zagubiona--tysiące młodych dziewczyn i chłopców,jednak temu zauroczeniu dają się ponieść..ciąża która prowadzi do ołtarza--uczcie mija szybko,zostaje rozczarowanie życiem,sobą,wyborami--są rozstania..ale często bywa tez walka ---zmiany też..człowiek naprawdę umie zmienić i siebie,i drugiego--jeśli chce,i jeśli nauczy się kochać..jeśli rozróżni własny egoizm,i własna wizje współmałżonka,a zacznie iść tam gdzie prowadzi go Duch święty...ludzie za bardzo opierają sie na własnych siłach..dlatego im nie wychodzi

Dojrzały człowiek potrafi nad pewnymi instynktami zapanować.

dojrzały tak

Moniko, jako męzatka z 12 letnim stażem od razu zgodzę się z jednym z twoich poglądów i nie zgodzę się z którymś z poprzednich postów.
Pewna jedność w podejściu do najwazniejszych w życiu spraw to absolutna podstawa ukladania relacji w małżeństwie. A wiara, wychowanie dzieci w wierze, stosunek do wiary to są sprawy w życiu najwazniejsze.
Jesteś młoda, ale ja w twoim wieku już byłam męzatką i miałam roczne dziecko. Więc rozumiem twój niepokój o to czy nie zostaniesz sama. Dziwi mnie to co piszesz że tak mało jest wokól ciebie ludzi wierzących, jestem starsza od ciebie zaledwie kilka lat a wychowałam się wśród prawie samych wierzących osób i np w mojej klasie w szkole średniej tylko 2 czy 3 osoby można byłoby nazwać nieweirzącymi czy zupełnie obojętnymi religijnie. Ale to oszołomskie południe, wiesz..
Dla mnie bardzo wazne jest to że z moim mężem dzielimy podobne podejście do wiary, że modlimy się z dziećmi, że czytamy Pismo św.
A może byś pojechała Moniko na rekolekcje? Może wakacyjne? jest duży wybór i są też typowe dla osób samotnych.
Na pociechę powiem ci że znałam dziewczynę z bardzo podobnym problemem. Dopiero koło 40 tki poznała bardzo dobrego i sympatycznego mężczyznę w swoim wieku (przez portal chrześcijański) i są teraz szczęśliwym małżeństwem, niedługo urodzi im się dziecko. To jest ładna i inteligentna kobieta i zawsze zastanawiałam się jak to się stało że tak nigdy się jej nie ułożyło z nikim, ale widocznie czekała na swój moment- i przyszedł.

Spróbuj zapisanisobie.pl jest tam takze forum, na którym można pisać, serwis jest darmowy.
Z badań wynika że odsetek kobiet wierzących w Boga jest większy niż u meżczyzn.
Mężczyźni wierzący w wieku blisko 30 są albo już zajęci, albo w habittach/sutannach, albo nie warci wysiłku (kto powiedział że każdy wierzący ma miłe usposobienie?).

ludzie sami skazuja sie na samotnosc, przez swoj egoizm, jestes egositka "ja chce". ksiecia z bajeczki nie nzjadziessz, bo bajek ne ma. sama idealna nie jestes, a chcialabys ideal?

i to jest walsnie powod dla ktorego powinno przestac sie biegac z brzuchem do oltarza" bo ludze powiedza". maja jezyk, niech gadaja.moze im w zyciu ulzy jak sobie poobgaduja kogos.

No bez przesady. Ma brać pierwszego lepszego?

Do stworzenia dobrego związku potrzebne jest wspólne spojrzenie na najważniejsze wartości.
Bóg i wiara to przecież najważniejszy element życia, więc nie dziwię się, że ktoś chce, by dla drugiej połowy także Bóg był ważny.
Owszem - egoizm odsuwa nas od ludzi, ale to, że ktoś nie jest w związku nie oznacza, iż jest egoistą. Bóg też ma coś do powiedzenia w naszym życiu. On ma swój plan, choć czasem nie możemy go zrozumieć.

Szanowna autorko tematu,

współczuję Ci złych doświadczeń z mężczyznami, którzy nie chcieli czekać. Z drugiej strony współczuję im kobiety, która nie była gotowa na żadne ustępstwa w najważniejszych sprawach (w związku są dwie osoby, obydwie mają coś do powiedzenia).
Współczuję Ci Twojej samotności i zanikającej nadziei. Tym bardziej, że samotność, że, cóż, im dalej w las, tym więcej drzew. Im dłużej jesteś sama, tym bardziej zasklepiasz się w tych swoich oczekiwaniach i zamykasz na ewentualne znajomości ze wspaniałymi, niedoskonałymi ludźmi.

Życzę wszystkiego dobrego.

Wyszłam za mąż po 30-tce, bo się uparłam na ideał, albo jak kto woli "rycerza na białym koniu"
Oczywiście nie chodziło mi, żeby był idealny we wszystkim, ale pewne rzeczy dla mnie ważne od początku wykluczały jednych "kandydatów na kandydatów" a innych przerzucały do grupy "warto sprawdzić kto zacz"
Nie wyobrażam sobie małżeństwa z niewierzącym. Dla mnie wiara to fundament ale też potrzebuję wsparcia w swojej wierze i po prostu źle bym się czuła z człowiekiem, który nie rozumie mnie w tej najważniejszej dla mnie kwestii.
Nie chciałam też wychodzić za mąż na zasadzie "Choćby i o jednym oku, byle w tym roku, niechby bił byle był"
Znalazłam takiego człowieka dla którego wiara również jest fundamentem, jesteśmy małżeństwem już kilkanaście lat i im dłużej jesteśmy razem, tym bardziej potwierdza się zasadność mojego wyboru. Ja jestem szczęśliwa z nim, on jest szczęśliwy ze mną. Mamy ten sam system wartości, budujemy na tym samym fundamencie, nawet wady mamy podobne.
Prosiłam Boga o pomoc, w końcu odprawiłam nowennę do św Józefa o jakiś przełom, abym dokładnie wiedziała jaka jest moja droga i abym naprawdę zapragnęła tej drogi i dopiero wtedy "drgnęło"
Swojego męża poznałam na jednej z internetowych list dyskusyjnych (katolickich) i przez cały okres naszego narzeczeństwa miałam pewność, że to Bóg skrzyżował nasze drogi (były znaki, które to potwierdzały). Innymi słowy "bonum est confidere in Domino, bonum sperare in Domino".
Myślę, Moniko, że kobiety wierzące nie są skazane na samotne życie, ale też nie mogą siedzieć z założonymi rękami, czekając aż ich rycerz je odnajdzie. Muszą przynajmniej wejśc na wysoką wieżę i machać jaskrawą chusteczką

Jesli chcesz nazbierać poziomek nie idziesz na pustynię, prawda? Stwórz "portret psychologiczny przestępcy" i zastanów się gdzie tacy bywają. A potem tam idź i się rozejrzyj
I nie mów że wszyscy porządni mężczyźni już wyginęli. Oboje czekaliśmy na siebie w czystości. A więc są tacy mężczyźni, bo nie jest prawdą, że jak facet do 30-tki się nie ożenił ani nie ma kobiety to na pewno gej.

każdy kocha Boga po swojemu. nie każ innym kochać tak samo.
może w tym tkwi problem?

Nie są skazane, co więcej np. moim marzeniem jest dziewczyna porządna.Z nie-dziewicą nie potrafiłbym stworzyć związku (z wdową też nie mógłbym ale z innych powodów). Nie poradziłbym sobie z takim faktem psychicznie a ponadto to o czymś świadczy.

Czemu konczylas zwiazki, bo chcialas zeby czekali po kilka lat na seks?
Czy byly inne powody?

Kiedy znajdziecie siebie miłujących, wtedy dziewictwo jej będzie dla ciebie bez znaczenia.

Nie to miałeś na myśli ale ostatecznie dobrze trafiłeś - fakt, że nie mógłbyś sobie z tym poradzić o czymś na pewno świadczy.