Johnny nie napisał że istniejące, ale że zweryfikowane. Zapewne negatywnie.


Ponoć tak. Z tym, że jeśli powstaje coś, to dla równowagi musi powstać antycoś.
To skąd się wziął Bóg?

Przepraszam, nie wyraziłem się precyzyjnie. W języku codziennym "zweryfikowane istnienie" oznacza "potwierdzone istnienie". W języku naukowym może być oczywiście zweryfikowane negatywnie lub pozytywne (hipoteza zerowa i alternatywna).

W każdym razie, oba przypadki, kiedy zastosujemy je do wszystkich religii (nawet tylko aktualnych), są jednakowo zabawne.

Bóg zawsze istniał. Bóg był i jest od zawsze - z definicji.
Są co prawda bogowie zrodzeni czy stworzeni, ale to są wyjątki.

1. nic nie było o "obiektywnym istnieniu", tylko o "weryfikacji",
2. dla ich wyznawców - zapewne tak,



Ja się nie pytam, co gdzieś tam kiedyś na mieście usłyszałeś (takie jest potoczne znaczenie użycia słowa "ponoć"). Ja pytam, co ty uważasz za sensowne. Czy uważasz za sensowne twierdzenie, że nie dość, iż z niczego może powstać coś, to jeszcze dla równowagi musi z tego powstać antycoś? Widziałeś kiedyś, żeby z niczego cokolwiek powstało? Widziałeś kiedyś jakieś "antycoś"? Nie wydaje ci się to po prostu opowiadaniem banialuk, w które żaden rozsądny człowiek nie uwierzy?



1. Bóg się nie "wziął", tylko istniał zawsze,
2. nie ma żadnego "skądś" poza Bogiem, z czego Bóg mógłby się "wziąć"

Piszę 'ponoć' bo tego nie rozumiem, a powtarzam to, co mądrzejsi (kosmologowie) o tym mówią.
Ja nie uważam za sensowne też tego, że jak człowiek się porusza to czas zwalnia. Ale tak (ponoć) jest.


To dokładnie tak samo, jak inne teoria mówi o wszechświecie! Ciesze się, ze przynajmniej tu nikt nie musi cię przekonywać, ze jest to możliwe i sensowne!

A na jakiej podstawie uznajesz kogoś za mądrzejszego? Bo mówi coś, czego nie rozumiesz? Często stosujesz "argument z autorytetu"? Dlaczego niekiedy nie?



To nie mnie trzeba przekonywać, tylko ciebie. Bo to ty jesteś gotowy uwierzyć w dowolny bezsens (nawet taki, który dla ciebie samego jest bezsensem), jeżeli tylko powie ci o tym ktoś, kogo uważasz za mądrzejszego - nawet jeśli nie jesteś w stanie zrozumieć tego, co mówi.

Nie widziałem nigdy jak powstaje gwiazda.
Nawet nie widziałem nigdy jak rodzi się koń.
Czy to ma przesądzać o nieistnieniu obu zjawisk?
Należałoby także zadać pytanie: A dlaczego miałoby nie powstać?
Czy znasz jakieś prawa funkcjonujące w 'nicości', które tego zabraniają?

Wierzę naukowcom, ponieważ to co mówią znajduje poparcie w praktyce. Np dzięki temu działa internet. Jeśli się na czymś znam, to sam weryfikuję. Jeśli nie znam, to musze opierać się na autorytetach.

Bo Ty, jak rozumiem, przed pójściem do dentysty spędzasz rok na zaocznych studiach stomatologicznych?...


Ja wiem, że jeśli coś mi się wydaje bezsensem (np teoria względności) to nie znaczy , że tym jest - patrz energia jądrowa. Nauka to weryfikuje, nie musze się znać, śledzę tylko jaki werdykt wyda.

Ten sam bezsens w odniesieniu do wszechświata jest dla ciebie be, w odniesieniu do Boga cacy. Kto tu powinien się zastanowić nad swoim systemem weryfikacji teorii?

Widziałeś kiedyś nic?

A jaka jest różnica między zdaniami: "nie widziałem nigdy Nowego Jorku" i "nie widziałem nigdy, żeby 2+2 dało 5".



Przecież właśnie opisałeś mechanizm weryfikacyjny, tylko tego nie widzisz. Oczywiście, SUBIEKTYWNY mechanizm weryfikacyjny. Ujmując to wulgarnie: jeżeli zauważasz, że za sprawą działań jakiejś grupy zawodowej działa np. internet albo komórki, to przedstawicielowi tej grupy uwierzysz we wszystko - nawet gdy będzie głosił coś, co dla ciebie zabrzmi bezsensownie.



Ależ skąd. Ja również korzystam z subiektywnych mechanizmów weryfikacyjnych.



To doskonale. Ja tak samo.



Ale co do tego werdyktu i tak musisz podjąć jakąś decyzję. A żeby ją podjąć, musisz go jakoś zweryfikować (dla siebie - dlatego nazwałem to subiektywną weryfikacją). Bo inaczej oznaczałoby to, że działasz bezmyślnie i irracjonalnie.



To ty twierdzisz, że ten sam (i np. bez przerwy wmawiasz mi, że Bóg też się "wziął znikąd", choć ja nigdy o takim poglądzie nie słyszałem). Bóg to nie to samo, co wszechświat (tak, jak nie to samo, co jednorożec).



Nie. Tym bardziej nie widziałem, żeby coś powstało z niczego.

Jakie prawa funkcjonują w 'nicości'?

Rozpatrzmy ten problem. Weźmy element "nicości" w postaci np. "różowego słonia w pokoju Elbrusa". Jak przypuszczamy, w pokoju Elbrusa nie ma różowego słonia, zatem zdanie w cudzysłowie, o ile przypuszczenie jest słuszne, z całą pewnością opisuje pewną nicość. Jakie prawa rządzą ową nicością? A co to jest prawo? Prawo to uporządkowany sposób zachodzenia zmian. Jakie zmiany możemy zaobserwować gdy chodzi o element nicości zdefiniowany wyżej? Żadnych. Oczywiście, możemy zadziałać, wnosząc do pokoju Elbrusa różowego słonia - ale to nie rozwiąże problemu, bo tak wniesiony słoń nie stanowi już elementu nicości - przecież jest! Nicość, a raczej jej część, zatem wprawdzie zniknęła, ale nie w wyniku zadziałania jakiegokolwiek prawa czy zmiany w nicości - zniknęła w wyniku zadziałania "cości", czyli Czegoś. Ani przez chwilę nie miała miejsca sytuacja, w której w nicości zaszłaby jakaś zmiana. A zatem w nicości NIC nie funkcjonuje.

zauważ że w nicości nie funkcjonuje też nicość. To masło maślane. Nicość poprostu nie istnieje. Mówi nam o tym np mechanika kwantowa. Z punktu logiki, pojęcie nicości jest fauszywe. Coś takiego nie może zaistnieć...bo jeśli sie pojawi, to już nie jest to nicość.

Brak nicości również jest elementem nicości

Ale ok - bo jeżeli nicości nie ma, to tym bardziej jasne jest, że nic nie może z niej powstać, prawda? A może ktoś wykaże, że coś może powstać z czegoś, czego nie ma? To byłby zresztą świetny sposób na pogodzenie ateistów z teistami - skoro coś może powstać z czegoś, czego nie ma, to Bóg mógł stworzyć świat nawet pomimo tego, że nie istnieje

ja tam sie w teizmy nie bawię. Z tego co wiem, to nikt z wierzących nie twierdzi że coś powstało z niczego. Stwierdzenie : na początku było słowo, może być bliżej prawdy niż sie spodziewamy. Moim skromnym zdaniem nicoś jest nie sprawą wiary, ale pewnikiem że jest niemozliwa