Kilka postów przeniesionych z działu Żyć wiarą. Decyzję co dalej pozostawiam w gestii moderatora działu.
jumik

grzech w języku hebrajskim oznacza chybić celu; zatem grzechem jest tylko i wyłącznie brak świadomego kontaktu z Bogiem; nie można zawinić wobec nikogo i niczego tak, by obciążać się grzechem; przecież gdyby każdy wiedział co robi (złego), nie czyniłby tego; fizyczność to fizyczność;

(...) duch to duch; jeśli przez swoją słabość unika się Boga, no to mamy wielką stratę; nie zadręczałbym się jednak za wszelką cenę;

Grzechem jest każde świadome sprzeniewierzenie się woli Bożej - czy to przez fizyczność, czy to w sferze duchowej.

"Grzechem jest każde świadome sprzeniewierzenie się woli Bożej - czy to przez fizyczność, czy to w sferze duchowej."

pozwolę sobie podtrzymać swoje stanowisko; Jezus powiedział, że nie można zgrzeszyć wobec Boga Najwyższego, czy bliźniego, a jedynie wobec Ducha Świętego; chodzi zatem o relacje duchowe, a jedynym błędem (grzechem) człowieka staje się brak z nim świadomego kontaktu, czyli modlitwy; i to nie o coś, tylko poprostu ku czci, oddaniu, pamięci, z miłości;

Nieprawda. Gdzie Jezus coś takiego powiedział?

Jezus powiedział, że nie można zgrzeszyć wobec Boga Najwyższego, czy bliźniego, a jedynie wobec Ducha Świętego;

Chyba troszkę przekręciłeś sens wypowiedzi Jezusa. Jezus mówił że grzech przeciwko jemu samemu jak i też przeciwko Bogu Ojcu może zostać wybaczony, natomiast grzech przeciwko Duchowi Św. nie będzie odpuszczony. Wypowiedz ta nie oznacza że nie ma innych grzechów.
Choć nie jestem pewny mówie z pamięci odnośnie tej wypowiedzi Jezusa. Jak znacz namiar tej wypowiedzi to podaj.

Por.
Mt 12, 32
Mk 3, 29
Łk 12, 10

rzeczywiście użyłem dużego skrótu myśliwego; mowa jest oczywiście o odpuszczeniu/nieodpuszczeniu grzechów, a nie o ich braku; jednak intencją moją była i jest próba uświadomienia sobie, że nie warto jest się zadręczać domniemaniem grzechu; poza tym, jeśli można nam naszą słabość (grzech) wybaczyć, defacto zostajemy uwolnieni od jej (jego) ciężaru, a więc jej (jego) nie ma; wszystko sprowadza się do przekonania, ze nie warto wzbudzać we sobie poczucia winy; tak to widziałem pisząc to co napisałem;

Zgodnie z nauką KK jeżeli uważasz, że uczyniłeś coś złego lub zostałeś upomniany, że czynisz coś złego lub zło zachowania wynika z nauki KK, to popełniasz grzech, za który odpowiadasz.

Jeżeli czynisz coś, co jest złem jednakże czynisz to nieświadomie, to twój grzech nie będzie dopisany do twojego rachunku strat, co widzimy np ma przykładzie, gdy ktoś dopuszcza się herezji materialnej, to nie zaciąga na swoja głowę kary ekskomuniki.

Jednakże uporczywy brak wzbudzania w sobie "poczucia winy" może prowadzić do grzechu przeciwko Duchowi Świętemu.

No dobrze, to tyle od heretyka...