Dla mnie chyba patrzeniem jak ktoś doznaje krzywd bez możliwości pomożenia mu. Widzieć czyjeś cierpienie przez setki lat i nie móc pomóc . Brrr... Koszmar.

Ty jakiś dziwny jesteś.
Niektórzy Ojcowie Kościoła właśnie takim widzieli niebo (Raj).

Kiedyś miałem taką heretycką wizję piekła: wszyscy będziemy pływać na chmurkach wśród aniołów itd, tyle, że dla jednych będzie to piekło, a dla innych Niebo.

Taka zakamuflowana myśl, która ma sugestywnie oddziaływać na czytelników? Piekłem jest wlasne zatracenie, wtedy nie ma si nawet tej perspektywy aby przejmować się czyimś nieszczęściem. To jest piekło, zatracić siebie i nie mieć sił aby nie zatracać też tego co pozamną. Pieklo w najgorszym wydaniu bo może nawet nie do końca świadome więc i trudno z niego wyjść.

Stan wiecznego szczęścia i radości- nawet skończony alkoholik (czyt. student) wie, że żeby impreza była na pełnym wypasie następnego dnia trzeba cierpieć kaca, inaczej to wszystko nie miałoby sensu.

Ale później i tak jest to samo... Na nowo wciąż to samo.