Sprzeciw.
Chciałes napisać: w fizycznym, materialnym świecie?

Co do abstrakcyjnego charakteru idei (...), mylisz (albo celowo manipulujesz) dwie defincje:

1. Czynność intelektualna, polegająca na wyodrębnieniu w danym przedmiocie, zjawisku czy zespole przedmiotów albo zjawisk cech dla nich charakterystycznych lub istotnych ze względu na założony cel badania, przy pominięciu cech nieistotnych, inaczej - abstrahowanie (idealizacja).

2. Potocznie pogląd lub stwierdzenie oderwane od rzeczywistości, nie oparte na faktach, pomysł niemożliwy do zrealizowania

Abstrakcja z pierwszej definicji nie ma byc może charakteru fizycznego, materialnego, ale jak najbardziej realny. Jak chocby liczby... Uważasz, że nie istnieją (nie fizycznie.... realnie)?

Liczby nie istenieją fizycznie, istnieją realnie jako byty myślowe, pojęcia, jako właściwości. Nie ma czegoś takiego jak "4", na tej zasadzie co "krzesło". Zaś pojęcie "4 krzesła", ma swój konkretny desygnat.
A więc reasumując, pojęcia takie jak: prosta nieskończona, życie wieczne, dusza nieśmiertelna, liczba cztery to byt myślowe, nie zaś realne. Są to pojęcia abstrakcyjne, ponieważ nie mają konkretnych, fizycznych desygnatów. Coś jest konkretne (fizyczny byt), bądź abstrakcyjne (właściwość lub pojęcie).
Tak więc świat fizyczny, materialny nie jest do końca tym samym co realny.
Rzeczywistość można poszerzyć o owe byty myślowe. Inaczej mówiąc możemy rzeczywistość wypełnić o dusze nieśmiertelne, pegazy, nieskończone proste, jednak to nie zmieni faktu, że nadal nie mają swoich desygnatów fizycznych, chyba że ktoś udowodni że jednak takowe istnieją (np. dusza nieśmiertelna), lecz nie na drodze logicznej (będzie to nadal tylko i wyłącznie ukonstytuowanie bytu myślowego).

Może dopowiem co miałem na myśli przez to stwiedzenie że wszystko co się zaczyna również się kończy (jak to pokazuje zasada entropii). Rozgadywać się nie będę, bo zaraz podniosą raban, że nie ten temat, ale chodzi o to że to zawsze trapiło mnie w chrześcijaństwie, czy religiach abrahamowych to drwina z godności, przez ową niepokojącą idee wieczności...
To bardzo niebezpieczna idea, przez którą można łatwo manipulować, dokonywać różnych przekrętów (gdy robimy coś dla wieczności, wszystko inne nie ma sensu), słowem deptać to co tu i teraz... Gdyby jeszcze idea ta miała jakieś potwierdzenie w owej rzeczywistości, czyli fizycznym świecie. Tymczasem jest głoszona przez ludzi, którzy mówiąc "albo będziesz z nami, albo będziesz wiecznie potępiony", mają za nic podstawowe prawo przyrody, mianowice entriopiczną pętlę przyczynowości (początek i koniec). To jest psychomanipulacja, to jest zdeptanie godności, to jest tak naprawdę przymus. To uleganie błędnemu poglądowi że coś trwa wiecznie. W to można jedynie wierzyć. Jak ktoś chce proszę bardzo. Najgorsze jednak jest to, że ci którzy w to wierzą za swój obowiązek przyjeli zasadę, że cały świat koniecznie musi za tym iść. Inaczej jest demoniczny. Tak więc idea wieczności, implikuje coś totalitarnego, coś co ma się nijak do wolności...

Wszywscy ci którzy wyrządzili najwięcej zła na świecie, spoglądali w niebo, karmili się górnolotnymi ideałami, śnili o wiecznych królestwach, imperiach, rzeszach, systemach społecznych itd. Zawsze też towarzyszył ich działalności totalitarny przmus.
Z drugiej strony ludzie którzy uczynili najwięcej dobra, to ci którzy widzieli przede wszystkim to co jest tu i teraz, konkretne problemy do rozwiązania.

Czy jesteście w stanie wskazać mi coś co istnieje w świecie fizycznym i jednocześnie posiada cechę czegoś wiecznego?

Hmmm - dusza istnieje w świecie FIZYCZNYM? Twoim zdaniem jest materialna?

Na marginesie: "albo będziesz z nami, albo będziesz wiecznie potępiony" nie odnosi się do Kościoła katolickiego. O żadnym człowieku (z Judaszem, Hitlerem, Stalinem włącznie) Kościół nie powiedział, że będzie potępiony. Co więcej: Kościół wyraźnie twierdzi, ze niechrześcijanin może być zbawiony.

Ale wiesz, że w rzeczywistości nie istnieją takowe abstrakcje?
Np. proste równoległe nie mogą istnieć w rzeczywistym Wszechświecie - z właściwości czasoprzestrzeni wynika, że proste równoległe zawsze się zetkną bo czasoprzestrzeń jest "zagięta".

Tak to prawda. Dopowiem jedynie, że tak jest od czasu Soboru Watykańskiego 2. Wcześniej obowiązywała zasada Extra ecclesia selsus nulla.
Na temat istnienia duszy się nie wypowiadałem (osobiście uważam, że nie ma czegoś takiego jak "wieczna dusza").

Przypomniało mi się co mój dawny proboszcz (gdy byłem młodszy i chodziłem na katechizację) mówił o piekle. Mówił on że tak naprawdę nie wiadomo, czy piekło nie jest puste... O ile KK dokonuje kanonizacji (czyli urzędowo stwierdza że ktoś jest zbawiony), o tyle nigdy nie stwierdził, że ktoś jest potępiony, czyli że znajduje się w piekle...

Proste równoległe krzyżują się w nieskończoności - taka jest dokładna definicja.

Extra ecclesia... obowiązuje nadal. Tyle, że "Kościół" nie oznacza przynależności formalnej. Inaczej nie byłoby: chrztu pragnienia, chrztu krwi (pierwsze wieki) czy ekskomuniki pewnego upierającego się przy dosłownym rozumieniu amerykańskiego jezuity na jakieś 15 lat przed soborem (1952, o ile pamiętam). W wyjaśnieniu wydanym w 1949 powołano się na orzeczenia soboru trydenckiego.

Czy to oznacza, że każdy człowiek, czy jest tego świadomy czy nie, jest członkiem Kościoła? Nawet jesli jest wyznawcą innej religii lub ateistą? Po co w takim razie działalnośc misyjna (chyba, że najistotniejszy jest w niej wątek dobroczynności), skoro każdy jest członkiem Kościoła?

To oznacza, że zbawienie całego świata dokonuje się przez Kościół, za pośrednictwem Kościoła, z uwagi na obecność Kościoła...
Wyznawca innej religii będzie zbawiony nie dlatego, że jest wyznawcą innej religi, ale dlatego, że Chrystus przyniósł zbawienie wszystkim ludziom i zapoczątkował Nową Ludzkość - Kościół, w którym są wszyscy ludzie w różnych kregach oddalenia.
Działalność misyjna jest po to, by wszyscy znaleźli się jak najbliżej Chrystusa.

czyżbym widział tu jak sam sobie zaprzeczasz?
Wiem, że liczby nie istnieją fizycznie.
Czym innym jest istnienie fizyczne, materialne, a czym innym istnienie realne

A jednak...

Znowu mieszasz pojęcia wrzucając do tego samego worka pegazy i pojecia matematyczne.
Nikomu nie trzeba udowadniac realności (nie fizyczności) pojęć matematycznych.

Nikt się do tego nie zobowiązywał. Natomiast i owszem, można wskazać na coś, co istnieje realnie i posiada cechę wieczności

Przepraszam przejęzyczyłem się . Chciałem napisać: dusza nieśmiertelna, liczba cztery to byty myślowe (realne) nie zaś fizyczne



Oczywiście różnica jest mimo identycznego statusu ontologicznego. Pojęcie duszy nieśmiertelnej sytuuje się na równi z pegazem. Oba te pojęcia w przeciwieństwie do pojęć matematycznych, zachczają o mity i bajki...



No to proszę...

istnieje realnie (co nie znaczy fizycznie) i posiada cechę wieczności.

Pisac dalej?

A to już skończyłeś?

Chodzi o KKK 1260 "za wszystkich umarł Chrystus i... ostateczne powołanie człowieka jest rzeczywiście jedno, mianowicie Boskie, to musimy uznać, że Duch Święty wszystkim ofiarowuje możliwość dojścia w sposób Bogu wiadomy do uczestnictwa w tej Paschalnej Tajemnicy" (Sobór Watykański II, konst. Gaudium et spes, 22; por. konst. Lumen gentium, 16; dekret Ad gentes, 7). Każdy człowiek, który nie znając Ewangelii Chrystusa i Jego Kościoła, szuka prawdy i pełni wolę Bożą, na tyle, na ile ją zna, może być zbawiony. Można przypuszczać, że te osoby zapragnęłyby wyraźnie chrztu, gdyby wiedziały o jego konieczności."?

A czy z tego nie wynika raczej, że osoby które już zetknęła się z doktryną KK mogą być zbawione (wg tegoż KK) wyłącznie przez ten Kościół? ...osoby zapragnęłyby wyraźnie chrztu, gdyby wiedziały o jego konieczności?

Byłbym ewentualnie wdzięczny za wskazanie innych konkretnych przykładów, w których KK bardziej wyraźnie twierdzi, że niechrześcijanin może być zbawiony (zwłaszcza pozostając po za tymże chrześcijaństwem, mimo zetknięcia się z nim).

To jak w kontekście tego "Kościół wyraźnie twierdzi, ze niechrześcijanin może być zbawiony"? Generalnie JW.