Nawiązując do ostatniej wypowiedzi Shamanki, żeby nie tworzyć OT, zakładam temat tutaj, bo nic z cytowanych wypowiedzi nie rozumiem. Co ma szamanizm do innych religii? Jakie inicjacje szamanskie /jesli Shamanka pisze, że są w każdej/mozna odnaleźć w katolicyzmie, protestatyzmie, islamie itp.? Dla mnie ten temat to trochę jak rozmowa z marsjaninem, więc poki co nie wypowiem się wiecej w tym poście.

Co do Islamu - nie wiem bo się za mało znam. Ale w chrzesciajaństwie - chrzest i nie tylko spełnia wszelakie kryteria obrzędu magicznego:
1) Jak się nie odbędzie bez wody i wypowiedzenia pewnych słów to wtedy pewien grzech pozostanie na duszy człowieka. Przy czym nie ma tu znaczenia wola samego zaiteresowanego - z reguły chrzczone są niemowlęta - i to podobno zostawia na ich duszy niezatarty ślad.
2) Eucharystia - jesli mag ( koniecznie musi mieć jądra między nogami ) odpowiednio wypowie pewne słowa, wykonując pewne ruchy nad kawałkiem pieczywa ( ważny skład owego !!! ) to ten kawałek pieczywa zmienia się w krem i ciało Boga przy czym wygląda i smakuje dalej jak pieczywo.
Jesli to nie są praktyki szamńskie/magiczne to ja nie wiem co to szamaństwo.

Wątpiący, nie wątpię, że sytuacje, o których piszesz, to inicjacje. Problem w tym, że one nie chyba nie są szamańskie. Piszę chyba, bo kompletnie nie znam się na szamanizmie. Dlatego zadałam to pytanie, bo wydaje mi się to sprzeczne. Ja tego nie podważam, tylko kompletnie nie rozumiem. Mam za mały zasób wiedzy w temacie: szamanizm. Dzięki jednak za odpowiedz:)

Szamanizm rozumiem jako rytuały magiczne gdzie ich sukces zalezy od spełnienia pewnych czynności - np. trzeba o pólnocy zerwać taki to a taki owoc a potem przy pełni ugotować go z nogą żaby. Ja pokazałem że duże elementy szamanizmu w rytuałach katolickich są. To dość ciekawy temat bo jak się przyjrzeć postaci Jezusa takim jak go przedstawiają ewangeliści to on był daleki od rytuałów. KK z bigiem czasu obrastał w różne rytuały a wynikało to chyba z tego że przejmując coraz to nowych wyznawców musiał niejako zaoferować im coś w zamian ich dotychczasowych. Dobrym przykładem może być kult Matki Boskiej w całości przejęty od wyznawców Izydy ( też matki boskiej ) w tym procesje.

Ideą szamańskich inicjacji jest przemiana człowieka. Chodzi o to, że aby przekroczyć kondycję ludzką i wyzbyć się ograniczeń z nią związanych, aby móc swobodnie kontaktować się sferą sacrum. Dlatego głównym elementem inicjacji jest symboliczna śmierć i zmartwychwstanie adepta. Najczęściej wygląda to tak, że kandydat na szamana zostaje poddany torturom przez duchy lub demony, które ćwiartują jego ciało, później następuje cudowne jego odrodzenie, następnie adept odbywa mistyczną podróż po zaświatach (do nieba i piekła), gdzie spotyka się i rozmawia z bogami i duchami zmarłych.

Jeśli chodzi o powiązania inicjacji szamańskiej z innymi religiami to najbliżej jest do wszelkiego rodzaju misteriów, gdzie wtajemniczenie również polega na symbolicznej śmierć i ponownym odrodzeniu. Można również zauważyć pewne składowe elementy inicjacji szamańskiej w ofierze Jezusa (śmierć, zmartwychwstanie, podróż do piekła, wniebowstąpienie).

Wszystkie religie zaczynały się od mistycznych inicjacji ich ojców założycieli. Natomiast z tego co się orientuję Jezus przed rozpoczęciem nauki nie przeżył drastycznie zmieniającego człowieka doświadczenia, w przeciwieństwie do Buddy, który szukając prawdy doznał odmieniającego wglądu w naturę rzeczywistości. Tak samo z tego co mi wiadomo Mahomet również rozpoczął nauczanie od spektakularnego otrzymania całego pisma przez objawienie.
Wynika z tego ze rzeczywiście działanie Jezusa było w swoich korzeniach odmienne od wymienionych nauczycieli.

Wracając do tematu, myślę, że w raz z ekspansją religii następowała jej stopniowa rytualizacja. Jednakże rytualizacja była potrzebna aby zachowac spójnośc religi na coraz wiekszych obszarach przy bardzo malych mozliwosciach transpotu ludzi i informacji na wielkie odleglosci. Pamiętajmy, że szamanizm jest bardziej spontaniczny i charakterystyczny dla małych, zamkniętych społeczności. Każdy jej członek przechodząc przez bardzo intensywne doświadczenia duchowe dostawał prawo ich swobodnej interpretacji pod przewodnictwem szamana. Doświadczenia te są traumatyczne: np przebijanie ciała, wpadanie w trans przy muzyce bębnów przy czym nieodzowne jest stosowanie środków takich jak muchomory czerwone (muscimol) , lub salvia divinorum (salvionorum A), ayahuasca (DMT), nasiona powoju błekitnego (LSA), peyotls lub san pedro (meskalina) . Substancje te wywierają potężny wpływ na zycie człowiaka, pamiętajmy że DMT oraz Salvinorum A to najpotężnijsze psychedeliki jakie zanamy.

Wielkie religie opierają się na innych regółach. Nie ma tu kładzionego nacisku na głęboko traumatyczne i wstrząsające osobiste doświadczenie i jego interpretacje. Doświadczenia są w mniej oddziałujące na emocje, percepcje świata i siebie. Są za to powtarzane z dużą częstotliwością i w łagodniejszej formie (np. co niedziele uczestnictwo we mszy lub spiewy i medytacje buddyjskie lub codzienne modlitwy w islamie).

Dlatego postawię tu tezę, że zrytualizowanie wielkich religii było niezbędne do ich szerzenia się z zachowaniem spojnosci i atrakcyjności dla potencjalnych zainteresowanych. Rytuały w nich występujące mogą miec znamiona szamańskich rytuałów, natomiast odbywają się na zupełnie innej płaszczyźnie intymności i indywidulaności przeżyc.

W końcu i tak wszystkie religie dotyczą tego samego;)

-
A 40 dni na pustyni bez jedzenia i picia to nie jest taka inicjacja ??

Szamanizm jest najstarszą religią na świecie. Był jako pierwszy i pewnie odejdzie jako ostatni.
Szamanizm — zespół praktyk i wierzeń opierających swe pojmowanie relacji świata namacalnego do świata duchowego na fundamentalnej roli szamana jako osoby zdolnej do podróży ekstatycznych w zaświaty dla dobra swojej wspólnoty bądź jej poszczególnych członków.

Szamanizmem właściwym nazywamy szamanizm występujący w społecznościach plemiennych Syberii i środkowej Azji, w których szamanizm stanowi fundamentalny czynnik życia religijnego. Ślady szamanizmu obecne są bardziej lub mniej w religiach tradycyjnych na wszystkich kontynentach świata. Skłania to badaczy do przyjęcia tezy o archaicznym pochodzeniu tych wierzeń, opartych na dwóch rzeczywistościach (namacalnej i duchowej) oraz na trzech piętrach organizacji świata (kosmologia): duchowym Świecie Dolnym, Świecie Środkowym - ziemskim - i Świecie Górnym, niebieskim świecie duchowym. Z podziałem tym związana jest też idea drzewa kosmicznego, które łączy ze sobą trzy światy.

W dużym skrócie:
Szamanizm opiera się na animizmie czyli wierze w to, ze wszystko co żyje posiada duszę.
Obecnie czysty najczystszy szamanizm występuje wśród plemion Indiańskich obu Ameryk, Ludów Syberii i Australii oraz plemion afrykańskich.
Na gruncie szamanizmu wyrósł też neoszamnizm, czyli zespół praktyk korzystajacych z pewnych technik szamańskich w swej pracy.

Niektóre linie przekazu wydają sie być dziedziczne, np wśród ludów Syberii zwykle szamanem zostaje jedno z dzieci szamana. Generalnie szamana powołują duchy.
Wskazują go i jeśli przyjmie to swoiste powołanie staje się szamanem.
Obecnie własnie duchy powołują na szamana. Często wiąże sie to z tzw chorobą szamańską.
Nie jest to jednak droga dla każdego i bezpieczna. Dlatego warto rozrózniać szamanizm od neoszamanizmu.

Co do szmanizmu a religii katolickiej, to jak każda inna wyrosła ona z nurtów szamańskich.
Obecność Ducha Świętego we wszystkim to element animizmu. Pewne magiczne rytuały i obrzędy są takze elementem wyrosłym z kultur pogańskich, te zaś wywodzą się z szamnizmu.

Szamanizm nie jest religią w jakimś konkretnym tego słowa ujęciu. To raczej zespół praktyk i wierzeń. Co ciekawe szamani na całym swiecie choć tak od siebie często oddaleni jak Australia od Syberii czy Ameryki, to jednak same praktyki szmańskie są bardzo zbliżone i niemal niezmienne od tysięcy lat,.

Szamani dziś (zwłaszcza tak zwani szamani miejscy) to głównie uzdrowiciele, czasem doradcy i pzrewodnicy duchowi. W obrębie miast i swoich społeczności rzadziej juz pełnią funkcje kapłańskie. W plemionach indiańskich, wśród Aborygenów czy u ludów Syberyjskich takie funkcje pełni kapłąn lub szaman, to już zależy od indywidualnej tradycji plemienia.

Tyle w duzym skrócie o szmanizmie.

Nie wiedziałem tego. Dziękuje kolego za sprostowanie. Wynika z tego, że wszystkie religie bez wyjątku zaczynały się od jakiejś inicjacji i głębokiego zrozumienia świata przez ojca założyciela. Dzięki temu dostrzegam tym większe podobieństwo z początkami nurtu buddystycznego, gdzie Gautama podczas 7 dniowej medytacji, bez jedzenia i picia, pod drzewem również był kuszony i atakowany (mentalnie) przez Marę.

Co do tematu głównego, Shamanka ubrała to w słowa o wiele lepiej niż ja. Chciałbym jednak odwołac się jednej rzeczy wspomnianej przez koleżankę.

Otóż to, że dużo praktyk szamanistycznych na naszej planecie ma ze sobą wiele wspólnego wynika bezpośrednio z tego, że należymy do tego samego gatunku. Jak już wspomniałem wcześniej, praktyki szamańskie wiążą się z traumatycznymi (w sęsie dratycznie oddmienne od codziennych doświadczeń percepcji świata i siebie, przerażające bez przewodnika) przeżyciami duchowymi wywoływanymi używaniem substancji psychoaktywnych lub bólem i bębnami wprowadzającymi w trans (lub wszytko razem).
Otóż ludzki mózg, gdziekolwiek by nie spojżec, funkcjonuje i interpretuje przeżycia podobnie. Jest to związane z jego budową, która nieodłącznie jest związana z naszym odczuwaniem świata i siebie. Substancje psychoaktywne stosowane przez ludy pierwotne mają zdolnośc wywoływania silnych wizji ale co wydaje mi się bardziej znaczące, wiele z nich powoduje odczuwalną śmierc ego, zniszczenie swojej osoby ( bardzo częste po Salvi Divinorum), rozpłynięcie sie w czymś lub (jak naprzykład DMT - zawarte w ayhausace) poczucie spotykania różnych bytów. Albo głęboki wgląd w mechanizmy sterujące naszym codziennym zachowaniem jak np. LSA w powoju, -wzmocniona metakognicja ( http://en.wikipedia.org/wiki/Metacognition ). Dla ludów indoeuropejskich (szczegolnie syberyjskich) charakterystyczne było stosowanie muchomora czerwonego, bielunia lub pokrzywka wilczej jagody - tutaj niestety nie jestem w stanie powiedziec jakie jest działanie.
Wydaje mi się, że w opracowaniach na temat ewolucji religii i szamanizmu zbyt mało miejsca poświęca się tym zagadnieniom, które są lub którymś momencie historii stanowiły jeden z centralnych, głównych elementów przeżyc duchowych.

Reasumując, obrzędy szamanistyczne wywodzą się z obecnej o wszystkich naczelnych ( u Homo Sapiens najsilniej) potrzeby odkrywania i ciekawości. Doprowadziło to do odkrycia dziwnego działania na nasze mózgi niektórych substancji, dostrzegania w materii nieożywionej głębokich symboli itp . Mózgi wszyscy mamy takie same, podobne też są wszelkie interpretacje ekstremalnych przeżyc i obrzędy je indukujące. Nie ulega też wątpliwości, że wielkie religie są dalszym ewolucyjnym stadium tego zjawiska a obrzędy w nich występujące mają swój początek w szamańskich obrzędach, jak to powiedziała Shamanka.

Masz całkowitą rację pzoa jednym drobnym szczegółem. Czasem szaman nie musi zażywać srodka halucynogennego by wejść w trans i mieć takie same wizje i pzreżycia. Co wiecej często widzi tylko aurę danej rośliny. Na łakach i polach po aurach roślin mozna rozpoznać, które są trujące, które lecznicze, a które neutralne.

Poza tym praktyki szamańskie nie polagają na nie tylko na odurzaniu się halucynogenami, czy bębnieniu (swoją drogą bęben to cos wiecej niz instrument muzyczny).
Szaman wchodząc do jednego z tzrech światów, podczas podórży szmamańskiej styka się z róznymi duchami,np duchami choroby i odpędza je. Czasem sprowadza zwierzę mocy (w szmaniżmie to odpowiednik ducha opiekuńczego).
Co wiecej jest często w tych praktykach bardzo skuteczny, nawet w stosunku do osób bardzo sceptycznie nastawionych do takich praktyk.
Elementy szamanizmu można znaleźć nawet u anszych podlaskich Szeptuch i średniowiecznych wiedźm, gdyz wiele z tych praktyk jest podobnych. Tu także korzysta się z pomocy duchów natury czy duchów przodków.

Same pzreżycia są drastyczne i traumatyczne tylko jeśli ktoś odrzuci swoja drogę. Inaczej nie. Szamanizm nie jest łatwą i przyjemną ścieżką, ale piekną. otwiera nowe spojrzenia na swiat. jest skuteczny w swych metodach uzdrawiania.
I jest najstarszy z istniejących systemów.

W Chrzescijanstwie powoluje Duch Swiety a w szamanizmie duchy .

Chrześciajńastwo ma 2 tysiące lat a szamanizm tyle ile ludzkość

Nie interesuje mnie Twoja ludzkosc interesuje mnie Duch Swiety .

To mamy szczęście że On nie podziela Twoich zainteresowań...

Masz rację szamanko nie chodzi tu bynajmniej o bębny, środki halucynogenne, narkotyki, posty, medytacje, OOBE, czy jakieś inne zewnętrzne metody wspomagające trans hipnotyczny (szamański), ostatnio nawet wdziera się tu elektronika, prądy selektywne, różnego rodzaju spreparowane bodźce audiowizualne i wiele innych. Ale wszystko to tylko inne środki prowadzące do tego samego celu. Z grubsza chodzi o rozluźnienie (neutralizację) zespolenia jaźni (duszy) i ciała . W stanie czuwania więź ta jest bardzo silna, a ciało jest tu czynnikiem dominującym, czyli mówiąc kolokwialnie zbyt mocno hałasuje i skutecznie zagłusza to co przychodzi z naszego wnętrza (duszy). Te środki mają za zadanie uciszyć, wyłączyć ciało (mózg) a wtedy do głosu dochodzi nasza jaźń, oraz związany z nią cały (ten) świat wewnętrzny.

Tak szamanizm był prekursorem wszelkich religii a skąd się wziął sam szamanizm? Powstał z tęsknoty za utraconym rajem, naszym prawdziwym domem, domem który kiedyś opuściliśmy wcielając się w materię. Szamanizm był taką pierwszą namiastką powrotu i doświadczenia tego utraconego raju. No cóż ale kiedyś bardzo dawno temu sami tak zdecydowaliśmy.
Postanowiliśmy doświadczać w materii i tak się tu znaleźliśmy. Ta tęsknota duszy będzie nas prowokować do wielu dziwnych praktyk hipnotycznych a jednym z nich jest właśnie szamanizm, przypomina to wdzieranie się do świata duchowego poprzez kuchenne drzwi, czyli tak trochę na siłę. Jeśli jeszcze trochę dorośniemy duchowo to bez żadnych praktyk nasz utracony raj stanie przed nami otworem, dusza powróci do domu.