szyszkownik

Krzyż jest symbolem chrześcijanina a Ty mylisz go z symbolami i barwami państwa czyli z symbolami bytów politycznych. Cóż z tego, że państwa te mają wpisany symbol dwóch belek skrzyżowanych lecz nic z tego ich symbolu nie wynika - może jest to tylko dla nich znak graficzny?

Symbol krzyża chrześcijańskiego jest związany m.in. także z narodem polskim. Narodem, który wpisał się, dzięki mądrości jego przywódców, do wielkiej rodziny chrześcijan. Narodem, który przyjął sposób życia oparty na wartościach (oczywiście zawsze byli tacy, którzy z natury zawsze byli przeciwnikami a wywodzili się z innych nacji). Stąd symbol chrześcijanina w każdej POLSKIEJ rodzinie, POLSKIM domu, stąd krzyże na rozstajnych drogach, stąd kapliczki w terenie, stąd krzyże na grobach na terenach zamieszkałych przez identyfikujących się z narodem polskim itd. Kto tego nie chce dostrzec, w/g mnie unika identyfikacji z narodem polskim w pełnym i historycznym tego znaczeniu.

Są jednak zawsze ci, którym chrześcijaństwo radykalne przeszkadza, z którym dla zasady walczą. Starają się wykazać rdzennym pokoleniom Polaków, w których wiara jest jeszcze żywa, że są w błędzie, że chrześcijaństwo to bzdura, że to fanatyzm i jeszcze wiele negatywnych określeń... Oni korzystają z modnych trendów w światowej tzw. polityce a nie mającej związku z prawdziwym jej określeniem. Polityka jest roztropną troską i roztropnym dzialaniem na rzecz dobra wspólnego np. narodu.

Ale co ciekawe, że ci Polacy, którzy nienawidzą chrześcijańskiego sposobu życia, dysponując potężnymi środkami (finanse, media) nie działają na rzecz dobra wspólnego, lecz dążą do zaspokojenia swoich egoistycznych dążeń sposobami wręcz nietycznymi. Bardzo często łączą się w grupy interesu, posługując się fałszem, manipulacją, krzykiem, poniżaniem autorytetów wprowadzając w życie publiczne zło. Zło jest krzykliwe i agresywne stwarzające pozory dobra.

A ja jednak wierzę, że dobro, jakim jest chrześcijański sposób życia, samo się obroni - bo większość ludzi w tym i wielu świadomych Polaków pragnie w swoim sercu rzeczywistego dobra, pokoju, miłości, sprawiedliwości, łaski i świętości... czyli pragną życia wśród tych, którzy wśród narodów wprowadzają duchowe Królestwo Boże.

No na razie nic to nie pomaga, wszyscy się biorą za łby w polityce i nie ważne w co wierzą, ważne jest koryto, a osiąga się to prostym zabiegiem, wmawianiem ludziom że "moja racja jest mojsza". Do tego się to sprowadziło. Nie ma już debat z prawdziwego zdarzenia bo nikomu w polityce się to nie opłaca, demaskuje się mechanizmy które działają w polityce i to że obywatel ma g...o do powiedzenia, ważne żeby zagłosował na "mnie". 48)

Zastanawia mnie tylko jedno - jak łączysz to co piszesz, z Ewangeilą?\Wszak Chrystus powiedział, że dla Boga nie ma znaczenia czy ktoś jest Żydem, Grekiem, Rzymianinem, Polakiem. Myślisz, że dla Boga jest naprawdę ważna narodowość?

szyszkownik

Oczywiście dla Boga nie ma znaczenia, kto jest chrześcijaninem.

Ale istnieje u Boga rozróżnienie na narodowość, gdyż spodobało się Bogu podzielić ludzi w różne wspólnoty w/g pewnych kryteriów. Myślę, że u Boga naprawdę ważna jest także narodowość! I dobrze by było, by każdy z nas znał cechy w/g których określić można do jakiego narodu (wspólnoty) przynależę - chyba, że gram rolę człowieka "bez korzeni", bez jednoznacznej przynależności do swej nacji.

Ja jednak jestem świadomy, że gdy jednak urodziłem się jako Polak, w miejscu i kręgu kultury łacińskiej opartej na chrześcijaństwie, w zasięgu której znalazł się mój naród (moja wspólnota), winienem swoją osobowość budować na tym, w czym wyrastałem, w tym czym żyli moi przodkowie tej wspólnoty i w tym, co oni mi przekazali jako coś dla nich najwartościowszego.

Przyjmowanie do życia czegoś tam z innych kultur zaciera moją tożsamość i tylko mogę mówić, że przynależę do danej grupy etnicznej a tak naprawdę nie identyfikuję się do końca z ich kulturą (może i z innymi wartościowymi cechami Polaków takimi jak patriotyzm, pracowitość, religijność...), wybierając to, co DLA MNIE (egoistycznie) jest najlepsze z innych kultur.

Oto na gorąco moja odpowiedź.

Z tego co wiem, to ludzie podzielili się na narody w wyniku grzechu pychy - gdy zaczęli budować wieże Babel. A więc w zamyśle Boga, ludzkość miała być jedną wielką wspólnotą. I rzeczywiście często nacjonalizmom towarzyszy pycha i duma, czyli wywyższanie siebie i pomniejszanie innych. Myślę, że prawidłowo rozwijana duchowość chrześcijańska powinna prowadzić do zakorzeniania się pewnej szczególnej właściwości, którą w buddyzmie nazywamy uppekha , to znaczy traktowanie wszystkich równo, bez umniejszania "cholernych imigrantów" czy wywyższana "rdzennych Polaków katolików".



A gdybyś urodził się jako dajmy na to aborygen w Australii i pewnego dnia do twojego plemienia dotarliby chrześcijańscy misjonarze, którzy przedstawiliby inny światopogląd, aniżeli ten który wzynajesz z racji etnicznej przynależności to co wtedy? Zgdnie z Twoją logiką nie powinieneś ich słuchać, ponieważ to doprowadziłoby cię do wykorzenienia i zatraceniu tego czym żyli twoi przodkowie. A zatem zgodnie z nauką KK pójdziesz do piekła po śmierci bo odrzuciłeś chrześcijaństwo, jako coś obcego kulturowo.



Zupełnie nie mogę zgodzić się z twoim postulatem, gdyż widzę że jest on niezgodny z rzeczywistością. Ja np. znalazłem taką ścieżkę duchową, która w efekcie pomogła mi żyć w zgodzie z nawet polską rzeczywistością. Nie chcę niczego oceniać, ale często ci którzy nazywają siebie "ja rdzenny Polak katolik", potrafią tylko siać nienawiść, niezgodę, jątrzyć, gniewać się itd. Przerażają mnie ci, którzy mają czelność mówić innym jak mają żyć w co wierzyć, gdyż inaczej w ich mniemaniu nie mogą się identyfikować z tym krajem itd. To z daleka zalatuje totalitaryzmem.
Uważam, że bardziej Polakiem jest ten kto jest np. muzułmaninem i po cichu pracuje dla dobra tego kraju, niż ci którzy latają z krzyżami i tylko sieją ferment.

Gdybyśmy urodzili się jako aborygeni, do połowy lat 60-tych XXw figurowalibyśmy w Księdze Flory i Fauny.
Dobrze, że Bóg nie podziela poglądów człowieka.....myśli Moje nie są myślami waszymi, a drogi Moje nie są drogami waszymi.

Jeśli tak oceniasz szyszkownik tych, którzy nazywają siebie "ja rdzenny Polak katolik" i postępują jak opisałeś - na pewno nic z chrześcijańskim życiem nie mają, nie zostali właściwie wtajemniczeni w chrześcijaństwo mimo przyjętego w dzieciństwie chrztu św. Jest to ogromna bolączka chrześcijan m.in. w dzisiejszej Polsce, są anty znakami chrześcijan oraz są "wodą na młyn" różnym przeciwnikom prawdziwej wiary ... Ubolewam z tego powodu.

Wiem tylko, że powyższy problem w sposób wyrazisty wskazał Duch Św. odpowiedzialnym za Kościół w świecie i oficjalnie do niego się odniesiono podczas Soboru Watykańskiego II. Stąd bł. Jan Paweł II mówił otwartym tekstem o "nowej ewangelizacji" mając na myśli dzisiejszych "chrześcijan". Kontynuuje to Benedykt XVI.

Ja osobiście do innowierców Polaków nic nie mam lecz jakoś mi to nie pasuje, gdyż w mojej rodzinie, w mojej społeczności lokalnej, w mojej ojczyźnie odkąd pamiętam zawsze naród polski kojarzył mi się z wiarą chrześcijańską, gdzie Jezus Chrystus i Matka Boża ciągle dominowały w historii narodowej, literaturze i przekazie tradycji narodowej.

Dzisiaj nadeszły czasy "globalnej wioski" i człowiek (myślę o Polaku) w swojej otrzymanej od Stwórcy wolności wybiera - przeważnie to, co człowiekowi jako jednostce się wydaje, że jest dobre. Ale czy wybiera PRAWDĘ? Czy wybiera właściwą DROGĘ? Czy wybiera ŻYCIE? Oto jest pytanie (nawet rozpoczynające ten wątek), nad którym toczy się dyskusja i zapewne tak szybko się nie skończy.

Ja osobiście wyczuwam, że każdego, kto poprzez własne doświadczenie spotkania się z Bogiem w Trójcy Jedynym wybrał właściwie, nikt go nie przekona do zmiany poglądów. Jedynie Ci, w sumieniach których występują wątpliwości ciągle będą udowadniać innym, że właściwie wybrali używając różnych z pozoru ważkich argumentów.

Co masz na myśli pisząc "wybrał właściwie"?

Spotkałeś go więc? Co możesz o nim powiedzieć? Widziałeś, słyszałeś, dotknął cię, masz kawałek żeby pokazać?

A co Tobie da odpowiedź kogoś, że na przykład widział Jezusa, skoro i tak nie uwierzysz?

Nic mi nie da, nie takie rzeczy można "zobaczyć". Omamy i złudzenia...

Potrzebuję materialnego dowodu, niech do mnie przyprowadzi Jezusa i ja go zbadam, przepytam, zobaczę świadectwo urodzenia, porównam z ewangelią...

To będzie trudne, gdyż z Twoich poglądów wynika, że nawet nie chcesz Jezusa doświadczyć. Ja Jego widziałem i możesz mi mówić, że miałem omamy, przywidzenia itp. ale tego co widziałem, czułem nikt mi nie zabierze.
Dla osoby niewierzącej takie rzeczy nie istnieją, a jak już nie potrafią czegoś wyjaśnić to wymyślają określenia jak powyżej.

Oglądałeś K-pax? Z całym szacunbkiem, ale często niemożliwe jest udowodnienie wariatowi, że się myli. Tak jak i wariat nie potrafi dowieść swojej "prawdy", no ale to co widział, to nikt mu tego nie zabierze. Pytanie, gdzie leży Prawda?

Nie wydaje się Tobie, że trochę za pochopnie oceniasz ludzi?

Ja nikogo nie oceniam. Ja tylko patrzę obiektywnie. Co pomyślisz o człowieku, który będzie Cię zapewniał, że widział i rozmawiał z Zeusem?