W moim domu od zawsze była zamiana ról, tzn. mama była tatą a tata mamą czyli mama pracuje zarządza firmą i nie zajmuje się rodziną a tata opiekował się mną bawił kupił tyte jak poszłam do 1 klasy podstawowe, wtedy czułam że jestem kochana i ważna dla kogoś i że zycie ma sens!
Dopuki wszystko się nie zwaliło..kiedy miałam 14 lat mój tata umarł i wtedy dopiero oczy mi się otworzyły na świat i poczułam co to samotność..
Moja matka wtedy wpadła w depresję i w pracocholizm pracowała i pracuje doo dziś tyle całymi dniami! Żadnych relacji córka~matka, nic...a ja wtedy potrzebowałam miłości pomocy uczucia i pomocy matki a ona mnie zostawiła
Nie umiałam sobie z tym poradzić więc szukałam pomocy w alkocholu, poszłam wtedy do gimnazjum więc spotkałam odpowiednie towarzystwo które mi to umożliwiło..z czasem poznałam koleżankę która pokazała mi jak w inny sposób można inaczej sobie pomóc, zaczęłam brać narkotyki, i stałam się ćpunką zaczęłam o miękkich narkotyków a skończyłam na tym, że zaczęłam dawać sobie w żyłe, ćpałam heroine
I tak staczałam się na dno z dnia na dzień, mieszałam alkochol z narkotykami, przestałam dbać o siebie chodzić do szkoły poprostu totalne dno.
Ćpając miałam mnóstwo znajomych w takich klimatach i był pewien chłopak który ubzdurał sobie że,mnie zdobędzie i tylko pamiętam jedną noc, była to noc w którą on mnie zgwałcił, jakoś próbowałam o tym zapomnieć ćpałam po tym coraz więcej, i nie umiejąc się z tym pogodzić postanowilam się zaćpać i nieżyć!Ale mi się nie udało..I wtedy okazało się najgorsze, że jestem w ciąży, tego nie potrafiłam sobie tego wyobraźić jak narkomanka może być mama?!było to jak poszłam do liceum i poznałam pewną siostre zakonna ktora mnie uczyła religii, zauważyła żę coś sie ze mna dzieje, przestaałam jeśc i coraz gorzej wyglądałam to ona mi wybiła z głowy narkotyki,alkochol i aborcje. Dopiero wtedy zrozumiałam jak bardzo spieprzyłam sobie życie
I zaprzyjaźniłam się z tą siostra ona mi pokazała jak ma życie wyglądać..urodzilam synka i poszłam do spowiedzi i zrozumiałąm, żę to Pan Bóg postawił na mojej drodze tą siostre, żeby mnie uratować i pokazać, ze istnieje.
Teraz ja to pokazuje mojemu synkowi, choć jest mi ciężko i czsto niewiem co zrobić ale wtedy siadam w miejscu gdzie jestem sama i zaczynam rozmawiać z Bogiem i prośić Go o pomoc, choć nie tylko..

Trzymaj się! To dobrze, że udało Ci się, dzięki Bogu, poradzić sobie z tą sytuacją. Niejedna osoba by sobie nie poradziła i doprowadziła do śmierci dziecka lub także swojej. Trzymaj się i dzięki za świadectwo! Pomodlę się w Twojej intencji

Brawo fajne świadectwo,szczęściara że spotkałaś taką siostrę,
Pozdrawiam powodzenia,też się za Ciebie pomodlę.

Przypomniały mi się słowa Prymasa Wyszyńskiego: to człowiek, aż człowiek...
Tylko on potrafi wyjść z bagna i zwykle ktoś podaje mu 'przypadkowo' dłoń.

Pomodlę się za Was. Uśmiechnij się, jesteś wspaniałą kobietą, udało Ci się wyjść z dna! Bóg jest przy Tobie.

Gratuluję postawy i wygranej z nałogami.Trwaj w dobrym i niech Bóg błogosławi Tobie i synkowi!

Przypomniały mi się słowa jednego księdza-:"Do takich jak Ty* Matka Boża biegnie w jednym pantofelku"
Jestem pod wrażeniem:)Wszystkiego dobrego:)
(*naprawdę potrzebujących)