Taka sytuacja jest niemożliwa, to jakiś logiczny paradoks. Jeśli pomyślisz o największej kuli jaką potrafisz sobie wyobrazić, to zawsze możesz sobie wyobrazić jeszcze większą kulę, która ją ogarnie. To samo jest z naukami empirycznymi, które - jak sama nazwa wskazuje - badają świat dostępny nam zmysłami. Byt nadprzyrodzony z definicji istnieje poza tymi zmysłami, zatem poza zasięgiem takich nauk.

A tak przy okazji: polemizujesz z innymi wierzącymi, a moje uzasadnienie wiary pominąłeś milczeniem. Na to zabrakło argumentów?

Przepraszam przeoczenie
Już się odnoszę:

Czyli Twoim zdaniem nic na świecie nie może zdarzyć się przypadkowo w przypadku istnienia bytu nadprzyrodzonego? Nie wiem na jakiej podstawie tak twierdzisz?A co z bogiem deistów?


Nie rozumiem gdzie Ty tu widzisz paradoks.

Czyli mogę wyobrazić sobie kulę która ogarnie również Boga i tak w nieskończoność. Czyli świat nie miał nigdy początku, a jego istnienie to po prostu nieskończony ciąg zdarzeń. Taki mamy wniosek-zupełnie przeciwny jak zakładają teści.

O tym już była dzisiaj mowa.

Dziękuję.

Nadinterpretujesz. Nie "nic nie może się zdarzyć" tylko w moim akurat życiu zbyt wiele układa się celowo, żebym umiał uwierzyć że to przypadek. Z bogiem deistów nie miałem przyjemności.


Tu właśnie jest paradoks. Bo potem możesz sobie wyobrazić Boga, który i tę kulę ogarnie. A tą nieskończonością jest On sam...



Uhm... semantycznej? Przeczytaj powoli: n-a-d-p-r-z-y-r-o-d-z-o-n-y. NAD-PRZYROD-zony. Dotarło?

Wiem,wiem już co miałeś na myśli, dotarło. Ale nasuwa mi się kolejne pytanie :W jaki sposób byt nadnaturalny miałby zapoczątkować istnienie rzeczywistości naturalnej? Na jakiej podstawie ludzie mogliby cokolwiek powiedzieć o atrybutach tegoż skoro sami dysponują tylko kryteriami czysto ludzkimi ?

PS. Ja na dzisiaj kończę.Proszę mnie więc nie posądzać, że kogokolwiek ignoruję.Do wszystkich wypowiedzi postaram się odnieść, ale już nie dzisiaj.

Heh! Nie posądzam Cię o złą wolę. Tylko mi się przykro zrobiło jakoś.

A odpowiedź na Twoje pytanie jest banalna: ludzie nic nie mogą powiedzieć o atrybutach tu dyskutowanego. Stąd też mówimy o wierze, w przeciwieństwie do wiedzy.

Miłych snów.

Likwidujemy założenie o nieskończoności Boga i paradoks znika.

Żeby żyć dobrze i nie trafić na wieczne męki do piekła.Pamiętaj - relatywizm to herezja. Empiryzm to duże uproszczenie i ograniczenie horyzontów (nie tylko w nauce).
Bycie Niewiernym Tomaszem i wkładanie paluchów do ran które nie krwawią mnie nie pociąga.
Mnie na tak odważny sceptycyzm jak u apostoła nie stać.Nauki czysto empiryczne nigdy takiej odpowiedzi nie dadzą
(matematykę musielibyśmy odstawić jako naukę filozofującą).Człowiek potrafi różne rzeczy modyfikować i ulepszać.
Na pewno znalazłby wyjście z tej kłopotliwej sytuacji.

A skąd mam pewność, że moje własne przemyślenia są bliższe prawdy, niż tych którzy byli przede mną?
Bóg zdecydował się im objawić - nie mi.
Mam liczyć na to, że dojdzie do nadnaturalnego objawienia i Bóg mi wszystko wyjaśni osobiście?Pretensje do Boga, że takie reguły ustalił.A dlaczego taka wiara jest twoim zdaniem ślepa?
Czy masz dowody na to, że oni nie są teraz w Raju?

W przeciwieństwie do przedmówców nie na emocjach.
A na podstawie poznania rozumowego.
Gdybym miał opierać wiarę w Boga tylko na efemerycznych mistycznych doznaniach interpretowanych jako kontakt z transcendencją to byłbym ateistą.
Gdybym miał jakieś częste i mocne doznania transcendenten (tzw. objawienia, i to nie pod wpływem środków odurzających) to udał bym się do psychiatry. Wracając do meritum:

A na podstawie poznania rozumowego.
A dokładniej rozumowego poznania Biblii.
Po zapoznaniu sie z nią i nie tylko (całym kontekstem historyczno-kulturowym jej powstania) powziąłem przekonanie że rzeczywiście jet to "Pismo natchnione przez Boga" a więc przedstawia wizję historii i świata transcendentnej Istoty Najwyzszej. Skoro nabrałem takiego przekonania to przyjąłem tą wizję świata przedstawioną w Biblii za swój światopogląd. A wielkiego tak naprawdę wyboru nie ma - albo się wierzy w powstanie życia w wyniku przypadku i ewolucji albo w to że życie powstało w wyniku transcendentnej interwencji.
Jeśli poweźmiemy przekonanie że przypadek i ewolucja nie są prawdziwymi powodami powstania życia to zostaje nam tylko jeden powód - BÓG. (nie kosmici - uprzedzając możliwe komentarze - nawet gdyby tak było kosmici to tez zycie i skądś się musieli wziąść więc wracamy do punktu wyjścia)
I to jest podstawa do wiary w Niego.
Czyli prosty wybór albo albo w kwestii początku życia i spójny obraz Boga, historii i świata w Piśmie Świętym.

to nie jest racjonalne rozumowanie tylko dowodzenie z ignorancji. Nie wiesz jak powstało życie więc zakładasz, że opcja ci najbliższa jest tą prawdziwą.

To jest jak najbardziej racjonalne rozumowanie, przy czym "racją" jest tu zgodność ze sobą samym. Wybór niezgodny z tym, co jest mi najbliższe, w sytuacji, gdy nie jestem do niego zmuszony (np. dowodem) wydaje mi się właśnie nieracjonalny.

Czyli wyjaśnieniem czegoś skomplikowanego (życie) jest coś jeszcze bardziej skomplikowanego (bóg). W tym miejscu trzeba zapytać - kto/co stworzył/o Boga?

Poszlaki, które już posiadamy wskazują na abiogenezę - wygląda na to, że życie nie potrzebowało stwórcy.

Bóg nie jest stworzony z definicji.
Co za paskudna dawkinsowska maniera.Kreacja to nie tylko powstanie życia.

No oczywiście, że nie jest ale jeśli Bóg istnieje powinien ją posiadać.

Wierzysz w coś a nawet nie wiesz w co?



póki co kosmologia całkiem dobrze sobie radzi w wyjaśnianiu czemu wszechświat wygląda tak jak wygląda - tu też Boga nie potrzeba.

Nie wierzę, ale myślę że wierzący często wierzą w nie-do-końca-wiadomo-co (ja tak miałem).
Nie przeszkadza to jednak zbytnio w wierzeniu.

Jeżeli uważacie że Bóg nie jest naszym stworzycielem to kto nim jest? Ten kto nie wierzy w Boga powie że wszystko stworzyło się samo. Jeżeli tak, to powinniśmy odrzucić fakt ingerencji Boga w życie ludzkie. Dlaczego więc ludzie obwiniają Go o wojny, głód, przemoc, choroby, biedę?