Czasem źródłem śmiechu z siebie jest lęk przed wyśmianiem człowieka przez innych. To jakby działanie uprzedzające.

Ale tylko czasem, bo najczęściej odpowiada za to wesołe, przyjazne usposobienie. Wrodzone cechy charakteru

Osoby, u których lewy płat czołowy wykazuje większą aktywność niż prawy są towarzyskie, pogodne i wesołe. Cieszą się wszystkim co przynosi im życie. Szybko dochodzą 'do siebie' po porażkach. Cechuje je duża pewność siebie. Jeśli lubimy ludzi i akceptujemy ich słabostki to nie ma w śmiechu ironii.

jak najbardziej,są wyjątkowi i wcale nie są sztywniakami.
Nie wiem z jakich dowcipów śmieje się nasz Pan,ale jestem przekonana że uśmiecha się cześciej niż myślimy.Nie będę się na ten temat rozwodzić bo zaraz wkroczy Elbrus,ze ten temat już jest.Osobiście uśmiałam się kiedys ze słów jednego niewierzącego,który spuentował tekst o Bogu,który chciał urodzić się akurat w stajence-tak,chciał ,ale jak przeczytał Quas Primas to się rozmyślił.
Bóg uczynił nas na swój obraz i podobieństwo.Lubię się śmiać i myślę,że dopóki mój śmiech nikomu krzywdy nie robi to Bóg nie ma nic przeciwko.Mylę się?

A ja jestem pogodny i wesoły ale bardzo mało towarzyski

Może po prostu nie potrzebujesz towarzystwa i bardzo dobrze czujesz się we własnym gronie,ja mam podobnie i jestem z tego zadowolony. A dystans do samego siebie jest bardzo ważny,pozwala nam zachować pewien umiar i patrzeć na niektóre rzeczy z innej perspektywy.

Dystans do siebie cechuje ludzi dojrzałych psychicznie i duchowo. Ich poczucie humoru jest też bardziej sytuacyjne. Cechuje ich bowiem równowaga elementów emocjonalnych i intelektualnych. Mają też zaufanie do siebie a prowadzą nieustanną walkę wewnętrzną i dokonują wyborów. Wybory są jednak giętkie a doświadczenia psychiczne nie są kontrolowane sztywno i automatycznie. Mogą więc śmiać się i z siebie, a w zasadzie bardziej ze swego postępowania w określonych sytuacjach.

Jarura -dla mnie śmiech z samego siebie jest podstawą WŁASNIE dlatego, że oznacza, że przyznałam się do błędu - ludzie, którzy twierdzą, że nigdy nie popełniają błędów, są dość... bardzo... bardzo... zarozumiali. I najczęściej coś partaczą bardzo bardzo.

Wydaje mi się, tak wracając do głównego tematu, że - a przypuszczam, że i wierzący, i niewierzący się ze mną zgodzą - głęboka wiara przypomina zakochanie. Ze wszystkimi wadami i zaletami. Czyli: daje olbrzymie wsparcie, można zrobić wszystko dla ukochanej osoby, nic poza nią naprawdę się nie liczy... i mamy jej bardzo wyidealizowany obraz, i nie chcemy, by ktoś go zmienił. No bo co byś zrobił, gdyby ktoś przy Tobie obraził Twoją dziewczynę, nawet, jeśli byłoby w tym sporo prawdy? Niejeden by strzelił w twarz.

Ja tu siedzę i nawracam wierzących na ateizm, czy to nie śmieszne?

Zaśmiejesz się jak doczytasz, że religijność posiada podłoże genetyczne i człowiek był zawsze religijny o różnorodnym charakterze owej religijności. Jedynie wiara rodzi się z łaski. Saxon odprawi mszę za Twe nawrócenie, może koś dorzuci modlitwy i będziasz miał normalnie 'przechlapane'. Jak potulny baran powędrujesz do konfesjonału. To będzie dopiero śmiech! Pan Bóg też ma poczucie humoru.
Zaśmiejesz się wówczas z siebie?

A mnie, odkąd tu zajrzałem Diabeł kusi bym Boga uwierzył (tego w wersji biblijno- kościelnej rzecz jasna)

hmmm...to źle. Diabelski śmiech jest ironiczny. Jak podejdzie do Ciebie lepszy aniołek to zaśmiejesz się z siebie i poprawi się wzrok. Oszczędzisz na okuliście i optyku.

Uważam spostrzeżenie Lizy, że ludzie chodzący do konfesjonału to potulne barany, za ciekawe choć kontrowersyjne. Lizo, a może niektórzy z nich w to wierzą, może nie wszystkim ktoś każe tam chodzić jak "potulnym baranom"? Temat do dyskusji, ale dziękuję, Lizo, za śmiałą tezę.
Natomiast nie do końca mnie przekonałaś, że Ci, którzy się nawracają mają przechlapane. Jak to uzasadniasz?

Liza nie bez powodu wyraz przechlapane umieściła między znakami '' chyba po to, żeby nie traktować go dosłownie

Oczywiście że potrafię, do wspaniała umiejętność związana z dystansem do samego siebie. To zdrowe podejście i nie należy z siebie szydzic, ale umieć się śmiać, co jest ogromną różnicą. Bógchyba udowodnił, że też potrafi śmiać się z siebie, bo uczynił nas na swoje podobieństwo