Podjęłam tę praktykę, wiele wskazuje na to, że może się okazać bardzo owocna dla mnie z różnych względów. Jednak całą wiedzę o niej czerpię z internetu i nie znam nikogo, kto miałby doświadczenie takiej modlitwy, nikogo z kim mogłabym porozmawiać na temat pojawiających się trudności, wątpliwości itp. Przydałoby mi się takie wsparcie.

Chodzi mi głównie o rodzaj medytacji, który proponuje John Main OSB.

Dziękuję

Witam,

Na początek chciałbym cię odesłać do książki Geshe Kelsang Gyatso "The Meditation Handbook". Wiem, że piszesz o medytacji chrześcijańskiej, ale żeby ją zrozumieć, powinnaś spróbować regularnie medytować, wg. sprawdzonych technik (oczywiście, bez modlenia się do obcych bóstw, itp.) Przeczytaj tą książkę tylko w celach "technicznych" i wypróbuj medytowanie na niektóre tematy w niej podane. Ważna jest systematyczność.

Jeśli po kilkunastu tygodniach doświadczysz naprawdę głębokiej medytacji, będziesz gotowa przenieść ją na grunt chrześcijański.

Dobra rada: nie słuchaj wielu "ekspertów", którzy zarzucą Cię tutaj teologicznymi dyrdymałami na temat zagrożeń, jakie niesie wschodnia medytacja, itp. Sama medytacja nie stanowi odwrócenia się od Boga, a wręcz przeciwnie, wsłuchania się w jego głos.

Podam Ci dwa sprawdzone sposoby medytacji, które być może cię rozczarują swoją prostotą, ale które po pewnym czasie dadzą Ci NAPRAWDĘ rewelacyjne rezultaty.

1) usiądź po turecku, piętę wystawić możesz do przodu, tak jak siadają małe dzieci. Nie opieraj się o nic, wyprostuj plecy. Nie musisz zaplatać nóg, jak w pozycji lotosu. Połóż dłonie jedna w drugą, tak żeby kciuki się stykały. Oddychaj powoli, koncentrując się WYŁĄCZNIE na swoim oddechu, albo na jakimś punkcie, np. pod nosem, lub na środku czoła.

2) kiedy już wejdziesz w stan medytacji, wyobraź sobie postać Jezusa, lub świętego. Cały czas staraj się mieć Go przed oczami. He, he, to jest naprawdę trudne ćwiczenie, niezwykle trudno skupić myśl na jednej rzeczy.

Nie namawiam do stosowania mantr, niektóre z nich na mój prosty rozum są grzechem przeciwko pierwszemu przykazaniu. Pamiętaj jednak, że w buddyzmie jest jasno powiedziane, że człowiek nie zawsze musi się zgadzać, z tym co napisane, z tym czego uczą go nauczyciele, powinien raczej zwracać uwagę na obiektywną prawdę i na to, co wg. niego i jego sumienia jest prawdziwe.

Więc, jeśli odrzucisz wszystko, co "magiczne" w medytacji i nie wyrzekniesz się Boga, każda medytacja będzie "chrześcijańśka".

Uważaj jednak, bo jest to zabawa dla dojrzałych duchowo ludzi, niezwykle łatwo odejść od kościoła ulegając fascynacji buddyjską egzotyczną duchowością. Niech cię Ręka Boska broni od uczestnictwa w różnych "medytacyjnych" grupach. W wielu, powtarzam, wielu wypadkach są to grupy nieszczęśliwych, sfrustrowanych ludzi, nie spełnionych w życiu. Obcowanie z nimi może się okazać niebezpieczne dla Twojego duchowego rozwoju.

Spróbuj powyższych technik 2 razy dziennie przez 30 dni, nie zgrzeszysz, a poznasz zupełnie nowy wymiar Twojej wiary i świadomości.

Powodzenia!

równie dobrze możesz siedzieć pupa na piętach,lub w fotelu-wyprostowana sylwetka ,ważne..choć na początku może to sprawiać trudność i ból..otwarte oczy(nie chcesz zasnąć przecież)..jeden punkt-wyobrażanie sobie?-nie wiedzę w tym sensu(ale to oczywiście moje zdanie)..chodzi raczej o uświadomienie sobie Bożej obecności-skupienie na oddechu(też ważne)..zresztą rytm oddechu jest ważny przy wypowiadaniu--słowa,lub zdania(to indywidualne)...i tak naprawdę chodzi o przyjęcie pozycji w której wytrwasz(pomimo zniechęceń,i bólu-ból akceptowany zanika) oraz o powracanie,wtapianie się w myśl (zdanie) wypowiadanie ..ale raczej bez wnikania w nie ..po co?--to i tak ON ma cie prowadzić..ty jedynie musisz jak najmocniej się wyciszyć,aby Jego działanie było owocne--POWODZENIA

taka drobna uwaga...

właściwie kilka

1) zanim zaczniesz się "w to bawić", musisz być pewna, że nie cierpisz na żadne poważne zaburzenia psychiczne, np. depresję, gwałtowne napady paniki, lęki itp. Ludzie doświadczają w trakcie medytacji różnych stanów, które czasami dla osób niezrównoważonych bądź chorych mogą okazać się przerażające.

2) zwykle lepiej siedzieć w klasycznej pozycji, niż np. na krześle, półleżąc itp. Jeśli będziesz medytować regularnie, zauważysz różnicę.

3) zalecałbym ostrożność w "uświadamianiu sobie Bożej obecności", paleniu świec, itp. Wystarczy, że masz świadomość, że Twoja medytacja jest formą modlitwy, że nie robisz tego np. dla relaksu, dla przyjemności itp. Wtedy jedna myśl znaczy więcej, niż jakikolwiek akt, czy wysiłek "uświadamiania sobie Bożej obecności".

Po prostu spróbuj przez jakiś czas, a sama zobaczysz

nie mam absolutnie na myśli ani świec-ani kadzidełek--a co do depresji czy leków...nie sadze żeby miały znaczenie---medytacja jest stanięciem,wyciszeniem przed bogiem,otwarciem na jego słowa..uswiadomic sobie jego obecność należy-chociaż..najlepiej ta świadomością po prosu żyć na codzie n-wtedy rzeczywiście w medytacji nie ma to już znaczenia

Ja praktykuję... tzn. staram się praktykowac modlitwę głębi, która chyba jest jedną z nazw medytacji chrześcijańskiej.
Zaczęłam od wykładów o. Basila Penningtona OCSO, Thomasa Keatinga OCSO. Potem zaczęło to rozrastać się też o dalszych nauczycieli - Thomas Merton, św. Teresa, św. Jan od Krzyża.
Johna Maina też czytałam, ale... jak dla mnie za dużo w nim fascynacji wschodem... Mam za sobą poważną "wycieczkę" w stronę okultyzmu, i choć absolutnie wiem, że to dwie różne sprawy, to jednak jego droga nie jest dla mnie. Dla mnie tam zbyt ślisko.

a ja staram się zbyt wiele nie czytać..ale właśnie,praktykować

To zabawne, bo mnie buddyzm kojarzy się głównie z ateizmem

Mój poważny flirt z buddyzmem pozwolił mi dostrzec w chrześcijaństwie nowe bogactwo, np. wielu świętych nawołuje do wzgardzenia ziemskimi dobrami - Gotama Budda świetnie to wyjaśnił: przywiązanie powoduje cierpienie, które znika jeśli zniknie przywiązanie Czyli, wzgardziwszy ziemskimi dobrami będziemy szczęśliwi

Uważam, że jakieś wyszukane techniki nie są potrzebne. Proponuję rozważanie tajemnic różańcowych; np. Tajemnic Światła z jednoczesnym myślnym zagłębianiem się w odpowiednie
fragmenty z Pisma Św. i zawierzenie MB Różańcowej - Polecam

nasz Pan dał nam wyrażny tekst najlepszej modlitwy nic lepszego nie znajdziemy , sądzę - odmawiając ojcze nasz - że ta modlitwa wprowadza w stan medytacji , zresztą każdą modlitwę odmawiam w pozycji tureckiej ,w pewnym momencie modlitwa powoduje jakby rozrost człowieka , łzy lub gęsią skórkę a odmawianie jest jak miód słodki , które wlewam sobie do gardła . ot takie nieraz dziwolągi wydarzają się podczas modlitwy , myślę , że się uczę - błądzę szukam , ale na pewno nie chciałbym na tym etapie zaczynać medytacji - coś w stylu buddyzmu - gdyż moję myśli które przekazuje ktoś mógłby wyłapać i zastosować atak na moją wolę , dlatego nie oczyszcze swojego rozumu i woli do zera ,niech będą zapełnione tym czy są i dodatkowo moją chęcią czynienia dobra .

Jeśli chodzi o medytację chrześcijańską, to wielu współczesnych autorów przemyca w swoich publikacjach groźne treści i zachęca do wątpliwych z ortodoksyjnego punktu widzenia praktyk.

Ale medytacja chrześcijańska istnieje. Jak ktoś powiedział: tam, gdzie kończy się medytacja wschodu, tam zaczyna się dopiero chrześcijaństwo;) Ale do rzeczy.

Największe doświadczenie mają w tej sprawie zakony kontemplacyjne, jak karmelici, paulini, cystersi... Czasami warto pojechać na rekolekcje "milczane";) , zazwyczaj sporo tam medytacji. Możesz także spróbować sięgnąć do duchowości ignacjańskiej przez "Ćwiczenia duchowne" św. Ignacego Loyoli, będzie to dobre wprowadzenie do medytacji. A kiedy już zagłębisz się w teologię duchowości, spróbuj np. pism św. Jana od Krzyża;)

Wejdź na stronę Światowej Wspólnoty Medytacji Chrześcijańskiej:
http://www.wccm.pl/
Tam znajdziesz kontakty do grup praktykujących medytację chrześcijańską w Polsce.

Pozdrawiam

Lectio divina i trwanie przed Najświętszym sakramentem, odrzucanie wszelakich rozproszeń, uwielbianie Boga. Na początek wystarczy. Tylko Ojciec duchowny np. na 40 dniowych rekolekcjach ignacjańskich, moze pomóc Ci rozeznać co dla Ciebie jest dobre. Samouczki moga więcej zaszkodzić niż pomóc, brrrr - wiem o czym piszę. Znajdź starego zakonnika i zapytaj, nie bój sie pytać aż znajdziesz swoja drogę do słuchania Boga, bo przecież medytacja to właśnie SŁUCHANIE BOGA. Pozdrawiam serdecznie, powodzenia.

To jest dzialanie na podświadomość ?