ludzi niż nam się wydaje. W świetle jego chwały i prawdy staniemy i sami się w prawdzie ocenimy. Kryteria oceny jakie Bóg przed nami postawi są zależne od wielu czynników i uwarunkowań w jakich przyszło nam żyć.
My jako że mamy swobodny dostęp do Prawdy w Jezusie, będziemy oceniani inaczej niż inne narody itd.

"Posłuchajcie, dzieci Moje. Przy pomocy pewnego porównania pragnę zapewnić was o Mojej Miłości. Dla Mnie wasze grzechy są jak żelazo, a wasze akty miłości – jak złoto. Nawet gdybyście dali Mi tysiąc kilogramów żelaza, nie będzie ono znaczyć dla Mnie tyle, ile dziesięć kilogramów złota, które Mi ofiarujecie! To znaczy, że odrobiną miłości można odpokutować za ogromne niegodziwości.

To tylko bardzo nikłe podobieństwo do Mojego sądu nad Moimi dziećmi, ludźmi, wszystkimi bez wyjątku. Dlatego należy przychodzić do Mnie. Jestem tak blisko was! Dlatego trzeba kochać Mnie i czcić, abyście nie byli sądzeni albo co najwyżej – sądzeni z nieskończenie miłosierną Miłością. Nie wątpcie! Gdyby Moje Serce nie było takie, zgładziłbym świat już dawno, gdy popełnił grzech! Tymczasem jesteście świadkami, że Moja opieka objawia się nieustannie poprzez łaski i różne dobrodziejstwa. Możecie z tego wywnioskować, że istnieje Ojciec nad wszystkimi ojcami, który kocha i nigdy nie przestanie was kochać, byle tylko byście tego pragnęli."

"Oto na przykład dusza, która umiera niespodziewanie. Była ona dla Mnie zawsze niby syn marnotrawny. Napełniałem ją dobrodziejstwami, ona jednak odchodziła, trwoniąc wszystkie te dobrodziejstwa, te darmowe łaski swego najłaskawszego Ojca. Co więcej, jeszcze ciężko Mnie obrażała. Czekałem na nią, wszędzie za nią chodziłem. Dawałem jej nowe łaski, takie jak zdrowie. Sprawiałem też, że jej prace owocowały w nadobfitości dobrami, dzięki czemu miała ich nadmiar. Moja Opatrzność dostarczała jej czasem jeszcze nowych. Żyła więc w dostatku, jednak nie widziała w smutnym mroku swych nałogów, że całe jej życie było pasmem błędów, przez stały grzech śmiertelny. Moja Miłość jednak nigdy się nie znużyła. Szedłem za nią, kochałem ją, a przede wszystkim – mimo odrzucania Mnie – byłem zadowolony z cierpliwego życia blisko niej w nadziei, iż może pewnego dnia dostrzeże Moją Miłość i powróci do Mnie, Ojca i Zbawiciela.

W końcu zbliża się jej ostatni dzień. Zsyłam jej chorobę, żeby mogła się zastanowić i wrócić do Mnie, swego Ojca. Czas dalej mija i oto mój biedny 74-letni syn przeżywa swoją ostatnią godzinę. Jestem ciągle tam, jak zawsze. Przemawiam do niego z większą niż kiedykolwiek dobrocią. Nalegam, wzywam Moich wybranych, aby modlili się za niego, aby prosili o przebaczenie, które mu ofiarowuję... W tym momencie – przed wydaniem ostatniego tchnienia – otwiera oczy, uznaje swoje grzechy i to jak bardzo oddalał się od prawdziwej drogi prowadzącej do Mnie. Następnie przychodzi do siebie i – żałosnym głosem, którego nikt z obecnych wokół nie słyszy – mówi Mi: “Boże mój! Teraz widzę, jak Twoja Miłość do mnie, o Panie, była wielka, a ja stale Cię obrażałem tak złym życiem. Nigdy nie myślałem o Tobie, Panie, mój Ojcze, mój Zbawicielu. Ty widzisz teraz wszystko. Proszę Cię, Panie, o wybaczenie mi całego tego zła, które widzisz we Mnie i które wyznaję w zawstydzeniu. Kocham Cię, mój Ojcze i Zbawicielu”."

"Wszystko to powiedziałem wam, abyście poznali, że Ja przychodzę przez to Dzieło Miłości, by pomóc wam skutecznie zrzucić tyrańską niewolę, która więzi wasze dusze. Powiedziałem to także po to, aby dać wam zakosztować prawdziwej wolności. Z niej wypływa prawdziwe szczęście, wobec którego wszystkie ziemskie radości są niczym. Podnieście się wszyscy ku tej godności dzieci Bożych i nauczcie się szanować waszą wielkość, a Ja będę bardziej niż kiedykolwiek waszym Ojcem, najbardziej kochającym i najmiłosierniejszym."

Cytaty za Objawieniem Boga Ojca - uznanym przez Kościół Katolicki.
http://www.objawienia.pl/sub/listy/Ojciec-1.html

Nie teoretycznie a tak jest...zbawienie tylko przychodzi poprzez Jezusa Chrystusa a nie zadna inna wiare kosciola katolickiego