Wiesz może i mnie kocha, ale nie czuję tego. Gdyby tak było to nie zostałbym homoseksualistą, co automatycznie jest grzechem. Gdyby,m był ojcem nie krzywdziłbym swojego dziecka.

Ja wiem, że homoseksualizm nie jest czymś z czym się rodzimy, go się nabywa we wczesnych latach dzieciństwa. Możesz tego nie pamiętać.

Jakiego miałeś ojca ?
Wiem, że np. psychoterapia psychoanalityczna może dojść do przyczyn tego, to nie jest nieuleczalne i to nie jest też choroba, to jest bardzo przykra sprawa.
Wierzę na słowo i nigdy nie zamierzam obrażać gejów.[/quote]

Mój ojciec? Beznadzieja. Wiesz odkąd pamiętam nigdy nie podobały mi się dziewczyny. Ale to jest nieważne jakich miałem rodziców, bo tego nie odwrócę.

Homoseksualizm sam w sobie nie jest grzechem, tylko jest źle odbierany przez niektóre części społeczeństwa.
Grzechem jest realizacja życia seksualnego na sposób homoseksualny, przynajmniej według Kościoła Katolickiego. Dlatego właśnie to, że urodziłeś się w katolickiej Polsce a jednocześnie czujesz się homoseksualista - stanowi dla Ciebie wyzwanie, cierpienie i zadanie równocześnie.

Miłości nie zawsze się czuje.
Miłość nie zawsze ma smak cukierka, czasem ma smak ostry, czasem gorzki.
Jednak miłość Boga istnieje i dotyczy każdego Istnienia. W przeciwnym wypadku nie mielibyśmy możliwości rozmawiać ze sobą.
Serdecznie pozdrawiam

PS. Nie chodzi w analizie retrospektywnej by coś odwracać, tylko by przypomnieć sobie fakty, dane i na tej podstawie dokonać dojrzalej analizy przyczynowo skutkowej by pojąc to co się z nami dzieje, z naszymi uczuciami, zachowaniami, skłonnościami ...
Wizerunek Taty, jaki zasygnalizowałeś, sugeruje, że4 potrzebujesz wzoru mężczyzny, bo go Ci Ojciec nie przekazał i sam nie był dobrym wzorem. Więc spróbuj zaprzyjaźnić się z mężczyzną, od którego będziesz uczył się męskich zachowań. To powinno Ci ułatwić dalsze życie...

Masz dopiero 20 lat....masz już na 100% pewność swoich preferencji?
Nigdy nie podobały Ci się dziewczyny - bywa.
A czy odczuwasz zauroczenie, pociąg seksualny do mężczyzn?

Będzie pewien jak gdy skończy 40 lat.
On ma 20 kilka lat.

Najwyraźniej jesteś tak zaaferowana dawaniem rad w rodzaju zmiany religii, że nawet nie doczytałaś dokładnie postu toxo.

Zastanawiałam się niegdyś, że Bóg, "zsyłając" taką skłonność, chce sprawdzić człowieka. Chce sprawdzić, czy mimo swojej odmiennej orientacji będzie stał przy wierze katolickiej i będzie chociaż starał się to wyeliminować. Wiara może uczynić cuda...

~toxo, zadałam to pytanie, bo założenie tego wątku wydało mi się w pierwszej chwili prowokacją w krzykliwym gejowskim stylu.
Gdy przeczytałam, co napisali Angella_S i~ lublin33338, czekałam, kiedy odezwie się zakonspirowany Robert Biedroń.
Bo takie argumenty wszyscy znamy z mediów, i nie jest to dyskusja na gruncie wiary.

Skoro jednak zdecydowałeś się na założenie wątku na forum Wiara...

....to chyba warto na problem popatrzeć od strony wiary.

1. Człowiek naznaczony homoseksualizmem ( z takich czy innych przyczyn )nie jest jedynym na tym świecie, który dostał od Boga coś, o co nie prosił.
W tej samej linijce trzeba szybciutko dopisać:
-te wszystkie samotne, porzucone matki, które zrezygnowały z poszukiwania kolejnych partnerów, całkowicie poświęcając się wychowaniu dzieci; też nie jest im łatwo, nikt ich nie uściska na dzień dobry ani na do widzenia, i śpią w pustym łóżku, a życie mają trudniejsze niż Ty
Pomimo ideologii pt.: " Masz prawo do szczęścia", jest ich niemało.
-wszystkich porzuconych, wzgardzonych, zdradzonych, którzy potrafili tylko raz pokochać i raz zaufać, a pewnie też w młodości marzyli, że będą kochani i szczęśliwi
-wszystkich tych szarych, nijakich, bezbarwnych i niezaradnych, których uznano za
bezwartościowych na rynku matrymonialnym - czy sądzisz, że oni nic nie myślą i nie czują?
-tu można by dopisać jeszcze wiele możliwych wariantów zjawiska, które się nazywa:
Samotni Nie Z Własnej Winy, albo nawet Samotni Wbrew Sobie.

2.Albo jesteś człowiekiem wierzącym i poważnie traktujesz Boga, Dekalog i swoje zbawienie,

3. ...albo nie masz odwagi się ujawnić, bądż liczysz, że ktoś będzie uzasadniał Twoje "prawo" do życia niezgodnego Dekalogiem

Cokolwiek zrobisz, rób tonie szukając wspólników.

GRZECHY CUDZE
Przyczyniając się w jakikolwiek sposób do grzechów innych ludzi, stajemy się w jakiejś mierze winni tego zła i popełniamy tzw. grzechy cudze. Popełnia je ten, kto:
1.Grzech doradza 2. Grzech nakazuje 3. Na grzech zezwala 4. Do grzechu pobudza
5. Grzech pochwala 6. Wobec grzechu zachowuje obojętność 7. Grzechu nie zwalcza
8. Do grzechu pomaga 9. Grzech uniewinnia.

"Biada temu człowiekowi, przez którego przychodzi zgorszenie" (Mt 18, 6).

Oleksa,
nie wstyd Ci tego paplania nad cierpiącym człowiekiem?
Nie umiesz się powstrzymać?

Nie . Uważam, że to jest właśnie to, co należało powiedzieć.
Przedstawiasz się jako zdrój czysty i krynica niezmącona, ale najbardziej pilnujesz, by ktoś nie ważył się oddzielić zła od dobra i prawdy od fałszu. Twój wybór, Twój problem.

Przecież nie chodzi o to kim ja jestem i jaki jest mój światopogląd czy coś tam, tylko o to, że w tym temacie trzeba się skupić nad jakąś możliwością pomocy temu człowiekowi. A nie tylko nad przytaczaniem pism.

Przedtem nie chodziło, ale teraz już chodzi.
Teraz już CHODZI również o to, kim Ty jesteś, a konkretnie czy jesteś wierzący.
Bo jeśli nie jesteś, to oczywiście nie musisz się przejmować kategorią "Grzechy cudze ".
Możesz też przeprowadzić wykład w stylu pani Środy, i zrozumiem Cię, rezerwując sobie jednakże prawo do własnego zdania.

Oleksa,
jak ktoś cierpi to się albo mu pomaga działając z serca lub umysłu, albo nie przeszkadza pomagającym.
Nie wiem co ma do tego pani Środa czy ja.

Pani Środa ma to do Ciebie, że światopoglądowo lokalizuję Cię po jej lewicy bądż prawicy, możesz sobie wybrać.
Co do pomocy, to Tobie jest bliżej do utulenia, pokrzepienia i akceptacji ( w końcu to nie o Twoją duszę tu chodzi ).
A ja jestem radykałem, czego się nie wypieram, ani nie wstydzę, bo mój radykalizm wypróbowałam najpierw na sobie.Bo jak było trzeba, to byłam twarda dla samej siebie. I sprawdziłam na sobie, że warto.
Wielu jest ludzi, którzy nie dostają od życia, czego by chcieli. I wierz mi, że czasem można stracić rzeczy ważniejsze, niż szansa na posiadanie partnera.
Nie rodzimy się z gwarancją na osiągnięcie wszystkiego.
Im wcześniej to sobie uświadomimy, tym lepiej. Dla nas.

Radykalizm w tych delikatnych sprawach dla wrażliwych młodych ludzi może oznaczać samobójczą śmierć. A ja tego Toxowi zdecydowanie ani nie polecam, ani nie życzę i uważam, że Bogu przy jego stworzeniu zupełnie nie o to chodziło.