Marek, a skad ty wiesz, jaka ja mam wole? I czy chodzi ci o norme w nauczaniu zwyczajnym (ktore, jesli wiesz ulega zmianom), czy w uroczystym, z ktorym nie mam problemow (mam jeszcze szanse, zeby zostac w Kosciele, czy wg ciebie powinnam sie dobrowolnie wypisac?)

To o jednomyslnosci zaczelabym od biskupow.... To oni wprowadzaja pewien chaos, ktory moze zaciemniac to, co naprawde jest istotne i niezmienne. I stawiaja przed pytaniem, ktorego ich nauczania nalezy sluchac?

Nigdzie nie pisze, ze nieposluszenstwo jest swiadectwem widzenia. Moze raczej watpliwosci? Tez zabronione? Rozumiem, ze to ty jestes "widzacy". Gratuluje. Faryzeusz tez tak myslal. Moze ty mniej sie mylisz.

Ja wiem, ze sie myle w wielu kwestiach i ze bladze i nigdy nie powiem: "dzieki ci Boze, ze nie jestem jak ten celnik". Nigdy tez nie powiem, ze wszystko z nauki (zwyczajnej) Kosciola rozumiem i moge kazdemu powiedziec, ktory akurat paragraf KPK przekroczyl. Bo to nie jest moj problem. Ja jestem w Kosciele, bedacym wspolnota grzesznikow, dzieki lasce Jezusa, ktory zbawil mnie za darmo. I jak moge najlepiej, staram sie isc za Nim. Czego i tobie zycze.

Nigdy nie donosiłam do moderacji na nikogo
Wybaczać zawsze mogę i zawsze tylko w swoim imieniu.
Powiedzenie, że nie przyjmuję zdania, wizji, okreslonych osób jest chamstwem, to swego rodzaju nadużycie.
Mam prawo mieć własne, osobiste zdanie na wydarzenia, postawy, nie usiłuję nikogo przekonać na siłę aby podzielał moje zdanie, ale nie chcę, by ktos traktował mnie obcesowo, bo nie podzielam jego poglądów.

Słuchanie duchownych obejmuje cały aspekt, nie tylko doktryny wiary.
Istotą naszej wiary jest nauczanie Chrystusa, duchowni pomagają tylko dogłębnie zrozumiec i odnieśc do naszego zycia.
Sprawa krzyża nie jest doktrynalna, ale wielość zdań wsród duchownych, sieje zamęt w umysłach wiernych.
Nie jest to zatem taka bagatelna sprawa.

i tak wkoło Macieju...
"Lecz z kim mam porównać to pokolenie? Podobne jest do przebywających na rynku dzieci, które przymawiają swym rówieśnikom:Przygrywaliśmy wam, a nie tańczyliście; biadaliśmy, a wyście nie zawodzili."/Mt 11,16-17/

Jezus kierował te słowa do apostołów, więc bez dokonania "ekstrapolacji" poprzez np. sukcesję apostolską nie są one konkretnym wskazaniem. Wierny musi ocenić prawidłowość ekstrapolacji, co nie jest takie proste, nawet pomijając fakt, że Szatan mógł celowo tak namieszać, aby Kościół X wydawał się sukcesorem Apostołów. Najsłabszym ogniwem nadal pozostaje wierny, który musi odpowiedzieć na pytanie, kogo słuchać.



Co ciekawe, można powiedzieć, że ci którzy słuchali ówczesnych uczonych w piśmie, kapłanów i arcykapłanów, się na tym przejechali... Przynajmniej z punktu widzenia chrześcijaństwa. Na podstawie tych doświadczeń uprawniony wydaje się wniosek, aby samemu interpretować proroctwa.



2000 lat temu "nowatorskie" były słowa Jezusa,a "nienowatorska" Księga Kapłańska.

Tyle że oba były własnością tego co mówił, a nie mędrków (patrz Kol 2,8)

Z tego, że Ty nie masz wątpliwości nie wynika, że nikt ich nie ma Nie chcę rozwijać offtopa, bo po pierwsze nie jestem ekspertem w tej sprawie, a po drugie są już wątki na ten temat. Dodam tylko, że dla mnie jako laika, sprawa sukcesji nie jest taka oczywista.
Jeśli natomiast założymy, że jest jeden apostolski Kościół (rozumiem to jako sumę wszystkich Kościołów chrześcijańskich), to mamy w nim całą gamę sprzecznych głosów.



Prawdziwości proroctw nie oceniałem, bo jak sam wskazujesz, nie są one do prywatnego wyjaśnienia. Zauważyłem jedynie, że kto słuchał kapłanów i uczonych w piśmie, ten poszedł złą drogą (dobrą drogę wybrali Apostołowie, którzy zamiast kapłanów i uczonych w piśmie, słuchali Jezusa).



Zgadza się, dlatego uważam, że dosłowne opieranie się na Piśmie prowadzi do sprzeczności, czyli donikąd.



Bingo. Ale skąd słuchacz ma wiedzieć, jak odróżnić jednych od drugich?

Po pierwsze - odrzucasz wszystkie twory których nie było w I wieku. Po drugie z pozostałych odrzucasz wszystkie które nie są ogólnoziemskie (Jezus wprost mówił o głoszeniu po całym świecie, więc małe, choć stare twory lokalne odpadają). Z pozostałych dwóch wybierasz część wspólną.

Po pierwsze - obawiam się, że już pierwszy filtr odrzuca wszystko Po drugie - nawet jeśli coś zostanie, to muszę bazować na jakiejś wiedzy i uznaniowości w tym odrzucaniu, więc znowu mamy mnie jako słaby element i Złego, który może mi w głowie namieszać. Po trzecie - może właśnie Zły przemawia przez Ciebie, zwodzi mnie szeroką wiedzą na temat Boga i podsuwa złe wybory. Może nawet sam nie zdajesz sobie z tego sprawy, a Szatan Cię opętał? Bo przecież w Piśmie jest napisane, że "po owocach ich poznamy"

Mam nadzieję, że nie odbierzesz tego osobiście, zamiast Ciebie może występować każdy, kto proponuje dowolny algorytm wyboru między dobrem a złem.

To nie jest algorytm wyboru pomiędzy dobrem i złem, tylko zwykła logika. Tylko dwa wyznania mogą wskazać ciągłośc od I wieku i wiemy dokładnie jaka ta ciągłość jest.

Oczywiście , zawsze można podać argument na zasadzie "nic nie można wiedzieć na pewno" - ale tą drogą dojdziemy do manowców, na jakie zeszła w swoim czasie filozofia (uczeni nie byli w pewnym momencie pewni nie tylko istnienia świata, ale wręcz siebie - stąd genialna, przecinajaca te rozważania formuła "wątpię więc jestem" (dziś raczej znana jako "myślę więc jestem").

Ale ja np. nie mam żadnych kompetencji, aby to stwierdzić. Jakiego typu ma być ta ciągłość? Czy wystarczy uznawanie zwierzchnictwa papieża? Jeśli tak, to dlaczego dwa wyznania? No i dlaczego w Piśmie nie jest napisane "po ciągłości ich poznacie"?



Dlatego ja też uważam, że sensowne jest przyjęcie jakiś założeń. Ale myślę, że warto sobie zdawać sprawę z ich słabych punktów.

Teraz się obudziłeś?To Ty nie wiesz,że w Polsce katolicy są prześladowani!? Gdzie jest krzyż!
Gdzie jest krzyż!

Jeśli kto chce iść za Mną, niech się zaprze samego siebie, niech co dnia bierze krzyż swój i niech mnie naśladuje ! Łk 9,23

czasem jest to krzyż - brak zrozumienia przez innych, pokręcone życie niekoniecznie z własnego wyboru i trzeba nauczyć się "nie zwariować" do czego prowadzi lektura niektórych postów. Cisną się na usta słowa Steda "człowiek człowiekowi wilkiem"...
czasem jest to krzyż "bycia faryzeuszem", który nie chce być jak ten celnik... Ci wszystkowiedzący moralizatorzy, prawdziwi katolicy... To też ich krzyż

a może lepiej tak jak widział to Leśmian?

Boże, pełen w niebie chwały,
A na krzyżu - pomarniały -
Gdzieś się skrywał i gdzieś bywał,
Żem Cię nigdy nie widywał?
Żem Cię nigdy nie widywał?

Wiem, że w moich klęsk czeluści
Moc mnie Twoja nie opuści!
Czyli razem trwamy dzielnie,
Czy też każdy z nas oddzielnie?
Czy też każdy z nas oddzielnie?

Mów, co czynisz w tej godzinie,
Kiedy dusza moja ginie?
Czy łzę ronisz potajemną,
Czy też giniesz razem ze mną?
Czy też giniesz razem ze mną?

Cóż niestety w moim mniemaniu ten problem istnieje nie że Kościół wymiata ale ludzie wierzący a skąd się to bierze myśle że jest kilka czynników które wpływają na to



zacząć można od małego dziecka które nie wie na początku co to zło i dobro ale rodzice jako pierwsi tumaczą to i uczą odróżniącdobro od zła, gdy przychodzi nauczanie zgodnie z wiarą Kościoła Rzymsko Katolickiego i dziecko dowiaduje się co to grzech jest i co grozi za popełnianie grzechu a skoro grzech jest zły i jeszcze można pójść do piekła cierpieć wieczne katusze Dziecko zaczyna się bać tego i powstaje w nim lęk/strach przed popełnianiem grzechów.

A jak wiadomo na przykładzie Dziecka gdy mama powie nie dotykaj gorącego czajnika dziecko i tak samo dotknie aż się nie sparzy.

Kośćiół Rzymsko Katolicki przyjął jako metode nauczania "Kij i pałka" ustanowił prawa (przykazania/nakazy/zakazy) które mają być wyznacznikami co jest dobre a co złe, sztywno tym samym pokazuje jaka droga prowadzi do zbawienia a nie potępienia. Wiadomo że Chrzest wprowadza nas do wspólnoty Bożej ale sam w sobie nie gwarantuje zbawienia i tutaj osoby które "przyjmują" od dziecka że jest tak a nie inaczej często jednak nie ufaja do końca w swoje zbawienie mimo drogi jaka obrali i wtedy osoby które mają wątpliwości lub pogubiły się w wierze sa dla nich grzesznikami(słabsi wiarą, gorsi) i dają im tym samym pewność "zbawienia" Bowiem (Kościół nie daje wejściówek na zbawienie bo o tym kto dostąpi tego zaszczytu może zadecydować sam Bóg.
a PRzecież tego naucza Jezus Chrystus syn Boży. Natomiast osoby które się nawracają ze źle obranej ścieżki odkrywają na nowo nauke Kościoła dobrowolnie poddająć się drodze którą wskazuje z miłościa nie jednokrotnie wiekszą od nie błądzących Katolików.

Tylu ilu katolików tyle dróg do Zbawienia. Praktykujący Katolicy zapominają o czymś ważnym i uważają że tylko w Kościele Rzymsko Katolickim jest możliwe zbawienie.



Biorącpod uwage przykład nieszczęsnej szalupy to również mozna przyjąć że nie jest ona jedną która dotrze do celu. Nigdzie nie powiedziane w Słowie Bożym jest że ta jedna jedyna dotrze do Celu.














skąd w tobie tyle pychy, obłudy,arogancji, skąd wiesz kto pcha się do piekła a kto nie?
Tylko Bóg decyduje o tym komu zbawienie a komu potępienie.



Pismo Święte mówi jasno droga Miłości i miłowanie Bliźniego swego jak siebie samego ;p Ale niektózy zapominają o tym ;p


Prosze nie czepiać się ogólnikowego zwracania się tutaj ale pisałem o Katolikach którzy zamykają swe serce na Bliźnich któzy zagóbili się ale w końcu "...każdy zbawia się sam..." co nie zmienia faktu że niektórzy potrzebują pomocy w powrocie na dobra ścieżke.

Zasady kościele które rzekomo krzywdzą osoby nie spełniające ich tak naprawde im służą. Wiele osbó żyje w kłamstwie i niewiedzy wynikającej z nieświadomości grzechu. Kościół nie może byc "elastyczny", sympatyczny i cool dla wszystkich bo inaczej robiłby krzywde tym ludziom okłamując niewierzących że ich życie jest w porzadku. Kościół ma wskazywać na prawdę. Wskazywać co jest dobre a co złe. Przecież najlepszy rodzic to taki, który nie ugnie się pod naciskami dziecka i dla świetego spokoju dogadza mu, ale ten, który dla jego dobra wskaże mu zło, upomi, poradzi, odmówi kupna zabawki, ukaże jak jest nieposłuszne itp nawet za cenę odrzucenia przez dziecko. Wiele osób niestety szuka usprawiedliwienia dla swojego wygodnictwa, wyboru grzechu i odrzucenia Jezusa stąd uszczypliwości w stronę Kośćiółka.

Miłość Chrystusowa jest wymagająca.
Jeśli nie zwraca się bliźniemu uwagi na drogę prawdy, to nie możemy mówić o miłości,
a jedynie o jakimś rodzaju bezkolizyjnej koegzystencji.