Gdy miałam około 15 lat i zaczęło się dojrzewanie w kościele słyszałam o grzechach nieczystych tj grzechach seksualnych w tym myślach nieczystych. Seksualnosc budziła się we mnie, przychodziły wyobrażenia nagości i zwalczałam je myśląc że to grzech. Tak wyparłam się seksualności myśląc że walczę z grzechem nieczystym i wstydząc się tego przed spowiednikiem. Gdy miałam 30 lat dowiedziałam się z internetu, że seks jest obowiązkiem w małżeństwie i w katolickiej etyce seksualnej ma być także poza celem prokreacyjnym dla budowania jedności małżeńskiej. To wywołało we mnie szok. Do tej pory wogóle o tym nie można było myśleć, bo to grzech i nagle należy wspólżyć w małżeństwie, i robić to non stop także nie kierując się rozumem tylko zaspokojeniem przyjemności. Coraz więcej teraz słyszę, że ludzie chcą narzucić współżycie poza celem prokreacyjnym, poza rozumnym działaniem,które ma na celu powołanie nowego życia. I utożsamiają to z katolicką etyką seksualną. To wywoluje we mnie nerwicę. Przeraża mnie ten fakt współżycia małżeńskiego. Do tej pory nic, a nagle to ma być na całego. Co zrobić z tym problemem?

Mam wrażenie że ktoś Ci zamieszał w głowie. To jest jakaś karykatura spojrzenia na sprawy seksualności. Może się mylę, ale nie słyszałem o tym aby seks był obowiązkowy w małżeństwie. Jest chyba raczej przywilejem, którego się chce, który ma budować itd. ale przymus? Wątpię abyś nabawiła się nerwicy z powodu etyki seksualnej, raczej z powodu jej karykaturalnego widzenia.

Mam wrażenie, że ktoś jej mocno namieszał w głowie.

Niestety mieszasz dwa skrajne i niedobre spojrzenia na seksualność przechodząc od jednego do drugiego i z powrotem.

Pierwsze błędne:

Nie jest katolicką etyką seksualną współżycie kierowane tylko zaspokojeniem przyjemności ani współżycie na siłę non-stop.

Druga równie szkodliwa skrajność:



Jest to co najmniej równie szkodliwe.

Z tym, że o ile w pierwszym problemie wystarczy pewnie głębsze zaznajomienie się z etyką seksualną jakiej naucza Kościół, o tym z tym drugim może być problem, bo to tkwi w Tobie - być może ze względu na błędne schematy i reakcje jakie w siebie wpisałaś. Tu przydałby się psycholog, może seksuolog.

Najlepiej chrześcijański. Nie wiem, czy seksuolodzy chrześcijańscy są, ale psycholodzy na pewno.

Są

Acha. No, to właśnie taki by się przydał, bo obawiam się że "laicki" mógłby wprowadzić jeszcze większe zamieszanie.

Akacja poruszyła ważną sprawę. Myślę, że z podobnymi rozterkami boryka się wielu ludzi. Łatwo jest pisać "Mam wrażenie że ktoś Ci zamieszał w głowie", "To jest jakaś karykatura spojrzenia na sprawy seksualności", czy odsyłać człowieka do psychologa czy seksuologa. Pytanie jest - skąd katolik ma czerpać wiedzę o współczesnej nauce KK o etyce seksualnej? Nie każdy studiuje teologię, nie każdy też będzie analizować tomy dokumentów KK na te tematy.

arzachel ja byl powiedziala, ze na twoje pytanie jest odpowiedz w poscie akacji.
Otoz, moim zdaniem, w kosciele slyszysz czesto, czego ci nie wolno i co jest zle. Czyli ludzi sa "programowani" na unikanie "zla". Tak na wszelki wypadek bez roznicowania.
To troche podobnie jak w szkole, kiedy nauczyciel pisze pod wypracowaniem co jest w nim zle, a ni slowa o tym, co jest dobrze. Niektorzy sie domysla (ze to to, co nie bylo zle), a inni, jak akacje zrozumieja po swojemu: ze wszystko jest zle.

Dobra Nowina Jezusa nie polega na niegrzeszeniu, ale na czynieniu dobra i nawracaniu od grzechu.

Ustalilo, sie nie bardzo wiem dlaczego, ze masz czegos nie robic, a bardzo rzadko pokazuje sie, co masz robic.
I tak np ze wspolzycia w malzenstwie, ktore jest pieknem i najwiekszym darem jaki moga z siebie uczynic malzonkowie, zrobilo sie spis zakazow i nakazow. A seks jako taki jest obecny w nauce Kosciola (przecietnego proboszcza) jako zly. Jak moze byc zly seks, ktory stworzyl Bog i jeszcze polaczyl z blogoslawienstwem? Co najwyzej moze byc zle "uzyty", jak zreszta wszystko.

Ja oczekiwalabym od nauk Kosciola, nie tych w encyklikach, konstytucjach itp, ale w tych "na dole", na kazaniach i naukach rekolekcyjnych bardziej Dobrej Nowiny, a mniej paragrafow.
Osoby o wrazliwosci akacji zamiast radosci z Ewangelii o milosci Boga do czlowieka, widza gruba ksiege zakazow i nakazow, czyli nowe Prawo, zamiast Prawa ST. Zamiast wyzwolenia - nowa niewole przepisow.

Akacja, czystosc nie jest wartoscia sama w sobie. Tak jak post, bezgrzesznosc, zachowywanie przepisow. One wszystkie maja (prawdziwy) sens tylko wtedy, gdy glowna wartoscia jest Milosc. Mysle ze troche za duzo myslisz, a za malo "czujesz". "Milosc to jedyna rzecz, ktora sie pomnaza, kiedy ja dzielimy" (nie wiem, kto to powiedzial).
Jezeli kochasz swojego meza, to jest absolutnie naturalne, ze wspolzyjesz z nim z milosci, bo chcesz mu sprawic radosc i chcesz mu oddac cala siebie. I wtedy wasze dzieci sa prawdziwym owocem waszej milosci, ktora jest tak wielka (takze dzieki wspolzyciu), ze cieszy sie z tego, ze powstaje nowe zycie, ktore ta miloscia mozna jeszcze obdarzyc.
Nie chcialabym byc dzieckiem, kotre powstalo "z obowiazku malzenskiego" i "Bozego rozkazu rozmnazania sie". Bog poblogoslawil wspolzycie malzonkow, dajac im zdolnosc rodzenia, a nie ukaral ich za grzech albo jeszcze cos podobnego.

Nikt ci wspolzycia nie chce narzucic. To jest naturalna potrzeba bliskosci, oddania sie drugiej osobie. W katolickiej nauce chodzi tylko o uporzadkowanie i ukierunkowanie natury. A nie o jej zlamanie.

Ależ w internecie jest mnóstwo stron, z których można się tego dowiedzieć. I są bardzo proste do znalezienia. Ot, chociażby:

"Co wolno w małżeństwie?"
http://zapytaj.wiara.pl/doc/525310.Co-wolno-w-malzenstwie

Pytania o etykę seksualną
http://zapytaj.wiara.pl/Etyka_seksualna

Sakrament małżeństwa
http://www.teologia.pl/m_k/spis06h.htm

"Chrześcijańska ars erotica"
http://kobieta.gazeta.pl/kobieta/1,57901,4048553.html

Znalezione w ciągu 3 minut. Żaden problem.

Ja bym nie przesadzał z "grzeszeniem myślami". Myśl jest grzeszna, kiedy sami ją świadomie wywołujemy. Natomiast jeśli przychodzi mimo woli, to nie jesteśmy za nią odpowiedzialni. Czyn niedobrowolny z definicji nie może być grzechem.

Poza tym - nie każde wyobrażenie seksu musi być złe. Niedozwolone jest jedynie pragnienie zdrady lub seksu pozamałżeńskiego (przykazanie dziewiąte). Natomiast można bez przeszkód wyobrażać sobie seks z własną żoną .

Jak z wieloma rzeczami - tutaj liczy się intencja. Wolno pragnąć dobro, nie wolno pragnąć zła. Dlatego seksu nie wolno sobie wyobrażać tylko w tym wypadku, w którym wyobrażony stosunek jest zły (czyli z obcą kobietą). Przez analogię do przykazania dziesiątego: nie wolno sobie wyobrażać jazdy cudzym samochodem (grzech zazdrości), ale wolno wyobrażać sobie jazdę własnym.

Już ja dobrze wiem jaka jest katolicka etyka seksualna, bo się o nią pytałam. Mówi ona, że małżonkowie mają utrzymać kontakty seksualne w celu otwartości na nowe życie i budowania jedności małżeńskiej. A jeśli nie planują potomstwa wolno im wykorzystywać wiedzę o naturalnym cyklu kobiety.
I własnie ta konieczność utrzymywania stosunków seksualnych w małżeństwie doprowadza mnie do nerwicy. Bo gdybym kształtowała życie według siebie, gdy nie planowałabym potomstwa unikałabym współżycia. A mowa jest o utrzymywaniu stosunków małżeńskich, a na poważnie biorę naukę Kościoła, a nie stać mnie na takie otwarcie na życie i doprowadza mnie to do nerwicy. Do nerwicy też doprowadza też że należy wspólżyć bez zabezpieczenia antykoncepcją, a cykle są nieregularne.
W końcu nie jestem jedyną osobą, którą do nerwicy doprowadza katolicka etyka seksualna. Wystarczy zobaczyć temat obok: viewtopic.php?f=50&t=25529

Jeśli znasz jakiegoś chrześcijańskiego seksuologa szanującego czystość przedmałżeńską i katolicką etykę seksualną podaj tutaj namiary.

No właśnie. Normalny seksuolog wprowadził by jeszcze więcej zamieszania. Bo chcąc odblokować te blokady (o jakich pisałam nabytych w wieku 15 lat) zachęcałby do wypróbowania się i kontaktów pozamałzeńskich dla zdrowia psychicznego, a więc nie respektowałby katolickiej etyki seksualnej, traktując ją jako coś szkodliwego. A więc pogłębił by sie konflikt, że nie przestrzega się katolickiej etyki seksualnej.

Można się skontaktować np. z p. dr Iwoną Rawicką, która wykłada m. in. seksuologię na kierunku 'Nauki o rodzinie' na wydziale teologicznym Uniwersytetu Szczecińskiego. Jeśli nie ona sama, to na pewno ma też znajomych.

Kwestia tego, czy Szczecin Ci odpowiada

No nie akacja, ja nie mam doswiadczen z zadnymi seksuologami, ale nie wiem, czy jest to standartowe leczenie


Moze zamiast wymyslac, co ktos powie, czy nie, po prostu pojdziesz do seksuologa i z nim porozmawiasz?

Wg mnie twoj problem jest czesciowo tez wynikiem twojej wyobrazni. Za duzo myslisz i przewidujesz. Wspolzycie malzenskie to radosc, a nie przymus. Po to ludzie sie pobieraja, zeby byc jednym (tak, tak, takze jednym cialem, o ktorym mowil Jezus) i przez wieki bylo to oczywiste. A dzieci byly blogoslawienstwem.
Sama wiem, ze czasy sie zmienily, ale moze nie kombinuj tak duzo, tylko zastanow sie, czy w ogole wspolzycie jako takie ciebie pociaga. Bo jezeli na sama mysl ciarki wstretu ciebie przechodza, to moze daj sobie od razu spokoj z malzenstwem?
A jezeli sobie jednak mozesz wyobrazic, ze byloby to cos milego zapomniec sie w ramionach twojego chlopaka (jako meza), to moze jeszcze nie wszystko jest stracone.

Szczecin to jest za daleko. Jestem z drugiego końca Polski (Katowice). Ale dziękuję za kontakt, bo może zna kogoś z Południa Polski.