Witajcie

Dziś właśnie idąc rano chodnikiem zobaczyłem mnóstwo ludzi z małymi koszyczkami
z białymi wystającymi z tych koszyczków serwetkami.
I zadałem sobie pytanie. Dlaczego oni to robią?
I szukam odpowiedzi: może tradycja, może adaptacja pewnych zwyczajów. A tak , bo przecież dzisiaj jest Wielka Sobota 23 kwiecień 2011. Czyli co ? Pierwsza myśl: rocznica śmierci i zmartwychwstania naszego zbawiciela Jezusa Chrystusa. Ale czy Pan Jezus zmartwychwstał 24 kwietnia?
Przecie absolutnie nie.
Zmartwychwstał najprawdopodobniej 5 kwietnia.
To dlaczego oni te jajka w koszyczkach noszą 23 kwietnia ?

Zbyt dużo pytań.
Znany brytyjski historyk COLIN DURIEZ, który poświecił lata na badania rzeczywistej daty zmartwychwstania
Jezusa Chrystusa i napisał całą książkę sic! tylko o jednym roku 33 n.e. Czyli roku , w którym zmartwychwstał Jezus.

Pisze miedzy innymi:
"
Czwartek, 2 kwietnia (13 nisan) -Ostatnia Wieczerza Jezusa, nauka na pożegnanie, zdrada i aresztowanie.
Piątek, 3 kwietnia (14 nisan) - we wczesnych godzinach rannych Jezus jest sądzony przez arcykapłana, następnie przez Piłata i Antypasa. Ukrzyżowanie i pogrzeb Jezusa.

Samobójstwo Judasza Iskarioty, zdrajcy Jezusa. Zaćmienie Księżyca o zachodzie słońca.
Niedziela, 5 kwietnia (16 nisan) - pierwsze pojawienia się po wskrzeszeniu.
Czwartek, 14 maja (25 ijjar) - wniebowstąpienie Jezusa.
Niedziela, 24 maja (6 siwan) - Dzień Pięćdziesiątnicy (Sżawuot)."
...

Tydzień Męki Pańskiej został opisany w rozdziale piątym, na podstawie takiej listy:
Sobota - Jezus przybywa do Betanii (Jan 12,1).
Niedziela - tłumy przybywają zobaczyć Jezusa (Jan 12,9-12).
Poniedziałek - „uroczysty wjazd" (Mateusz 21,1-9; Marek 11,1-10; Łukasz 19,28-44).
Wtorek - rzucenie klątwy na drzewo figowe i oczyszczenie Świątyni (Mateusz 21,12-19; Marek 11,12-17; Łukasz 19,45-46).
Środa - drzewo figowe usycha; spór w Świątyni i rozprawa na Górze Oliwnej (Mateusz 21,20-23,29; 24,1-25,46; Marek 11,20-12,44; 13,1-37; Łukasz 20,1-21,37).
Czwartek - Ostatnia Wieczerza, zdrada i aresztowanie Jezusa (Mateusz 26,20-56; Marek 14,17-52; Łukasz 22,14-53; Jan 13,1-18,12).
Piątek - Jezus sądzony przez Annasza, Kajfasza, Piłata i Heroda Antypasa, ukrzyżowany i pochowany (Mateusz 26,57-27, 61; Marek 14,53-15,47; Łukasz 22,54-23,56; Jan

18,12-19,42).
Po ustaleniu dnia śmierci Chrystusa można z dużą pewnością ustalić rok tego wydarzenia, opierając się na imionach urzędników biorących w nim udział, danych

astronomicznych, nauczaniu Jezusa i kontekście wydarzeń politycznych w Imperium Rzymskim.
Głównymi postaciami procesu Jezusa (zob. rozdział piąty) byli arcykapłan Kajfasz, rzymski prefekt Poncjusz Piłat i Herod Antypas, tetrarcha Galilei i Perei, przebywający

właśnie wtedy w Jerozolimie. Józef Kajfasz był arcykapłanem od 18 do 37 roku, Piłat - prefektem Judei od 26 do 36 roku, a Antypas zarządzał Galileą i Pereą od 3 roku

p.n.e. do 39 roku n.e., kiedy zastąpił go Agrypa I. Proces Jezusa odbył się więc między 26 a 36 rokiem.
Ruchy Słońca i Księżyca są znane dla każdego dnia I wieku. Dane astronomiczne ograniczają daty śmierci Chrystusa do lat 27, 30, 33 i 36. Wzięto tu pod uwagę

umiejscowienie Paschy, która zależała od faz Księżyca, i wzmianki o jego zaćmieniu tuż po śmierci Jezusa. Z tych dat rok 27 jest najmniej prawdopodobny, a 33 -

najbardziej. Humphreys i Wad-dington twierdzą, że zaćmienie Księżyca w piątek 3 kwietnia 33 roku
195
wskazuje na ten rok jako datę śmierci Chrystusa. Sugerują też, że zaciemnienie Słońca, opisywane w ewangeliach, można przypisywać burzy piaskowej chamsinu

(gorącego wiatru wiejącego przez blisko 50 dni na pobliskiej Pustyni Judzkiej w marcu, kwietniu i maju). Co ciekawe, mesja-nistyczny fragment jednej z przepowiedni

Sybilli, prawdopodobnie napisany po I wieku, opisuje zaciemniający skutek czegoś, co może być burzą piaskową: „I pyl niesiony jest z niebios na ziemię, i cala jasność

słońca w południe przygasa"11.
ZAĆMIENIA KSIĘŻYCA, LATA 30-33
(Dzień ukrzyżowania, zob. 3 kwietnia 33 roku)
Lokalne współrzędne pełnego zaćmienia od 0030 do 0033
Data UT Całkowite zaćmienie Typ Nr Gamma Wlk. pc Wlk. c P.O. Cz. P.O. Cał. GST (0 UT) h RA Księżyca h Dek. Księżyca stop.
6 maja 0030 03:18 P 41 1,537 0,032 -0,928 - 14,8 14,72 -14,3
4 czerwca 0030 10:03 Cz 79 -0,949 1,115 0,148 41 m - 16,7 16,57 -23,2
28 listopada 0030 20:20 P 84 1,450 0,279 -0,850 - - 4,4 4,20 22,7
25 kwietnia 0031 20:11 Cz 51 0,841 1,319 0,340 62 m - 14,1 14,04 -11,7
19 października 0031 03:13 Cz 56 -0,872 1,311 0,235 56 m - 1,7 1,48 8,5
14 kwietnia 0032 09:05 C- 61 0,102 2,701 1,670 112m 51 m 13,4 13,37 -8,7
7 października 0032 12:47 c+ 66 -0,130 2,643 1,627 108 m 48 m 1,0 0,78 5,0
3 kwietnia 0033 14:47 Cz 71 -0,679 1,671 0,586 86 m - 12,7 12,69 -5,2
27 września 0033 03:49 Cz 76 0,560 1,837 0,855 89 m 0,3 0,11 1,3

...
Co do okresu nauczania i uzdrawiania przez Jezusa w Galilei, Samarii, Perei i okolicach Jerozolimy, lata 27 i 36 można odrzucić. Rok 30 nastręcza ten problem, że wszystkie

wydarzenia tego okresu musiałyby się odbyć w jednym roku, skoro Jan Chrzciciel zaczął działać w piętnastym roku rządów Tyberiusza, w roku 29. Rok 33 pasuje bardziej

do tempa wydarzeń.
Również rzymski kontekst polityczny wskazuje na rok 33. Tłumaczy niezrozumiałe inaczej działania i decyzje Piłata. Filon z Aleksandrii i Józef Flawiusz zgodnie

przedstawiają go jako złego, przebiegłego, chciwego człowieka. W relacjach ewangelii jednak Piłat wydaje się ulegać naciskom świeckich i świątynnych władz Jerozolimy.

Mimo to relacje te czynią go bezpośrednio odpowiedzialnym za śmierć Chrystusa. Niezwykłe zachowanie prefekta staje się całkowicie zrozumiałe w kontekście

historycznym 33 roku, ale nie 30 roku. Znajduje się on w delikatnej sytuacji, ponieważ..."


Całą książkę można znaleźć w sieci i pobrać stąd:
http://rapidshare.com/files/450070739/A ... INI_33.zip

Podana przez Ciebie data Zmartwychwstania Jezusa (5 kwietnia 33 roku) jest datą Kalendarza Juliańskiego, czy Gregoriańskiego?

Albowiem jak Jonasz był trzy dni i trzy noce we wnętrznościach wielkiej ryby,
tak Syn Człowieczy będzie trzy dni i trzy noce w łonie ziemi.
(Mateusza 12:40)

A pierwszego dnia po szabacie, wczesnym rankiem, gdy jeszcze było ciemno,
Maria Magdalena udała się do grobu i zobaczyła kamień odsunięty od grobu.
(Jana 20:1)

http://wolnosc.dekalog.pl/pdf/sroda.pdf (Chrystus umarł w środę)


Jak długo w łonie ziemi był Syn Człowieczy?
Trzy dni i trzy noce czy jeden dzień i dwie noce?

Gregoriańskiego.
http://pl.wikipedia.org/wiki/Wielkanoc
"Podczas soboru nicejskiego w 325 roku ustalono, że będzie się ją obchodzić w pierwszą niedzielę po pierwszej wiosennej pełni Księżyca. Ta skomplikowana zasada jest w istocie przełożeniem na solarny w swej naturze kalendarz juliański konkretnej daty 14 nisan z religijnego kalendarza hebrajskiego, który jest kalendarzem lunarno-solarnym. Data 14 nisan wyznacza w kalendarzu hebrajskim początek święta Paschy, wokół którego działy się wydarzenia zbawcze. Wielkanoc jest więc świętem ruchomym: może wypaść najwcześniej 22 marca, zaś najpóźniej 25 kwietnia. "

tak trzy dni i trzy noce jak mówi pismo.
Tylko my rozumiemy jako pełne 3 dni i 3 noce a mogły być niepełne jak to rozumieli ówcześni Żydzi :
"W ciągu minionych dwóch tysiącleci chrześcijanie na ogół uważali, że Jezus został ukrzyżowany w piątek po południu i powstał z grobu w niedzielę z samego rana. W ostatnich latach niektórzy chrześcijanie przyjęli jednak pogląd, jakoby Jezus został ukrzyżowany w środę po południu, a wskrzeszony późnym popołudniem w sobotę.

W ubiegłorocznym czerwcowym numerze magazynu Signs of the Times na pytanie czytelników na ten temat odpowiedziałem, że „my, czasopismo Signs of the Times, przyjmujemy pogląd, że Chrystus został ukrzyżowany w piątek po południu”. Kilku czytelników utrzymywało bowiem, jakoby biblijne teksty wspierały teorię o ukrzyżowaniu w środę.

Odpowiadając im, stwierdziłem, że pełne wyjaśnienie problemu ma charakter dosyć techniczny i raczej wykracza poza to, co można zawrzeć w niewielkiej rubryce Biblia: Pytania i odpowiedzi. Niemniej obiecałem podać wyjaśnienie w tegorocznym kwietniowym numerze, toteż proszę potraktować niniejszy artykuł jako rozszerzoną wersję mojej zeszłorocznej odpowiedzi.

Zacznę od tego, że szanuję pogląd osób, które przyjmują pogląd o środowym ukrzyżowaniu, mimo że ani ja, ani redakcja magazynu Signs of the Times go nie podzielamy. Należy także zwrócić uwagę, że nie jest to kwestia zbawcza, tzn. od przyjęcia któregokolwiek z tych poglądów nie zależy niczyje życie wieczne. Liczy się sam fakt śmierci Jezusa oraz to, że zbawi on wszystkich, którzy przyjmą go za swojego Zbawiciela niezależnie od tego, co uważają na temat tego, w jakim dniu został on ukrzyżowany.

Ponadto przed rozpoczęciem rozważań ważną rzeczą jest pamiętać, że w czasach Chrystusa Żydzi liczyli każdy dzień od zachodu słońca. Nasza praktyka liczenia dnia od północy pochodzi od Rzymian.

Ukrzyżowanie środowe

Zwolennicy teorii środowego ukrzyżowania opierają swoje wnioskowanie głównie na trzech tekstach. Oto ich interpretacja tych fragmentów:

Mt 12,40
Jezus rzekł faryzeuszom, że „jak Jonasz był trzy dni i trzy noce we wnętrznościach wielkiej ryby, tak Syn Człowieczy będzie trzy dni i trzy noce w łonie ziemi”*.

Rzecznicy teorii środowego ukrzyżowania stanowczo twierdzą, że „trzy dni i trzy noce” trzeba rozumieć jako pełne trzy doby, czyli okres trwający co najmniej 72 godziny. W ten sposób piątkowe ukrzyżowanie byłoby niemożliwością, ponieważ od piątkowego popołudnia do niedzielnego poranka jest zaledwie pełna noc (piątek), jeden pełny dzień (sobota) i część dwóch dni (piątkowe popołudnie i niedzielny ranek). Natomiast w przypadku środowego ukrzyżowania, jeśli Jezus zmartwychwstałby późnym popołudniem w sobotę, minęłyby trzy pełne doby.

J 19,14
Ten tekst stwierdza, że Jezus został ukrzyżowany w „dzień Przygotowania Paschy”. Orędownicy piątkowego ukrzyżowania rozumieją wyrażenie „dzień przygotowania” jako żydowski termin oznaczający piątek – dzień, w którym przygotowywano się na szabat z czwartego przykazania. Zwolennicy poglądu o środowym ukrzyżowaniu twierdzą, że coroczne dni świąteczne też nazywano szabatami, a tekst mówi przecież o „dniu Przygotowania Paschy”. Argumentują ponadto, że w roku ukrzyżowania Chrystusa Pascha przypadała na czwartek, dlatego też Jezus został ukrzyżowany w środę, dzień przygotowania do czwartkowej Paschy, a nie w piątek, dzień przygotowania do cotygodniowego szabatu.

Mt 28,1
Apostoł Mateusz pisze: „W wieczór zaś szabatu, który świta na pierwszy dzień tygodnia, przyszła Maria Magdalena i druga Maria obejrzeć grób” (Biblia ks. Wujka). Na podstawie tego fragmentu zwolennicy środowego ukrzyżowania wysnuwają wniosek, że Jezus zmartwychwstał w sobotnie popołudnie („w wieczór zaś szabatu”) tuż przed zachodem słońca („który świta na pierwszy dzień tygodnia”), co dawałoby oczywiście pełne 72 godziny po ukrzyżowaniu Chrystusa w środę po południu.

Ukrzyżowanie piątkowe

świadectwo przemawiające za ukrzyżowaniem w środę jest, jak widać, dość wymowne, ale jak zaraz wykażemy, tak samo jest ze świadectwem przemawiającym za ukrzyżowaniem w piątek. Odniosę się teraz do każdego z trzech powyższych tekstów cytowanych przez rzeczników teorii środowego ukrzyżowania.

Mt 12,40
Czy Jezus, mówiąc, że będzie w łonie ziemi „trzy dni i trzy noce”, miał na myśli pełne trzy doby Jak Żydzi rozumieli jego słowa

Orędownicy piątkowego ukrzyżowania zwracają uwagę, że Żydzi używali nieraz słowa dzień, mając na myśli jedynie część dnia. Na przykład w 1 Sm 30,12 czytamy o Egipcjaninie, który „nie jadł był chleba ani pił wody trzy dni i trzy noce” (Biblia ks. Wujka). W wersecie 13 widzimy jednak, jak człowiek ten mówi Dawidowi, że już „trzeci dzień”, jak zostawił go pan i się rozniemógł. Jeśliby „trzy dni i trzy noce” oznaczało 72 godziny, to sługa powiedziałby Dawidowi, że już czwarty dzień, jak zostawił go pan i się rozniemógł.

Z podobną sytuacją mamy do czynienia w Księdze Estery 4,16, gdy główna bohaterka mówi swojemu stryjowi Mardocheuszowi, aby Żydzi w Suzie nie jedli i nie pili „przez trzy dni i przez trzy noce” (Biblia ks. Wujka). W Es 5,1 czytamy jednak, że Estera stawiła się przed królem „trzeciego dnia”. I znowu – gdyby „przez trzy dni i przez trzy noce.” oznaczało trzy pełne doby, tekst mówiłby, że udała się do króla czwartego dnia.

Wreszcie, zarówno w Mt 16,21, jak w Łk 9,22 widzimy słowa, że Jezus zmartwychwstanie „trzeciego dnia”, co nie wymagało pełnych 72 godzin (por. Mk 9,31 z Mt 17,23 oraz Mk 10,34 z Mt 20,19 i Łk 18,33).

Koncepcja, że „trzy dni i trzy noce” może oznaczać jedynie część pierwszego i trzeciego dnia, była najwyraźniej dobrze rozumiana w czasach Chrystusa, skoro rabin Eleazar ben Azariasz (ok. 100 r. n.e.) napisał, że „dzień i noc to Onah [okres], a część Onah jest jak jej całość”. Tak samo The Jewish Encyclopedia stwierdza, że „w życiu gminy żydowskiej część dnia liczona jest niekiedy jako cały dzień”.

Według zwolenników piątkowego ukrzyżowania właśnie tak należy rozumieć wypowiedź Jezusa o tym, że będzie w grobie „trzy dni i trzy noce”.

J 19,14
Wszyscy zgadzają się, że wyrażenie „dzień przygotowania” oznacza dzień, w którym Żydzi przygotowywali się na szabat. Zachodzi pytanie, czy pisząc „dzień Przygotowania Paschy”, apostoł Jan miał na myśli szabat cotygodniowy, czy też paschalny.

W odpowiedzi na to pytanie pomaga nam użycie frazy „dzień przygotowania” przez ewangelistę Marka. Otóż napisał on, że Józef z Arymatei poprosił Piłata o pozwolenie na zdjęcie ciała Jezusa z krzyża w „dzień Przygotowania, który jest przed szabatem” (Mk 15,42; Biblia ks. Wujka). Zauważmy precyzyjną definicję dnia przygotowania jako dnia „przed szabatem”. Werset 47 mówi, że „Maria Magdalena i Maria, matka Józefa, przyglądały się, gdzie Go złożono”.

W następnym wersecie czytamy: „Po upływie szabatu Maria Magdalena, Maria, matka Jakuba, i Salome nakupiły wonności, żeby pójść namaścić Jezusa” (Mk 16,1). Jest tu bez dwóch zdań mowa o szabacie siódmego dnia tygodnia. To, że szabat z Mk 16,1 następuje bezpośrednio po sprawozdaniu o zdjęciu Jezusa z krzyża i pogrzebaniu Go w dzień przygotowania, stanowi mocny dowód, że dzień przygotowania z Mk 15,42 był piątkiem przed szabatem cotygodniowym, a nie środą przed szabatem paschalnym.

Także Łukasz przedstawia mocny dowód, że dzień przygotowania był piątkiem przed szabatem cotygodniowym. Pisze mianowicie, że Jezusa pochowano w „dzień przygotowania i szabat się rozjaśniał” (23,54). Werset 55 mówi, że „niewiasty, które z Nim przyszły do Galilei, obejrzały grób i w jaki sposób zostało złożone ciało Jezusa”. W następnym wersecie czytamy, że „po powrocie przygotowały wonności i olejki; lecz zgodnie z przykazaniem zachowały spoczynek szabatu”. Ów zgodny z przykazaniem spoczynek szabatu musi się odnosić do szabatu siódmego dnia z czwartego przykazania (Wj 20,8-11), nie zaś do szabatu paschalnego. Trudno przypuszczać, by szabat po dniu przygotowania z wersetu 54 był czymś innym niż szabat zgodny z przykazaniem pojawiający się dwa wersety dalej.

Wreszcie, nowotestamentowym greckim słowem oznaczającym „przygotowanie” jest paraskeu, nadal używane we współczesnej grece na oznaczenie piątku.

Mt 28,1
Czytamy: „W wieczór zaś szabatu, który świta na pierwszy dzień tygodnia, przyszła Maria Magdalena i druga Maria obejrzeć grób” (Biblia ks. Wujka). Zwolennicy teorii o ukrzyżowaniu w środę rozumieją ten fragment tak, że kobiety przyszły do grobu niedługo przed zachodem słońca w szabat. Oznaczałoby, że Jezus zmartwychwstał w szabat przed zachodem, a nie rankiem w niedzielę przed wschodem słońca.

Problem z tą interpretacja polega na tym, że przeczy ona ustępowi z Mk 16,1-2, mówiącemu: „Po upływie szabatu Maria Magdalena, Maria, matka Jakuba, i Salome nakupiły wonności, żeby pójść namaścić Jezusa. Wczesnym rankiem w pierwszy dzień tygodnia przyszły do grobu, gdy słońce wzeszło”.

Czy powinniśmy więc rozumieć, że kobiety przyszły do grobu „w wieczór (...) szabatu [sobotnie popołudnie], który świta na pierwszy dzień tygodnia [krótko przed zachodem]” (Mt 28,1; Biblia ks. Wujka), czy też że przyszły do grobu w niedzielę nad ranem Trzy szczegóły ze sprawozdania Marka pokazują wyraźnie, że przyszły do grobu w niedzielę rano. Po pierwsze, Marek podaje, że kobiety przyszły „po upływie szabatu”, a nie na krótko przed jego końcem. Po drugie, przyszły „wczesnym rankiem w pierwszy dzień tygodnia”, a nie pod koniec siódmego dnia tygodnia. Po trzecie, przyszły, „gdy słońce wzeszło”, a nie gdy miało zajść.

Wnioski końcowe

Niektóre biblijne fragmenty mówiące o dniu ukrzyżowania Chrystusa można zrozumieć, jakoby został on ukrzyżowany w środę i zmartwychwstał późnym popołudniem w sobotę. Zbadanie jednak wszystkich biblijnych tekstów na ten temat doprowadziło mnie i redakcję pisma Signs of the Times do wniosku, że Jezus został ukrzyżowany w piątek po południu i zmartwychwstał w pierwszy dzień tygodnia, nad ranem w niedzielę."
http://www.adwentysci.waw.pl/index.php? ... =&ucat=13&


"

Jezus Chrystus umarł wiosną, w dniu Paschy, czyli 14 dnia miesiąca Nisan (Abib) według kalendarza żydowskiego (Wj 12:1-6; 13:4; Mt 26:2; Jn 13:1-3).
Pascha przypadała wtedy na szósty dzień tygodnia (zgodnie z żydowską rachubą czasu rozpoczynał się on w czwartek o zachodzie słońca, a kończył w piątek o tej samej porze).
Wynika to z Jana 19:31, gdzie napisano, że następnego dnia był „wielki” sabat.
Nazajutrz po Passze zawsze obchodzono sabat, niezależnie od dnia tygodnia (Kpł 23:5-7).
Ale gdy ten szczególny sabat pokrywał się z siódmym dniem tygodnia (zwykłym sabatem), nazywano go „wielkim” sabatem.
Dlatego to Jezus umarł w piątek 14 Nisan, ok. trzeciej po południu (Łk 23:44-46)
w tym roku to jest chyba 18 kwiecien.
http://calendar.zoznam.sk/jewish_calendar-pl.php

Jezus (światłość świata) zmartwychwstał wczesnym rankiem, kiedy zaczynało świtać, w Dniu Słońca, i kiedy słońce było w gwiazdozbiorze.. Barana

Jest to ważne dlatego, że znak Jonasza miał być jedynym znakiem danym żmijowemu plemieniu żydowskiemu:

Plemię przewrotne i wiarołomne żąda znaku,
ale żaden znak nie będzie mu dany, prócz znaku Jonasza. Z tym ich zostawił i odszedł.
(Mateusza 16:4)Jezus im odpowiedział:
Czyż dzień nie liczy dwunastu godzin?
Jeżeli ktoś chodzi za dnia, nie potknie się, ponieważ widzi światło tego świata.
(Jana 11:9)Tylko czym innym jest liczenie czasu od śmierci a czym innym liczenie czasu od złożenia do grobu,
bo właśnie Jezus miał spoczywać w grobie trzy dni i trzy noce (Mt 12:40).
Słowa "szabat się rozjaśniał" są nieco mylące, gdyż sugerują porę ranną.
Jednak Żydzi za początek doby uznawali zachód słońca i w cytowanym fragmencie chodzi o wieczór.
Ale jak wieczorem dzień może się rozjaśniać?
Biblia Tysiąclecia tłumaczy to następująco:
"Szabat zaczynał się z zachodem słońca w piątek,
a rozjaśniał od świateł, które według zwyczaju Żydzi zapalali z nadejściem nocy".
Szabat rozjaśniał się "światłami zapalanymi w wieczór piątkowy".
(http://wolnosc.dekalog.pl/pdf/sroda.pdf)

Czy szabat nie był czasem pierwszym dniem spoczywania ciała w grobie?A pierwszego dnia po szabacie, wczesnym rankiem, gdy jeszcze było ciemno,
Maria Magdalena udała się do grobu i zobaczyła kamień odsunięty od grobu.
(Jana 20:1)

Zdarzało się i tak, że obłok pozostawał tylko od wieczora do rana, a nad ranem się podnosił; wtedy oni zwijali obóz.
Niekiedy pozostawał przez dzień i noc; skoro tylko się podniósł, natychmiast zwijali obóz.
(Liczb 9:21)

Potem każdy wziął do ręki oręż wojenny i zapaliwszy ognie na swoich wieżach, trwali na straży przez całą ową noc.
A na drugi dzień Holofernes wyprowadził całą swoją konnicę przed oczy Izraelitów, którzy byli w Betulii.
(Judyty 7:5-6)
Wyrażenie na drugi dzień odnosi się do czasu po upływie nocy, czyli noc nie została jeszcze liczona jako drugi dzień.


Jezus zmartwychwstał w pierwszy dzień po szabacie nocą, czyli jeszcze przed nastaniem dnia (por. Jana 11:9).