Rekolekcje wielkopostne są znanym od wieków w Kościele aktem pokutnym, okresem duchowych ćwiczeń. Powinni odprawiać je wszyscy wierni, zarówno papież, biskupi i kapłani, jak i osoby świeckie. Księża przyznają jednak, że w ostatnich latach nawet osoby głęboko wierzące zapominają o rekolekcjach, tłumacząc się nawałem zajęć.

Czy Kościół prowadzi oficjalne statystyki rekolekcyjne i jeśli tak, to czy są one gdzieś dostępne?

Ciekawe też, kiedy wreszcie poznamy statystyki nt uczestnictwa w coniedzielnych rytuałach za rok 2010. Pół roku mija od zebrania danych, a wyników jak nie było, tak nie ma

A po co ci one? Żeby pochwalic się nimi na innych forach gdzie też są ludzie ze stopką tego typu (z poziomu tekstów p. Dawkinsa) jak ty masz aktualnie teraz? Kościół to coś więcej niż miejsce na "rytuały", pozostanie Ciałem Chrystusa nawet gdy członkami zostanie już niewielka garstka, nawet gdy na rekolekcje będzie przychodziła mała trzódka.

Jak rozumiem chodzi jedynie o rozeznanie jaka jest sytuacja. Powiem tak, głęboka wiara kieruje nas do kościoła na wszelkie rytuały, a jej brak sprawia że zatrzymujemy się tylko na rytuale, którego nie rozumiemy.

Wiara nigdy nie będzie głęboka bez głębokiej wiedzy - i nie chodzi mi o fanatyzm a emocje gdy mówimy WIERZĘ. Jak wiemy, płytka wiedza odwodzi od Boga, głęboka zbliża, choć nie oznacza to wzrostu religijności bo jedno z drugim nie ma nic wspólnego.

Mamy więc niski poziom wiedzy, niski poziom zrozumienia słowa WIARA i czasami głęboką, fanatyczną religijność.

Nigdy nie ma połączenia głębokiej religijności z szeroką wiedzą. Przez słowo WIEDZA rozumiem słowo NAUKA i nie mylić tu pseudonauki zwanej teologią czyli "nauki" o zamianie kija w węża i jak chodzić po wodzie aby nie utonąć .

Głęboka wiara ma zawsze poziom najbardziej abstrakcyjny, nie ma tu miejsca na żadną próbę określenia/nazwania/zrozumienia/poznania TAJEMNICY (Boga itp.). Wszystko co o Bogu powiemy będzie bluźnierstwem.

Człowiek głęboko wierzący (nie oznacza to słowa GŁĘBOKO RELIGIJNY) - nigdy nie zaufa facetowi w kiecce, śmiesznej czapeczce, wyśpiewującego jakieś tajemnicze zaklęcia i wyczyniającego jakieś podejrzane rytuały i dymiącego wonnym kadzidełkiem. No i dzwony, dużo dzwoneczków i muzyki (najlepiej organy) no i głos. Głos musi być donośny i mentorski .

Przy okazji, pewno to znacie [...]Znowu uczniowie pójdą na trzydniowe wagary. Zamiast lekcji będą mieć reko-lekcje. Gdyby to były eko-lekcje, może nauczyliby się dbać o środowisko naturalne. Niestety, zamiast na łono przyrody, będą pędzeni do kościołów w celu duchowej odnowy.
Ponieważ księża i katecheci nie mają autorytetu[...]


Więcej http://senyszyn.blog.onet.pl/REKOLEKCJE ... 67307090,n

Nie zastanawiam się nad tym czy Pani Senyszyn ma dla mnie jakiś autorytet czy nie ma bo mnie to nie obchodzi. Wiem tylko, że Pani Senyszyn jak powie 10 zdań to 9 z nich ma sens. Gdy powie 10 zdań np. Pan Rydzyk to tylko jedno zdania ma sens a 9 nie

Czy powinienem to pisać skoro religię uważam za pożyteczny twór ?. Swoim gadaniem jej nawet nie osłabię a nawet gdyby, to Kościół jest tym bardziej pożyteczną instytucją im jest biedniejszy no bo po co Kościołowi "złote pałace"

A.

Zgadzam się, Senyszyn dobrze mówi. A rekolekcje w szkołach to porażka. Oczywiście cel jest wiadomy - zagonić do kościoła jak największą liczbę dzieciaków, z których z własnej woli poszłoby tam kilka procent, a zmuszonych przez rodziców, pewnie kilkanaście. Reszcie rodziców by się nie chciało, nie mieliby czasu, dzieciaki miałyby inne zajęcia w czasie rekolekcji itd. A tak, 90% dzieci karnie uda się do kościółka. Będą tam doprowadzone przez nauczycieli, którzy powinni uczyć, a nie pilnować czy dziecko się prawidłowo modli czy nie. Wielu nauczycieli odmawia udziału w takich wycieczkach, argumentując że to nie należy do ich obowiązków i że jest sprzeczne z ich wartościami...

Wiele dzieci nie zrobiłoby wielu pożytecznych rzeczy gdyby nie starania rodziców. Niektóre karnie chodzą do szkółki, inne karnie się myją. Rodzice mają prawo do wychowania dzieci zgodnie z ich sumieniem i światopoglądem.


Mają do tego prawo.
Choć komentarze do wpisu na blogu J.S. nie są dobrą reklamą dla myśli zainteresowanej


Twoje zdanie jest wywrotne, w takim razie nie możemy nic mówić o Bogu, wg Twojej tezy sam bluźnisz, bo piszesz o Bogu. Czyż to nie paradoks


Generalizujesz i jednocześnie wykluczasz związek między pozostawaniem w Kościele a wiarą. Obiektywnie mógłbyś ująć ten stosunek jako niezależność, a nie wykluczanie.

co do statystyk to w mojej parafii (i myślę że w wielu innych) księża zawsze pod koniec roku publicznie podają rozmaite dane- typu ile było chrztów, ślubów, pogrzebów, ile rodzin przyjmuje kolędę, ile rozdano komunii, itp. Ja dane dotyczące niedzielnej Mszy św widziałam gdzieś już dawno, i to niejeden raz (jasne że nie w wypocinach pani Senyszn)
Byłam w pierwszym dniu rekolekcji w mojej parafii (już były) był to dzień powszedni, w kościele nie było mowy żeby usiąśc, trzeba było przyjść wcześniej żeby wejść. Było znacznie więcej ludzi niż średnio jest na niedzielnej Mszy (w niedziele jest oczywiście kilka Mszy). Byłam z dziećmi na Drodze Krzyżowej dla dzieci w zeszły piątek i kościół był pełen, a za prowadzącymi ministrantami i siostrą szedł tłum dzieci od malutkich do nastolatków (których wcale nie było mało). Na Mszy niedzielnej dla dzieci w naszej małej parafii jest zawsze pełen kościół dzieci, podobnie na Mszy dla młodzieży. Oczywiście mieszkam na oszołomskim Południu gdzie wszyscy są nienormalni jak wiadomo, ale te kilka % dzieci wziąłeś chyba ze swojej parafii (ile było ludzi w twojej parafii na mszy w ostatnią niedzielę? bo jeśli nie byłeś i nie masz pojęcia to jak możesz się wypowiadać?) bo u nas regularnie w nabożeństwach uczestniczy napewno kilkadziesiąt % dzieci.

Zauważ, że ja napisałem, że z własnej woli na rekolekcje poszłoby kilka procent dzieci. Gdyby DAĆ IM WYBÓR I MOŻLIWOŚĆ DECYZJI, to SĄDZĘ, że zdecydowana większość wolałaby w tym czasie robić zupełnie inne rzeczy. To, że w kościele na rekolekcjach pozalekcyjnych jest sporo dzieci to "zasługa" ich rodziców, którzy każą im uczestniczyć w tych zajęciach, najczęściej bez pytania czy ktoś chce czy nie.

kiepski argument o tym wyborze, bo na tej samej zasadzie mozna pisac, np. że gdyby dac wybór i mozliwośc, to zdecydowana wiekszośc młodziezy nie chciałaby chodzic do szkoły, zdecydowana większośc dorosłych nie płaciłaby podatków, zdecydowana wiekszośc klientów brałby towar ze sklepu bez płacenia itp. To nas do nikąd nie prowadzi. Dzieci "podlegają" wychowaniu, tak jest zorganizowana wiekszośc spoleczrństw, od tych najprostszych, nawet jesli zdecydowana wiekszośc Europejczykównie lubiłaby myc zębów, to jest do tego wdrażana. A jesli odzrucasz wszelki porządek społeczny, no to masz wtedy jednak problem.

Argument nie jest kiepski, bo do chodzenia do szkoły, płacenia podatków, płacenia za towary ZMUSZA NAS PRAWO, które zostało wspólnie wypracowane, gdyż obiektywnie wiadomo, że tak jest lepiej. Poza tym można wybrać i nie iść do szkoły, nie płacić podatków, kraść w sklepach - niestety za to jest kara. Na razie, w Polsce, prawo nie zmusza nikogo do oddawania czci jakiemuś bogu. Z wiarą jest jak z gustem. Każdy ma indywidualne podejście. Jeden lubi ser pleśniowy, inny go nie cierpi, a jeszcze innemu jest wszystko jedno. Moim zdaniem nie należy dziecka zmuszać do jedzenia sera pleśniowego, tylko dlatego, że nas do tego zmuszano w dzieciństwie i się do jego smaku przyzwyczailiśmy. Warto dać dziecku spróbować. Jak polubi, to fajnie, ale jak nie będzie chciało jeść, to nie należy na siłę wpychać.

jeżeli duszpasterstwo dzieci jest dobrze prowadzone, większość z nich idzie chętnie na nabożeństwa. Mnie nie zdarzyło się jeszcze żeby mój 7 letni synek powiedział kiedykolwiek że nie chce iść do koscioła, nigdy. A dziecko jest z natury szczerze i mówi to co myśli. Msza dla dzieci jest fajna, jemu się tam podoba, a na nabożeństwa typu roraty gdzie dzieci po ciemku szły procesją z lampionami czy na procesję z dzwonkami to wręcz mnie zmuszają, pojechaliśmy na roraty nawet w takiej śniezycy że bałam się czy dojadę.

Oczywiście, możesz mieć rację. Bywają fajne msze, atrakcyjnie prowadzone, choć raczej przypominają one teatrzyki dla dzieci (przynajmniej w moim kościele), a nie msze, ale to szczegół. Gorzej, gdy z jakichś powodów nie można iść na tę mszę dla dzieci. Wtedy naprawdę jest nudo i dziecko się buntuje. Zresztą wcale się mu nie dziwię - sam ledwie wytrzymywałem na mszy, jak chodziłem do kościoła, ale wtedy szopek nie odstawiano, tylko robiono normalne msze, a jedynie kazanie było skierowane do dzieci - reszta zgodnie z kanonem.
Tak więc, zgadzam się, że dzieci mogą lubić chodzić na msze. Nic w tym dziwnego nie ma. Jednak bardzo wiele dzieci NIE WIE, że można nie chodzić na msze. One mają wpojone, że to jest ich obowiązek. Zwłaszcza maluchy. Zapytaj swoje dzieci, czy naprawdę chcą iść na mszę, zwłaszcza w sytuacji, jak nie możecie iść na tę teatralną, tylko na normalną. Ciekawe co Ci odpowiedzą?

Jajko, piszesz: " Argument nie jest kiepski, bo do chodzenia do szkoły, płacenia podatków, płacenia za towary ZMUSZA NAS PRAWO, które zostało wspólnie wypracowane, gdyż obiektywnie wiadomo, że tak jest lepiej. "

Jest wiele rzezcy, których nie reguluje prawo, a społeczeństwo wie, że tak jest lepiej.
Uczymy dzieci myć zęby (chyba uczymy, przynajmniej część społeczeństwa uczy, bo uznaje to za ważne), choc prawo tego nie reguluje. Przekaz tej powinności - myj zęby - jest wynikiem przekonań społecznych, znajdujących uzasadnienie w czymś tam, dokładniej w części świata kultury lub w części cywilizacji zwanej nauką. Dzieci uczone przez rodziców mycia zębów poczatkowo nie wiedzą, że można nie myć zębów.
Efektem niemycia zębów są prędzej czy później straty zdrowotne. O czym przekonujemy się na tym świecie.
Podobnie do chodzenia na jakiekolwiek praktyki religijne w państwie niewyznaniowym - a w takim przecież żyjemy - nie zmusza nas prawo. Uczymy dzieci uczestnictwa we mszy (przynajmniej częśc społeczeństwa uczy, bo uznaje to za ważne), choć prawo tego nie reguluje. Przekaz tej powinności - idź w niedzielę na mszę świętą - jest wynikiem przekonań społecznych, znajdujących uzasadnienie w czymś tam, dokładniej w części świata kultury lub w części cywilizacji zwanej religią. Dzieci uczone przez rodziców chodzenia na mszę poczatkowo nie wiedzą, że można nie pójść na mszę.
Efektem nieuczestnictwa w Eucharystii są prędzej czy później straty duchowe. O czym przekonujemy się niekiedy na tym, niekiedy (tak wierzę) na tamtym świecie.

Zapytajmy dzieci, które nie lubia myć zębów, ale myją, bo wymagają tego rodzice, czy naprawdę lubią tę czynność. A jeśli nie, to co, jako rodzic mam powiedzieć: ależ nie rób sobie przykrości, nigdy nie myj? Nie chodź do szkoły? itp.
A potem: ależ nie rob sobie przykrości, nie idź do koscioła?

Swietnie, jesli lubią. Jesli "mniej lubią" - jednak jako rodzic odpowiadam za zdrowie, edukację, formację religijną dzieci. I o pewne rzeczy musiałabym zadbać, probują przekonac, pokazać, ale i skłonić wbrew upodobaniom malucha.

oraz



Czy widzisz zasadniczą różnicę pomiędzy tymi dwiema sytuacjami?

Off top: nie mogłem się powstrzymać, decydenci ciesza się, że maja tak kornych płatnikó, którzy wszedzie widzą racjonalnosć ustawodawcy podatkowego