A słyszałeś takie pojęcie, jak nasciturus?

Ja mam np. następujący wybór: mogę zejść na dół po schodach i mogę też wyskoczyć przez okno. W tym drugim przypadku zostanę "ukarany" bolesnym upadkiem, kalectwem czy nawet śmiercią. Pewnie, że te bolesne konsekwencje w praktyce mocno ograniczają mi wybór, ale czy w związku z tym mogę się żalić, że nie mam wolnej woli i że siła ciążenia jest niesprawiedliwa? Czy jak sobie w ramach samodzielnego myślenia wydedukuję, że będę machał rękoma i dzięki temu łagodnie opadnę na ziemię, to mogę domagać się uznania poprawności mojego myślenia?

A co jak w ramach samodzielnego myślenia wydedukuję, że zamiast schodzić po schodach (jako jedynej słusznej nakazanej metody poruszania się) mogę zjechać windą i nie narażać się na upadek czy nawet na potknięcie przy schodzeniu? Wygodnictwo czy metoda niezgodna z naturą?

No to zjechanie windą jest prawidłową odpowiedzią.

Można o metodzie in-vitro mówić, co kto uważa, nie wnikam. Ale mówienie, że dzieci z niej zrodzone są pozbawione miłości to bardzo duże nadużycie. Kościół powinien się wystrzegać tego i kryć głowę w piach a nie jeszcze dumie to rozgłaszać, no ale...

Warto się zastanowić nad wypowiedzią Jerome Lejeune podczas XVIII Międzynarodowego Kongresu Rodziny w Warszawie (1994 r.), że antykoncepcja oznacza miłość bez dziecka, zapłodnienie "in vitro" oznacza dziecko bez miłości, aborcja jest zabijaniem dzieci, a pornografia zabijaniem miłości.

"Czego uczy Kościół?"

Tymczasem cała etyka seksualna (katolicka?) opiera się na obserwacji natury - jest więc obowiązująca dla wszystkich, także niewierzących.