Oczywiście, że są ochrzczone, ale jak wiadomo w Polsce większość ludzi jest chrzczona bez swojej wiedzy.
Czyli osoba, która o chrzest się nie prosiła (bo zdecydowali o tym rodzice) a w dorosłym życiu nie wierzy, też powinna wziąć ślyb kościelny? Proszę o wyjaśnienie, bo chyba nie bardzo rozumiem.

Dla Kościoła ten chrzest jest ważny - to wystarczy.

Po co takim osobom sakrament?
Jeśli nie wierzą, to im to nie potrzebne. Skoro nie potrzebna im wiara w Boga, to i sakramenty nie potrzebne.

Dla państwa związek cywilny jest wystarczający. Dla Boga rzecz jasna nie. Ale dla nich Boga nie ma...

No właśnie sakrament im po nic. Nie wierzą, więc dla nich mimo że są ochrzczeni nie ma innego małżeństwa niż cywilne.

Tu chodzi o nazewnictwo. Nie ma innego małżeństwa między ochrzczonymi, jak tylko sakramentalnego.

Ale są inne formy związków. Np. związek cywilny. Ale on według tego, co napisałem wyżej nie może być nazwany małżeństwem.

Gabrysiu. Mając 19 lat może faktycznie jesteście trochę za młodzi na ślub (jakikolwiek) i może warto dać sobie jeszcze ze 2-3 lata. . Z Twoich wypowiedzi wynika że jesteś bardzo młoda (np to jak starsznie ważne dla ciebie jest to że ktoś może o tobie powiedzieć to czy tamto...) Gabrysiu... a niech się w nos pocałuje i gada co chce....
Ja też pochodze z małej miejscowości gdzie wszyscy wszystko mieli o innych do powiedzenia, własnie w trakcie studiów wyjeżdzając 600 km z domu wyrosłam psychicznie i mentalnie z tamtego środowiska i nigdy tam już nie wróciłam. Ślub brałam jako studentka, miałam 22 lata. Pierwsze dziecko urodziłam5 lat później, mając 27 lat, mając już stałą umowe o pracę- to było dla mnie naturalne i oczywiste że najpierw musze mieć za co utrzymać dziecko a potem je zaplanować. Ale ponieważ byliśmy katolikami i życie razem bez ślubu było w stałym konflikcie z naszym sumieniem, zdecydowaliśmy się wziąć młodo ślub na studiach. Z tego punktu widzenia ślub cywilny wogóle nic nie zmienia, ma tylko skutki prawne. To że wesele musi być huczne to owszem uważają tak sąsiadki i ciotki na wsi, moje też, nie tylko twoje, ale prawdą to nie jest i coraz więcej osób odchodzi od absurdalnie wystawnych wesel za grube tysiące na 100 czt 150 osób. Do takiej decyzji też trzeba dojrzeć:) Gdybym ja teraz brała ślub, to pomimo że teraz nas stać na taką imprezę- napewno by jej nie było. Byłby obiad dla rodziny i skromna kameralna imprezka dla kolegów i tyle:) Reszta na podróż po Europie:) czy coś jeszcze co by nam przysżło do głowy.

>>

Ładnie przybrany kościół, piękna, biała suknia, spokój rodziny i sąsiadów kusi...To jednak inna oprawa niż kontrakt cywilny.

Kochani mam pytanie. Biorę z moją narzeczoną ślub cywilny w maju. Na kościelny nas naprawdę teraz nie stać w chwili obecnej ustaliliśmy już mniej więcej terminy na sierpień przyszłego roku. Oboje studiujemy, pracy stałej nie mamy a rodzice też nam za wiele nie są w stanie pomóc:( Nawet na opłatę w USC kombinowaliśmy kasę nie mówiąc o tym żeby kupić obrączki sprzedawaliśmy to co nam już nie potrzebne w domach( wiem że to dziwne i śmieszne). Bierzemy ten ślub żeby po pierwsze mieć jakieś prawo do siebie ( rozumiecie informacje w szpitalu, czy jakieś inne ważne sytuacjea , możliwość otrzymaniu pomocy na naukę w postaci stypendium) O dzieciach nie myślimy-dopiero po ślubie kościelnym, razem mieszkać nie będziemy- czasem zostać na noc, nie współżyjemy. Czy w takiej sytuacji będziemy mogli przystępować do sakramentów?? nie potrafię znaleźć odpowiedzi na moje pytanie:( podpowiedzcie:)
Jesteśmy wierzącymi i praktykującymi.


i nie śmiejcie się ze mnie i nie myślcie że jesteśmy jacyś gówniarze:( tylko nam cały czas pod górkę i tak kombinujemy:) ale grunt że razem:)

Tak. Będziecie mogli, a nawet powinniście.

Naprawdę nie ma przeciwskazań?? Bóg jest dla mnie ważny i szukam odpowiedzi bo jednak troszkę się to życie moje zmieni ale wszystko z rozsądkiem

Skoro tego będziecie przestrzegać to tak jak napisał Elbrus powinniście przystępować do sakramentów.

Przecież ślub kościelny może być "cichy" i "bez ofiary".
Albo inaczej to co zapłaciliście w USC mogło być ofiarą.


To będzie przeciwwskazaniem jeżeli dzieci nie planujecie w ogóle a nie tylko teraz.
Z wypowiedzi można wnioskować dwojako.

czytaj dokładnie " o dzieciach nie myślimy-- dopiero po ślubie kościelnym" ':)
dzieci po ślubie kościelnym:):) dla mnie wynika jasno;p

@ kamilek


Nie to żebym chciała siać defetyzm ale generalnie powodem braku rozgrzeszenia w przypadku współżycia przedmałżeńskiego jest nie tylko to trwanie w grzechu ale również, co chyba budzi więcej emocji, tzw grzech zgorszenia i to również w przypadku osób, które postanawiają z grzechem zerwać ale np wciąż mieszkają razem. Rozumiem, że u Was to nie wchodzi w grę (tzn to zamieszkiwanie razem) ale tak się zastanawiam czy czasem takie trwanie w związku cywilnym i przystępowanie do Komunii nie będzie przez otoczenie odbierane właśnie jako takie gorszenie innych. Ja osobiście jestem w stanie zrozumieć i uwierzyć, że macie zamiar serio nie mieszkać razem i serio nie współżyć ale sam piszesz, że może czasem zostać na noc.
Piszę o tym nie po to żeby nie dowierzać albo żeby Cię powkurzać ale żebyś może sobie ten aspekt przemyślał bo żeby się potem nie okazało, że jakiś pomysłowy ksiądz też tak to zobaczy i potem będziesz zawiedziony.... Choć wtedy zawsze można ten kościelny ślub przyspieszyć, skoro Wy jesteście zdecydowani, najwyżej będzie bez takiej fety....



A czemu mamy się śmiać? Wszystko co napisałeś zabrzmiało bardzo nie-gówniarsko właśnie a już to podkreślone najbardziej....

Pozdro j.

to może jednak poczekajcie z tym cywilnym? Bo w sumie co on wam zmieni teraz?