Zgadza się. Tym kimś jest Bóg - Brahma.

Nie dobór naturalny jest tu początkiem.

Ależ jest, to był dobór i to naturalny.

W swej pierwotnej formie był tylko doborem określonych elementów z których są zbudowane komórki. Nikt ich nie układał w określone formy. Dlatego naturalny.

Początkiem jest tu powstanie wszechświata. W tym miejscu nie możemy mieć pewności ale potem świat spokojnie się kręci wg praw fizyki.


Hm... skoro żyrafa faktycznie istnieje, to może 100%?

Ewolucją kierują : konieczność i przypadek. Konieczność to matematyczne prawidłowości wbudowane w prawa przyrody, przypadek natomiast to działanie przyrody. Np.: próbuję postawić ołówek zaostrzonym końcem na gładkiej powierzchni. Gdy go puszczę, ołówek się przewróci. To mogę przewidzieć na podstawie mechaniki klasycznej. Żadne prawo fizyki jednak nie mówi, w którą stronę się przewróci. Tu decyduje przypadek: jakieś zawirowanie powietrza, mikroskopijne drgania, mięśnie mojego palca, drgania przez przejeźdźający pojazd. To fluktuacje. Nie mieszczą się one w prawie.
Wszechświat to układ praw przyrody, działający również w strategii przypadków. I prawa przyrody i przypadki są elementami kompozycji, którą nazywamy Dziełem Stworzenia. Bóg jest także Panem przypadków.

Ale właśnie to wszystko co wymieniłaś sprawi, że ołówek przewróci się w którąś ze stron zupełnie nieprzypadkowo. Prawa fizyki cały czas na niego będą działać.

Żeby atakować jakąkolwiek teorię - w tym wypadku teorię ewolucji - trzeba cokolwiek o niej wiedzieć. Jeśli ktoś twierdzi, że ewolucja gatunków to "przypadkowe" zmiany, oznacza to, że nie ma bladego pojęcia o mechanizmach ewolucji. Zamiast zastanawiać się nad złożonością przyrody i dochodzić do "wniosków", że jest ona dowodem na istnienie Boga, bo nie mogła ona zaistnieć przypadkowo, proponuję przeczytać jakąś książkę na ten temat. Choć jedną.

W jakim prawie nie mieszczą się zawirowania powietrza, drgania itp.? Chyba w Mojżeszowym, bo w prawach fizyki (i to nawet klasycznej), jak najbardziej. I tak to cała teoria o Bogu Przypadku bierze w łeb. Swoją drogą to straszne spłycanie Boga - o makroskali decydują znane prawa fizyki, ale w mikroskali Bóg miesza swoje paluszki...

Myślałem o tym ale jest też mechanika kwantowa, według której pierwiastki rozpadają się losowo. Dlatego można określić tylko czas połowicznego rozpadu atomu, czyli statystyczny czas, po jakim się rozpadnie. Im większa cząstka, tym szybciej się rozpada. W przypadku DNA istotny jest rozpad atomu węgla C14, który stanowi bardzo mały procent węgla ogólnie ale na tyle istotny, że podaje się go jako jeden z powodów mutacji. Jest też kwestia rozpadu wiązań atomowych, które jest przyspieszane przez promieniowanie (ale tutaj ja nie wiem, czy proces jest losowy).

Einstein był bardzo sceptycznie nastawiony do koncepcji, że coś się dzieje losowo. Mówił, że "Bóg nie gra ze światem w kości". Bywał nawet złośliwy, stwierdzając na temat badań eksperymentalnych z dziedziny mechaniki kwantowej, że "trudno o pewniejszą oznakę nienormalności jak powtarzanie w kółko tego samego i oczekiwanie, że otrzyma się inne wyniki"

Nie wiem jednak, czy daje to podstawy twierdzeniu, że Bóg tkwi we fluktuacjach kwantowych

Jestem skłonna myśleć o Bogu jako Planiście. Dopilnowuje jednak, by świat mu się nie 'rozszedł'. Na ile ingeruje w nasze działania? Nie wiem...

Szkoda, ze przeciwnicy TE maja zazwyczaj wiedze o niej na poziomie ryby niskoglebinowej.
Tak, jak napisal atheist - zeby cos krytykowac, trzeba to najpierw dobrze znac.
Sprawdzanie, czy malpy po jakims czasie napisza cos sensownego jest bez sensu - bo to jest wlasnie dzialanie przypadkowe. Z pisaniem przez malpy sonetu Szekspira jest inaczej. Zeby to bylo adekwatne do mechanizmow ewolucji, trzeba zalozyc, ze czesc liter (niekoniecznie 100%), ktore sa we wlasciwych miejscach, zostaja tam, a reszta jest podmieniana przez kolejna generacje liter wpisywanych przez malpy. Trzeba zalozyc, ze sonet jest pisany w calosci, a po skonczeniu jest redagowany. Dobra litera zostaje, niewlasciwa moze byc podmieniona. Tak dziala dobor naturalny. I w ten sposob, sonet Szekspira moze byc napisany przez malpy, zolwie i inne stworki, ktore nawet o tym nie beda mialy pojecia.
Przydalby sie tutaj Rutus, zeby to lepiej ode mnie opisac.

@Koren argumenty ateistów, które tam przedstawiłeś są zupełnie przeinaczone. Albo ateiści, z którymi dyskutowałeś sami wszystko po knocili, albo co bardziej prawdopodobne ty to poknociłeś, a teraz na podstawie poknoconych argumentów udowadniasz że są nie prawdziwe i udowadniasz wyższość "inteligentnego projektu".
Mam taką prośbę, zrozum te tezy, w takiej formie jakiej powinny być, zrozum co to jest ewolucja, i wtedy się wypowiadaj.

Te argumenty są przeinaczone i nie ma sensu dyskutować z człowiekiem

W końcu wszystkie prawa przyrody jakie znamy są pochodną chaosu, przy czym prawo jest tu wyjątkiem, natomiast chaos zasadą, (z tego wynika, że chaos jest nadrzędny w stosunku do wszelkich praw). Prawo i „przypadek” to dwie strony tego samego medalu. Dzięki prawom może powstać „coś”, natomiast przypadek sprawia, że to coś może się zmieniać - „ewoluować”, a więc jedno i drugie jest niezbędne i konieczne.
Ewolucjoniści „wierzą”, że życie powstało na drodze czystego przypadku i nazywają to doborem naturalnym. To bardzo wygodne pojęcie, na tyle szerokie aby można w nim utopić każdą teorię (nawet tą wyssaną z palca) aby tylko wyeliminować inteligentnego „Projektanta”. I ja się wcale im nie dziwię, bo to co możemy zaobserwować to jedynie czubek góry lodowej.

Chodzi o to, że (z naszego subiektywnego punktu widzenia) obserwujemy zaledwie niewielką część tego mechanizmu nazwanego przez nas ewolucją, (zresztą poprzedzonego „Inwolucją”) a co jest już tylko skutkiem owej ewolucji, natomiast sama przyczyna ukryta jest znacznie, znacznie głębiej. Fizycy dopiero co dochodzą do tego przełomowego punktu, czyli tej granicy za którą kryje się owa inteligencja, ta która powołała to wszystko do istnienia. Inteligencja ta kryje się „wewnątrz” atomu, na poziomie kwantowym a nawet jeszcze głębiej, (na energii świat się nie kończy). Dopiero z tych wewnętrznych poziomów można dostrzec „Rękę Projektanta”, ale do tego poziomu nam jeszcze bardzo, bardzo daleko. No ale cząstkowa wiedza daje właśnie taki obraz rzeczywistości jaki znamy, tylko czy jest prawdziwy? Co prawda wierzchołek góry lodowej znamy, ale co kryje się pod wodą?

Myślę, że nieporozumienia jakie biorą się miedzy zwolennikami obu teorii w znacznej mierze mają swoją przyczynę w niewłaściwym założeniu, (z logicznego punktu widzenia jeśli założenie jest fałszywe to dowód pozornie poprawny także musi być fałszywy). Chodzi o to, że Bóg (kimkolwiek jest) „ukrywa” się właśnie w tym atomie i jest zarazem integralną cząstką owego atomu. Aby poznać Projektanta trzeba poznać te wszystkie „wewnętrzne” poziomy w których się „ukrywa” , tylko, że tu już nie wystarcza klasyczna nauka.

....we szwach?
Ha ha ha, to został planistą krawcem?
On tam musi trzymać te nitki ciągle i doszywać łaty, to dlatego nie ma czasu reagować na modlitwy.
Wybacz ale to mnie tak rozśmieszyło, że musiałem zareagować.