Przecież poganie wierzyli, że ich bogowie są prawdziwi, tak jak Ty wierzysz. Teraz również są poganie, ale nikt w Kościele nie mówi (przynajmniej głośno), że ich bogowie są fałszywi. Co się zmieniło, że tamci poganie ginęli a współcześni nie?



Brak wiary w istnienie czegoś takiego jak "grzech" nie jest równoznaczne z poglądem, że osoba nie wierząca w Boga nie uznaje istnienia zła. Tylko taka osoba nie pojmuje zła w sposób religijny.



Czemu więc Jezus powiedział: "Kto nie jest przeciwko nam, ten jest z nami"?

Bo powiedział także: Kto nie jest ze Mną, jest przeciwko Mnie.

Miażdżąca konsekwencja .

Najbardziej płaczą o zniewoleniu przez Boga osoby, które są albo ateistyczne, albo buddystyczne, albo są pod wpływem innych religii wschodnich i nie wiedzą jaki jest Bóg objawiony w Piśmie Świętym. Nie znają opisu stworzenia świata i nie mają pojęcia, ze człowiek jest obrazem Boga, stworzonym tak, by był we wszystkim do Niego podobnym. Oczywiście, przede wszystkim, podobnym w wolności, która nie wywołuje cukierkowego hedonizmu, tylko niesie niezwykłą mieszankę samotności omywanej miłością.

Naprawdę warto czytać Pismo Święte.
Nie po to by strzelać cytatami, tylko po to, by wiedzieć co tam jest napisane.

A ateiści rozprawiający ze "znawstwem", całymi latami o Bogu, to już jest jakaś kompletna paranoja.

To skąd wiesz, że krasnoludki nie istnieją, skoro nie jesteś w stanie ani tego przeanalizować, ani wyciągnąć z tego wniosków?



Łatwo to wytłumaczyć - te osoby intuicyjnie wiedzą, że ateizm jest czymś złym i dlatego próbują go w ten sposób usprawiedliwiać: "to nie ateizm jest zły, to Bóg jest zły!".

To nie wiesz, że ateista to sfrustrowany teolog? Już David Hume ich z tego powodu wyśmiewał.

A czego te frustracje dotyczą?

Zmienił się czas, jest czas łaski i każdy może się opamiętać bo jest tylko jeden Bóg i moż Go przyjąć jako Zbawiciela dla swojej duszy.Zyjemy w czasach ostatnich [potem nastanie sąd Bóg
zbawionych wiźmie do siebie a ci co Bogu nie chcieli słuzyc zginą. Znowu będzie szmiał zarzuty do Pana Boga ale on jest Stwórca stawia warunki a my jestesmy glina w ręku garncarza i dla nas najwazsniejsze jest zycie. Bóg dał Jezusa dla ludzi który przyniósł nową wartość dla ludzi Żywot nowe zycie to ludzie Go ukrzyzowali i to jest grzech za który odpowiedza wszyscy poganie.

A czy ja wiem, że nie istnieją

a ci którzy nie wierzą, nie mogą zrozumieć że komuś wiara może dawać radośc, spokój, pogodę ducha, może pomagać na codzień- opanować stres, nie wdawać się w konflikty, że może w małżeństwie dawać zaufanie i pogłębiać miłość. A tak jest, to właśnie daje wiara. Człowiek wierzący patrzy z innej perspektywy. Jakie ma znaczenie że kolega z pracy ma do mnie niesłuszne pretensje (np) jeśli ja na codzień oddaję moje sprawy Bogu, i nie poddam się stresowi ale spokojnie będę dalej robić swoje.
I popatrzcie w ten sposób- człowiek prawdziwie wierzący nie będzie nadużywał alkoholu, nie będzie topił stresów i smutków w kieliszku (co niestety często się zdarza- czy to go zniewoli?), w razie kłopotów w małżeństwie będzie starał się szukać porozumienia , zgody i rozwiązania a nie pocieszenia u "przyjaciółki" - czy to go zniewala? Czy nie jest tak że stosowanie się do zasad naszej wiary powoduje że żyjemy uczciwie, postępujemy dobrze, że innym jest z nami lepiej?

Dwa cytaty myślę że wyjaśniają sprawę niewoli:

Jana 8:34  Jezus im odpowiedział: Zaprawdę, zaprawdę, powiadam wam, każdy, kto grzeszy, jest niewolnikiem grzechu.

36  Jeśli więc Syn was wyswobodzi, prawdziwie wolnymi będziecie.

Stawianie sobie zasad ,norm etycznych,religijnych, mówienie co jest grzechem a co nie - to jest NIEWOLA

Jana 16:13  lecz gdy przyjdzie On, Duch Prawdy, wprowadzi was we wszelką prawdę, bo nie sam od siebie mówić będzie, lecz cokolwiek usłyszy, mówić będzie, i to, co ma przyjść, wam oznajmi.
To DŚ uczy nas żyć i przez Boże słowo pokszuje co Bogu sie podoba ,co jest grzechem.

@kropeczka_ns Ja tam mogę zrozumieć bez problemu, wcale mnie to nie dziwi że wiara może wywoływać radość czy pogodę ducha, itp. Rzecz w tym, że to jest trochę tak że będziesz mieć takie odczucie jakie będziesz chcieć żeby powstało. Np jeśli jesteś nastawiona na to że wiara jest dobra to i będziesz czuć się dobrze wierząc, a jeśli nastawisz się na to że wiara jest bezsensowna to i stwierdzisz że okres w którym się wierzyło był czasem straconym i wręcz żenującym, tak przynajmniej ja mam jako ateista.
Druga rzecz to tworzenie wrażenia jakoby osoba wierząca miała o wiele bardziej rozwiniętą moralność niż ta niewierząca. Na tym opierasz swoją wypowiedź. A wiara wcale nie jest czynnikiem decydującym. Piszesz że człowiek prawdziwie wierzący nie będzie robił wielu moralnie złych rzeczy i będzie ogólnie dobrym człowiekiem, ale na czym się to opiera ? Na wierze w niewidzialny byt nadprzyrodzony i myślę, chociaż może się tutaj pomylę, ze nie wiele jest takich osób które właśnie przez prawdziwa wiarę postępują dobrze, a gdyby im to zabrano to automatycznie robiliby źle. W ich miejsce widzi się ludzi którzy mówią ze wierzą ale opierając swoje życie na zasadach danym im z zewnątrz, od boga czy kościoła, nie identyfikują się z nimi tak mocno.
Ateista z kolei może mieć bardzo zbliżony system moralny którym kieruje się w życiu ale oparty na swoich doświadczeniach i przemyśleniach, to wg mnie jest o tyle silniejsze ze jest czymś wynikającym z nas samych, to my sami ustalamy sobie zasady i najbardziej boli kiedy się pod nimi łamiemy. Dodatkowo, co bardzo ważne, jest czymś realnym. Dlatego uważam ze człowiek niewierzący nie będzie nadużywał alkoholu, zdradzał i będzie szukał porozumienia w razie kłopotów
Trochę to offtop ale denerwuje mnie kiedy gloryfikuje się ludzi wierzących jako mających jedynie słuszny system moralny a wszyscy inni to wcielone zło. Proszę wiec, zauważ ze nie jest to prawdą.

zgadzam się z Kropeczką: Bóg naprawdę potrafi sprzyjać człowiekowi, a wiara prowadzi do szczęśliwego życia już tu na ziemi. Nawet jeśli zacznie się Boga czcić z czystego pragmatyzmu (żeby nie powiedzieć, dla własnego pożytku), po jakimś czasie zaczyna się doceniać Jego osobę, zaczyna się fascynować tym dziwnym, strasznym Bogiem.

Bycie u Niego w "niewoli" to najlepsze, co może człowiekowi się przydarzyć.

Ta "niewola" nie jest bezinteresowna - Bóg obiecuje ludziom wiele wspaniałych rzeczy i wszystkie spełnia. Przy całej swojej arogancji i złości, nie pozostaje mi nic innego, jak tylko schylić przed Nim czoła!

Spróbujcie "pożyć" sobie bez grzechu, choćby przez kilka dni - a zobaczycie jakie to wspaniałe.

NIedoskonały odwróciłeś moją wypowiedź dokładnie tak jak przysłowiowego kota ogonem
Bo nigdzie z niej nie wynika że niewierzący to wcielone zło:) Ja wogóle nie napisałam ani slowa o kodeksie moralnym niewierzących. Kodeks moralny niewierzących może być bardzo różny, opierać się na różnych rzeczach, bo jak sam napisałeś "wynika z ich samych" i może owszem być całkiem zbliżony do kodeksu chrześcijan. Czemu nie. Wręcz przeciwnie, ja wierzę że jeśli człowiek niewierzący dąży do dobra, stara się postępować dobrze, uczciwie, nie krzwdzić innych, kieruje się prawdą itp on w jakiś sposób zbliża się do Boga.
A człowiek prawdziwie wierzący unika zła z miłości do Boga. Z tej fascynacji o której pisze Zephyr. Bóg jest naszym przyjacielem, więc nie chcemy ranić przyjaciela, a jesli to się zdarzy, czujemy się z tym bardzo źle. Wierzymy ponadto że Bóg daje nam siłę, i jest nam łatwiej.
a główną rzeczą o której chciałam napisać jest to że wiara nie zniewala. Mnie nie, napewno. Bo im bardziej wierzę tym lepiej żyję, tym mniej popełniam głupich błedów, tym lepiej mi się uklada.

Drogi Niedoskonały,

Przekonanie o "dobroci" wiary owszem wynika z przekonania, ale nie jest to oparte na żadnej manipulacji psychologicznej. Po prostu, to trzeba przeżyć, żeby się przekonać samemu - Bóg rzeczywiście wyciąga rękę do człowieka i pomaga mu w trudnych sytuacjach.

Ja sobie nie wmawiam niczego, nie bazuję na jakiejś "potędze podświadomości", ani na samospełniających się przepowiedniach. Zapraszam każdego, kto ma ochotę, żeby najlepiej sam doświadczył czegoś takiego.

Nie czuję się "ograniczany" tym, że idę w niedzielę do kościoła, ani tym, że się modlę. Ani tym, że moja wiara zabrania tego, czy tamtego. Często rozumiem mechanizm działania grzechu i uznaje te "zakazy" za dobre i właściwe.

Co do wyższości moralnej wierzących - nawet nie próbuj udowadniać, że jest inaczej. W historii zdarzały się już ustroje, które chciały usunąć Boga, poczytaj o tym, co działo się w Rosji i w Chinach, a także o tym, co dzieje się w Afryce Północnej i krajach Ameryki Południowej. Więcej, rezygnacja z "religijnych" norm moralnych zawsze prowadziła do upadku społeczeństwa, przestępczości, alkoholizmu, a ostatnio nawet aids.

Wielu niewierzących nie zdaje sobie sprawy, że ich poza-religijne "normy moralne" są często odbiciem norm moralnych istniejących w religiach. Bez nich, wszelkie granice etyki ulegają zatarciu i moralne staje się np. zabijanie starców i upośledzonych, kradzież, itp.

Upadek wiary zawsze wiąże się z poważnym kryzysem społeczeństwa.

Dzisiaj fałszywymi bożkami są np pieniądz, narkotyki, cielesne uciechy a także ekologia. Papież Benedykt XVI mówił o tym