Ale to nie jest MOWA w języku tylko MODLITWA. Nie ma służyć przekazaniu komunikatu, ale podporządkowaniu się Bogu, otwarciu serca na Jego moc.

o. Emilian Tardif, charyzmatyk z darem uzdrawiania, w swojej książce "Jezus żyje!" pisze m. in. że najwięcej uzdrowień Bóg dokonał właśnie wtedy, gdy on modlił się w językach. To właśnie dlatego, że wtedy w człowieku modli się Duch Święty, który wie najlepiej o co i jak prosić a człowiek tylko otwiera serce na Boga i poddaje się Jego prowadzeniu.

W ogóle polecam książki "Jezus żyje!" i "Przebudzenie charyzmatów". Zdaje się że są i jakieś książki o samym charyzmacie modlitwy w językach, ale trudniej je dostać, a "Jezus żyje!" jest wszędzie dostępne, nawet w lepszych bibliotekach powinno być.

A, dziękuję Ci, Silva. Gdyby nie Ty, to nie wiedziałbym jak źle się modliłem.

Hm? Dlaczego?

Żebyśmy się źle nie zrozumieli: nie uważam żeby jakakolwiek modlitwa była zła.

Nie rozumiem: do kogo i po co modlić się ma Bóg?

Duch Święty jest Mocą daną człowiekowi, aby ten mógł wyznawać i żyć wiarą. Są na to fragmenty bez ducha nic nie jesteście w stanie uczynic, powiedzieć Jezus jest Panem itd. nie chce mi sie szukać. Duch Święty jest pomocą w modlitwie. Człowiek otwierający się na Boga, na charyzmaty na działanie, doświadczenie tej modlitwy Ducha Św. w człowieku. Modlisz się z taką ufnością i otwartością, że słowa płyna automatycznie prostu z Ducha. Nie ma czego negować i rozkładać na czynniki pierwsze. Po czym poznać czy coś jest dobre i jest od Boga? Po owocach. A owoce modlitwy w językach są dobre zarówno dla samego modlącego się jak i dla wspólnoty. Pozdrawiam

Przy tej wspólnocie to chyba nawet św. Paweł miał nieco inne zdanie... Dla modlącego być może tak, dla wspólnoty niekoniecznie... A jeśli dla wspólnoty nie przyniesie owoców dobrych - czy znaczy to, ze to od innego ducha pochodzi?

A Duch Święty umożliwia nam modlitwę, ale nie modli się za nas. Stąd też uproszczenia typu "Duch Święty się modli za człowieka w modlitwie językami są błędne. Bóg ma się modlić do Boga..."

No właśnie, djdomin, dlatego zaprotestowałem przeciw temu co napisała Silva. A właściwie jak to sformułowała.

Ja jestem autorem komunikatu w modlitwie a Duch jedynie umożliwia mi wypowiadanie go. Znowu się posłużę analogią muzyczną: znasz na przykład nokturn Chopina i świetnie umiesz go grać na fortepianie. Ale fletu poprzecznego nigdy w życiu w rękach nie trzymałeś. I nagle bierzesz ten flet, zamykasz oczy i grasz: nuty znasz ale układ palców, oddechy itd to już dla Ciebie czarna magia - to Duch Św. cię prowadzi.

Na dowód tego, że jesteście synami, Bóg wysłał do serc naszych Ducha Syna swego, który woła: Abba, Ojcze!
(Ga 4:6)
Czy Jezus jest Bogiem i do Kogo (po co?) modlił się podczas swojego ziemskiego życia?

Z moich doświadczeń wynika, że jednak tak.

Nie, bo owoce dla jednostki są również ważne, jednostka również buduje wspólnote.

Pismo Św. mówi inaczej jak zacytował Elbrus;)

To nie ja, to św. Paweł (cytowałam to już parokrotnie):

"Duch przychodzi z pomocą naszej słabości. Gdy bowiem nie umiemy się modlić tak jak trzeba, sam Duch przyczynia się za nami w błaganiach, których nie można wyrazić słowami". (8,26)

To teraz świętego Pawła pytajcie, jak i po co "Duch się przyczynia w błaganiach".

Ok, mogę się zgodzić, przynajmniej na ile zrozumiałam analogię. Zresztą ani na niczym nie gram (no, może trochę na flecie) ani nie modlę się w językach, więc i co do jednego i drugiego mogę mówić tylko na podstawie znanej mi teorii i doświadczeń innych ludzi.

Tak, modlitwa jest człowieka, wola jest człowieka, struny głosowe i płuca są człowieka. To jest człowieka modlitwa, ale prowadzi ją Duch Święty, modli się w człowieku, jak napisał św. Paweł "w błaganiach, których nie można wyrazić słowami". To są właśnie te błagania, których człowiek sam nie umie wypowiedzieć, nie wie o co ma prosić lub jak.

No ja się właśnie nie zgadzam z tym jednym małym fragmentem. Twoim, nie Pawła, bo z tego cytatu to nie wynika: człowiek może nie wiedzieć jak prosi, ale na ogół wie o co. Inaczej to nie modlitwa tylko bełkot.

Minęło już kilka lat od czasu kiedy byłem we wspólnocie, ale glosolalia była tam częstym zjawiskiem i niejednokrotnie o tym rozmawialiśmy dzieląc się wrażeniami. Wszyscy wiedzieliśmy, przynajmniej mniej więcej, o co nam chodziło. Nie wiem jak było czy jest w innych wspólnotach ale nie przypuszczam żeby ten charyzmat zmienił się od czasów pierwszych chrześcijan...

Nie wiem czy dobrze rozumiem Liam. Załóżmy, że modlę się w językach. Wiem, że wtedy uwielbiam Boga i taki jest mniej więcej sens tego, co mówię. To jest rozumienie mniej więcej?

Ano właśnie nie zawsze. Bo czy ty zawsze wiesz, co jest w konkretnym momencie dla ciebie dobre? Jakie łaski Bóg dla ciebie przygotował? Co cię czeka w najbliższych dniach i o co możesz na ten czas prosić? Jakie łaski są akurat najpotrzebniejsze osobom za które się modlisz? Albo jak najlepiej uwielbiać Boga w wydarzeniach w twoim życiu? Jaki te wydarzenia mają sens, miejsce w planie bożym?

Można to oczywiście powiedzieć jakoś ogólnie. Ale kiedy człowiek pozwala Duchowi Świętemu modlić się w sobie to Duch Święty, będąc wszechwiedzącym Bogiem wie dokładnie co jest człowiekowi potrzebne na teraz, na przyszłość, co jest w nim do uzdrowienia albo jakie cechy do zmienienia.

Więc uważam że można się modlić w jakiejś intencji językami (np. za siebie, za kogoś, o powodzenie w czymś itd), więc jest to modlitwa w której człowiek "na ogół wie o co" się modli - zgadzam się w takim rozumieniu - ale nie wie co dokładnie mówi i o co konkretnie Duch Święty się w nim modli.

Ogólnie mam wrażenie że mniej więcej co do istoty modlitwy w językach się zgadzamy, tylko trochę inaczej to ujmujemy, i jeśli już to różnimy się w szczegółach dotyczących tego w jaki sposób Duch Święty modli się w człowieku. Nie sądzisz?

O właśnie. Jeśli miałeś na myśli to co napisała Zagubiona_21 to się z tobą zgadzam, Liam.

Trochę dokładniej. Wiesz kiedy uwielbiasz Go w przyrodzie, kiedy w bliźnich a kiedy na przykład w dziełach własnego życia. Wiesz kiedy mówisz Mu o swojej miłości a kiedy o Jego wspaniałości. Nie tylko wiesz: tutaj Ty sterujesz modlitwą i wypowiadasz to, co sama chcesz. W jaki sposób to robisz - to już sprawa Ducha Św.

Silva... trochę dziwnie mi się z Tobą dyskutuje. Jeśli Ty wiesz lepiej ode mnie jak wyglądała moja osobista modlitwa... w dodatku prawie dwadzieścia lat temu...

Pewnym wyjątkiem była faktycznie modlitwa wstawiennicza. Tutaj wiedziałem właściwie tylko, że proszę o Bożą łaskę i miłość dla danej osoby. Nie wiem, czy były jakieś konkretne prośby, nie pamiętam tego. Pamiętam za to przypadek, kiedy taka osoba, bardzo zawstydzona, mówiła nam potem że ona zrozumiała naszą modlitwę. I że modliliśmy się w intencji, której nam nigdy nie zdradziła.

Słuchajcie, nie wiem. Może przyjdzie tu ktoś kto ma inne doświadczenia. Ja się nie będę upierał że tak dokładnie musi być. Ja tak miałem, moi przyjaciele ze wspólnoty tak mieli, wydaje mi się że taka jest istota glosolalii. Ale kto wie? Może to tak jak z darem tłumaczenia: czasem jest a czasami go nie ma.