Właśnie, jak... ?
Czy powinnam/muszę przystąpić do określonej grupy młodzieżowej? To znaczy: cotygodniowe spotkania, wyjazdowe rekolekcje, obozy, rozanielony ksiądz grający na gitarze itp. ?
Czy nie mogę obrać własnej drogi prowadzącej do Boga? A zatem: spokojna modlitwa, lektura religijna, Pismo Święte, msza trydencka...
Czy muszę włączać się czynnie w życie parafii? Mimo tego, że jestem osobą cichą, wstydliwą, zamkniętą w sobie i kompletnie się do takich rzeczy nie nadaję?
Wiem, że jednym z warunków bycia dobrym katolikiem, aby rozwijać i pielęgnować w sobie wiarę, jest bazowanie na świadectwach innych osób wierzących.
Ale w jaki sposób? Którędy droga?

Jak dawać innym przykład wiary?
Moje serce jest w ogromnej rozterce. Nie wiem bowiem co robić, aby podobać się Bogu...

I jeszcze jedno. Czy możliwe jest nawrócenie, osoby która odeszła od Boga? Co należy zrobić, aby dokonać, jak sie wydaje, 'niemożliwego'?

Dziękuję,
Pozdrawiam.

Nie, nie musisz , chocby ksiadz byl nie wiem jak rozanielony

Kazdy z nas ma wlasna droge do Boga choc realizujemy ja lub powinnismy realizowac we wspolnocie Kosciola. To nie moze byc pod jeden sznurek i jeden wzorzec bo kazdego z nas Bog stworzyl jako istote niepowtarzalna i wyjatkowa.

Bazowanie na swiadectwach innych (masz chyba na mysli swietych, mistykow, duchowych mistrzow) nie oznacza, ze bedziemy w naszym zyciu kopiowac ich postepowanie. Bedzie to raczej polegalo na tym , ze oni moga dac nam jakis impuls, wskazowke jak mamy dazyc do poznawania Boga i zjednoczenia sie z Nim. Jako chrzescijanie mamy nasladowac Jezusa.

Jak to ma wygladac konkretnie w naszym zyciu? To zalezy od tego czym sie zajmujemy,jaka mamy prace, jakie mamy predyspozycje, talenty, charyzmaty itd. Pieknie pisze o tym sw. Pawel w 12 rozdziale pierwszego Listu do Koryntian.

Jak dawac inny przyklad wiary? Bedac najpierw dobrym czlowiekiem i dobrym chrzescijaninem.

Kazdy czas niesie ze soba cos szczegolnego, pozytywnego jaki i negatywnego ale jako chrzescijanie powinnismy sie bardziej skupic na czyms pozytywnym, zeby ta nasza duchowa walka nie byla kojarzona z walka kiboli na stadionie.

Mozliwe jest nawrocenie ale to juz nie zalezy od nas.Mozemy modlic sie za dana osobe ale nie mozemy nic zrobic. Z wiara jest tak samo jak z miloscia. Nie mozesz nikogo zmusic do milosci.
Bog kazdemu daje wiare.
Od czlowieka zalezy czy on ja przyjmie, odrzuci lub zmarnuje.

Według mnie to do jakiej grupy przystąpisz to jest Boga i Twój wybór. Natomiast takie grupy są dobre do robienia tego wszystkiego co chcesz robić, oraz do tego aby może znaleźć swoje miejsce, aby coś robić (to też włączanie się w życie parafii). Czasem pytamy co możemy zrobić, wśród innych podobnych ludzi zawsze jakieś działanie jest możliwe i wtedy już nie musimy się bać że za mało ewangelizujemy. Ale nie musisz i nie jest powiedziane że to Twoja droga.

Sądzę że dawanie przykładu wiary to coś spontanicznego, żyjesz wśród ludzi, nie musisz się gimnastykować aby komuś się pokazać. Wystarczy że będziesz autentyczna wśród znajomych a to w końcu wyjdzie i inni zobaczą że ktoś jednak umie żyć wedle tych zasad i przykazań, a nade wszystko naprawdę wierzy.

Każdy może się nawrócić, ale jeśli widzisz w tym coś niemożliwego to po prostu się módl, bo co innego? Chcesz rozmawiać? Przekonywać? A może sądzisz że Twój przykład wyrwie ją? Myślę że człowiek musi zechcieć się nawrócić i wtedy to wszystko pomoże. Aby zechciał to my musimy mu pomóc właśnie modlitwą. Ale i tak będzie to jego wybór.

Wspólnota jest wierzącym KONIECZNIE potrzebna. Człowiek musi mieć kogoś, do kogo może zwrócić się ze swoimi problemami z wiarą, podzielić doświadczeniem działania Boga, kogoś, kto go zrozumie, jeśli chodzi o wiarę.

Dla każdego we wspólnocie coś się znajdzie. Nie musisz śpiewać solowo w chórze albo nagle przeorganizowywać całej parafii. Wystarczy podjęcie modlitwy albo jakiegoś innego "cichego" zadania. Ważne, żeby być we wspólnocie (np. Odnowa w Duchu Świętym, Droga Neokatechumenalna, Ruch Świtało-Życie albo jeszcze jakieś inne), bo ona jest bardzo potrzebna.

Dodam, że ja trafiając do wspólnoty byłam bardzo zamknięta w sobie - przychodziłam na spotkanie, stałam z boku i udawałam że mnie nie ma. Ale się "rozkręciłam". Minęły dwa lata i jestem zupełnie inną osobą. Mogę normalnie rozmawiać z innymi ludźmi, mogę objąć innych ludzi, mogę być sobą. A nawet więcej - mogę występować przed ludźmi, co było dla mnie kiedyś w ogóle nie do pomyślenia. Wspólnota miała tu na prawdę bardzo duży wpływ.

Jeśli zaś chodzi o nawracanie to polecam:

Kurs "Pierwsze Słowo"
Każdy z nas żyje w środowisku, w którym znajdują się ludzie potrzebujący naszego świadectwa, słowa, działania, aby móc spotkać Chrystusa. Bardzo często jesteśmy bezradni w takich sytuacjach, albo podejmujemy działania niepomagające w budowaniu wiary.
Kurs jest niezbędnym elementem formacji dla każdego, kto chce na serio traktować Jezusa i Jego wezwanie (Mt 28,19-20), uczyć się, w jaki sposób skutecznie głosić Jezusa, jak składać świadectwo, a także praktycznie spróbować różnych form ewangelizowania.
Kurs jest przeznaczony dla osób, które same przeżyły już spotkanie z Jezusem, oddały Mu swoje życie i chcą dzielić się Dobrą Nowiną z innymi - tzn. dla osób po rekolekcjach ewangelizacyjnych.
http://www.cfw.odnowa.org/

Jeśli nie masz możliwości jechać na Kurs "Pierwsze Słowo" (albo Kurs "Paweł" - to praktycznie to samo) to dowiedzieć się jak można głosić Ewangelię z takich stron jak te:

http://www.snegdansk.pl/kerygmat.html
http://www.jezus.waw.pl/co-bog-chce-ci- ... t.pps/view
http://lublin.republika.pl/kerygmat.html

http://www.kazdystudent.pl/
http://szukajacboga.jesus.net/

Chryzantemo moim zdaniem nie musisz. Ja nie chcę należeć do żadnej grupy, kiedyś należałam, na studiach, nie czułam się tam dobrze. Nie jestem "tym" typem osoby.
Jak dawać świadectwo? Zwyczajnie i codziennie. Nie narzucać nikomu nic na siłę bo to całkowicie nieskuteczne. Ale jeśli ja jako lekarz w dyskusji powiem że jestem przeciw aborcji czy eutanazji bo jestem wierząca- daje świadectwo. (to tylko przykład). Jeśli na wakacjach ze znajomymi idę na niedzielną Mszę nawet jeśli inni nie idą- daję świadectwo. Jeśli proszę księdza do osoby umierającej.
Pismo święte daje Ci prostą receptę- módl się i pracuj. Szanuj poglądy innych ale nie wstydź się powiedzieć że Twoje są takie bo wynikają z wiary. Spokojnie i zyczliwie starając się żyć po chrześcijańsku dajesz najlepsze świadectwo. Pierwszych chrześcijan inni poznawali po tym jak się miłowali A ludzie będą bardziej Cię słuchać jeśli nie będzisz ich krytykować, nie będziesz się kłocić czy na siłe sprzeciwiać tylko jeśli własnym dobrym, pogodnym życiem, pomagając innym pokażesz że jesteś chrześcijanką.
"prawdziwi święci Boży mieszkają w domach obok
tak pochłonięci Bogiem że mówić o nim nie muszą.."
Czy Matka Teresa z Kalkuty musiała cokolwiek jeszcze mówić? Czy ktoś z nas zna lepsze świadectwo wiary?