Jestem z dziewczyna pol roku, dotychczas nie rozmawialismy na tematy religijne bo nie mielismy okazji, ostatnio powiedzialem jej ze nie wierze w boga. Jej odpowiedz byla jednoznaczna- jak nie wierzysz to koniec z nami.NIe chciala sluchac ze nie jestem przeciwny jej religii ze jesli chce to mozemy wziasc slub koscielny-w koncu jestem formalnie katolikiem, ze dzieci mozemy wychowywac w wierze katolickiej.Dla niej facet ktory nie chodzi do kosciola chocby po to by sie pokazac sasiadom jest jakims psycholem z kosmosu i wyobraza sobie takiego zwiazku.A ja chcialbym tylko zeby uznala moja wolnosc wyznania, bo przeciez narzucanie mi wiary jest bez sensu, jak sam tego niebede czul ? Nie chce byc nieuczciwy mowiac ze wierze naprawde tego nei czujac. Przeciez kwestia wiary jest osobista kwestia kazdego czlowieka. Nie wiem, moze poradzicie jak z nia porozmawiac bo naprawde nie potrafie

Ja po prostu nie wierzę w to,że ktoś,kto wierzył przestał wierzyć bo "wiary nie czuje".
Coś musiało sprawić, że wybrałeś życie bez Boga.
A teraz są konsekwencje.Użalać się nie ma co i tyle.

wiesz Tymoteusz, rownie dobrze moglo byc odwrotnie i moglbym spotkac ateistke bedac gleboko wierzacym, która mialaby takie same poglady, tylko oczekiwalaby ze zrezygnuje z religii i tez mialbym takie same konsekwencje.

Ateistka--taka prawdziwa--miała by to gdzieś czy Ty wierzysz w Boga czy w słonia.
Natomiast dla gorliwej katoliczki ważne jest aby ojciec jej dzieci był osobą nie tylko wierzącą ale przede wszystkim pobożną a więc żyjącą po Bożemu.To jest ważne,bardzo ważne i dlatego całkiem rozumiem tę dziewczynę.

Michl

Ale ona wcale nie narzuca tobie swojej wiary.
Warunkuje tylko istnienie związku w oparciu o określoną wiarę - światopogląd.
W takiej sytuacji jedno co możesz zrobić aby nie stać w konflikcie z własnym sumieniem to próbować ją przekonać do tolerancji i wartości jakie daje takie podejście.
To wszystko.

Moim zdaniem coś nie tak jest z jej wiarą. Jeśli naprawdę by wierzyła, rozumiałaby, że to nie jest takie proste i na życzenie. Jak można kazać komuś wierzyć? Dziewczyna powinna sobie to najpierw uświadomić i skupić się najpierw na własnej relacji z Bogiem, by odkryć, że jedynie świadectwem jest w stanie zmienić Twoje patrzenie na świat.

A to, że chce być z wierzącym, skoro sama za taką się uważa, jest całkowicie zrozumiałe. Mielibyście sporo konfliktów na tym tle, choć narazie się nie pojawiają.

No wlasnie zastanawiam jak ja do tego przekonac

Wiesz , powiem ci że zamiast się martwić to ja bym się cieszył z takiego wyzwania.
Niezależnie od "efektu" wiele zyskasz osobiście.
A jak przekonać? Nikt na to pytanie tobie nie odpowie,gdyż tylko ty ją znasz.
Na pewno może zaimponować i zainteresować wiedza.
Najważniejszy jest dialog,bez tej podstawy nic nie zbudujesz.
Jeśli ona kategorycznie odrzuci wszelkie próby dialogu i rozmów w tym temacie to nic absolutnie nie zrobisz.
I nawet nie powinno się nic więcej robić, gdyż możesz przekroczyć pewną granicę i starać się narzucić swój światopogląd.

michl-ale jeśli jej reakcja była taka jak napisałeś...nie jesteś wierzący to "won"..to daj sobie spokój-gdzie tu miłość?..chwilowe zauroczenie,chodzenie ze sobą-i spędzanie wspólnego czasu..ale raczej nie był to związek na stałe (z jej strony zwłaszcza)
jeśli jest miłość,i myśli się o związku poważnie..to jednak się rozmawia,i próbuje znaleźć kompromis..po za tym,jeśli wiara rzeczywiście byłaby dla niej ważna..sama zapytała by cie o to wcześniej..a tak?..je się coś wydaje,a ty nie sprastasz jej oczekiwaniom..szkoda czasu na taki niby związek

wiesz renata to byl zwiazek na stale z wieloma planami na przyszlosc,nie jakies poprostu spotykanie sie. niestety wlasnie takie ma podejscie- nie chcesz wierzyc- to nie bedziemy ze soba.

Nithael-w przeciwienstwie do niej ja jej niczego nie mam zamiaru narzucac.

Zastanawiający jest tutaj fakt, iż nie postawiła ona kwestii wiary na początku nie tyle związku, ale snucia tych poważnych i długoterminowych planów. Jedno jest pewne - nie ulegnij! Nie sprowadzaj czegoś co dla niej ważne do obowiązku wykonania coniedzielnych gestów. Wtedy będziesz żył nieuczciwie zarówno w stosunku do siebie, do niej jak i ewentualnie waszych pociech.

związek na stałe?..plany?..po pół roku?..nawet nie znając swojej wzajemnej wiary,i podejścia w kwestii istotnych?..proszę cię-nie rozśmieszaj

A istnieje jakiś kodeks czasowy ?

Nithael ty też mnie nie rozśmieszaj proszę..nie istnieje,ja wyszłam za mąż po półroczne znajomości...ale jednak podstawy o mężu wiedziałam..fakt-nie da się dowiedzieć wszystkiego-reszta wychodzi w praniu

Wiesz o tych podstawach to w szkole uczą