Witajcie. Któregoś razu zdarzyła mi się pewna rzecz, którą uznałem za dostrzegalną bożą działalność.
Zawsze przed zaśnięciem kładę obok poduszki swój ulubiony łańcuszek. Któregoś razu się obudziłem i go nigdzie nie było. Przeszukałem wszystko, poodsuwałem meble w swoim pokoju i nic! W końcu się pomodliłem do Boga prosząc Go o to, by pomógł mi znaleźć ten łańcuszek. Kilka chwil później wisiorek został znaleziony w moim różańcu.
Najważniejsze jest, że to wydarzenie przydarzyło mi się w pierwszy dzień świąt Wielkanocy. Ale zapewne bardziej sceptycznie bym do tego podchodził, gdyby nie jeszcze jedna istotna rzecz. Dużo wcześniej obiecałem Panu Bogu, że zacznę odmawiać różaniec, ale nie potrafiłem i z lenistwa nie chciałem się za to zabrać.
Moje zdanie jest takie, że tym cudem chciał mi przypomnieć o mojej obietnicy i jednocześnie ostrzec, że jeśli będę tak zaniedbywał Jego obietnice, pomimo całej dobroci, jaką mi wyświadczył, mogę stracić coś bardzo cennego. A zwracając uwagę na tym, że dopiero po modlitwie to odnalazłem, to Bóg mógł chcieć mi pokazać, że jeśli będę o Nim pamiętał, mogę wiele zyskać.
I co Wy o tym myślicie? Jakbyście to nazwali? Jeśli komuś z Was przydarzył się choć trochę podobny przypadek do mojego, i jeśli to Wam nie przeszkadza, byłbym wdzięczny za podzielenie się tym.
Niech Bóg Wam błogosławi!

Od zawsze (można sprawdzić po postach) marzyłem o motorze. I nagle wczoraj w łazience zobaczyłem takie coś http://img708.imageshack.us/img708/274/dsc8663y.jpg Czy to cud i wskazówka na przyszłość ? Chyba Bóg lubi wariatów.

BTW U mnie w domu nikt nie posiada motoru więc skąd ten kask w łazience ?

Nie widzę w tym "cudzie" czegokolwiek nadnaturalnego. Ot zaplątał się przypadkiem w różaniec, może sam go tam położyłeś, żeby nie zapomnieć o różańcu, ale jednak zapomniałeś o nim. Mi się często zdarza, że coś gdzieś położę, a potem się zastanawiam, skąd się tam wzięło.

raczej to sprawka anioła stróża

co obiecasz musisz to dotrzymać
i dlatego sam nic nie obiecuje

Ja rozpoczęłam odmawiać różaniec również 'po dziwnym zbiegu okoliczności', i to kieruąc samochodem. Nigdy nie dowiem się prawdy. Pogodziłam się z porażką zawodową mówiąc Bogu: trudno...starałam się jak potrafiłam najlepiej, szkoda mi tylko tych zawiedzionych osób, bo liczyli na mnie. Zamierzałam odmówić koronkę do Miłosierdzia Bożego i po jakieś chwli zorientowałam się, że odmawiam różaniec. W drodze powrotnej przydarzyła mi się taka sama sytuacja. Zdziwiłam się, bo nigdy nie odmawiałam, ani nie planowałam odmawiać tej modlitwy. Następnego dnia, nieoczekiwanie, sprawa beznadziejna znalazła satysfakcjonujące mnie rozwiązanie. Odmawiam różaniec mimo niezdarności z mojej strony. Liczę na pomoc ze strony Ducha Św.
Nie rozpatruj sprawy w kategoriach cudu, ale ten obiecany różaniec...

Proszę mi wybaczyć, ale jakby ktoś postanowił sobie liczyć drzewa a przyłapał się na liczeniu latarń i powtórzył tę czynność kilkakrotnie to psychiatra nazwałby to natręctwem lub manią. Ale jak chodzi o modlitwę, to psychiatrze nie wolno wspomnieć tych słów, bo dokonałby "obrazy uczuć religijnych" mimo, że najprawdopodobniej miałby rację.
Odsyłam tu do analogii odczuć religijnych i myśli, jakie nawiedzają ludzi chorych na tzw. nerwicę natręctw - zbieżność jest przynajmniej zastanawiająca!

Nie ma tu nic cudownego, to technika zaprzęgania podświadomości. Polecam.
Technika ta polega na tym aby:
1. Dokładnie wyobrazić sobie problem, z jakim chcemy się uporać i nic poza tym.
2. Nie próbować wyobrażać sobie ewentualnych rozwiązań aż do pierwszego snu (dokładniej chodzi o fazę non-REM).
3. Można pozwolić sobie nawet na całkowite zapomnienie o rozwiązaniu, którego się szuka.
4. Rozwiązanie (najczęściej jak bomba) przychodzi z rana - dobrze mieć pod ręką notatnik.
5. Okres "inkubacji" rozwiązania waha się (np. w moim przypadku) od jednego dnia do nawet dwóch miesięcy.
6. Można "inkubować" kilka rozwiązań równolegle.

Jeżeli komuś to pomaga, może modlitwą (lub inną dowolną mantrą blokującą obszar artykulacji w mózgu) zagłuszyć rozmyślania świadome - brak ich to wszak warunek metody.

Rutusie: obawiam się, że Twoje wypowiedzi w innych wątkach, które traktowały o psychiatrii wskazały, że nie jesteś w niej zawodowo zorientowany. Trochę pokory zalecam...o modlitwie i podświadomości masz takie pojęcie jak ja o kosmosie...Ośmieszyłeś się dokumentnie prezentując przykład jakiegoś cudu...Czasem lepiej zamilknąć.

Ja powyższą metodę stosuję z powodzeniem i ani tam cudu ani ośmieszania nie ma.
I to nie ja prezentuję przykłady "cudów", nie ja widzę "cuda, cudeńka" w normalnych przejawach rzeczywistości.

Goliat, takie pobożne przekonanie, jakie masz, nie podlega badaniu jako cud, jest prywatne i masz pełne prawo być przekonanym osobiście, że zdarzył Ci się cud.

Nikt tego nie powinien kwestionować, bo nikt tego zjawiska nie badał racjonalnie i naukowo.
Więc miej to przekonanie i Bóg niech będzie z Tobą.

Liza,
uważaj z deklaracjami odmawiania Różańca w trakcie jazdy samochodem.
Kiedy ja napisałem w wątku Radia Maryja, że bardzo lubię to radio, bo dzięki niemu uczestniczę często we Mszy Świętej, gdy jadę samochodem, to dowiedziałem się, że usiłuję zaliczać uczestnictwo we Mszy niedzielnej przy okazji jazdy samochodem, tak, jakbym gotował zupę ogórkową.
Ani to nie jest prawda, ani to nie ma sensu.

A w Twoim przypadku, wydaje mi się podobnie jak u Goliata. Masz prawo uważać to zdarzenie, czy raczej zbieg zdarzeń jako swój prywatny cud.
Takie osobiste cuda nieraz tworzą w nas obraz Boga który czuwa nad nami. Prawdziwy obraz.

Nigdy nie uznałam tego za cud. Może to był zbieg okoliczności? Nie uznam możliwego zbiegu okoliczności za cud. Dopóki nie mam pewności, nigdy tego tak nie ocenię. I tak napisałam, nie znajdę odpowiedzi. Co różaniec mówię to mówię... intencji nie brakuje.

Niestety Commander, żadna z tych rzeczy, które wymieniłeś, nie wchodzi w grę.
1.Łańcuszek nie mógł mi się zaplątać w różaniec, który był zupełnie gdzie indziej zamknięty w pudełku.
2.Nie położyłem tam łańcuszka, bo o różańcu zapomniałem dawno temu, od tamtego wydarzenia kilka tygodni wcześniej miałem go odmawiać, ale się za to nie wziąłem.
Rutusowi zaś proponuję wziąć się za pisanie książki, marnujesz się na tym forum WIARY pisząc posty, a mógłbyś na tym zarabiać.
Najbardziej dziękuję za komentarze Małemu Kwiatkowi i Lizie. Zapewne wszyscy mieli jak najczystsze intencje, niemniej jednak, nikt mi nie zabroni mieć faworytów.
A, byłbym zapomniał. CzłowiekuBezOczu, ciekawi mnie jak zobaczyłeś ten kask bez oczu.

Mieszkasz sam? Może ktoś sprzątał twój pokój? Zdarza mi się przekładać różne rzeczy sprzątając po innych i co się okazuje? Jestem cudotwórcą! Tylko nikt mnie za to nie kocha.

Opatrzność czy przypadek ? Cud , to nie był .

Ludzie giną w Libii, tymczasem Wszechmogący lub aniołowie mieliby się zajmowac akurat Twoim wisiorkiem. Ale jeśli ta historia pozwoli Ci pozostać dobrym człowiekiem, albo nim zostać jeśli nie jsteś, jesli da Ci nadzieję, że czynienie dobra ma sens, to uwierz że to znak od Boga.

Poczytaj sobie u C.G. Jung'a albo w necie o synchroniczności.