Podobnie mówił Anioł Jahwe, gdy zwracał się do patriarchów/proroków.
Przykład ze ST, ale dla porównania warto przytoczyć:

Ale wtedy Anioł Pański zawołał na niego z nieba i rzekł: Abrahamie, Abrahamie! A on rzekł: Oto jestem.
Anioł powiedział mu:
Nie podnoś ręki na chłopca i nie czyń mu nic złego!
Teraz poznałem, że boisz się Boga, bo nie odmówiłeś Mi nawet twego jedynego syna.
(Rdz 22:11-12)

Jest tu wymieszanie pierwszej i trzeciej osoby - anioł zwraca się do Abrahama, jakby sam był Bogiem.

Jana 16:23-28 "W owym zaś dniu o nic Mnie nie będziecie pytać. Zaprawdę, zaprawdę, powiadam wam: O cokolwiek byście prosili Ojca, da wam w imię moje*. 24 Do tej pory o nic nie prosiliście w imię moje: Proście, a otrzymacie, aby radość wasza była pełna.
25 Mówiłem wam o tych sprawach w przypowieściach. Nadchodzi godzina, kiedy już nie będę wam mówił w przypowieściach, ale całkiem otwarcie oznajmię wam o Ojcu*. 26 W owym dniu będziecie prosić w imię moje, i nie mówię, że Ja będę musiał prosić Ojca za wami. 27 Albowiem Ojciec sam was miłuje, bo wyście Mnie umiłowali i uwierzyli, że wyszedłem od Boga. 28 Wyszedłem od Ojca i przyszedłem na świat; znowu opuszczam świat i idę do Ojca».

Jezus ponownie przedstawiony jako pośrednik modlitw i łask Bożych.

Jana 17:4,5 Ja Ciebie otoczyłem chwałą na ziemi przez to, że wypełniłem dzieło, które Mi dałeś do wykonania. 5 A teraz Ty, Ojcze, otocz Mnie u siebie tą chwałą, którą miałem u Ciebie pierwej, zanim świat powstał.

Jezus po wstąpieniu do nieba ma odzyskać dawną chwałę jaką cieszył się w bycie przedludzkim. Implikuje to że w czasie wcielenia jako człowiek dysponował mniejsza chwałą. Jest to naturalne że istota ludzka dysponuje mniejszą chwałą niż istota niebiańska (boska czy anielska). Jezus nie jest tożsamy z JHWH którego chwała zawsze pozostaje taka sama.


Jana 17:21-26 aby wszyscy stanowili jedno, jak Ty, Ojcze, we Mnie, a Ja w Tobie, aby i oni stanowili w Nas jedno, aby świat uwierzył, żeś Ty Mnie posłał. 22 I także chwałę*, którą Mi dałeś, przekazałem im, aby stanowili jedno, tak jak My jedno stanowimy. 23 Ja w nich, a Ty we Mnie! Oby się tak zespolili w jedno, aby świat poznał, żeś Ty Mnie posłał i żeś Ty ich umiłował tak, jak Mnie umiłowałeś. 24 Ojcze, chcę, aby także ci, których Mi dałeś, byli ze Mną tam, gdzie Ja jestem, aby widzieli chwałę moją, którą Mi dałeś, bo umiłowałeś Mnie przed założeniem świata. 25 Ojcze sprawiedliwy! Świat Ciebie nie poznał, lecz Ja Ciebie poznałem i oni poznali, żeś Ty Mnie posłał. 26 Objawiłem im Twoje imię i nadal będę objawiał, aby miłość, którą Ty Mnie umiłowałeś, w nich była i Ja w nich».

Jezus ładnie ukazuje jedność moralną jaka łączy go z Ojcem i uczniami. Ponownie podkreśla że jego chwała pochodzi od Ojca. Ponadto kolejny raz deklaruje że objawiał swoim uczniom imię Ojca - JHWH. W jaki sposób? Czyżby Żydzi nie znali Boga z imienia? Jak wskazuje werset 26 "objawianie imienia" nie wiąząło się z przypominaniem że Bóg ma na imię JHWH (aczkolwiek nie tylko - ze względu na utrwalający się przesąd żydowski co do wymawiania boskiego imienia), ale z "dawaniem im go poznać", ukazywaniem uczniów boskich przymiotów, w tym jakważniejszego z nich - miłości. Ta więź miłości jednoczy Ojca i Syna a także Ojca i Syna z uczniami Chrystusa i uczniów ze sobą nawzajem.


Jana 19:7 Odpowiedzieli mu Żydzi: «My mamy Prawo, a według Prawa powinien On umrzeć, bo sam siebie uczynił Synem Bożym».

Zarzuty żydów wobec Jezusa były już omawiane.

Jana 20:24-28 Ale Tomasz, jeden z Dwunastu, zwany Didymos, nie był razem z nimi, kiedy przyszedł Jezus. 25 Inni więc uczniowie mówili do niego: «Widzieliśmy Pana!» Ale on rzekł do nich: «Jeżeli na rękach Jego nie zobaczę śladu gwoździ i nie włożę palca mego w miejsce gwoździ, i nie włożę ręki mojej do boku Jego, nie uwierzę». 26 A po ośmiu dniach, kiedy uczniowie Jego byli znowu wewnątrz [domu] i Tomasz z nimi, Jezus przyszedł mimo drzwi zamkniętych, stanął pośrodku i rzekł: «Pokój wam!» 27 Następnie rzekł do Tomasza: «Podnieś tutaj swój palec i zobacz moje ręce. Podnieś rękę i włóż [ją] do mego boku, i nie bądź niedowiarkiem, lecz wierzącym!» 28 Tomasz Mu odpowiedział: «Pan mój i Bóg mój!» 29 Powiedział mu Jezus: «Uwierzyłeś dlatego, ponieważ Mnie ujrzałeś? Błogosławieni, którzy nie widzieli, a uwierzyli»*.

W co uwierzył Tomasz? Czy jego okrzyk był deklaracją że Jezus jest Bogiem Wszechmocnym? A w co nie wierzył? Nie wierzył w to że Jezus zmartwychwstał, kwestią nie była boskość lub nieboskość Chrystusa. Tomasz uwierzył więc że Jezus naprawdę zmartwychwstał. Poza tym już wcześniej Jezus oznajmił: " «Nie zatrzymuj Mnie, jeszcze bowiem nie wstąpiłem do Ojca. Natomiast udaj się do moich braci i powiedz im: "Wstępuję do Ojca mego i Ojca waszego oraz do Boga mego i Boga waszego"»(Jana 20:17), nie ma powodu do przypuszczeń, że Tomasz uważał go za Boga Wszechmocnego (Jn 20:17). Zresztą sam Jan po zrelacjonowaniu spotkania Tomasza ze wskrzeszonym Jezusem oświadczył o tego rodzaju doniesieniach: „Te zaś zapisano, abyście wierzyli, że Jezus jest Mesjaszem, Synem Bożym, i abyście wierząc mieli życie w imię Jego."
Tomasz mógł też użyć tego wyrażenia w podobnym sensie jak jego przodkowie, których wypowiedzi były mu dobrze znane z Pism Hebrajskich. Niekiedy ludzie odwiedzani przez anielskiego posłańca zachowywali się lub zwracali do niego tak, jak gdyby mieli przed sobą samego JHWH (o czym wspominał już Elbrus). Ów anioł reprezentował bowiem JHWH, przemawiał w Jego imieniu, używając pierwszej osoby liczby pojedynczej, a nieraz wręcz oznajmiał: „Jam jest prawdziwy Bóg”. Tak więc Tomasz mógł powiedzieć do Jezusa „mój Bóg” właśnie w tym sensie — uznał, że jest on przedstawicielem i rzecznikiem prawdziwego Boga. Jakkolwiek było, słowa Tomasza z całą pewnością nie zaprzeczają jednoznacznemu oświadczeniu, które sam usłyszał z ust Jezusa: „Ojciec jest większy niż ja” (Jn 14:28).

Dzieje Apostolskie

Dzieje 1:7 "Odpowiedział im: «Nie wasza to rzecz znać czasy i chwile, które Ojciec ustalił swoją władzą, 8 ale gdy Duch Święty zstąpi na was, otrzymacie Jego moc i będziecie moimi świadkami w Jerozolimie i w całej Judei, i w Samarii, i aż po krańce ziemi»."

Wyznaczanie czasów należy, jest kompetencją Ojca.

Dzieje 2:22-24 "Mężowie izraelscy, słuchajcie tego, co mówię: Jezusa Nazarejczyka, Męża, którego posłannictwo Bóg potwierdził wam niezwykłymi czynami, cudami i znakami, jakich Bóg przez Niego dokonał wśród was, o czym sami wiecie, 23 tego Męża, który z woli postanowienia i przewidzenia Bożego został wydany, przybiliście rękami bezbożnych do krzyża i zabiliście. 24 Lecz Bóg wskrzesił Go, zerwawszy więzy śmierci*, gdyż niemożliwe było, aby ona panowała nad Nim, bo Dawid mówił o Nim:"

Bóg posłał Jezusa i go wskrzesił z martwych. Argument w dyskusji czy Jezus sam się wskrzesił czy został wskrzeszony.

Dzieje 2:30-36 "Więc jako prorok, który wiedział, że Bóg przysiągł mu uroczyście, iż jego Potomek zasiądzie na jego tronie, 31 widział przyszłość i przepowiedział zmartwychwstanie Mesjasza, że ani nie pozostanie w Otchłani, ani ciało Jego nie ulegnie rozkładowi.
32 Tego właśnie Jezusa wskrzesił Bóg, a my wszyscy jesteśmy tego świadkami. 33 Wyniesiony na prawicę Boga, otrzymał od Ojca obietnicę Ducha Świętego i zesłał Go, 34 jak to sami widzicie i słyszycie. Bo Dawid nie wstąpił do nieba, a jednak powiada*:
Rzekł Pan do Pana mego:
Siądź po prawicy mojej,
35 aż położę nieprzyjaciół Twoich
podnóżkiem stóp Twoich.
36 Niech więc cały dom Izraela wie z niewzruszoną pewnością, że tego Jezusa, którego wyście ukrzyżowali, uczynił Bóg i Panem, i Mesjaszem»."

Kolejny fragment mówiący o Jezusie jako pośredniku w wylaniu ducha świętego pochodzącego od Ojca. Kolejne zapewnienie ze to Bóg wskrzesił Jezusa on też ustanowił go Panem i Mesjaszem.

Dzieje 3:13-22 "13 Bóg naszych ojców, Bóg Abrahama, Izaaka i Jakuba, wsławił Sługę swego*, Jezusa, wy jednak wydaliście Go i zaparliście się Go przed Piłatem, gdy postanowił Go uwolnić. 14 Zaparliście się Świętego i Sprawiedliwego, a wyprosiliście ułaskawienie dla zabójcy. 15 Zabiliście Dawcę życia, ale Bóg wskrzesił Go z martwych, czego my jesteśmy świadkami. 16 I przez wiarę w Jego imię temu człowiekowi, którego widzicie i którego znacie, imię to przywróciło siły. Wiara [wzbudzona] przez niego dała mu tę pełnię sił, którą wszyscy widzicie. 17 Lecz teraz wiem, bracia, że działaliście w nieświadomości, tak samo jak zwierzchnicy wasi. 18 A Bóg w ten sposób spełnił to, co zapowiedział przez usta wszystkich proroków, że Jego Mesjasz będzie cierpiał. 19 Pokutujcie więc i nawróćcie się, aby grzechy wasze zostały zgładzone, 20 aby nadeszły od Pana dni ochłody, aby też posłał wam zapowiedzianego Mesjasza, Jezusa, 21 którego niebo musi zatrzymać aż do czasu odnowienia wszystkich rzeczy, co od wieków przepowiedział Bóg przez usta swoich świętych proroków. 22 Powiedział przecież Mojżesz*: Proroka jak ja wzbudzi wam Pan, Bóg nasz, spośród braci waszych. Słuchajcie Go we wszystkim, co wam powie. 23 A każdy, kto nie posłucha tego Proroka, zostanie usunięty z ludu. 24 Zapowiadali te dni także pozostali prorocy, którzy przemawiali od czasów Samuela i jego następców. 25 Wy jesteście synami proroków i przymierza, które Bóg zawarł z waszymi ojcami, kiedy rzekł do Abrahama: Błogosławione będą w potomstwie twoim wszystkie narody ziemi*. 26 Dla was w pierwszym rzędzie wskrzesił Bóg Sługę swego i posłał Go, aby błogosławił każdemu z was w odwracaniu się od grzechów».
"

W swej mowie Piotr przedstawia Jezusa jako zapowiadanego już przez Mojżesz proroka, sługę Bożego, który miał przyjśc z woli JHWH, i z jego woli i jego mocą został przez niego wskrzeszony.


Dzieje 4:24-30 "24 Wysłuchawszy tego podnieśli jednomyślnie głos do Boga i mówili:
«Wszechwładny Stwórco nieba i ziemi, i morza, i wszystkiego, co w nich istnieje*, 25 Tyś przez Ducha Świętego powiedział ustami sługi Twego Dawida:
Dlaczego burzą się narody
i ludy knują rzeczy próżne?
26 Powstali królowie ziemi
i książęta zeszli się razem
przeciw Panu i przeciw Jego Pomazańcowi*.
27 Zeszli się bowiem rzeczywiście w tym mieście przeciw świętemu Słudze* Twemu, Jezusowi, którego namaściłeś*, Herod i Poncjusz Piłat z poganami i pokoleniami Izraela, 28 aby uczynić to, co ręka Twoja i myśl zamierzyły. 29 A teraz spójrz, Panie, na ich groźby i daj sługom Twoim głosić słowo Twoje z całą odwagą, 30 gdy Ty wyciągać będziesz swą rękę, aby uzdrawiać i dokonywać znaków i cudów przez imię świętego Sługi Twego, Jezusa». "

Modlitwa kierowana do Boga-JHWH. Zawiera cytat z psalmów "przeciw Jahwe i Jego Pomazańcowi". Jezus dalej nazwany jest świętym sługą namaszczonym przez JHWH. Na końcu modlitwa wyraża przekonanie że to Bóg jest źródłem mocy dokonywanych cudów, choć dzieją się one "w imię świetego Sługi Twego, Jezusa". Jezus po raz kolejny przedstawiony jako pośrednik między Bogiem a ludźmi, jako "Sługa Boży". Żadnych pierwiastków deifikujących postać Jezusa.

Dzieje 5:30,31 "30 Bóg naszych ojców wskrzesił Jezusa, którego straciliście, zawiesiwszy na drzewie*. 31 Bóg wywyższył Go na prawicę swoją jako Władcę i Zbawiciela, aby dać Izraelowi nawrócenie i odpuszczenie grzechów."

Kolejny fragment przeczący temu jakoby Jezus wskrzesił się sam. Jezus jest pełnomocnikiem Boga i Wybawcą, nie zaś samym Bogiem Wszechmocnym.

Dzieje 7:55,56 "A on pełen Ducha Świętego patrzył w niebo i ujrzał chwałę Bożą i Jezusa, stojącego po prawicy Boga. (56) I rzekł: Widzę niebo otwarte i Syna Człowieczego, stojącego po prawicy Boga. "

Szczepan w wizji ujrzał chwałę Boża i Jezusa stojącego po prawicy Boga. Otrzymał wizję rozrózniającą Boga i Chrystusa. Dlaczego? Czy zakładając trynitaryzm po wstąpieniu Jezusa do nieba było potrzebne takie rozróżnienie? Czy osobowy byt Jezusa nie zjednoczył się na powrót z pozostałymi hipostazami?

Dzieje 10: 38-40 "Znacie sprawę Jezusa z Nazaretu, którego Bóg namaścił Duchem Świętym i mocą. Dlatego że Bóg był z Nim, przeszedł On dobrze czyniąc i uzdrawiając wszystkich, którzy byli pod władzą diabła. (39) A my jesteśmy świadkami wszystkiego, co zdziałał w ziemi żydowskiej i w Jerozolimie. Jego to zabili, zawiesiwszy na drzewie. (40) Bóg wskrzesił Go trzeciego dnia i pozwolił Mu ukazać się"

Jezus przedmiotem działań Boga - posłania, namaszczenia, wskrzeszenia.

Dzieje 13:23 "Z jego to potomstwa, stosownie do obietnicy, wyprowadził Bóg Izraelowi Zbawiciela Jezusa."

Bóg (podmiot działania) wysłał (działanie) wybawcę Jezusa (przedmiot działania) z rodu dawidowego.

Dzieje 13:30,33 "Ale Bóg wskrzesił Go z martwych (...) Bóg spełnił ją wobec nas jako ich dzieci, wskrzesiwszy Jezusa (...)"

Kolejne dwa z dziesiątek zapewnień że to Bóg JHWH wskrzesił Jezusa a nie że wskrzesił sie on sam.

Dobrze Arcana, że podajesz tyle fragmentów - jednak wydaje się że swoją władzą dzieli się Ojciec z synem. Nie wiem czy jest to pół na pół ale Jezus miał władzę boską tylko mu powierzoną nie Ojcu.
Dał mu władzę odpuszczania grzechów. W imię Jezusa nie JHWH są odpuszczane grzechy Mk 2,7 "Dlaczego ten tak mówi . Bluźni. Kto może odpuszczać grzechy jeśli nie jeden Bóg"
Odpuszczanie grzechów to wladza boska. Odpuszczanie grzechów też odbywa się w imieniu Jezusa Dz. 2,38 "Zmieńcie myślenie i niech da się ochrzcić każdy z was w imieniu Jezusa Pomazańca ku uwolnieniu od grzechów waszych". Mt1,21 "On uratuje lud jego od grzechów ich".
To w imię Jezusa nie JHWH są wyrzucane demony Mk 16,17 "W imię me demony wyrzucali będą"

Arcana wskrzeszenie Jezusa odbyło się z ręki Boga jednak Jan w wersecie podaje nam argument aby sądzić że władzę nad tym fenomenem miał także Jezus - tak to brzmi w przekładzie Vocatio interlin.J 10,17-18 "Dlatego mnie Ojciec miłuje, bo ja kładę życie, aby znów otrzymać je (w greckim wystepuje tu aoryst-czas przeszły dokonany, który jakoś nie pasuje do kontekstu "otrzymałem je"). Nikt nie zabiera go ode mnie, ale ja kładę je ze mnie samego. Władzę mam położyć je i władzę mam znów otrzymać je. To przykazanie otrzymałem od Ojca mego."

Miałem przygotowane jeszcze kilka fajnych cytatów jednak niestety czas na edycję w okienku forum jest krótki i je straciłem (ponowny login wymagany).
Jezus ma częściową władzę naprzykłąd nad grzechem czy życiem 3,15 "Zabiliście dawcę życia" (w imię Jezusa wskrzeszano umarłych i czyniono cuda. Bóg-słowo miał swój udział w stwarzaniu - wszystko przez nie się stało bez niego nic się nie stało J1,3). Nie sposób powiedzieć, który z tych Bogów jest mocniejszy skoro Jezus miał tyle władzy nad życiem czyli wszystkim co Bóg dał. Bog podzielil się ze swoim synem i już

Athmosfer, czy JHWH dzieli się władzą z Jezusem? Rzekłbym że raczej jej udziela. Jeśli dobrze Cię zrozumiałem to Bóg dzieląc się władzą część z niej traci ("pół na pół"). Znaczyło by to że odstępuje Synowi np. władze odpuszczania grzechów.
Moim skromnym zdaniem Bóg udziela władzy Synowi, tzn. udzielając mu tej władzy sam się jej nie pozbawia. Tak więc Bóg dalej jest władny odpuszczać grzechy ale dał tez pełnomocnictwa co do tego Synowi. Taka różnica jak przekazać komuś swoje oszczędności a dać mu pełnomocnictwa do zarządzania nimi.




Słowo władzę mam traktował bym w tym fragmencie raczej jako uprawnienie niż władzę sprawczą. Zwłaszcza że Jezus mówi że składa swe życie z własnej nieprzymuszonej woli i ma prawo je odzyskać. Wydaje się to rozsądnę wobec dziesiątek fragmentów przypisujących wskrzeszenie go jednak JHWH.



Tylko w jaki sposób Jezus daje życie? Jego udział w stwarzaniu nie podlega dyskusji ale tu chyba chodziło o ofiarę okupu. Jezus jest dawcą życia bo jego dobrowolna ofiara umozliwiła dostąpienie życia wiecznego.


[/quote]

Udział w stwarzaniu jak już pisałem jest bezdyskusyjny. Ale to znowu udział pośredniczy. JHWH stwarza swego pierworodnego i za jego pośrednictwem ("mistrzowski wykonawca" "mądrość" z Izajasza) stwarza wszystko inne. Znów jest to władza udzielona a nie przekazana ze strata dla dobrostanu JHWH. To jak król wielkiego panstwa przekazujący małe księstwo we władanie najstarszemu synowi by nauczył się rządzić. Nadal Król jest najwyzszym suwerenem, nie rezygnuje z władzy zwierzchniej nad ksiestwem - jest ono dalej jego własnością. A władza młodego ksiecia jest zalezna od jego Ojca - on ma prawo władzę dac i ją odebrać ale dając ją nie rezygnuje z częsci swoich uprawnień.
Nie wiem czy mój przykład bardziej rozjaśnił czy zaciemnił to o co mi chodziło, ale wymyślony został na poczekaniu.

Pozdrawiam

Dzieje 20:21 nawołując zarówno Żydów, jak i Greków do nawrócenia się do Boga i do wiary w Pana naszego Jezusa.
Może się mylę ale 'obiektem' nawrócenia i skruchy za grzechy jest zazwyczaj Bóg. Wiara w Jezusa zaś odnosi się do wiary że tenże był Mesjaszem zesłanym przez Boga.

Dzieje 20:28 Uważajcie na samych siebie i na całe stado, nad którym Duch Święty ustanowił was biskupami*, abyście kierowali Kościołem Boga, który On nabył własną krwią.
Fragment sugerujący że Bóg-Jezus nabył zbór chrześcijan własną krwią. Jednak oryginał grecki zawiera sformułowanie "krwią swego własnego" w domyśłe: Syna. Niektóre zaś manuskrypty zamiast słowa "Bóg" zawierają w tym miejscu słowo "Pan". Jest więc wiele wariantów możliwych tłumaczeń.
Trudno więc używać tego fragmentu jako twardego dowodu czy to unitarnego czy trynitarnego. Aczkolwiek przyjmując tłumaczenie wynikające z oryginału greckiego fragment ten ma wyraźnie wydzwięk unitarny - Bóg - podmiot działałania, kupuje (działanie) kwią własnego Syna ("waluta") zbór chrześcijański ("towar").

Dzieje 22:14 on zaś powiedział: "Bóg naszych ojców wybrał cię, abyś poznał Jego wolę i ujrzał Sprawiedliwego* i Jego własny głos usłyszał.
To Bóg wybrał Pawła by ten ujrzał w wizji Chrystusa. Końcówka wersetu zdaje się utorzsamiać Sprawiedliwego z Bogiem bo wskazuje że Paweł usłyszął "jego własny" czyli Boga głos a wiadomo że w wizji Paweł rozmawiał z Jezusem. Jednak jest to przykład strasznie niedokładnego tłumaczenia ze strony BT. Oryginał grecki brzmi: "i usłyszał głos z ust jego" co wyraźnie wskazuje że chodzi o Jezusa głos a nie Boga.

Dzieje 26:18 abyś otworzył im oczy i odwrócił od ciemności do światła, od władzy szatana do Boga. Aby przez wiarę we Mnie otrzymali odpuszczenie grzechów i dziedzictwo ze świętymi".
Paweł cytuje Jezusa. W zasadzie analogia do Dzieje 20:21

Myślę,że gdybyśmy odrzucili ewangelię Jana to sprawa byłaby jasna.Jan tylko w 8 procentach jest zgodny z Synoptykami.Zresztą ewangelię tę napisano na przełomie I i II wieku gdy w Kościele większość wiernych stanowili ludzie pochodzenia greckiego.Stąd ubóstwienie Jezusa.Widać to również w nauczaniu Pawła,który aby zachęcić wiernych pochodzenia greckiego również naucza,że Jezus jest Bogiem.
Apostołowie zapewne nie myśleli w taki sposób o Jezusie.Dla nich był on Mesjaszem bożym.

Ale herezje napisałem.

Czy Paweł nauczał że Jezus jest Bogiem?
Zaraz się o tym przekonamy
Nadszedł właśnie czas na analizę listów Pawła pod kontem bóstwa Jezusa.


List do Rzymian

Rzymian 1:3,4 [Jest to Ewangelia] o Jego Synu - pochodzącym według ciała z rodu Dawida, a ustanowionym według Ducha Świętości* przez powstanie z martwych pełnym mocy Synem Bożym - o Jezusie Chrystusie, Panu naszym.
Jezus 'ustanowiony' Synem Bożym.


Rzymian 1:7 Do wszystkich przez Boga umiłowanych, powołanych świętych, którzy mieszkają w Rzymie: Łaska wam i pokój od Boga, Ojca naszego, i Pana Jezusa Chrystusa!
Pokój od Boga i od Jezusa - dwóch róznych osób.


Rzymian 4:24 ale i ze względu na nas , jako że będzie poczytane i nam, którzy wierzymy w Tego, co wskrzesił z martwych Jezusa, Pana naszego.
Kolejny z wielu fragmentów mówiący o tym że Jezus został wskrzeszony przez Boga a nie wskrzesił się sam własną mocą.

No,tak,ale tutaj akurat chodzi o osobę Jezusa jako człowieku a więc z rodu Dawida a w następnym zdaniu dopiero o Synu Boga,który jest Panem naszym.Zważ na to,że przed wcieleniem Syn nie nosił imienia Jezus ale stał się Jezusem dopiero w chwili,gdy Duch Święty zstąpił na Miriam z Nazaretu.
Syn jest Jednorodzonym Bogiem,który jest w łonie Ojca a więc ma tę samą naturę co Ojciec a tym samym jest Bogiem.Inaczej być nie może.Mnie chodziło raczej o to,czy pierwsi uczniowie i nawet apostołowie zdawali sobie w pełni sprawę że mają do czynienia z Bogiem.Ale może zdawali sobie sprawę.
Uważam,że tak jak Bóg objawiał się powoli Izraelowi jako Jahwe,Bóg Jedyny,tak też objawiał swego Syna jako Boga współistotnego.Co widać choćby z pism Ojców Kościoła.

Jehowa przekazał swojemu Synowi ogromną władzę, ale nie absolutną.
Wynika to z
1 Koryntian 15:27
Z tego wynika, ze z całą tą ogromną władzą Jezus nadal podlega swojemu Ojcu.
Z dalszego wersetu wynika, że Jezus ową władzę z powrotem przekaże Jehowie.
1 Koryntian 15:28
Jezus będzie miał więc władzę na określony czas i w określonym celu.

Dlaczego zatem Bóg udzielił władzy tylko na chwilę/na jakiś czas?
Dlaczego Bóg zechciał aby to anioł złożył ofiarę z siebie nie zaś aby tę ofiarę złożył z siebie sam Bóg?
Czy taka ofiara nie jest formą egoizmu Boga?
Jeśli miłość ma być doskonała to wymaga oddania się całkowitego.Co to za ofiara jeśli Bóg daje nam swoje stworzenie nie zaś siebie samego?
Skoro Syn nie jest Bogiem ale stworzeniem bożym to ofiara nie jest doskonała.Czy stworzenie może zadośćuczynić za winy całego świata?
Inaczej jeśli to Bóg uniża się i staje się człowiekiem.Bierze na siebie cały ciężar grzechu i umiera za cały świat.Taka ofiara jest doskonała i potrafi zadośćuczynić bożej sprawiedliwości.
Po co Bóg miałby bawić się w dawanie i odbieranie władzy w posyłanie anioła,który staje się człowiekiem na krótko po czym powraca do nieba jako anioł gdzie otrzymuje władzę a za jakiś czas tę władzę jemu Bóg odbierze.To jest dopiero pomieszanie z poplątaniem.
Dla mnie to jest niedorzeczność nad niedorzecznościami i niedorzecznością pogania.Amen.

Bo taka jest Jego wola i ma do tego prawo.


Bo ofiara okupu nie wymagała tego by "się Bóg sam składał" o czym jeszcze później.
Poza tym dochodzi tu zapewne jeszcze sprawa ontologiczna. Stworzenie nie może być jednocześnie stwórcą a stwórca stworzeniem. Toteż Bóg nie może się wcielić - stać się jednocześnie swoim własnym stworzeniem. Ale to już kwestia ontologiczno-filozoficzno-logiczna a nie teologiczna.



A czemuż to miałą by świadczyć o egoizmie Boga?



Jana 3:16 - Bóg dał w ofierze swego Syna, nie siebie samego. (analogai do ofiarowania Izaaka przez Abrahama - pierworodnego Syna, czyli coś najcenniejszego dla kochającego rodzica)



A kto zgrzeszył? Bóg czy stworzenie?
Ofiara okupu jest za czyje grzechy? Boga czy stworzenia?
Rzymian 5:15-17 - Jeden doskonały człowiek (Adam) zgrzeszył. Więc odpowiednią ofiarą było życie innego doskonałego człowieka (Jezusa).