Ojczyzno ma

http://youtu.be/AiZZeL57rhU


Bł. ks. Jerzy Popiełuszko u grobu Grzesia Przemyka, maturzysty zamordowanego przez służby PRL 14.05.1983 roku.

Kraków 1981,
słowa i melodia ks. Karol Dąbrowski, ostatnią zwrotkę dodano
po zamordowaniu ks. Jerzego Popiełuszki

Ojczyzno ma, tyle razy we krwi skąpana,
Ach jak wielka dziś Twoja rana,
Ach jak długo cierpienie Twe trwa!

Tyle razy pragnęłaś wolności,
Tyle razy gnębił Cię kat,
Ale zawsze czynił to obcy,
A dziś brata zabija brat!

Ojczyzno ma…

Biały orzeł znów skrępowany,
Krwawy łańcuch zwisa u szpon,
Ale wkrótce zostanie zerwany,
Bo wolności wybija dzwon.

Ojczyzno ma…

O Królowo Polskiej Korony,
Wolność, pokój i miłość racz dać
By ten naród boleśnie gnębiony,
Odtąd wiernie przy Tobie mógł trwać!

O Matko ma, Tyś królową polskiego narodu,
Tyś wolnością w czasie niewoli
I nadzieją, gdy w sercach jej brak!

Nowy ból przeszył serca Polaków,
Pasterz – kapłan przelał swą krew,
Abyś ty mógł żyć w wolnej Ojczyźnie,
Bez cierpienia, bólu i krat.

Czerwone jabłuszko



Piosenka z filmu "Zakazane piosenki" Leonarda Buczkowskiego, z roku 1946
śpiewa: Alina Janowska

http://youtu.be/7cqg5EO9VqQ

Czerwone jabłuszko
Pokrojone na krzyż,
Czemu ty żandarmie,
Krzywo na mnie patrzysz?

Gęsi za wodą, kaczki za wodą,
Złapią cię, dziewczyno,
Bo jesteś młodą.
Ty górala dasz, żeby nie wydał,
On górala weźmie
I ciebie wyda...

Idzie sobie panna
Ze szwabem pod rękę,
Bardzo z tego dumna,
Z getta ma sukienkę.
Za taką córeczkę
Jak ci nie wstyd, ojcze?
Nie wstyd, bo jak córka
Stałeś się volksdojczem.

Gęsi za wodą, kaczki za wodą,
Przydasz się na szpicla,
Bo jesteś młodą.
Jak trzeba wydać, to wszystkich wydasz,
Ty mnie się przydasz,
Ja ci się przydam...

Złapali ją w bramie
Chłopcy z konspiracji,
Zgolili do skóry
Łeb wraz z ondulacją.
A jak nie pomogło,
Chłopcy nieśli kwiaty,
W jednej ręce róże,
W drugiej automaty.

Gęsi za wodą, kaczki za wodą,
Zastrzelili pannę,
Choć była młodą,
Już dziś nie wyda, jutro nie wyda,
Na nic im się martwy
Szpicel nie przyda...

Boże coś Polskę



http://youtu.be/mZaAUr15e0I

Pieśń wykonana przez żałobników zgromadzonych podczas pogrzebu Prezydenta Lecha Kaczyńskiego i Jego Małżonki Marii Kaczyńskiej.
Nagranie na Youtube pochodzi z telewizji rosyjskiej.

1. Boże, coś Polskę przez tak liczne wieki
Otaczał blaskiem potęg i chwały,
Coś ją osłaniał tarczą swej opieki
Od nieszczęść, które przygnębić ją miały,
Przed Twe ołtarze zanosim błaganie:
Ojczyznę wolną pobłogosław, Panie!

2. Ty, któryś potem tknięty jej upadkiem
Wspierał walczących za najświętszą sprawę,
I chcąc świat cały mieć jej męstwa świadkiem
W nieszczęściach samych pomnażał jej sławę.
Przed Twe ołtarze...

3. Niedawnoś wolność zabrał z polskiej ziemi,
A łez, krwi naszej popłynęły rzeki,
Jakże to musi być okropnie z tymi,
Którym ojczyznę odbierasz na wieki.
Przed Twe ołtarze ...

4. Wróć nowej Polsce świetność starożytną,
Użyźnij pola, spustoszałe łany,
Niech szczęście, pokój na nowo zakwitną,
Przestań nas karać, Boże zagniewany!
Przed Twe ołtarze ...

5. Boże, którego ramię sprawiedliwe
Żelazne berła władców świata kruszy,
Skarć naszych wrogów zamiary szkodliwe
Obudź nadzieją w każdej polskiej duszy.
Przed Twe ołtarze ...

6. Boże Najświętszy ! Przez Twe wielkie cudy
Oddaj od nas klęski, mordy boju,
Połącz wolności węzłem Twoje ludy
Pod jedno berło Anioła Pokoju.
Przed Twe ołtarze ...

7. Boże Najświętszy, przez Chrystusa rany
Świeć wiekuiście nad braćmi zmarłymi.
Spojrzyj na lud Twój niewolą znękany,
Przyjmij ofiary z synów polskiej ziemi.
Przed Twe ołtarze ...

8. Boże Najświętszy, od którego woli
Istnienie świata całego zależy,
Wyrwij lud polski z tyranów niewoli,
Wspieraj szlachetne zamiary młodzieży.
Przed Twe ołtarze ...

9. Gdy naród polski dzisiaj we łzach tonie,
Za naszych braci poległych błagamy,
By ich męczeństwa uwieńczone skronie
Nam do wolności otworzyły bramy.
Przed Twe ołtarze ...

10. Jedno Twe słowo, wielki niebios Panie,
W chwili nas z prochów wskrzesić będzie zdolne.
A gdy zasłużym na Twe ukaranie,
Obróć nas w prochy, ale w prochy wolne!
Przed Twe ołtarze ...

11. Powstała z grobu na Twe władne słowo
Polska, wolności narodów chorąży.
Pierzchnęły straże, a ponad jej głową
Znów swobodnie Orzeł Biały krąży !
Przed Twe ołtarze ...

Katolicka pieśń patriotyczna, która po odzyskaniu przez Polskę niepodległości w 1918 roku konkurowała z Mazurkiem Dąbrowskiego o uznanie za hymn państwowy.

Autorem słów był Aloizy Feliński (1771-1820), poeta i dramatopisarz, jeden z najwybitniejszych przedstawicieli klasycyzmu w literaturze polskiej, uczestnik powstania i sekretarz Tadeusza Kościuszki.

Napisał Pieśń narodową za pomyślność Króla w 1816 r., na rocznicę ogłoszenia Królestwa Polskiego jako hołd dla cara Aleksandra I. Refren brzmiał Przed Twe oblicze zanosim błaganie, naszego króla zachowaj nam Panie.

Autorem pierwszej wersji muzyki był Jan Nepomucen Kraszewski, ale wkrótce została ona zastąpiona melodią polskiego hejnału maryjnego z XVIII wieku Bądź pozdrowiona Panienko Maryjo (na tę samą melodię śpiewa się również inną pieśń maryjną: Serdeczna matko.

W 1862 roku w zaborze rosyjskim pieśń została zakazana. Już rok później towarzyszyła powstańcom i stąd nazwano ją Marsylianką 1863

Po odzyskaniu niepodległości w 1918 roku, pieśń dzięki swojej patriotycznej tradycji i ze względu na podniosły charakter hymniczny, stała się jedną z kandydatek do miana hymnu państwowego. W refrenie zaczęto śpiewać Ojczyznę wolną pobłogosław, Panie, natomiast na śląsku śpiewano ją jako śląski hymn narodowy z refrenem Spod jarzma Niemców wybawże nas Panie. Zwrot Ojczyznę wolną racz nam wrócić, Panie śpiewano w PRL.

Rota


http://www.youtube.com/watch?v=7hpSTgISUDc

Teledysk jest ilustrowany historycznymi obrazami Jana Matejki.

Słowa: Maria Konopnicka
Muzyka: Feliks Nowowiejski

Nie rzucim ziemi skąd nasz ród,
Nie damy pogrześć mowy,
Polski my naród, polski lud,
Królewski szczep piastowy.
Nie damy by nas zniemczył wróg!

Tak nam dopomóż Bóg!
Tak nam dopomóż Bóg!

Do krwi ostatniej kropli z żył
Bronić będziemy ducha,
Aż się rozpadnie w proch i w pył
Krzyżacka zawierucha.
Twierdzą nam będzie każdy próg.

Tak nam dopomóż Bóg!
Tak nam dopomóż Bóg!

Nie będzie Niemiec pluł nam w twarz,
Ni dzieci nam germanił!
Orężny wstanie hufiec nasz,
Duch będzie nam hetmanił.
Pójdziem, gdy zabrzmi złoty róg.

Tak nam dopomóż Bóg!
Tak nam dopomóż Bóg!

Nie damy miana Polski zgnieść,
Nie pójdziem żywo w trumnę
W Ojczyzny imię i w jej cześć
Podnosim czoła dumne.
Odzyska ziemię dziadów wnuk.

Tak nam dopomóż Bóg!
Tak nam dopomóż Bóg!

Rota - napisany w 1908r. w Cieszynie wiersz Marii Konopnickiej, a także pieśń hymniczna.
Pieśń została po raz pierwszy wykonana publicznie przez kilkuset chórzystów z Krakowa, Górnego Śląska i innych terenów objętych zaborami 15 lipca 1910 w czasie uroczystości odsłonięcia pomnika Grunwaldzkiego w Krakowie, zorganizowanej w rocznicę 500-lecia zwycięstwa w bitwie pod Grunwaldem. Połączonymi chórami z całej Polski dyrygował kompozytor.

Po odzyskaniu przez Polskę niepodległości w 1918 roku, była kontrkandydatem Mazurka Dąbrowskiego do określenia mianem hymnu narodowego. W czasach stalinowskich, w latach 50tych, , gdy władza PRL walczyła otwarcie z Kościołem i z polskością, a także w latach 60 tych, śpiewano tę pieśń ze słowami "Nie damy pogrześć wiary, polski my Naród polski ród, Królewski szczep prastary"
Pieśń była również jedną ze śpiewanych w czasie stanu wojennego w Polsce w latach 80. XX wieku; wówczas w zwrotce drugiej fragment "...Aż się rozpadnie w proch i pył / krzyżacka zawierucha" zamieniano na "...Aż się rozpadnie w proch i pył / sowiecka zawierucha"; zwrotkę trzecią i czwartą na ogół pomijano.

"Rota" stała się hymnem w 1991 w polskojęzycznym okręgu autonomicznym, jednostronnie utworzonym w ramach Litwy przez litewskich Polaków. Był to tak zwany: Polski Kraj Narodowo-Terytorialny. Rota jest hymnem Polskiego Stronnictwa Ludowego.

Kolęda dla nieobecnych



http://www.youtube.com/watch?v=McMsyPddKpQ

Muzyka: Zbigniew Preisner
Słowa: Szymon Mucha
Śpiewa: Beata Rybotycka

A nadzieja znów wstąpi w nas.
Nieobecnych pojawią sie cienie.
Uwierzymy kolejny raz,
W jeszcze jedno Boże Narodzenie.
I choć przygasł świąteczny gwar,
Bo zabrakło znów czyjegoś głosu,
Przyjdź tu do nas i z nami trwaj,
Wbrew tak zwanej ironii losu.

Daj nam wiarę, że to ma sens.
Że nie trzeba żałować przyjaciół.
Że gdziekolwiek są - dobrze im jest,
Bo są z nami choć w innej postaci.
I przekonaj, że tak ma być,
Że po głosach tych wciąż drży powietrze.
Że odeszli po to by żyć,
I tym razem będą żyć wiecznie

Przyjdź na świat, by wyrównać rachunki strat,
Żeby zająć wśród nas puste miejsce przy stole.
Jeszcze raz pozwól cieszyć się dzieckiem w nas,
I zapomnieć, że są puste miejsca przy stole.

A nadzieja znów wstąpi w nas.
Nieobecnych pojawią się cienie.
Uwierzymy kolejny raz,
W jeszcze jedno Boże Narodzenie .
I choć przygasł świąteczny gwar,
Bo zabrakło znów czyjegoś głosu,
Przyjdź tu do nas i z nami trwaj,
Wbrew tak zwanej ironii losu.

Przyjdź na świat, by wyrównać rachunki strat,
Żeby zająć wśród nas puste miejsce przy stole.
Jeszcze raz pozwól cieszyć się dzieckiem w nas,
I zapomnieć, że są puste miejsca przy stole.

Sława Przybylska - Gdzie są kwiaty z tamtych lat?

http://www.youtube.com/watch?v=Fs4_0NJH200

http://www.youtube.com/watch?v=GoKYOFQw0cE

"Gdzie są kwiaty z tamtych lat? Jasne kwiaty...
Gdzie są kwiaty z tamtych lat? - Czas zatarł ślad...
Gdzie są kwiaty z tamtych lat? Każda z dziewcząt wzięła kwiat...
Kto wie czy było tak... Kto wie czy było tak...

Gdzie dziewczęta z tamtych lat? Jak te kwiaty...
Gdzie dziewczęta z tamtych lat? - Czas zatarł ślad...
Gdzie dziewczęta z tamtych lat? Za chłopcami poszły w świat...
Kto wie czy było tak... Kto wie czy było tak...

Gdzie są chłopcy z tamtych lat? Dzielne chwaty...
Gdzie są chłopcy z tamtych lat? - Czas zatarł ślad...
Gdzie są chłopcy z tamtych lat? Na żołnierski poszli szlak...
Kto wie czy było tak... Kto wie czy było tak...

Gdzie żołnierzy naszych kwiat? Tych sprzed laty
Gdzie żołnierzy naszych kwiat? - Czas zatarł ślad...
Gdzie żołnierze z tamtych lat? Tam gdzie w polu krzyża znak...
Kto wie czy było tak... Kto wie czy było tak...

Gdzie mogiły z dawnych lat? - Tam gdzie kwiaty...
Gdzie mogiły z dawnych lat? - Czas zatarł ślad...
Gdzie mogiły z dawnych lat? Tam gdzie kwiaty posiał wiatr...
Kto wie czy było tak... Kto wie czy było tak..."

Między nami



http://youtu.be/CD6aEwfnwRY (Joanna Liszowska, w tle na scenie siedzi Jacek Kaczmarski)
http://youtu.be/PGbR844g3BM (Jacek Kaczmarski)

Muzyka: Jacek Kaczmarski
Słoa: Jacek Kaczmarski
Śpiewa: Joanna Liszowska / Jacek Kaczmarski

Między świtem a mgłą
Między okiem a łzą
Świat się rozszczepia.
Między sercem a krwią
Między Tobą a mną -
Zieje przepaść!

Znajdzie się słowo na każde słowo
Znajdzie się wiara na każdą wiarę
Znajdzie się robak na każdy owoc
Na świecę - ogarek
Znajdzie się wina na każdą karę
Znajdzie się niechęć na każdą chęć
Na każdy umiar - brak umiaru
Na każdą dłoń - pięść!

Znajdzie się siła na każdą siłę
Na każda wściekłość - wściekłość
Przyjdzie nienawiść na każdą miłość
Na każde niebo - piekło
Na objawienie - będzie ślepota
A na głuchotę - dzwon
Na każdą wierność - zapach złota
Na każde życie - zgon.

Na każdą pamięć jest inna pamięć
Na każdy język - język
Na każdą tarczę - miecz i ramię
Na każdą wolność - więzy
Na każdą świętość jest bluźnierca
Na każdą otchłań - spojrzenie wzwyż
Na każde serce - ktoś bez serca
Na każdą boskość - Krzyż

Nad tą przepaścią, tą rozpadliną
Tylko nabierać tchu...
Na takiej grani - kto jest bez winy:
Ty tam? Ja tu?
Nic tylko szukać, szukać w otchłani
Ścieżek, mostów i bram...
Byle nie zatrzeć granic:
Kto tu! - Kto tam!

Między świtem, a mgłą...

Mury



http://youtu.be/sijYEf4-vGQ Śpiewa Jacek Kaczmarski

http://youtu.be/-YGS9vhmFS0 Wersja koncertowa, śpiewa Jacek Kaczmarski.

Pieśń symbol. Inspirowana piosenką Lluísa Llacha, L'Estaca (Pal), do której melodii Jacek Kaczmarski napisał wiersz Mury. Piosenka stała się hymnem Solidarności i symbolem walki z reżimem, roli poety ("śpiewał, że czas by runął mur... oni śpiewali wraz z nim") mimo gorzkiej, paradoksalnej wymowy ostatniej zwrotki, powszechnie pomijanej przez odbiorców ("A mury rosną, łańcuch kołysze się u nóg").

On natchniony i młody był, ich nie policzyłby nikt
On im dodawał pieśnią sił, śpiewał że blisko już świt.
Świec tysiące palili mu, znad głów podnosił się dym,
Śpiewał, że czas by runął mur...
Oni śpiewali wraz z nim:

Wyrwij murom zęby krat!
Zerwij kajdany, połam bat!
A mury runą, runą, runą
I pogrzebią stary świat!

Wkrótce na pamięć znali pieśń i sama melodia bez słów
Niosła ze sobą starą treść, dreszcze na wskroś serc i głów.
Śpiewali więc, klaskali w rytm, jak postrzał poklask ich brzmiał,
I ciążył łańcuch, zwlekał świt...
On wciąż śpiewał i grał:

Wyrwij murom zęby krat!
Zerwij kajdany, połam bat!
A mury runą, runą, runą
I pogrzebią stary świat!

Aż zobaczyli ilu ich, poczuli siłę i czas,
I z pieśnią, że już blisko świt szli ulicami miast;
Zwalali pomniki i rwali bruk - Ten z nami! Ten przeciw nam!
Kto sam ten nasz najgorszy wróg!
A śpiewak także był sam.

Patrzył na równy tłumów marsz,
Milczał wsłuchany w kroków huk,
A mury rosły, rosły, rosły
Łańcuch kołysał się u nóg...

Patrzy na równy tłumów marsz,
Milczy wsłuchany w kroków huk,
A mury rosną, rosną, rosną
Łańcuch kołysze się u nóg...

Modlitwa o wschodzie Słońca

Muzyka i słowa: Natan Tenenbaum


http://youtu.be/X_W0n80gNRc - Śpiewa Jacek Kaczmarski - nagranie z koncertu

Pieśń stała się w latach 80-tych hymnem Podziemia Solidarności. Śpiewana była podczas strajków, manifestacji i koncertów "Solidarności" jako swego rodzaju credo tego ruchu, credo jego nastawienia do własnej działalności, do politycznych przeciwników i do Boga.


http://youtu.be/-_uZ4S7YAzs - Śpiewają Jacek Kaczmarski, Przemysław Gintrowski i Zbigniew Łapiński


http://youtu.be/TJdlIIku8OA - Śpiewa grupa aktorów z filmu "Ostatni dzwonek"

Film "Ostatni Dzwonek" Magdaleny Łazarkiewicz z roku 1989, z muzyką Zbigniewa Preisnera, z udziałem młodych wówczas aktorów, między innymi Jacka Wójcickiego i Artura Żmijewskiego, to prawdziwa perła w polskim kinie.
Do klasy IV a, postrachu grona nauczycielskiego prowincjonalnej szkoły średniej, przychodzi nowy uczeń, Krzysztof Buka. Chłopak został wyrzucony z jednego z gdańskich liceów za roznoszenie ulotek. Początkowo nieakceptowany, wkrótce zaskarbia jednak przyjaźń klasy. Dzięki poparciu wychowawczyni, "Meluzyny", czwarta "a" wyjeżdża na wycieczkę. Wspólny wypad za miasto integruje klasę. Podczas wycieczki rodzi się pomysł zorganizowania w szkole teatru.

Film, niesłuszny politycznie, w latach 90tych i dzisiejszych najpierw został odłożony na półki, potem, w obliczu amerykanizacji polskiego kina zginał gdzieś bez wieści...
Dziś jest legendą dla młodego pokolenia, legendą o wolności, o prawdzie, o uczciwości i o odwadze ...


Każdy Twój wyrok przyjmę twardy
Przed mocą Twoją się ukorzę.
Ale chroń mnie Panie od pogardy
Od nienawiści strzeż mnie Boże.

Wszak Tyś jest niezmierzone dobro
Którego nie wyrażą słowa.
Więc mnie od nienawiści obroń
I od pogardy mnie zachowaj.

Co postanowisz, niech się ziści.
Niechaj się wola Twoja stanie,
Ale zbaw mnie od nienawiści
Ocal mnie od pogardy, Panie.

Pieśń w języku katalońskim , która stała się hymnem opozycji antyfrankistowskiej w Hiszpanii.

Podobnie, jak zainspirowane nią, z tekstem napisanym do tej samej melodii, "Mury" Jacka Kaczmarskiego stały się hymnem rodzącej się Solidarności i antykomunistycznej opozycji.

Lluis Llach - L'estaca ( Pal )

L'estaca - Lluis Llach (Democracia Real Ya)
http://www.youtube.com/watch?v=BROSScC4 ... re=related
- teledysk , który osadzaj pieśń "L 'estaca" we właściwym dla niej kontekście historycznym i politycznym

http://www.youtube.com/watch?v=o4g_Og3EiUM
- zapis z koncertu, 1985 rok

http://www.youtube.com/watch?v=GZynD4bx-V8
- zapis z koncertu w A l'Olympia - 1973 rok

Filip Łobodziński pisze:
"W historię "Murów" - pieśni, która stała się hymnem Solidarności, są zaplątani generał Franco, pewien kataloński fryzjer, dwóch śpiewających poetów, dziennikarz, tłumacz i autor niniejszego tekstu.

W 1976 roku, kiedy zwiedzałem autostopem południe Francji, wszędzie słyszałem pieśń w nieznanym mi języku. Szczególnie wpadła w ucho fraza: "segur que tomba, tomba, tomba".

Tytuł "L'estaca" oznacza pal. Taki do jakiego pasterze przywiązują na pastwiskach owce. Czytelna metafora zniewolenia. A wedle Siseta przywiązani do pala byli wszyscy, dlatego "ty musisz pociągnąć tu, ja tam, pal na pewno runie, runie, runie, a my zdołamy się wyswobodzić".

Llach należał w tym czasie do ruchu La Nova Canćó (Nowa Pieśń), którego orężem walki z dyktaturą było śpiewanie w ojczystym języku. Według generała Franco Hiszpania była jednolitym krajem, gdzie nie ma miejsca na nieczyste dialekty i gwary, za jakie oficjalnie uważano baskijski czy kataloński. (...) Tekst został objęty zakazem, wobec czego Llach jął wykonywać pieśń jedynie w wersji instrumentalnej. W końcu pieśniarz okupił sukces utworu emigracją. Na stałe wrócił do Katalonii dopiero po śmierci Franco w 1975 roku.

Mało kto wie, że Lluis Llach rok później odwiedził Polskę i m.in. wystąpił w naszej reżimowej telewizji. Program nigdy nie trafił do emisji, ponieważ śpiewająca obok Llacha inna pieśniarka katalońska, Maria del Mar Bonet, wykonała tam piosenkę "Que vol'n aquesta gent" (Czego chcą ludzie ci). Jej treść podejrzanie przypominała historię tragicznej śmierci studenta Stanisława Pyjasa. Lewicowy reżim ocenzurował lewicowych pieśniarzy z Katalonii. A Llach i jego przyjaciele pobrali nową, osobliwą lekcję "filozofii, historii i życia".

Pal
( I wersja tekstu w polskim przekładzie)

Stary Siset powiedział mi
O świcie, w wejściu do bramy
Podczas, gdy czekaliśmy na wschód słońca
I przyglądaliśmy się przejeżdżającym samochodom

Siset: Czy nie widzisz pala
Do którego wszyscy jesteśmy przywiązani
Jeśli się nie uwolnimy od niego
Nigdy nie będziemy mogli odejść.

Jeśli użyjemy siły sprawimy że upadnie.
Już nie potrzeba na to wiele czasu.
Jest pewne, że upadnie, upadnie, upadnie
Bowiem powinien być już dobrze podgniły

Jeśli użyję siły przeciw niemu
i ty zrobisz to samo
Na pewno upadnie, upadnie, upadnie
I będziemy wolni.

Ale, minęło już dużo czasu
Dłonie mi się pozdzierały
i jak tylko opuściłem je na chwilę
On stawał się coraz cięższy i coraz większy

Już wiem, że jest podgniły
ale jest tak, Siset, że jest bardzo ciężki
A siły już kilkakrotnie mnie opuściły.
Powtórz mi proszę, swoją piosenkę

Jeśli użyjemy siły sprawimy że upadnie
Już nie potrzeba na to wiele czasu.
Jest pewne, że upadnie, upadnie, upadnie
Bowiem powinien być już dobrze podgniły

Stary Siset nic już nie mówi
Zabrał go zły wiatr
On wiedział dokąd
Podczas, gdy ja wciąż stałem w bramie..

I kiedy przyszli nowi ludzie
Zdarłem głos by śpiewać
Ostatnią piosenkę której się nauczyłem.
Jeśli użyjemy siły sprawimy że upadnie…

(II wersja tekstu w polskim przekładzie)

Stary Siset na swej przyzbie
O tym gadał cały czas
Słońce dźwigało się leniwie
Furmanki mijały nas.

Siset, tylko spójrz: wbity kołek
My wszyscy przykuci doń
Z miejsca nie ruszysz się krokiem
Jeśli nie wyrwiesz się stąd.

Runie, gdy szarpniem z całych sił
I czas by już najwyższy był
Jasne, że padnie, padnie,padnie
Zwłaszcza, że już na poły zgnił.

Jeśli ja tęgo szarpnę tu
Jeśli ty tęgo szarpniesz tam
Jasne, że padnie,padnie, padnie
I może wolność będzie nam.

Ale, Siset, już dawno tak
Drę ręce ze skóry do krwi
I kiedy mocy jest mi brak
To on się rozrasta i tkwi.

To by się zapewne zrobiło
Lecz ciąży nad nami on gdzieś
Aż wnet mnie opuszcza ma siła
I tylko zostaje znów pieśń:

Runie,gdy szarpniem z całych sił
I czas by już najwyższy był
Jasne,że padnie, padnie, padnie
Zwłaszcza, że już na poły zgnił.

Jeśli ja tęgo szarpnę tu
Jeśli ty tęgo szarpniesz tam
Jasne, że padnie, padnie, padnie
I może wolność będzie nam.

Milczy na wieki stary Siset
Zły wicher go porwał tam
Daleko stąd, czart wie gdzie
Na przyzbie zostałem ja sam.

I gdy nas wciąż mijają dzieci
Śpiewam ze wszystkich sił
Tę pieśń ostatnią po Sisecie
Której mnie uczył, gdy żył

Runie, gdy szarpniem z całych sił
I czas by już najwyższy był
Jasne, że padnie, padnie,padnie
Zwłaszcza, że już na poły zgnił.

Jeśli ja tęgo szarpnę tu
Jeśli ty tęgo szarpniesz tam
Jasne, że padnie, padnie, padnie
I może wolność będzie nam.

"Jak tu wyrywać murom zęby krat,
Gdy rdzą zacieka cegła i zaprawa?
Jakże gnijącym gruzem - grzebać stary świat...

A za zamkniętą bramą - przestrzeń
Ślepej uliczki w wielki świat...

Ot, co zostaje z wielkiej rzeki
Myśli, zapachów, głosów, barw:
W murach podwórka eR zacieki,
W szczelinach warstwy martwych larw..."

Gorzko brzmi ten hymn po latach. Jak rondo muzyczne.
Lub jak refren apokalipsy, która chociaż już była, to wciąż jest. I jeszcze będzie.

Jacek Kaczmarski - Mury '87 (Podwórko)
http://www.youtube.com/watch?v=ggRNPYYYq8A

Mury '87 (Podwórko)
Jacek Kaczmarski

Jak tu wyrywać murom zęby krat,
Gdy rdzą zacieka cegła i zaprawa?
Jakże gnijącym gruzem - grzebać stary świat,
Kiedy nowego nie ma czym i - na czym stawiać?
O czym dziś na podwórku śpiewać
Liszajom obsuniętych ścian,
Gdzie nawet skrawek nieba ziewa
Na widok tych - śmiertelnych ran?

We wklęsłym bruku tylko lśni
Wieczna bez dna kałuża - i
Widać w niej groby, groby, groby
Pod całunem naszych dni.

Historia się zmieniła w mułu mur,
W którym ugrzęzną myśli, wzrok i dłonie.
Staruszek w czerni, przed kapliczką łzawy chór
Rozmokły tynk, jak gąbka nieuchronnie wchłonie.
Wieczne światełko tli się jeszcze,
Grzeje się w nim w słoiku kwiat,
A za zamkniętą bramą - przestrzeń
Ślepej uliczki w wielki świat...

We wklęsłym bruku tylko lśni
Wieczna bez dna kałuża - i
Widać w niej groby, groby, groby
Pod całunem naszych dni.

Napis na murze dłużej tutaj trwa
Niż człowiek, co wydrapał go z wieczora:
Pół wieku dni podobnych do każdego dnia
Na śladach kul - tych z wojny i tych z wczoraj...
Ot, co zostaje z wielkiej rzeki
Myśli, zapachów, głosów, barw:
W murach podwórka eR zacieki,
W szczelinach warstwy martwych larw.

Droga stąd już tylko w dół -
W uścisk gliny, w pleśni plusz
Pomiędzy groby, groby, groby,
Których dawno nie ma już...

Niepodległa Niepokorna
sł. Janusz Szczepkowski, muz. Elżbieta Szaniewska,
wyk. Iwona Niedzielska & Reprezentacyjny Zespół Artystyczny Wojska Polskiego
http://www.youtube.com/watch?v=Jr_OAumTV8M

Wielu zbrojnych tędy przeszło,
Sporo się przelało łez,
Lecz wracali tu z orkiestrą,
Bo zwycięstwo jedno jest,
Więc szumiały dla nich wierzby,
I zakwitał biały bez,
Kiedy szli do niepodległej,
Spoza gór i rzek.

ref:
Niepodległa, niepokorna
zawsze była, będzie, jest.
Uskrzydlona bielą orła,
bije rytmem naszych serc.
Niepodległa, niepokorna
już nie zniknie nigdy z map,
Bo jest nasza, bo jest wolna,
bo na imię Polska, Polska ma.

2.Jeszcze kurz nie opadł z drogi,
Jeszcze się czerwieni mak,
a już wpisał czas w historię
Tyle nowych dni i dat.
Wszystkie znane i wciąż bliskie,
Bo dotyczą przecież nas.
I tej nuty Chopinowskiej,
Która w sercach gra.

ref:
Niepodległa, niepokorna
zawsze była, będzie, jest.
Uskrzydlona bielą orła,
bije rytmem naszych serc.
Niepodległa, niepokorna
już nie zniknie nigdy z map,
Bo jest nasza, bo jest wolna,
bo na imię Polska, Polska ma.
Niepodległa, niepokorna
już nie zniknie nigdy z map,
Bo jest nasza, bo jest wolna,
bo na imię Polska, ma.
Niepodległa, niepokorna
już nie zniknie nigdy z map,
Bo jest nasza, bo jest wolna,
bo na imię Polska ma. Polska ma.

Edmund Fetting - Żołnierskie buty
- polska wersja znanej ballady Bułata Okudżawy
http://www.youtube.com/watch?v=jfuiLlU7gCc

Żołnierskie buty

Znów buty, buty, buty, tupot nóg
I ptaków oszalałych czarny wiatr
Kobiety stają u rozstajnych dróg
Piechocie odchodzącej patrzą w ślad

Czy słyszysz - werbel, werbel werbel gra
Żołnierzu żegnaj ją, przeżegnaj ją
Odchodzi pluton, tylko mgła i mgła
I tylko przeszłość nie zachodzi mgłą

A męstwo nasze gdzie, na miły Bóg?
Gdy przyjdzie wracać na rodzinny próg
Kobiety za pazuchę kładą je
Jak pisklę ukradzione nam we śnie

A gdzie kobiety nasze, powiedz gdzie?
I gdy nadejdzie wytęskniony dzień
Witają w progu nas i wiodą tam
Gdzie wszystko nasze ukradziono nam

A nam nie łzy, nie załamanie rąk
A my z nadzieją w nadchodzące dni
A pośród pól żerują stada wron
A pośród lat echami wojna grzmi

I znów w zaułkach buty, tupot nóg
I ptaków oszalałych czarny targ
Kobiety stają u rozstajnych dróg
W żołnierski podgolony patrzą kark

Ballada o żołnierskich butach - Bułat Okudżawa

Булат Окуджава - Песенка О Солдатских Сапогах
http://www.youtube.com/watch?v=_9hMdjnN ... re=related

Вы слышите, грохочут сапоги
И птицы ошалелые летят
И женщины глядят из-под руки
Вы поняли куда они глядят

Вы слышите, грохочет барабан
Солдат прощайся с ней, прощайся с ней
Уходит взвод в туман, туман, туман
А прошлое ясней ясней ясней

А где же наше мужество, солдат
Когда мы возвращаемся назад
Его, наверно, женщины крадут
И как птенца, за пазуху кладут

А где же наши женщины дружок
Когда вступаем мы на свой порог
Они встречают нас и вводят в дом
А в нашем доме пахнет воровством

А мы рукой на прошлое враньё
А мы с надеждой в будущее свет
А по полям жиреет вороньё
А по пятам война грохочет вслед

И снова переулком сапоги
И птицы ошалелые летят
И женщины глядят из-под руки
В затылки наши круглые глядят

Polskie Marsze-Warszawianka
http://www.youtube.com/watch?v=c6YbcHOj ... re=related

W teledysku został umieszczony archiwalny materiał filmowy przedstawiający przegląd polskiej przedwojennej armii.
Fragmenty tego materiału umieszczone w zasobach YT opisane są jako defilada z 1937 roku.