witam wczesniej pisałem ijuz tu o tym ale ktos skasował moj temat (jest wolnosc słowa na forum)
pisze o tym bo trzeba poruszyc ten temat obracam sie w towarzystwie ludi w ykształconych bogatych i biednych sam jestem sredniakiem
ludzie z mojej miescowosci (wsi ) maja do małego miasteczka 8 km tam jest koscół ale jesczee pare lat temu kiedy benzyna była po 2.50 grzechem duzym było nie jechac do koscioła wniedziele kazdego było stac
TEraz z posród 50 gospodarstw na wsi do koscuioła chodza moze regularnie ze4 lub 5 paliwo drodie brak pracy

sami wiecie jak jest ma sie dzieci nie ma zadnego duzego zakladu w poblizu pracuje sie u gospodarzy za obiad i 6 zł na godz

bieda bieda
kto ma kase zyje dostatnio ma ladny dom auto nie ma problemów za co dzieci do szkoły wyslac w co ubrac nie ma klutni w małzenstwie

jak brakuje kasy zawsze klutnia chociaz sie moze bardziej kochaja razem problemy rozwiazuja i tak brakuje na podstawowe rzeczy

mowia pieniadze szczescia nie daja ja im odpowiadam bieda tez nie

wiekszosc ludzi w polsce zarabia ponizej 2000zł

hja wierze ze pieniadze daja szczescie daja bezpieczenstwo niezaleznosc ułatwiaja zycie i dlatego zaczałem w nie (wierzyc) dla nich zyc po czesci mam prace 4 tys z ł na reke zona 2,3tys mam dziecko pracuje po 10 -12 godz diennie

w tych czasach wszystko sie robi dla pieniedzy nawet nie mysli sie o ty,m z pozniej z zarobionymi pieniedzmi robi sie wszstko dla rodziny swojej ulatwia przetrwanie

rozwazcie ten temat czym sa dla was pieniadze
i prosze nie kasowac tematu

Same pieniądze szczęścia nie dają, tak samo jak szczęścia nie daje samo zdrowie, młodość, uroda, intelekt itd.
Pieniądze natomiast pomagają to swoje szczęście odnalezć, ułatwiają życie, dają możliwości.

Ważna też jest tutaj kwestia, czym dla poszczegolnego człowieka jest szczęście. Dla mnie np. jest to wszystkiego w sam raz tyle ile potrzeba i kiedy potrzeba, żeby być i czuć się szczęśliwym, pozdrawiam.

Środek do celu - nabywania pewnych dóbr. Jednych bardziej ważnych czy niezbędnych, innych mniej lub bardziej zbędnych czy luksusowych.

W żadnym razie - cel sam w sobie.

Powiedziałbym tak:

jesteśmy materią pośród materii, to i żyjemy materią.

Pieniądze i inne dobra materialne a nawet i niematerialne traktuję jak coś co dostaję od Boga, ale z użytkowania czego będę musiała zdać sprawę. To jak z tą przypowieścią o talentach.

To co otrzymujemy nie jest tylko dla nas ale i dla innych i musimy zrobić z tego dobry użytek, (jeśli chcemy podobać się Bogu). Najlepiej wykazać się w tych dziedzinach w których jesteśmy utalentowani. Np. ktoś, kto ma talent do inwestowania może za część zysku z inwestycji pomagać innym a drugą część inwestować dalej, albo jak ktoś ma jakiś dar nauczania, to naucza, jak uzdrawiania to uzdrawia itd.

Selgrado

Żyjemy z użyciem materii, przy jej pomocy. Ale nie cel sam w sobie.

moim zdaniem pieniądze szczęścia nie dają, jedynie ułatwiają zycie. wolę nie mieć nic w portfelu, ale wiele w sercu.Nawet biedą mozna sie podzielic;)i być szczęsliwym

jak to ktos powiedział:nie pieniądze ,ale zakupy...



A ty wolisz mieć w zyciu trudniej?


A Ty jesteś biedakiem?Bo twojej wypowiedzi wnioskuję, że o prawdziwej biedzie nie za wiele wiesz...
Ciekawe jakie szczęscie spotyka człowieka, który w tej chwili umiera z głodu , bo nie miał pieniędzy na zakup jedzenia?Pewnie cieszy się ,że "powedruje do raju wiecznej szczęśliwości..."

Dostaje niczym "mannę z nieba"..?
Jak ktoś pracuje,to pieniądze dostaje od pracodawcy, a nie od Boga. No chyba ,że jest pracownikiem samego Boga, ale ja nie znam nikogo takiego, aTy?


A jaką część dochodu musi przekazać bliźnim,aby "sie przypodobać Bogu"?


W Polsce jest kilka tysięcy gabinetów uzdrowicielskich.Gdyby działania tych uzdrowicieli były skuteczne, medycyna konwencjonalna przestała by być potrzebna i problem polskiej służby zdrowia by się rozwiązał... Ciekawe czemu się tak nie dzieje?

Nie wiem czy niczym "mannę z nieba". Może niczym spełnienie obietnicy Boga, który obiecał że On zatroszczy się o nasze potrzeby jeśli będziemy troszczyć się o zbawienie (swoje i innych, chyba). A jeśli chodzi o pracowników Boga, to można tak chyba nazwać każdego kto pełni Jego wolę.




Nie przypodobać tylko podobać i nie wiem jaką część, myślę że im większą tym lepiej. Na przykład na tyle dużą żeby nie żyć w tzw. zbytkach. Nie mam pojęcia jednak gdzie jest ta granica od której zaczynają się tzw. zbytki ;p Myślę że to kwestia kierowania się sumieniem.




Może trzeba jeszcze trochę poczekać . Za jakiś czas (nie wiem jaki) chyba co 5 "człowiek ufający Bogu" (z braku lepszego określenia) będzie uzdrawiał
(nie jestem pewna co do tego co piąty) Było cosik w Biblii o tym dlatego wierzę że to nastąpi

Z grubsza, to Bóg działa w ludziach i przez ludzi, tenże pracodawca może być mocno wierzącym człowiekiem.


Dokładnie od 10 do 30% Skąd to mamy wiedzieć?! Ważne, by dostrzegać ludzi wokół siebie, i dzielić się z innymi swoimi dobrami.


Nie wszyscy Polacy chodzą przeciez do uzdrowicieli, trzeba by zapytać tych co się do nich udali.

Równie dobrze może być ateistą.


To chyba jakoś powinno to być określone. Bo w przeciwnym wypadku, gdy taki "X"stanie po smierci przed Bogiem, to ten zawsze może mu zarzucić, że jeździł Bmw zamiast jeździć fiatem a to co mu pozostanie przekazać potrzebującym.


A ja myślę ,że Ci co się do nich udali, w znacznej mierze już pewnie nie żyją. Po za tym sądze,że gdyby ich działania były rzeczywiście skuteczne-odbiło by się to na tyle rozległym echem,żebyśmy o tym usłyszeli.

Byłoby miło gdyby Bóg wyznaczał takie dokładne granice, ale On tak nie robi. ;p
Z ludźmi zazwyczaj to jest tak, że im bliżej są Boga tym więcej chcą Mu oddać. W końcu pozostają przy minimum niezbędnym do życia i przestają się troszczyć o dzień jutrzejszy. Tym którzy się do Boga zbliżać nie chcą raczej nie pomoże to, że oddadzą swoje BMW biednym.


W co właściwie wątpisz? W to że są ludzie którzy uzdrawiają? W to że dzieją się cuda? Czy w skuteczność uzdrowicieli? A może w ogóle w Boga? Albo w coś innego ...

Chyba nie zrozumiałaś o co mi chodziło. Mi chodziło o konsekwencje tego, że Bóg nie mówi ile.Przy takim postawieniu całej sprawy on zawsze, każdemu może zarzucić,że to było za mało.


O co niby jakikolwiek człowiek miałby dać Bogu. Bóg jest doskonały-czyli pełnia, więc niczego nie potrzebuje.Ale o tym była nie dawno dyskusja, więc odsyłam:http://forum.wiara.pl/viewtopic.php?f=27&t=27403


W sumie to trochę przeczysz sama sobie. Gdyby ktoś oddaje swoje bmw to znaczy, że przestaje się troszczyć o przyszłość, co może sugerować( zgodnie z twoim stwierdzeniem), że jednak jest blisko Boga-więc dlaczego oddanie bmw miałoby mu nie pomóc?




Ja nie wątpię-Ja myślę,więc jestem.I co to pytanie ma wspólnego z tematem?

A może, dla Niego będzie się liczyć to, że w ogóle coś pożytecznego dla innych zrobiłeś, i mimo grzechów, będzie to podstawą do łagodniejszego wyroku. Coś jak okoliczności łagodzące