co za bzdury...
wszyscy bowiem zgrzeszyli i pozbawieni są chwały Bożej Rz 3,23
przez jednego człowieka grzech wszedł na świat, a przez grzech śmierć, i w ten sposób śmierć przeszła na wszystkich ludzi, ponieważ wszyscy zgrzeszyli Rz 5,12

Masz jeszcze jakies inne rewelacje?

Wiemy dobrze (na podstawie analizy języka i gatunków literackich), że pierwsze rozdziały Księgi Rodzaju nie są księgą historyczną, ale liturgiczno - wprowadzającą do Tory, uzasadniającą Boży autorytet.
Autor Księgi Rodzaju nie miał zamiaru pisac reportażu z dzieła stworzenia świata. Chciał tylko i wyłącznie przekazac prawdę, że źródłem i Stwórcą wszystkiego jest Bóg.

Jesli patrzymy historycznie to w historii rozumianej dosłownie nie było ani Edenu, ani pierwszej pary ludzkiej, ani węża, ktory chodzil z tą parą po ogrodzie i gadał ludzkm głosem. To tylko pewien sposób opowiedzenia o świecie i mitologiczna proba odpowiedzi na podstawowe pytania człowieka kilka tysiecy lat temu: skąd wziął się świat, skad wzięli sie ludzie, skąd wzięło się zło na swiecie?
Pismo święte przez tę opowieść mówi o czyms znacznie wiecej nie zatrzymujac sie na poziomie reportażu czy dziennikarskiego śledztwa. Mówi o świecie w kontekscie Boga.

Grzech pieroworodny, jak i cała Księga Rodzaju, (a przynajmniej jej pierwsze 11 rozdziałow) nie jest jest opisem faktu historycznego, który dokonał się w jakimś okreslonym miejscu, o okreslonej godzinie i minucie.
Fakt popełnienia grzechu pierowrodnego (chociaż nawiasem mówiąc tego określenia nie ma w Biblii) nie jest faktem historycznym, ale faktem z porzadku ontycznego. Każdy człowiek i cała ludzkość zarazem, ten człowiek w nas, który jest Adamem ma w sobie grzech pierworodny. Grzech pieroworodny nie jest osobistym grzechem jakiegoś historycznego Adama, lecz wspólnym grzechem ontycznego Adama, którym jest cała ludzkość. Stąd pojawił się w wymiarze ontycznym, a nie historycznym wraz z pojawieniem się Adama (czyli ludzkości) niezależnie od chronologii zycia na Ziemi.
Istnieją poza tym opinie, że tekst pierwszych rozdziałow Ks. Rodzaju ten powstał jako pewnego rodzaju tekst liturgiczny, pewnego rodzaju pieśń śpiewana podczas pewnych uroczystości i od poczatku rozumiany był w środowisku judaistycznym własnie jako poezja i metafora a nie rzeczywisty opis.

Stąd pytanie o to skąd w edenie wziął się cwany wąż jest pytaniem źle zadanym, bo zaklada wiarę w historycznośc tego wydarzenia. Wziął się, bo był potrzebny autorowi natchnionemu do posunięcia akcji do przodu.
Co nie znaczy, że mamy uznawać, że Pismo to jakieś bajki i tylko bajki. Mit jakim posłużyl się autor natchniony nie jest nagranym na taśmie filmowej wydarzeniem, ale próbą odpowiedzi na podstawowe pytania i próbą wskazania tego, że to Bóg stworzył człowieka, że ten człowiek nie odpowiedział na Boży plan.

Czesto podkreslasz "autor". Kogo masz na mysli? W moim pojeciu ma to byc Bog, czlowiek jest tu jedynie narzedziem. Ale to sie chyba kloci z celowoscia tych opisow. Jak mam rozumiec?

Całą kieszeń a nawet jeszcze więcej.
Tu proszę wskazać, w którym to fragmencie występuje ów grzech pierworodny.
To rzecz pierwsza.
Rzecz druga: Paweł.
Zanim znowu coś zacytujesz dobrze się zastanów.
Paweł mówi o jakimś grzechu, prawda?
To teraz sprawdź jaki to jest rodzaj grzechu; w tekście masoreckim; popełniony był przez Adama.
I o czym tak naprawdę mówi Paweł, i w czyjej interpretacji nieczystość zawsze = grzech.

dlaczego mam Ci to pokazywać w tym konkretnym tekście?

Pawel wyraźnie mowi o grzechu (pojęcie ogólne - brak przyjaźni z Bogiem) a nie o jakimś uczynku grzesznym.
Nie stawiaj zagadek. Jesli masz coś do napisania, pisz nie zasłaniając się nieprecyzyjnymi odnosnikami

Moze jeszcze coś dopiszę...
Tekst biblijny w języku hebrajskim ani w żadnym innym nie uzywa pojecia grzech pierworodny. To termin ukuty później, co nie znaczy, że błedny. To termin ukuty później na określenie rzeczywistości obecnej tak w Starym jak i w Nowym Testamencie.
Sam tekst hebrajski nie mówi nic innego niż polskie tlumaczenie. Brzmi tak: Ishshah ra'ah `ets towb ma'akal huw' ta'avah `ayin `ets chamad sakal laqach pĕriy 'akal nathan gam'iysh 'akal w Rdz 3,6
Co do Pawła. Nie wiem dlaczego sugerujesz, że chodzi o grzech związany z seksem. Takie wyjaśnienie pojawiało się co prawda w historii teologii, ale nie zostało przyjęte. Swiety Paweł tak naprawdę pisze nie o konkretnym grzechu, ale o grzechu jako cesze ludzkości czy człowieka.

Jak napisalem wyżej grzech pierworodny nie ma cechy historyczności lecz jest sposobem wyjasniania istniena zła w świecie. Jest przy tym realny

Jak coś może być realne i jednocześnie nie mieć cech historyczności

proste...
Adam i Ewa nie byli historyczną parą hominidów, ktora zerwała przyjaźń z Bogiem, tak więc i grzech nie ma cech historyczności - nie można go umiejscowić w konkretnym miejscu historii własnie ze względu na brak podmiotu.
Jednak opis z Księgi Rodzaju, choc jest mitem kosmogonicznym zawiera w sobie prawdę o realnym (to nie jest tylko jakieś porównanie czy symbol) oddzieleniu człowieka jako takiego od Boga.

proste...
Wilk nie zgwalcil babci Czerwonego Kapturka, to nie opis wydarzenia historycznego. Jednak wyciagi z akt sadowych, potwierdzaja wystepowanie gwaltow.

Nadal nie rozumiem.
Skoro jak mówisz adam i ewa nie byli parą historyczną , czyli jaką? mitologiczną? bajkową?

opowieść o Adamie i Ewie należy do rodzaju literackiego nazywanego mitem kosmogonicznym.
Oczywiście wiele odmian chrześcijaństwa wierzy w dosłowność i historyczność tego opisu. Katolicyzm do takiego chrześcijaństwa się nie zalicza.
Mit o stworzeniu i upadku pierwszej pary jest opisem natury człowieka i ludzkości jako takiej, która pod wpływem nieprzyjaciela stawia na pierwszym miejscu nie Boga ale siebie. Opisem, który ma na celu zbudowanie tła dla dalszej Historii Zbawienia zawartej na kartach Biblii.

ad Dural
z grubsza rzecz biorąc: tak

Dobrze , to teraz wyjaśnij mi jeszcze , w jaki sposób grzech pierworodny może być czymś realnym, skoro podmioty tego grzechu to osoby, mitologiczne, czyli nierealne?

A opowieść o śmierci i zmartwychwstaniu Jezusa jest opisem czego?
Bo jej chyba tez nie należy czytać dosłownie.

Powtórzę: fakt popełnienia grzechu pierworodnego nie jest faktem historycznym, ale faktem z porzadku ontycznego. Każdy człowiek i cała ludzkość zarazem, ten człowiek w nas, który jest Adamem, ma w sobie grzech pierworodny. Grzech pieroworodny nie jest osobistym grzechem jakiegoś historycznego Adama, lecz wspólnym grzechem ontycznego Adama, którym jest cała ludzkość. Stąd pojawił się w wymiarze ontycznym, a nie historycznym wraz z pojawieniem się Adama (czyli ludzkości) niezależnie od chronologii zycia na Ziemi. Wiemy bowiem dobrze (na podstawie analizy języka i gatunków literackich), że pierwsze rozdziały Księgi Rodzaju nie są księgą historyczną, ale liturgiczno -wprowadzającą do Tory, uzasadniająca Boży autorytet.

Księga Rodzaju nie opowiada o dziejach jednej konkretnej pary hominidów.
Opowiada o statusie ludzkości wobec Boga, o statusie każdego pojedynczego człowieka, ktory zawiera w sobie Adama, wobec Boga.

Uporczywe trzymanie się myślenia chronologicznego jest czymś, co nakłada pęta na umysły niektorych wierzacych (bądź ateistów)

Podam przykład z teologii katolickiej. Gdybyśmy zastanawiali się nad tym dlaczego Maryja została poczeta bez grzechu pierworodnego to w perspektywie chronologicznej jawi sie to jako bzdura. Pismo bowiem mówi, ze wszyscy zgrzeszyli i pozbawieni są chwały Bożej. Jednak Odkupienie dokonane przez Jezusa nie sięga tylko chronologii (inaczej dusze zmarłych przed Wcieleniem, ktore nie mogą zostać ochrzczone nadal nie miałyby przystepu do Boga). Ono obejmuje cały świat w porządku ontycznym. Dlatego przyjmuje się (w teologii katolickiej), że Maryja została odkupiona jako pierwsza. Jako pierwsza została uwolniona od grzechu pierworodnego, jeszcze przed swoim narodzeniem. Nie w porzadku chronologicznym (bo musiałaby narodzić sie przed Adamem) ale w porządku łaski, w porzadku duchowości, w porządku ontycznym.

To tylko przykład rozumowania - możesz dzieki niemu zauważyć, jaki (mało przyziemny) sposób myslenia doprowadza do takich i innych wniosków.
Także do innego rozumienia problemu grzechu pierworodnego.

Bo w porzadku chronologicznym pojecie grzechu pierworodnego, a więc grzechu indywidualnego, który z jakiegoś dziwnego powodu dotyka (chcialoby sie powiedzieć: niesprawiedliwie) wszystkich jeszcze przed urodzeniem, jest jakims obłędem i powodem do zgorszenia dla wielu osób.
Jednak gdy grzech ten rozważamy w porządku ontycznym i duchowym, wszystko staje się o wiele prostsze.

Opis stworzeniai upadku człowieka jest opisem przednaukowym, niehistorycznym, obrazowym, symbolicznym - powstał jako próba wytłumaczenia przez starożytnych pasterzy i rolników otaczającego świata, skąd powstał i jak funkcjonuje.
Nie należy tego opisu porównywać/konfrontować do ustaleń współczesnej nauki, bo to świat symboli i mitów.
Jeśli juz to wiemy, to mając te własnie, a nie wydumane podstawy biblijne stwierdzamy jednoznacznie: Ani Adam, ani Ewa, ani wąż, ani Eden, ani grzech pieroworodny nie są czymś, co można umieścić, choćby prowizorycznie, w jakim określonym miejscu i czasie.
To mit kosmogoniczny, ktorego zadaniem jest wprowadzenie do kontekstu Pięcioksięgu.
Nie można z tego mitu wywodzić żadnych tez, co do racjonalnego, naukowego postrzegania świata.

Można co najwyżej, a nawet należy wywodzić z tego mitu jakieś teologiczne czy filozoficzne tezy co do natury Boga, co do natury świata i człowieka, co do natury i przyczyny zła w świecie, co do przeznaczenia człowieka.

Ale sam stwierdziłeś przecież ,że grzech pierworodny był grzechem realnym. Co rozumiesz pod tym pojęciem( realny), bo może tu tkwi problem, że się nie rozumiemy?