Piszę pracę na temat: "Prostytucja w Biblii" wszelka pomoc mile widziana z góry dziękuję

A w Biblii sa conajmniej dwa rodzaje nierządu: to co powszechnie nazywa się prostytucją i symboliczny nierząd (niewierność Izraelitów opisana jako nierząd duchowy - czczenie innych bóstw i sojusze z poganami) i wielka nierządnica z Objawienia.

Domyślam się że chodzi o prostytucje w tym pierwszym znaczeniu?

@pumaaaa
Zamieszczę tu kilka artykułów (krótkich opracowań) ze Słownika Wiedzy Biblijnej (wyd. Vocatio).
Mam nadzieję, że okażą się wystarczające.



NIERZĄD
Podobnie jak greckie słowo porneia,
słowo "nierząd" oznacza pozamałżeński czy niedozwolony stosunek seksualny;
może także oznaczać rozpustę w szerokim sensie (por. np. 1 Kor 5,1; 6,9).

Ostrzeżenia przed rozpustą powtarzają się w Nowym Testamencie bardzo często,
zwłaszcza w listach Pawła i w Apokalipsie św. Jana;
był to problem przede wszystkim dla chrześcijan nawróconych z pogaństwa
(por. Dz 15,20; Ap 2,14.20-21; 7,2; ->Katalogi moralne).

W Mt 5,32 i 19,9 porneia (BT: "nierząd") jest przypadkiem usprawiedliwiającym rozwód,
ale znaczenie tego wyrażenia nie jest jasne.
Nie wiadomo dokładnie, czy chodzi o ->cudzołóstwo
czy jakieś przedmałżeńskie sprawy odkryte dopiero po zawarciu ->małżeństwa (por. Pwt 24,1).
Niezależnie od tego, czy chodzi o czyny popełnione przed czy po małżeństwie;
słowo "nierząd" może oznaczać każde z wykroczeń, które potępia się w Kpł 19.

Zob. też: Prostytucja; Seks.

David F. Wright (tm)

s. 565


CUDZOŁÓSTWO
Cudzołóstwo oznacza dobrowolne obcowanie płciowe
żonatego mężczyzny albo zamężnej kobiety z osobą, która nie jest jego żoną czy jej mężem.
W starożytnym Izraelu za winnego uchodził zarówno mężczyzna, jak i kobieta.
Cudzołóstwo było zakazane przez obie wersje ->Dziesięciu Przykazań (Wj 20,14; Pwt 5,18),
a także przez Prawo Świętości (Kpł 18,20).
Kpł 20,10 zabrania cudzołóstwa z żoną ->bliźniego
i przewiduje za ten występek karę śmierci.
Karę wymierzano prawdopodobnie tak,
jak sposób jej wykonania opisano w Pwt 22,23-24,
gdzie traktuje się o przypadku młodej kobiety, dziewicy,
która będąc zaręczona, spotkała innego mężczyznę w mieście i spała z nim.
Oboje zostali uznani winni cudzołóstwa.
Wyprowadzano ich do bramy miasta i ukamienowano.
Możliwość wymierzenia takiej kary przyjmuje się też
w nowotestamentowym opowiadaniu o Jezusie
i młodej kobiecie oskarżonej o cudzołóstwo,
które przytacza słowa Jezusa
"Kto z was jest bez grzechu, niech pierwszy rzuci na nią kamień" (J 8,7).

W starożytnym Izraelu cudzołóstwo uważano prawdopodobnie za wystarczający powód ->rozwodu.
Zakłada się go w Pwt 24,1,
wersecie stanowiącym wstęp do prawa dotyczącego powtórnego małżeństwa;
jedna z interpretacji wyrażenia "coś odrażającego"
utrzymywała, że odnosi się ono do cudzołóstwa, jakiego dopuściła się żona,
i że tylko ten występek uzasadnia rozwód.
Jeśli mąż podejrzewał swą żonę o cudzołóstwo, ale nie miał na to żadnych dowodów,
mógł żądać, by poddała się ona sądowi Bożemu,
który zarówno ustali jej winę lub niewinność,
jak i wyznaczy karę cielesną w przypadku winy (Lb 5,11-31).
W Ewangeliach cudzołóstwo uchodzi - zdaniem części komentatorów -
za jedyną dopuszczalną przyczynę rozwodu,
choć niektórzy sądzą, że wyrażenie "poza wypadkiem nierządu" (Mt 5,32)
jest dodatkiem do wcześniejszej tradycji
(por. Mk 10,2-12; Łk 16,18; 1 Kor 7,10-13; Rz 7,3).

Zob. też: Kobiety; Małżeństwo; Seks.

Russell Fuller (jm)

s. 94



O małżeństwie i rozwodach dowiesz się więcej stąd:
viewtopic.php?f=1&t=24859&start=45 (Klauzula Mateusza)

PROSTYTUCJA
W Biblii potępia się zgodę na współżycie seksualne za zapłatę i
językowo łączy się ją z różnymi formami seksualnej niemoralności.
Metafory, odnoszące się do prostytucji, dominują w Biblii hebrajskiej,
zwłaszcza znajdują się w ->Księdze Ozeasza,
która związki Izraela z obcymi bogami i narodami porównuje do postępowania żony uprawiającej nierząd
albo nierządnicy (prostytutki) szukającej kochanków
(Oz 1,2; 2,2-13; por. Kp 20,5; Sdz 2,17; Jr 3,1).
Ten polemiczny ton wypowiedzi i stosowanych zwrotów językowych
często uniemożliwia dokładne określenie natury czynów nazywanych "nierządem".

W pierwotnej formie, prostytucja jest instytucją społeczeństwa patriarchalnego,
która pozwala mężczyznom na stosunki seksualne poza małżeństwem,
zastrzegając im wyłączne prawo do swych żon.
Dlatego też prostytutką jest zwykle kobieta,
a prostytucja mężczyzn (homoseksualna) nieznaczna i różnie poświadczona.
Prostytutka była tolerowana, natomiast
zawsze napiętnowana pewną hańbą (Rdz 34,31; 1 Krl 22,38),
nawet jeśli wyrażano się o niej z podziwem z powodu szlachetnego charakteru czy czynu
(->Rachab, Joz 2,1-2; por. 1 Krl 22,38).
Mężczyzn ostrzega się przed zwodniczym urokiem nierządnic
i trwonieniem z ich powodu majątku (Prz 29,3; 7,10; 23,27; por. Łk 15,30)
oraz zakazuje się składania zarobku nierządnicy jako rzeczy ofiarowanej ślubem (Pwt 23,18).
Kapłanom nie wolno było poślubić prostytutki (Kpł 21,7)
ani zmuszać córki do prostytucji (Kpł 19,29).

Hebrajski termin, używany na określenie prostytutki,
zônâ (imiesłów rodzaju żeńskiego, nie mający odpowiednika w rodzaju męskim)
pochodzi od czasownika zānâ, który oznacza swobodne stosunki seksualne w ogóle,
a w szczególności ->nierząd uprawiany przez niezamężną kobietę,
przestępstwo karane śmiercią (Rdz 38,24; Pwt 22,20-21; Kpł 21,9).
To, co toleruje się w stosunku do prostytutek, jako odrębnej grupy,
surowo zakazuje się w stosunku do innych ->kobiet.

Niemal powszechnie się przyjmuje, że niektóre formy "sakralnej" czy "kultowej prostytucji"
były znane w religii Kananejczyków, jednakże w tekstach starożytnego Wschodu
nigdy nie używa się terminów oznaczających prostytucję na określenie kultycznych urzędów czy czynności;
wyjątek stanowią polemiczne teksty biblijne.
Termin hebrajski qědēšâ (f)/qādēš (m), niekiedy używany na określenie "prostytucji sakralnej",
po prostu znaczy "poświęconą (osobę)" (por. qādôš, "święty").
Kojarzenie tego pojęcia z prostytucją albo jakąkolwiek inną aktywnością seksualną
wynika z kontekstu biblijnego
i nie ma żadnego odpowiednika w tekstach pozabiblijnych.

Teksty nowotestamentowe zaliczają prostytutki (pornē, f.)
do tej samej grupy co celników, czyli do grupy społecznej,
uważanej za znajdującą się na najniższym poziomie pod względem moralnym
(Mt 21,31-32; por. Łk 15,30).

Męską formą tego rzeczownika
(pornos, oznaczającego mężczyznę uprawiającego prostytucję w klasycznej Grecji)
używa się w Nowym Testamencie tylko w ogólnym znaczeniu słowa "rozpustnik"
czy wyrażenia "ktoś, kto dopuszcza się seksualnej niemoralności" (Ef 5,5; 1 Tm 1,10; Ap 21,8),
i można jej użyć także do określenia niemoralności w ogóle (Hebr 5,5).
Podobny sens ma czasownik [i]porneuō i rzeczownik abstrakcyjny porneia ("Nierząd"),
który często pojawia się w ->katalogach moralnych (Mk 7,21; Ga 5,19; por. 1 Kor 5,9.11)
i często odnoszony do kultów pogańskich i pogańskiej kultury.
->Apokalipsa św. Jana używa w sensie obrazowym terminologii Biblii hebrajskiej,
charakteryzując ->Babilon jako "Wielką Nierządnicę"
i jej przestępstwa jako "nierząd" (Ap 17,1; 18,3; por. Iz 1,21).

Zob. też: Seks

Phyllis A. Bird (pp)

s. 630-631

SEKS
Próba właściwej oceny zainteresowania Biblii z ustanowieniem święta ludu - "dzieci Abrahama",
różnie rozumianymi - każe zwrócić uwagę na związek między seksualnością a takimi tematami jak
dziewictwo, przed- i pozamałżeńskie stosunki seksualne,
->małżeństwo, poligamia, konkubinat, ->cudzołóstwo i ->homoseksualizm.

Zachowania seksualne w biblii hebrajskiej.
Paradygmatyczną wypowiedź biblijną na temat seksualności i zachowania seksualnego znajdujemy w Rdz 1,26-28;
ludzie zostali, jako kobieta i mężczyzna,
stworzeni przez Boga na Jego obraz i mają być płodni i rozmnażać się;
wypowiedź ta odzwierciedla silni pronatalistyczny pogląd na świat,
charakterystyczny dla prawie całego okresu powstawania Biblii hebrajskiej.
Od powołania ->Abrahama w Rdz 12 do śmierci Józefa w Rdz 50,
obietnice ziemi, dziedzica i licznego potomstwa stanowią podstawę historii najwcześniejszego Izraela
(Rdz 12,2; 13,16; 22,17; 24,60 i in.).
Tę tęsknotę za potomstwem Izrael podziela za swymi starożytnymi sąsiadami na bliskim Wschodzie,
o czym może świadczyć ->ugarycki epos o Kircie, pochodzący z XIV w. przed Chr.
Groźba wygaśnięcia linii biologicznej stanowi stały element umów zawieranych na starożytnym Bliskim Wschodzie
i była dosłownie przytaczana przez pisarzy biblijnych
(Pwt 28,18.32; Joz 6,26; Ps 109,13 i in.).

Każde zachowanie seksualne, które nie prowadziło do dania legalnego potomstwa świętej wspólnocie izraelskiej,
było, w różnym stopniu, naganne albo podlegało kontroli,
z tym że istniało dwojakie kryterium jego oceny.
Zakaz stosunków przedmałżeńskich na przykład obowiązywał tylko kobiety;
w Biblii hebrajskiej nie ma żadnego tekstu, który by wskazywał,
że i od mężczyzn oczekiwano przestrzegania zakazu stosunków przedmałżeńskich,
ani tekstu, który by dowodził postanowienia dochowania dziewictwa przez całe życie.
Jeżeli mąż oskarżył swoją żonę, że w chwili zawierania małżeństwa nie była dziewicą,
a jego oskarżenie okazało się prawdziwe, podlegała ona karze ukamienowania .
Jeżeli zaś oskarżenia okazały się bezpodstawne,
oskarżyciela spotykała jedynie kara chłosty i grzywny (Pwt 22,13-21).

Pisarze biblijni uważają małżeństwo za normalny stan osób dorosłych,
chociaż z powodu faktycznie zamkniętych granic izraelskich
i istnienia praw przyznających dziedziczenie majątku pierworodnemu synowi
wydaje się nieomal pewne, że niektórzy synowie i niektóre córki
byli po prostu pozbawieni ekonomicznych środków potrzebnych do założenia własnej rodziny.
Synowie, którzy nie zawarli związku małżeńskiego,
byli oddawani do służby wojskowej, urzędniczej albo kapłańskiej (np. lewici nie posiadający ziemi).
Niektóre niezamężne kobiety
mogły pełnić pewne funkcje społeczne, należąc do służebnic przyświątynnych,
nazywanych qādēš/qědēšâ (dosłownie "wydzielona",
ale zwykle, na podstawie takich tekstów jak Rdz 38,21-22 i Pwt 23,18,
określenie to tłumaczy się jako "prostytutka czy nierządnica sakralna";
brak jednak bezpośrednich dowodów, że osoby takie utrzymywały się z uprawiania nierządu [->Prostytucja]).

Małżeństwo, według Biblii hebrajskiej, miało pełnić funkcję:
a)społeczną (regulacja zachowania seksualnego, zwłaszcza ->kobiet);
b)psychologiczną i emocjonalną (zapewnienie towarzystwa partnerom);
c)ekonomiczną (dzięki rodzinnej przedsiębiorczości rolniczej albo artystycznej);
d)religijną (odkąd większość uroczystości łączyła się z uczestniczeniem w nich wszystkich domowników)
i, najważniejszą,
e)teologiczną (dzięki prokreacji, legalizacji i socjalizacji dzieci,
stanowiących podstawę ludu Bożego).
W większości pism biblijnych dzieci są najwyraźniejszym dowodem łaski Bożej
(Rdz 12,2; Pwt 28,9-11; Ps 127,3-5),
a bezdzietność uchodzi za przekleństwo (Rdz 15,2; Pwt 28,18.30).

Endogamia była nakazana prawem (Wj 34,15-16, Pwt 7,3-6; Joz 23,11-13),
ale małżeństwa egzogamiczne były w praktyce czymś normalnym
zwłaszcza w wypadku królów.
Cykl opowiadań o Samsonie (Sdz 13-16)
jest wyrazistym przykładem postrzegania niebezpieczeństwa związanego z egzogamią
Ezdrasz i Nehemiasz (Ezd 9-10; Ne 10,28-30)
chcieli przywrócić endogamię po powrocie z niewoli, ale w czasach hellenistycznych
małżeństwa egzogamiczne znowu odnotowuje się wśród Żydów żyjących w diasporze (Dz 16,1-3; 24,24).

Przekonanie, że prokreacja jest dobrem bezwzględnym,
znajduje wyraz także w trzech dobrze znanych instytucjach,
regulujących zachowania seksualne:
poligamia, konkubinat i małżeństwo lewirackie.

Poligamia była, jak się wydaje, praktykowana od najwcześniejszego okresu historii izraelskiej,
ale prawdopodobnie statystycznie nigdy nie była przeważającą formą zawierania małżeństwa
z powodu wymaganej zamożności, nieodzownej do utrzymania więcej niż jednej żony;
por. czternastoletnią służbę ->Jakuba za dwie żony i dwie konkubiny (Rdz 29,20-29).
Zarówno ->Dawid, jak i ->Salomon mieli wiele żon
(1 Sm 25,39-43; 27,3; 2 Sm 3,2-5),
chociaż teologowie deuteronomiczni upominali nawet królów,
aby odwieść ich od tej praktyki
z powodu niebezpieczeństwa religijnego nierządu (Pwt 17,17; por. 1 Krl 11,1-7)[/b].

Chociaż konkubiny nie miały takich samych praw jak żona,
były w aspekcie społecznym i prawnym uznawane w starożytnym Izraelu.
Dzieci konkubiny nie cieszyły się takimi samymi prawami jak dzieci żony,
jeżeli, jak w przypadku ->Hagar, stosunek seksualny z konkubiną nie miał na celu zrodzenia dziedzica,
tak że zrodzone z niej dzieci stawały się dziećmi żony (Rdz 21, 14; 25,5-6).
Żony i konkubiny należące do króla, który został pozbawiony tronu albo pokonany,
były uważane za łup (2 Sm 12,8; 1 Krl 20,3).
Publiczne współżycie ->Absaloma z konkubinami Dawida w czasie, gdy Dawid uciekł przed jego wojownikami,
potraktowano jako zdradę stanu (2 Sm 16,20-22),
a prośba Adoniasza o konkubinę Salomona, Abiszag Szunemitkę,
doprowadziła do wybuchu powstania (1 Krl 2,13-25).

Chociaż ustawodawstwo dotyczące ->małżeństwa lewirackiego (Pwt 25,5-10)
przewidywało, że brat zmarłego ma obowiązek poślubić owdowiałą bratową, to jednak
historia Judy i Tamar (Rdz 38) dowodzi, że
odpowiedzialność za wdowę ponosiła cała rodzina zmarłego męża,
a nie tylko jego brat (w. 26).
Poza tym, wyrażenie "zachować imię" odnosi się do własności zmarłego męża,
a nie tylko o zapewnienia trwałości jego imienia,
co jasno wynika z Rt 4. ->Józef Flawiusz ma zapewne rację, dostrzegając
potrójny cel małżeństwa lewirackiego:
zachowanie ciągłości rodu, zapobieżenie przed utratą własności rodzinnej
i zapewnienie społecznego i ekonomicznego bytu ->wdowom (Ant. 4.8.254).
Małżeństwo lewirackie było co najmniej znane (jeśli również praktykowane)
w okresie hellenistycznym (por. Mt 22,22-23).

Wszelkie zachowania seksualne, które nie przyczyniało się do wzrostu "synów Izraela",
było zabronione.
->Homoseksualizm, zoofilia, antykoncepcja i masturbacja
były zakazane, bezpośrednio albo pośrednio.
->Cudzołóstwo - seksualne stosunki między
zamężną kobietą a mężczyzną pozostający w jakimkolwiek związku małżeńskim
- jest konsekwentnie potępiane w pismach biblijnych
(Wj 20,14.17; Kpł 18,20; 20,10; Lb 5,11-31; Pwt 22,22-29; Mt 5,32).

Seksualne stosunki niezamężnej kobiety,
niezależnie od tego, czy za opłatą czy nie,
określane są jako prostytucja
(słowa hebrajskie zānâ i jego derywaty
tumaczy się również jako 'uprawiać nierząd", "być ladacznicą, nierządnicą"),
która albo spotykała się z tolerancją (w przypadku ->Rachaby, Joz 2),
albo z karą śmierci przez spalenie (w przypadku córki kapłana, Kpł 21,9; por. Rdz 38,24).
Prorocy używali słowa "nierząd" w sensie metafory
duchowej niewierności, czyli apostazji Izraela.

Rzucającym się w oczy wyjątkiem tego dominującego w Biblii poglądu na sferę seksualności
jest ->Pieśń nad Pieśniami.
Nieskrępowana wyobraźnia erotyczna, znajdująca się w tej księdze,
niezważanie na zobowiązania społeczne,
takie jak małżeństwo i prokreacja, i nieobecność wyraźnie religijnych uczuć
kazały pokoleniom egzegetów interpretować jej zmysłowość w sposób alegoryczny,
aby uzgodnić ją z wymogiem społecznej kontroli nad seksualnością,
postulowanym przez większość autorów biblijnych


Zachowania seksualne w okresie grecko-rzymskim.
W późniejszych księgach Biblii hebrajskiej i całym Nowym Testamencie
zauważa się ogólną dewaluację seksualności
i tendencję do wyolbrzymiania jej grzeszności.
Ta zmiana postawy była nie tylko rezultatem wpływu apokaliptycznej myśli religijnej,
ile hegemonii kultury grecko-rzymskiej od II w. przed Chr. do II w. po Chr.

->Filon (ok. 20 r. przed Chr. - do 50 r. po Chr)
uważa, że nowe uporządkowanie w ->Septuagincie ->Dziesięciu Przykazań,
a mianowicie umieszczenie cudzołóstwa na początku wykazu grzechów przeciwnko bliźniemu,
a więc przed zabójstwem i kradzieżą
(Wj 20,13-15: LXX; Pwt 5,17-19: LXX),
wskazuje na cudzołóstwa jako
najcięższe przewinienie ze wszystkich grzechów (De Dec. 121,131).
Filon również potępia wszelkie przejawy seksualności,
nawet w małżeństwie,
jeśli ich celem nie jest prokreacja (Spec. Leg. 3,32,36).

->Esseńczycy w ->Qumran, wierzyli, że
żyją w czasach ostatecznej bitwy eschatologicznej
między "synami światłości i synami ciemności",
uważali, iż są szczególnie podatni na zbrukanie
z powodu stosunków seksualnych (1 QM 7,4-7),
i niektórzy z nich, zgodnie ze świadectwem Filona (Apol 14-17),
Józefa Flawiusza (Bell 2.8.12-121; Ant. 18,121) i innych starożytnych źródeł,
rezygnowali z małżeństwa i prokreacji.
Niewielka liczba odnalezionych na cmentarzu qumrańskim szkieletów dzieci i kobiet
pozwala uznać te świadectwa za wiarygodne.

Wczesnochrześcijańskie postawy wobec seksualności
wyrosły z tego tła ascetyzmu hellenistycznego,
apokaliptyki żydowskiej i ->etyki odziedziczonej po Biblii hebrajskiej.
Cudzołóstwo i homoseksualizm na przykład są zakazane (np. Rdz 1,26-27; 1 Tm 1,10),
a inne zachowania seksualne,
takie jak nierząd, uprawiany czy to przez mężczyzn, czy to przez kobiety,
stanowczo odrzucane (1 Kor 6,9).
W Ewangeliach synoptycznych znajdują wyraz
postawy antymałżeńskie i antyrodzinne, które przypisuje się Jezusowi
(Mt 8,21-22; 10,34-37; 19,10-12; Łk 8,19021; 11,27-28),
a ->Paweł niedwuznacznie radzi chrześcijanom z Koryntu,
że małżeństwo jest narażeniem na niebezpieczeństwo ,życia duchowego,
najwyższego stopnia doskonałości osiągalnej tylko dzięki celibatowi,
czyli stanowi, jaki on sam obrał (1 Kor 7,1.7-9; por. Mt 19,10-12; Ap 14,4).

Stanowisko Nowego Testamentu wobec seksualności małżeńskiej i życia rodzinnego (->rodzina)
znajduje najpełniejszy wyraz w listach deuteropawłowych i listach pastoralnych, w których
patriarchalny model rodziny, powszechnie panujący w basenie Morza Śródziemnego w I w. po Chr.
(z tego rodzaju modyfikacjami jak dochowanie czystości przedmałżeńskiej przez mężczyzn),
przyjmuje się za normę dla chrześcijan
(Ef 5,22-24; 1 Tm 2,15; 4,1-4; 5,14; por. Hbr 13,4).
Napięcie jednak między wyrzeczeniem się seksualności
a pełnym uczestnictwem w życiu małżeńskim
nie zostało ostatecznie usunięte we wczesnym chrześcijaństwie,
o czym świadczą zarówno apokryficzne, jak i patrystyczne pisma
(np. Dzieje Pawła i Tekli; Tertulian, De exhort. cast. 3; Hieronim, C. Jov. 1,40).

Zob. też: Poznać

Gene McAfee (pp)


s. 706-708

@Elbrus
Dziękuję bardzo to to czego potrzebowałam

nie rozumiem jednej rzeczy, czy prostytucja w biblii była tolerowana czy nie?


a za chwile pisze :

więc jak to wkońcu jest ?

http://pl.wikipedia.org/wiki/Historia_prostytucji#Hebrajczycy
"Starożytni Żydzi w ramach monoteizmu ustanowili system zakazujący oddawania hołdu poszczególnym bóstwom,
zakazując także prostytucji sakralnej.
Kupczeniem ciałem nie mogły zajmować się Żydówki, lecz pozwalano na nie innym kobietom.
W rzeczywistości zakaz funkcjonował w sposób niejednoznaczny, ponieważ
"prostytutką" nie była nazwana kobieta, którą oddawał za pieniądze jej ojciec,
ale tylko ta, która znajdowała się pod kuratelą mężczyzny, który bez jej przyzwolenia sprzedawał lub oddawał jej ciało.
Faktycznie zakazane było sprzeniewierzenie dóbr pana domu, nie handel seksualny, a
ojcowie na Bliskim Wschodzie mogli sprzedawać usługi swych córek od momentu ukończenia przez nie trzech lat."

http://adonai.pl/czystosc/?id=164
"Do uzupełnienia kontekstu kulturowo-religijnego konieczne jest wyjaśnienie,
skąd w takim razie wzięło się w Izraelu tyle nierządnic, o których czytamy w Ewangeliach.
Otóż są dwa wyjaśnienia: z jednej strony pogańskie wpływy kulturowe były zauważalne również w moralności Żydów,
a z drugiej - uprawianie prostytucji nie było karane śmiercią.
Nie spotykamy w Ewangeliach sytuacji, kiedy ktoś chciałby ukamienować prostytutkę.
Nierządnica więc mogła normalnie funkcjonować, choć była w powszechnej pogardzie.
Jedynym przypadkiem nierządu karanym śmiercią był właśnie seks przedmałżeński!"

Czy może ktoś orientuje się bliżej jak to było w czasach biblijnych z nałożnicami? Można przeczytać w wielu księgach, że mężowie oprócz żon posiadali również nałożnice. Jak to było uregulowane? Nałożnice nie były chyba trakowane jak prostytutki? Rozumiem, że stosunki z nałożnicami nie były cudzołóstwem, bo wtedy mężczyznom groziłoby ukamienowanie.
Nie wiem czy za czasów Jezusa też istniała "instytucja" nałożnic, czy już nie?

Nie - a to z tego (chociażby) powodu, że mężczyzna nie płacił im za seks
(no właściwie to płacił - utrzymywał ją i ewentualne dzieci).Możliwe, że za czasów Jezusa jeszcze ta "instytucja" konkubinatu funkcjonowała
(były to tzw. żony drugorzędne).

Elbrus, widzę że jesteś biegły w tym temacie.
To interesuje mnie jeszcze jedna kwestia: żonaty mężczyzna za stosunki z nałożnicami nie podlegał karze ukamienowania, a jedynie za seks z przygodną kobietą. Czy tak?
A co z kobietami? Czy mogły mieć męskie odpowiedniki nałożnic ( po prostu kochanków)? Czy każdy seks zamężnej kobiety z mężczyzną, nie będącym jej mężem, groził śmiercią?

Tak, właśnie dlatego jeśli mężczyzna miał duże potrzeby (i pieniądze),
opłacało się zdecydować (żeby uniknąć kary śmierci) na legalny seks poza(pierwszożono)małżeński.Tamtej kulturze raczej było to obce
(chyba że usługi takie świadczyli niewolnicy królowom izraelskim, ale wątpię).Tak.
Przeczytaj powyższe artykuły - one wyjaśniają, dlaczego tak było.