Dodam jeszcze określenie Kościoła w deklaracji Dominus Iesus:

"JEDYNOŚĆ I JEDNOŚĆ KOŚCIOŁA
16. Pan Jezus, jedyny Zbawiciel, nie ustanowił zwyczajnej wspólnoty uczniów, lecz założył Kościół jako tajemnicę zbawczą. On sam jest w Kościele, a Kościół jest w Nim (J 15,1nn.; Ga 3,28; Ef 4,15-16; Dz 9,5); dlatego pełnia tajemnicy zbawczej Chrystusa należy także do Kościoła, nierozerwalnie złączonego ze swoim Panem. Jezus Chrystus bowiem nadal jest obecny i prowadzi swoje dzieło odkupienia w Kościele i poprzez Kościół (por. Kol 1,24-27), który jest Jego Ciałem (por. 1 Kor 12,12-13.27; Kol 1,18). Tak jak głowa i członki żywego ciała, chociaż nie są tożsame, są nierozdzielne, tak również Chrystusa i Kościoła nie należy utożsamiać, ale nie można też oddzielać, stanowią bowiem jedynego «całego Chrystusa». Ta sama nierozdzielność jest wyrażona w Nowym Testamencie także przy pomocy analogii Kościoła jako Oblubienicy Chrystusa (por. 2 Kor 11,2; Ef 5,25-29; Ap 21,2.9).

Dlatego w powiązaniu z jedynością i powszechnością zbawczego pośrednictwa Jezusa Chrystusa należy stanowczo wyznawać jako prawdę wiary katolickiej jedyność założonego przezeń Kościoła. Tak jak jest jeden Chrystus, istnieje tylko jedno Jego Ciało, jedna Jego Oblubienica: «jeden Kościół katolicki i apostolski». Ponadto obietnice Pana, że nigdy nie opuści swojego Kościoła (por. Mt 16,18; 28,20) i będzie nim kierował przez swego Ducha, oznaczają też, iż według wiary katolickiej jedyność i jedność Kościoła, a także wszystko to, co stanowi o jego integralności, nigdy nie przeminie.

Wierni zobowiązani są wyznawać, że istnieje historyczna ciągłość - zakorzeniona w sukcesji apostolskiej - pomiędzy Kościołem założonym przez Chrystusa i Kościołem katolickim: «To jest jedyny Kościół Chrystusowy (...), który Zbawiciel nasz po zmartwychwstaniu swoim powierzył do pasienia Piotrowi (por. J 21,17), zlecając jemu i pozostałym apostołom, aby go krzewili i nim kierowali (por. Mt 28,18nn.), i który założył na wieki jako "filar i podwalinę prawdy" (1 Tm 3,15). Kościół ten, ustanowiony i zorganizowany na tym świecie jako społeczność, trwa w [subsistit in] Kościele katolickim, rządzonym przez następcę Piotra oraz biskupów pozostających z nim we wspólnocie [communio]». W wyrażeniu «subsistit in» Sobór Watykański II chciał ująć łącznie dwa stwierdzenia doktrynalne: po pierwsze, że Kościół Chrystusowy, pomimo podziału chrześcijan, nadal istnieje w pełni jedynie w Kościele katolickim; po drugie, że «liczne pierwiastki uświęcenia i prawdy znajdują się poza jego organizmem», to znaczy w Kościołach i kościelnych Wspólnotach, które nie są jeszcze w pełnej wspólnocie z Kościołem katolickim. Jednak w odniesieniu do tych ostatnich należy stwierdzić, że ich «moc pochodzi z samej pełni łaski i prawdy, powierzonej Kościołowi katolickiemu».

17. Istnieje zatem jeden Kościół Chrystusowy, który trwa w Kościele katolickim rządzonym przez Następcę Piotra i przez biskupów w łączności z nim.
Kościoły, które nie będąc w pełnej wspólnocie z Kościołem katolickim, pozostają jednak z nim zjednoczone bardzo ścisłymi więzami, jak sukcesja apostolska i ważna Eucharystia, są prawdziwymi Kościołami partykularnymi. Dlatego także w tych Kościołach jest obecny i działa Kościół Chrystusowy, chociaż brak im pełnej komunii z Kościołem katolickim, jako że nie uznają katolickiej nauki o prymacie, który Biskup Rzymu posiada obiektywnie z ustanowienia Bożego i sprawuje nad całym Kościołem.

Natomiast Wspólnoty kościelne, które nie zachowały prawomocnego Episkopatu oraz właściwej i całkowitej rzeczywistości eucharystycznego misterium, nie są Kościołami w ścisłym sensie; jednak ochrzczeni w tych wspólnotach są przez chrzest wszczepieni w Chrystusa i dlatego są w pewnej wspólnocie, choć niedoskonałej, z Kościołem. Chrzest bowiem sam w sobie zmierza do osiągnięcia pełni życia w Chrystusie poprzez integralne wyznawanie wiary, Eucharystię i pełną komunię w Kościele.

«Nie wolno więc wiernym uważać, że Kościół Chrystusowy jest zbiorem - wprawdzie zróżnicowanym, ale zarazem w jakiś sposób zjednoczonym - Kościołów i Wspólnot eklezjalnych. Nie mogą też mniemać, że Kościół Chrystusowy nie istnieje już dziś w żadnym miejscu i dlatego winien być jedynie przedmiotem poszukiwań prowadzonych przez wszystkie Kościoły i wspólnoty». W rzeczywistości «elementy tego Kościoła już nam danego istnieją "łącznie i w całej pełni" w Kościele katolickim oraz "bez takiej pełni" w innych Wspólnotach». «Same te Kościoły i odłączone Wspólnoty, choć w naszym przekonaniu podlegają brakom, wcale nie są pozbawione znaczenia i wagi w tajemnicy zbawienia. Duch Chrystusa nie wzbrania się przecież posługiwać nimi jako środkami zbawienia, których moc pochodzi z samej pełni łaski i prawdy, powierzonej Kościołowi katolickiemu».

Brak jedności wśród chrześcijan jest z pewnością raną dla Kościoła: nie w tym sensie, że Kościół jest pozbawiony jedności, lecz że podział «przeszkadza w pełnym urzeczywistnieniu się jego powszechności w historii». "

"Kościół Rzymski nigdy nie pobłądził i po wszystkie czasy w żaden błąd nie popadnie" -Grzegorz VII"

Oprócz pedofilii,codzołostwa i homosekseualismu księży. Z powodu tych grzechów obecny Papież chciał zrezygnować z pełnionej funkcji. Myślę że to są błedy kościoła bo i Papież za nie przepraszał.Jak myślisz?

Owszem- niektórzy ludzie Kościoła popełniają i popełniali błędy. Nawet niektórzy dawni papieże postępowali niegodziwie. A oto co Jezus mówił o takich o których mówisz: " Czyńcie więc i zachowujcie wszystko, co wam polecą, lecz uczynków ich nie naśladujcie." Mt 23 : 3

Chcesz torchę oczyścić Kościół mówiąc że to niektórzy ludzie. A ja myślę ze powinno się ekskomunkować takich księzy z Kościoła z tego jak piszesz że nauczają i sami tego nie wypełniają.Tacy ludzie powodują zgorszenie w Kościele innych a w Piśmie pisze o takich co gorszą tych słabych.

"Nie potrzebują lekarza zdrowi, lecz ci, którzy się źle mają. Nie przyszedłem powołać sprawiedliwych, ale grzeszników. " Mk 2:17

Ale czy Duch Św. nie przesadził z tym powoływaniem grzeszników, osadzając na tronie piotrowym kogoś takiego jak Aleksander VI Borgia:

"Na konklawe 1492 wybrano go papieżem. Okazał się dobrym dyplomatą i politykiem. Prowadził jednak bardzo niemoralne życie (zarzucano mu nawet uczestnictwo w publicznych orgiach wraz z własną córką) i dbał nadmiernie o swoją rodzinę. Wszystkie swoje dzieci obsadził na wysokich stanowiskach w Państwie Kościelnym i zapewnił im dobrobyt. Zarzucano mu nadmierny przepych dworu papieskiego, symonię, nikolaizm i nepotyzm."

"Do historii przeszedł tzw. 'Bankiet Kasztanów', znany także jako 'Balet Kasztanów', którym określa się kolację wydaną przez Cezara Borgię 30 października 1501. Johann Burchard, Mistrz Ceremonii kilku papieży w latach 1483–1503, tak opisał przebieg imprezy w swojej kronice Liber Notarum: "W niedzielny wieczór, 30 października, Don Cesare Borgia wydał kolację w swoim apartamencie w pałacu apostolskim, gdzie czekało pięćdziesiąt przyzwoitych prostytutek i kurtyzan, które po posiłku tańczyły ze służącymi i innymi obecnymi, najpierw w pełni ubrane a potem nagie. Następnie także po kolacji, świeczniki z zapalonymi świecami umieszczono na podłodze i porozrzucano kasztany, które prostytutki, nagie i na czworaka, musiały zbierać wczołgując się i wyczołgując spomiędzy świeczników. Papież, Doc Cesare i Donna Lukrecja byli wszyscy obecni i przyglądali się. Na koniec, oferowano nagrody – jedwabne koszule, pary butów, kapelusze i inne ubrania – dla tych mężczyzn, którzy mieli największe powodzenie u prostytutek."

Wiem dobrze jaki był papież Aleksander VI. Patrz wyżej co Jezus mówił o takich : Mt 23:3

Nawet Jan Kochanowski napisał fraszkę "Na Świętego Ojca" ( o Aleksandrze VI)
"Świętym nazwać Cię nie mogę
Ojcem się nie wstydzę
kiedy Ty- Wielki Kapłanie
synów Twoich widzę"

To nie o to chodzi. Pomyśl jak ludzie w tamtych czasach mogli tego gagatka uważać za Namiestnika Chrystusa. Nic dziwnego, że nastąpiła Reformacja, skoro obierano na Tron Piotrowy takie kreatury...

Nic z Tego nie rozumię Papiez Aleksander takie rzeczy czynił i stał na czele Kościoła, juz wspominałem o pedofili wsród księzy,homoseksualizmie, cudzołóstwie, wygląda to jakby ten Kośció był po to zeby produkowac grzeszników a póżniej powoływac sie na słowa Jezusa ze Jezus powołuje grzeszników wiec musimy grzeszyć. Wytłumacz jak to jest?

Święty Piotr też się zaparł Jezusa. Więc po ludzku możnaby powiedzieć że był draniem,niegodziwcem i same najgorsze rzeczy. Jednak Jezus wybaczył mu to i powierzył jemu pasterzowanie nad Kościołem.
Co do reformacji- to racja. To skandaliczne czyny i naduzycia niektórych ludzi Kościoła (np bezczelny handel odpustami) przyczyniły się do wybuchu reformacji. Niestety ludzie reformacji później również dopuszczali się niegodziwości

Trymet ,jesteś uparty ,bo widzisz że wielu ludzi w kościele popełnia błedy a jednak pod każdą wypowiedzią
masz napisane ze kościół Rzymski nigdy nie pobłodzi i po wsze czasy w zaden błąd nie popadnie. Jezus jest zeczywiście przebaczyć każdemu ale musi być prznanie sie do błedu, zrozumienie co złego zrobiłem i pokuta.Czy są gdzieś opisane te fakty w histori KOŚCIOŁA.

Ja nie zaprzeczam temu że ludzie Kościoła popełniali błedy i grzechy i obecnie też popełniają.
Ale to nie oznacza że Kościół Chrystusowy pobładził, że odszedł od Boga

To już Twoje rozumienie moim zdanie jezeli przywódca zgubił drogę to wszyscy idą za nim.

Jezus Chrystus zagwarantował Apostołom i ich następcom nieomylność w sprawach nauczania gdy powiedział: „Kto was słucha, Mnie słucha, a kto wami gardzi Mną gardzi, lecz kto Mną gardzi, gardzi Tym, który Mnie posłał” Łk 10:16.

1Tm 3:15 nazywa nas: „Kościołem Boga żywego, filarem i podporą prawdy”. Nie wiem w jaki sposób można doszukiwać się błądzenia Kościoła w nauczaniu po takiej gwarancji Apostoła

Kościół nie mógł zbłądzić, bo jest „Ciałem Chrystusa” 1Kor 12:27. Chrystus jest Jego „Głową” (Ef 1:22) i ma być z nim przez wszystkie wieki (Mt 28:20 por. Ef 3:21). Duch Św. też miał być z Kościołem na zawsze (J 14:16 por. Ap 3:6). Kościół wraz z Chrystusem ma przez wszystkie wieki oddawać chwałę Bogu (Ef 3:21).