A teraz o łasce nawrócenia A. Ratisbonne'a. Był bardzo bogatym bankierem. Pisał: marzyłem tylko o zabawach i używaniu, i namiętnie się temu oddawałem. Byłem Żydem tylko z nazwy, w moim domu się nie praktykowało, nawet nie wierzyłem w Boga, nie otwierałem nigdy religijnej książki. W sercu moim istniała pustka...Spotyka brata przyjaciela, który w jego opinii był dewotem. Ten postawił mu wyzwanie, by wypróbował skutki Cudownego Medalika z ulicy du Bac, coś co Ratisbonne uważa za najbardziej infantylny z przesądów. Zaśmiewając się godzi się go nosić i zobowiązuje się odmawiać codziennie rano i wieczorem Memorare, modlitwę św. Bernarda do NMP. Po dwóch dniach, pierwszy sygnał: Ratisbonne budzi się podrywając na równe nogi w środku nocy: zobaczyłem stojący przede mną nieruchomo czarny krzyż bez Chrystusa. Na próżno próbuje odegnać to widzenie. Następnego dnia widzi NMP, taką jak na medaliku.
W jednej chwli ten młody Żyd, bogaty, sceptyczny, zadowolony, zaręczony, zostaje zalany światłością, prosi o chrzest i zostaje świętym tego Kościoła, którego nie znosił.
15 lat wcześniej nawrócił się jego brat i został księdzem, on dowiedziawszy się o tym zerwał z nim wszelkie kontakty. Prawdopodobnie brat modlił się o jego nawrócenie.
Nazwiemy tego człowiekiem słabym psychicznie? W jednej chwili przeorganizowal całe życie i zmienił system wartości.
Jego nawrócenie pociągnęło kolejne nawrócenia...tak działa łaska. Trzeba jednak umieć odczytywać niepokój i poruszenia serca. Łaska dochodzi bowiem do wszystkich.

Jak się ma Witwicki do tematu?

Niestety Wist,jest mowa-"Zmuszanie do wiary".Pisze dziewczyna ,którą matka zmusza do przystąpienia do bierzmowania.W tym samym wątku pisze pan,który otwarcie zagroził synom ze nie chce ich znać jesli odejdą z Kościoła.

Lizo, przypadek o którym wspomniałaś potwierdza słowa D.Huma. Czyli żeby uwierzyć w chrześcijaństwo potrzebny jest cud, podobnego zdania był zresztą słynny Blaise Pascal.

Idealnie się ma. A ksiądz pomysłodawca zamykania młodziezy w kościele to jakiś kretyn, nie ma co więcej komentować.

A doczytałeś kochany gargamelku, że ksiądz modlił się o nawrócenie swego obrażonego brata ponad 15lat?
A Ty to tak chcesz na wczoraj łaskę wiary. Modlę się codziennie, ale nie mam 'układów' z Górą. Czekaj cierpliwie i nie miaucz .

drx to lepiej abyś skierował tą opowieść do specjalistów od BHP. Naprawdę nie przeszkadza mi ten temat, tylko totalnie niejasny przekaz, oraz Twoje intencje. Już dawno chyba sobie wyjaśniliśmy że zmuszanie jest chore. Rozumiem że jest nacisk ludzi czy panujących zwyczajów i sam tego nie lubię. Uważam że to głupie. Możliwe że w dawnych czasach księża ambitnie angażowani się w zmuszanie. Lecz nie oni głównie, ale rodzice bez wyobraźni się tym zajmowali. Ksiądz nie jest w stanie fizycznie zmusić, a może tylko pogadać sobie o konieczności. Natomiast obrazek wręcz przestraszonych i uciekających z kościoła młodych ludzi wygląda groteskowo. Oni tam zostali uwięzieni i tak bardzo chcieli uciec, że prawie się stratowali? Możliwe, ale dość absurdalne.

To jak w końcu - cudowni, którzy uwierzyli, czy bezmyślni, którym wtłoczono zabobony......trudny macie orzech do zgryzienia.

Skąd ta pewność, skoro co i rusz czytam, jak to znany ateista stracił wiarę na długo przed tym, nim poszedł na studia bądź posiadł jakąś szczególną wiedzę Teraz właśnie przeczytałem, że znany matematyk i popularyzator matematyki, Bogdan Miś, przyznał w wywiadzie dla Racjonalisty, że właściwie to już w podstawówce stracił wiarę, a w gimnazjum był już zatwardziałym ateistą Ciekawe, co za szczególna wiedza zabobon jego stłamsiła owego czasu

Które jego słowa mam potraktować poważnie? Te o praktykach? Spróbuję, choć znaleźć czterogodzinne Gorzkie Żale będzie dzisiaj niełatwo Niestety, to, że ktoś jest niegłupi, nie oznacza, że nie gada głupot - zwłaszcza w kwestiach, na których się nie zna, których nie rozumie, nie chce zrozumieć, a na dodatek nienawidzi (a jeśli na dodatek ma to miejsce wskutek nieprzezwyciężonej traumy z dzieciństwa, to sprawa jest praktycznie na amen przegrana).

Każdy normalnie rozwijający się nastolatek jest ateistą, hormony panie, hormony.
I generalnie pan Miś potwierdza to o czym pisałem, człowiek na pewnym etapie rozwoju(dojrzałości, jak zwał tak...) dostrzega, że z tymi religiami jest coś nie tak, są niespójne, nielogiczne, często sprzeczne, i każda głosi swojego jedynego Boga. Na Zeusa! nie pojmuję jak średnio rozgarnięty człowiek może bez żadnego ale wierzyć w te historie. Tu naprawdę trzeba bożego błogosławieństwa, bo być dobrym katolikiem to rzecz okrutnie trudna.

Może przemógł się i przeczytał Biblię, a szczególnie uważnie ST, a tam się dzieje oj dzieje. A może był na kazaniu jakiegoś nawiedzionego księdza i stracił wiarę w Boga katolika.

To już kwestia psychiki

Może tak, ale patrząc na katolicką przecież Polskę to ilu znajdziesz w niej prawdziwych, dobrych katolików? 10 może z 15.

cuda się dzieją i co z tego,jak rasowy ateista to by chciał taki cud ,najlepiej jakis spektakularny(typu odrosnięcie odjętej ręki)tylko dla siebie,w okreslonym miejscu i czasie,gdzie już by czekał sztab lekarzy specjalistów,naukowców i fotoreporterów,którzy pomogliby w wyjasnieniu,że to jednak nie żaden cud tylko interwencja zielonych ludzików lub co bądz,byle nie tylko cud przez Boga dany.

Nie rozumiem, co mają tu do rzeczy hormony. No, chyba, że chcesz powiedzieć, iż ateizm to sprawa hormonalna - tak, jak np. onanizm Wiesz, to całkiem niezła teoria, podoba mi się Aczkolwiek, co do problemów hormonalnych, to raczej stoi się na stanowisku, że z czasem powinno się z nich wyrosnąć, jak już się wyjdzie z okresu dojrzewania. A jeśli ktoś nie wyrasta, to uważa się, że jest z nim coś nie tak. Z ateizmem też tak jest?



Dość wczesnym etapie, powiedziałbym Problem z wieloma religiami opisałem w innym wątku w ten sposób: na pewnym etapie rozwoju człowiek decyduje, czy będzie myślał samodzielnie, czy będzie słuchał innych. Dla tego pierwszego wielość religii nie jest żadnym problemem: on i tak wie, że sam musi dojść do tego, które są bardziej, a które mniej sensowne. Dla drugiego jest to ogromny problem, bo, z istoty rzeczy, sam do niczego dojść nie może - a traci pewność co do tego, kogo ma słuchać, skoro jest tyyyyle religii i każda mówi co innego. Więc uznaje albo, że nie będzie słuchał żadnej religii, tylko np. naukowców (bo oni akurat w pryncypiach, generalnie, mówią to samo) - ateizm, albo, że jego religia jest tą prawdziwą, bo jest jego - to kryterium nie wymagające żadnego przemyślenia - a reszta to diabelstwo - fundamentalizm religijny. Jednocześnie, rzecz jasna, traci sporo z zasobu "zrozumienia", zaczyna mnóstwa rzeczy "nie rozumieć" (np. jak ktoś może wierzyć w te historie), ale jest to nierozumienie pryncypialne: nie dąży do zrozumienia, tylko niezrozumiałe z góry odrzuca - czyli odrzuca myślenie. Ładnie, nie?



Tak, to jest trudne. Bycie ateistą jest znacznie łatwiejsze. Co ciekawe, dla samych ateistów pójście na taką łatwiznę jest dowodem dojrzałości i silnej osobowości



W rzeczy samej - usłyszał na lekcji religii opowieść o Abrahamie i Izaaku, i ta historia wzbudziła w nim tak silne negatywne EMOCJE, że już nie mógł się od nich uwolnić (po prawdzie, jest już po osiemdziesiątce chyba, a nadal czuć, nawet w pisanym wywiadzie, jak się otrząsa na samo wspomnienie..). Jest to prawdopodobnie najczęstszy powód przechodzenia na ateizm, stąd moja teza, że podstawowym podłożem ateizmu są emocje. Z Witwickim jest podobnie - widać, jakie emocje nawet po latach budziło w nim to, że w dzieciństwie był tak straszliwie dręczony czterogodzinnymi Gorzkimi Żalami. Wszystko doskonale pamiętał, pewnie do końca życia..

Bóg przecież każdego człowieka zna najlepiej i wie doskonale co by danego sceptyka przekonało i sprawiło by pochylił głowę. Wolna wola jednostki też nie stanowi problemu, co wiemy po przykładzie Szawła. Więc w czym problem? Dlaczego chrześcijaństwo jest takie trudne do uwierzenia, dlaczego Bóg tak utrudnia ludziom wiarę, za mało miejsca w Niebie czy jak?
Dodam, że w szatana nie trzeba wierzyć, nie trzeba się do niego modlić by trafić do jego królestwa po śmierci. Tak przynajmniej wnioskuję z nauk KK


Jak byłem nastolatkiem to całymi dniami oglądałem gazetki z gołymi paniami i waliłem konia, a Pan Bóg wrzuciłby mnie najchętniej za to do piekła, więc jak to tak, to już lepiej jest nie wierzyć i z czystym sumieniem walić dalej. To powiedzmy był - taki wczesny nastolatek, pózniejszy zaś charakteryzuje się ogólnym buntem i wrogością do wszystkiego co ogranicza jego swobodę, więc także i Boga. Nie wspominając już, że u 99% nastolatków na głowie "jawi się żel", i słuchają techno, albo co gorsze - metalu

No właśnie, ja im więcej czytam i myślę o Bogu i religiach, tym bardziej staję się ateistą.

Myślę, że mógł usłyszeć znacznie bardziej drastyczną opowieść.

I co, dalej z tego powodu nie wierzysz? Czy może jednak wyrosłeś?



Dlaczego "co gorsze"? Z moich doświadczeń wynika, że o wiele lepiej jest słuchać metalu niż techno.



A gdybyś tak doczytał dalej..? Bo ja mam dokładnie odwrotnie. Im więcej czytam, rozmawiam, myślę, tym bardziej pokazuje mi się, że religie są mniej i bardziej sensowne, w każdej religii są mniej i bardziej sensowne rzeczy, ale ateizm swoją bezsensownością, absurdalnością, nielogicznością i szkodliwością dla myślenia bije wszystkie na głowę



Owszem. Taki Australijczyk przeczytał cały ST i patrz jaki rozemocjonowany jest Tak to jest - jak ktoś nie umie panować nad emocjami, to może lepiej dla niego, żeby za bardzo się w religię nie wgłębiał.. stąd ateiści i fundamentaliści religijni to głównie właśnie ci rozemocjonowani (nie wszyscy, oczywiście).