Ad personam.

Przypomnijmy co to jest "ad personam", bo z postów "kolegi" Durala jasno wynika, że może średnio zdawać sobie z tego sprawę:


Skoro więc u "kolegi" Durala racjonalne argumenty zostały wyczerpane, to nie mamy z "kolegą" o czym rozmawiać. Jeśli zaś powyższe uwagi do "kolegi" Durala nie dotrą, to może ów cytacik "kolega" zrozumie:


Dla ułatwienia zrozumienia sparafrazujmy "koledze" Duralowi: cyniczne szyderstwa "kolegi" Durala donikąd "kolegi" Durala nie zaprowadzą. Jeśli i tego "kolega" nie pojmie, to z mojej strony ignor dla "kolegi" Durala.

Kolego Dural, jakbyś miał problemy ze zrozumieniem - przykład dyskusji pozbawionej argumentacji ad personam.

Zły przykład. Tam mowa o Twoich błędach i pomyłkach, nie o Tobie (o Twojej osobie)

Dobrze, że zamieściłem fragment definicji "ad personam". Skoro inni jej nie zrozumieli, to przynajmniej Dural będzie miał szansę

Nie pretenduję do miana osoby nieomylnej i wszechwiedzącej.....
Już 3 kolejny user nie spełnia wymogów do dyskusji z Tobą...ja, Liam, Dural....

WYPOWIEDŹ POZAMERYTORYCZNA.

Przypominam, że to temat o rządzących i opozycji, a nie o mojej szlachetnej osobie, tudzież mych skromnych sympatiach i antypatiach

Powracając zatem do meritum - rząd & opozycja - zamieszczam fragment artykułu Ziemkiewicza, którego inny fragment zamieściłem także w temacie o smoleńskim krzyżu. Myślę, że warto przeczytać całość:


Wypowiedź Ziemkiewicza wydaje mi się tym ciekawsza, że - wspominając o polskim serwilizmie ("charakterystyczny dla naszej niemal całej 'elity' serwilizm wobec obcych mocarstw i strach przed zachowaniami grożącymi niezadowoleniem z ich strony") - nawiązuje do poruszanego także tutaj problemu. Problemu ekspansji ościennych potęg politycznych na nasz kraj. Powtórzmy: dziś chodzi o ekspansję ekonomiczną i uzależnienie finansowe, a nie o tradycyjny zabór gleby.

Wydaje się to bardzo sensowne w kontekście współczesnych teorii geoekonomicznych:

Przyzwyczaj się do tego bo to typowy wybieg TYCH ludzi a szczególnie Durala.
Zajmowanie się osobą adwersarza, dezawuowanie go a nie tematem.

Zatem będę odtąd często przypominał co jest RZECZYWISTYM tematem...

Piok33
Zloscisz sie o "kolege"? Skad ja moge wiedziec, ze pierwszy raz w zyciu ktos Cie tak nazwal i podejrzewasz najgorsze. Czlowieku! Ja uwazam, ze to wyjatkowo przykre, ale widocznie zaslugujesz.
Jak dokladnie widac po drugiej wypowiedzi, Twoj zasob slow jest powaznie ograniczony spiesze z wyjasnieniem:
Za Slownikiem Wyrazow Obcych (to taka ksiazka);
kolega - (lac. collega = wspoltowarzysz) towarzysz pracy, nauki, zabawy itp.

Ja bym z checia nazywal podobnych Tobie, nieco inaczej, ale w takim wypadku cenzura zmieni slowo na "(censored)" i ktos by pomyslal "Duralowi odbilo do konca, w jednej wypowiedzi 15 powtarzajacych sie, identycznych okreslen? Tepy jakis sie stal", to i mi wstyd.
Po pierwszym Twoim poscie, tym niezwykle cieplym i wprowadzajacym oczekiwana rownowage, przelecialem tylko wzrokiem, skoro zaczyna sie od "Wszyscy wiemy", to i ja, nie ma sensu marnowac czasu. Wylapalem zaledwie kilka "cipuniek" i dwie potezne wklejki. Tak ciekawy czlowiek nie pisze, a zdanie jakiegos (tutaj cenzura rzeczownika z przymiotnikiem) wklejajacego czyjes teksty, mnie nie interesuje.
Co do "ad personam" - wiesz, ze dzwonia, tylko ktory kosciol? Nie zrozumiales przytoczonego przez siebie cytatu.. Moje zapytanie bylo jak najbardziej zwiazane z dyskusja. Skoro ktos pisze tak jak mowil wspomniany minister - "kochanienki", "zlotenko" mam prawo zapytac o powod tego szczegolnego jezyka. No i ad personam, z reguly, nosi cechy wypowiedzi obrazliwej. Bycie potomkiem przedwojennego ministra za ujme nie moze byc poczytane, przeciez wtedy jeszcze PiS nie istnial.
Zawsze dziwi mnie osoba dajaca komus ignora i jednoczesnie oznajmiajaca to posuniecie. To co, myslisz, ze Dural sie poplacze? Przeciez i tak wiem, ze bedziesz skrycie wylapywal moje riposty najwyzszych lotow, albowiem jestem czlowiekiem wybitnym choc niebywale skromnym.

Wracajac do tematu. Kiedy przeczytalem o hanbie wawelskie, zrozumialem, ze Kaczynski, czlowiek doslownie idacy po trupach, partie PiS rozlozy. Wbrew pozorom, do jej zwolennikow naleza rowniez ludzie rozsadni, a tacy maja i ambicje i honor, zwolennikami przestana byc. To, ze w mediach slychac wylacznie chamskie, ponizajace odzywki ze strony tych "i Sprawiedliwych", to normalne. Cham, jest osoba gburowata i tepa, musi nadrobic darciem pyska, bo inaczej przeminie niezauwazony.
Na koniec przyznam, sprawa krzyza zaczyna mnie niepokoic. Choc Kaczynski traci poparcie, to i nieudolny rzad rowniez. W wyborach glosy rozplyna sie po mniej znaczacych partiach i moze byc goraco.

To jednak coś dobrego z tego wynikło.

A tu powinieneś się cieszyć a się niepotrzebnie troskasz.

Czy PiS juz rzadzilo, czy nie? Ile kadencji? Czemu przegrali?
Mi to wychodzi, ze Polska jest niegodna tej partii. Polacy nie umieja docenic dobra. Jak bym byl PiS-owcem olal bym ten narod! Taka swolocz! A Madagaskar tez rzadu potrzebuje i klimat przyjemniejszy. Ja by wiedzial co zrobic.

WYPOWIEDŹ POZAMERYTORYCZNA. Przypominam, że to temat o rządzących i opozycji, a nie o mojej szlachetnej osobie, tudzież o moich rzekomych złościach, rzekomych niezrozumieniach, wyrządzonych mi przykrościach, o moim zasobie słów, bądź o moim pochodzeniu. O mnie możemy pogadać na privie.

Powracając do tematu...

Na cytowanej już wcześniej stronie (tutaj) pojawił się kolejny interesujący wpis.


Wysuwając wspólny wniosek z owych wypowiedzi [tej powyżej, jak i przedtem cytowanych oraz z uzasadnionej wcześniej tezy: "partia Komorowskiego ma taki monopol na władzę, o jakiej partia śp. Kaczyńskiego mogła sobie tylko pomarzyć"] można zwrócić uwagę, jak trudno będzie obiektywnie porównać rządy obu tych obozów politycznych. Myślę, że warto wyakcentować przy tym pojęcie prawdy politycznej i często je powtarzać. Prawda polityczna jest różna od relatywizujących ujęć i interpretacji. Jest wolna od politycznej demagogii. Ale właśnie przez nie - wielość ujęć i demagogię - jest trudna do poznania, bo one ją zamazują. Poza tym wielu rzeczy nigdy się nie dowiemy. Nie będziemy nigdy wiedzieć, co dokonuje się w kuluarach. Możemy obserwować jedynie owoce polityki, ale tu znów zdaje się wkradać socjotechniczna interpretacja... Owoców tych nie widzimy bezpośrednio, ale przeważnie przez media i statystyki - a te są dziełem ludzi. Niekoniecznie zorientowanych na obiektywizm.

Pisałem już chyba wcześniej, że w wyborach głosowałem na Marka Jurka. W mojej optyce (mojej, czyli osoby, która w swych poglądach skłania się ku katolicyzmowi i Katolickiej Nauce Społecznej) partia Prawica Rzeczypospolitej najpełniej stara się realizować chrześcijańskiego ducha w polityce. Zajrzyjmy z resztą do jej założeń politycznych:


Niemniej polityka - a tę rozumiem jako służbę publiczną - to nie tyle partie, co ludzie. Biorąc pod uwagę nieco szersze spektrum, kilkudziesięciu ostatnich lat, widać jak bardzo obecni politycy są uwikłani w procesy przeszłości. Czytając wyżej przytoczony tekst Ziemkiewicza z dzisiejszej 'Rzepy' i inne - jemu podobne - zaczynam nabierać dystansu do Jarka. Tuskowi i Pawlakowi na pewno nigdy nie zaufam. Ci ludzie rozbijając wraz z Wałęsą rząd Olszewskiego przyczynili się do tego, że ludzie PZPR & SB nie zostali nigdy rozliczeni ze swej półzbrodniczej działalności na niekorzyść Polaków. Obóz postsolidarnościowy już dawno się wypalił w swej dziejowej roli, a teraz tylko spija śmietankę i żre się nawzajem. Mam tu na myśli zarówno wojnę PO-PiSową, jak i takie symboliczne spięcia jak te między Wałęsą a śp. Walentynowicz

Rewolucja Solidarności skończyła się, a wszyscy jej mniejsi i więksi guru z Wałęsą na czele chyba nigdy nie zaśpiewali sobie piosenki "Dezertera", choć może już czas najwyższy:


Misja dziejowa Solidarności już się skończyła, a jej dawni działacze stali się tymi, z którymi wcześniej walczyli. Oczywiście nie wszyscy, ale ci, którzy wiedzieli jak się ustawić. Ustawić w polityce. Ale dzisiejsze pokolenie Polaków ma już chyba dość "całej tej polityki", o czym świadczy niska frekwencja wyborcza. W praktyce sprowadza się to do tego, że mamy dyktat mniejszości. Nie dlatego, że rządzi nami kilkuset stale wystawianych przez partie polityków, ale dlatego że głosuje na nich realnie niski procent uprawnionych. Niska frekwencja to zmęczenie polityką i niewiara w jej faktyczną moc sprawczą. Ale z drugiej strony jest to też bierne oddanie pewnej części własnego losu w cudze ręce.

Osobiście też jestem taką sytuacją zmęczony. Nie chodzi o politykę jako całość, a bardziej o tzw. "te same twarze". Ale i o "te same trendy". Przede wszystkim mam już dość pokolenia polityków, których określiłbym jako "dzieci i wnuki Okrągłego Stołu". O ile sam O.S. to Wałęsa i Kwaśniewski, o tyle "dzieci" widziałbym w Komorowskim, Palikocie, Macierewiczu czy śp. Szmajdzińskim, a "wnuki" w Tusku, Olejniczaku lub Kempie. Oczywiście nie upieram się przy takim podziale, bo jest on i sztuczny, i granice jego płynne. Chodzi o samo zjawisko. Zjawisko, do którego "zaliczyłbym" również mojego kandydata w ostatnich wyborach prezydenckich - wspomnianego Marka Jurka - sytuując go gdzieś wśród owych "dzieci".

Uważam, że coraz większym zainteresowaniem będzie się cieszyć taki styl polityki, jaki w ostatniej kampanii zaprezentował Grzegorz Napieralski. Otwarty, bliski, "rozśpiewany" (to tylko nawiązanie do teledysku z bliźniaczkami Anitą i Edytą - "Aniołkami Napieralskiego" z 2Sisters), ambitny, nieuwikłany w stare - postPRLowskie - zależności. To człowiek, z którym politycznie mi bardzo nie po drodze, ale którego styl może przypaść do gustu. O czym z resztą świadczy jego wynik w pierwszej turze. Tak, młodzi i ambitni politycy w stylu Ziobry i Napieralskiego - to na pewno bardziej pociągające dziś twarze areny politycznej niż uwikłany w swoje ciągłe waśnie "stary beton" PO-PiSowski.

Jeśli polityka to rzeczywiście "nie tyle partie, co ludzie", to chyba na ludzi tego właśnie pokroju trzeba dziś patrzeć bardziej uważnie niż na odchodzących już powoli do lamusa "starych wyjadaczy".

W duzej mierze mozna sie zgodzic z tym co napisales o polskiej polityce jako calosci. Najwiekszym problemem jest brak swierzych, jak to ladnie mowia, preznych kadr. Z tym, ze tego nikt nie jest w stanie przeskoczyc, trzeba dlugiego czasu, a Pilsudzki rodzi sie raz na sto lat.
Nie mam glebszego wgladu w scene polityczna kraju. Opierajac sie na stereotypach moge powiedziec, ze na narodowcow bym nie glosowal. W dziwny sposob kojarza mi sie z komunistami. Czasy silnych armii i wiezienia za przekonania minely. Slogan "Polak potrafi" to historia, po co sie wracac, dopisywac "bo Polak"? Czy chcemy, czy nie jestesmy zwiazani z europa, watpie bysmy uzyskali poklask zakladajac oficerki na zebrania Parlamentu w Brukseli.
Wspomniales sprawe wyznania. Tu jestem calkowicie Twoim przeciwnikiem i to co sie dzieje obecnie jest mi bardzo na reke. Jestem zdecydowanie za pomniejszeniem wplywu KrK na polityke kraju, a Kosciol w swym przeswiadczeniu o korzysciach w "trzymaniu sztamy" z wladza nie dostrzega zmian niesionych przez nowa demokracje. Kiedys popieranie krola dobrze owocowalo, dzisiaj krol zmienia sie co cztery lata, przychodzi nowy, wczorajszy przeciwnik ze wszystkimi tego konsekwencjami. Za czasow PRL, choc srodze okrojony, posiadal wielka wladze duchowa, a dzisiaj sam sie z soba gryzie. Smiechu warte.
Na koniec, niech kazdy popiera partie ktora uwaza za dobra, byle nie PiS. Przeciez jakis wyjatek byc musi.

Osobiście jestem tolerancyjny. Nawet dla SLD - umiłowanego dziecka PZPR...

Coś mi się wydaje że przegapiłeś początek.