Witam, jestem z dziewczyna z którą jestem od 3 lat. Od 1 roku jesteśmy zaręczeni a od około 10 miesięcy mieszkamy razem. Od początku naszego związku współżyliśmy ze sobą, po prostu nigdy żadne z nas nie było zbyt religijne i nawet nie przyszłoby nam przez myśl o czystości przed ślubem. Każde z nas miało również już wcześniej kilku partnerów. Wszystko jednak się zmieniło, od kiedy ona zaczęła studiować teologie. Studia na tym kierunku sprawiły ze stała się bardziej religijna. Widoczne zmiany, jakie w niej zaszły to chodzenie co tydzień do kościoła i spowiedź oraz to, że stwierdziła ze już chce do ślubu żyć w czystości, głownie z tego powodu ze nie może w pełni uczestniczyć w mszy świętej. Problem w tym ze ja nie chce czekać do ślubu, ale nie chce jej zmuszać do niczego. Po prostu szanuje to ze jest wieżąca, poza tym chce współżyć tylko, jeśli ona tego chce. Jednak w tym momencie ślub wydaje mi się w zbyt dużym stopniu niejako przepustką do seksu. A tego nie chce żadne z nas. Kochamy się i szanujemy, jednak jest miedzy nami z tego powodu coraz gorzej. Nie okazujemy już sobie uczuć jak kiedyś, mniej rozmawiamy a główny temat jaki poruszamy to właśnie co dalej z naszym związkiem. Co powinniśmy zrobić?

Nie da się jednoznacznie odpowiedzieć na to pytanie. Zazwyczaj też takich problemów/różnic nie rozwiąże się w tydzień/miesiąc. Z pewnością różnica w tak ważnej materii, jaką jest wiara, jest problematyczna, co nie znaczy, że nie do rozwiązania.

To co zauważasz (te zmiany) to są najpewniej tylko zewnętrzne objawy wewnętrznych zmian. Osoba wierząca żyje dla Boga i dąży do zbawienia, a przez to bierze pod uwagę, że wszystko to, co czynimy, ma swoje skutki i w życiu przyszłym. Taka osoba wierzy, że Bóg jest kochającym, wszechwiedzącym Ojcem, który pragnie dla niej dobra, a więc przede wszystkim zbawienia (wiecznej jedności z nieskończonym szczęściem, miłością i dobrem - z Bogiem). A skoro jest wszechwiedzący i tak kochający, to wie, jak ją do tego zaprowadzić, wie co jest dobre a co złe -tzn. co odwodzi osobę od drogi do zbawienia, a co przyprowadza na nią. Co unieszczęśliwia na długą metę (nawet na tak długą jak życie wieczne) a co uszczęśliwia, nawet pomimo chwilowych ewentualnych cierpień i trudności. Taka osoba nie może czynić zła, nie tylko dlatego, że rani tym siebie i Boga, ale także drugą osobę (Ciebie), choćby nawet ta druga nie zdawała sobie z tego sprawy.

Prawdopodobnie ona rozumie Ciebie - skoro też była niespecjalnie wierząca. Tylko teraz się zmieniła. Nie wykluczone, że to początek zmian. Co będzie dalej? Nie wiadomo. Niektórzy uważają, że związek osoby wierzącej głęboko z niewierzącą jest mało możliwy lub bardzo trudny, inne, że to po prostu kwestia dobrego charakteru, miłości i dobra. Wierzę, że pragniecie swojego dobra i życzę oczywiście wszystkiego co dobre.

Z takich praktycznych, codziennych spraw, to życie dwóch takich osób pociąga także inne konsekwencje. Osoba żyjąca zgodnie z nauką Kościoła nie zechce w małżeństwie np. antykoncepcji (a nawet jeśli w tej chwili z jakichś nieznanych powodów by się na to zgodziła (mimo, że jest to sprzeczne z tym, co naucza Kościół), to wzrastając w wierze może kiedyś po prostu dojść do tego, że to jest niedobre i nie do zaakceptowania). Będzie też chciała wychować w wierze dzieci.

Wszystkiego dobrego!
pomodlę się za Was