Ale może poczekaj na odpowiedzi innych osób.

Uświadomiłem sobie, że celem Wielkiego Postu nie jest wcale wyrzeczenie, co mogłoby wynikać z kładzenia nacisku na walkę z pewnymi zewnętrznymi sprawami: rezygnacja ze słodyczy, papierosów, spędzania pół dnia przed tv czy w necie. To tylko środek - nie cel sam w sobie - który ma prowadzić do mojego prawdziwego i autentycznego nawrócenia.

Oczywiście - godne podziwu i naśladowania jest, gdy człowiek decyduje się na jakieś wyrzeczenie postne na przykład, gdy chce ze swoimi słabościami ludzkimi walczyć. Ale tylko wtedy, gdy przyczyną, podstawą tego pragnienia jest Bóg i chęć dorastania do miary godności, którą On nam proponuje. Przecież można pościć, ćwiczyć, ograniczyć przyjemności - z pobudek w ogóle nie mających nic z Bogiem czy wiarą wspólnego.

Obrazkowy przykład - postanawiam nie oglądać tv, ale ma lecieć akurat "Pasja" Gibsona. I co teraz? Obejrzeć bo wartościowy film, czy nie obejrzeć bo tak sobie założyłem? Albo trafiłem na dobrą książkę, mam możliwość jej przeczytania pożyczając od kogoś - ale chciałem więcej czau poświęcić innym sprawom. Czytać czy zrezygnować?

To wszystko jest dla nas - to instrumenty, które mają pomóc w pracy nad sobą, nad swoimi niedoskonałościami. Tylko środki - ale i aż środki. Bóg wszystko nam złożył w ręce. Sama wiara nie pomoże - trzeba jeszcze chcieć. Bo inaczej ten post po prostu można zmarnować.