Nie zwróciłeś uwagi na jedną rzecz. Ja nie pisałem jedynie o artykule z Deonu, ale o dokumencie, na który artykuł ten sie powołuje i który jest dla niego inspiracją, a mianowicie Kontemplacja i Dialog Międzyreligijny, ktorego treść ewidentnie, poprzez wskazanie na wymagania, jakie mnich wchodzący na droge dialogu miedzyreligijnego przez kontemplację musi spełnić, definiuje poniekąd zagrożenia i mozliwe ścieżki realizowania się tych zagrożeń.

Tak, ale w kontekście zaangażowania się dla potrzeb dialogu międzyreligijnego, a nie zaangażowania się na drogach wschodnich duchowości.

Proszę uprzejmie o zaniechanie prób pogłębionej analizy mojego umysłu. Nie chcę odpowiadać czymś podobnym więc umówmy się, że nie będziemy pisali o cechach oponenta w tej rozmowie, lecz zajmiemy się tematem

W dalszym ciągu jestem zdziwiony takimi praktykami, zwłaszcza jeśli dokonują się w kontekście "inicjacji" Taki kontekst , jeśli jest niezrozumiany stanowi rzeczywiste, duchowe zagrożenie.

Jeszcze raz podkreslam, że wolałbym cytaty z dokumentu Kontemplacja i Dialog Międzyreligijny, ale nawet i te poniższe nie stanowią problemu.

Cóz jednak ten cytat znaczy? Otóż tylko tyle, że każdy kontakt, o ile jest roztropny może przyczynić sie do wzrostu, ale wzrostu Kościoła, a nie zwyklego katolika, a nie, że duchowośc Indii, sama w sobie jest ubogacająca dla chrześcijanina.

Widzisz, nie chodzi tu wcale o adaptację innych tradycji ale o budowanie się przykładem zaangażowania i zaangażowanej postawy. Nie treściami, ale sposobem ich urzeczywistniania.


Tu zgoda. Przejęcie pewnych technik, traktowanych tylko jako techniki, może być korzystne. Gorzej jednak, jeśli nieprzygotowany katolik większą uwagę będzie zwracał na techniki i na stojące za nimi treści duchowe, teologiczne czy filozoficzne niż na rzeczywsite poszukiwanie swojej relacji z Jezusem Chrystuem. Taka postawa jaką zaprezentowała wspomniana wyżej siostra może być traktowana jako nieodpowiedzialna. Jak wskazuje dokument Kontemplacja i Dialog Międzyreligijny przyswajanie sobie technik i metod kontemplacji wywodzacej się z innych tradycji może następować tylko w określonach warunkach, jakie w poprzednim poście wymieniłem. Tu ich nie było. Siostra zakonna, z pewnością cechująca się dobrymi intencjami, nie dbając o spełnienie tych warunków naraża młode, niedojrzałe umysły na zachwianie ich relacji z Chrystusem.

Dlatego dobrze byloby gdbyś dokument Kontemplacja i Dialog Międzyreligijny przeczytał chocby po to, by nie wmawiać katolikom, że każdy z nich może korzystać z nich (innych tradycji religijnych ), jeśli we własnym sumieniu będzie w stanie przed samym sobą mieć przekonanie że nie odciągnie go to od jego wiary .
To nie jest kwestia własnego, nieukształtowanego sumienia. Takie zaangażowanie w dialog międzyreligijny w kontekście doświadczeń kontemplacji jest misją Kościoła, powierzaną najbardziej doświadczonym i utwierdzonym w wierze mnichom, a nie przeciętnemu katolikowi, któory nie spełniając wskazanych wyżej warunków, może poprzez kontakt z takimi praktykami i tradycjami narazic na szwank swoją relację z Jezusem Chrystusem.

tak mówił dalejlama , zacytowałem , po to aby pokazać to o co idzie .i jeszcze od momentu wydania dokumentu do którego nie chce się odnieść szyszkownik , wiele się zmieniło począwszy od zmiany na stanowisku prezydenta rady do spraw dialogu miedzy religijnego , gdyż byłego uznano za za bardzo liberalnego .
natomiast

idzie o to , że mozna nazywać się benedyktynem lub innym jakimś mnichem , ale to wcale nie oznacza , że poprzez to ten ktoś głosi nam Jezusa Chrystusa naszego Pana i Boga .

Dobrze bybło, gdybyś zamieszczał jakiegoś linka do powoływanych przez siebie dokumentów, tak na marginesie. Dokument znalazłem i zerknę nań napewno.



Taka moja refleksja. Z całej tej sprawy wyraźnie przebija się ambiwalencja - Medieval_man uważa, że takie zaangażoanie w dialog międzyreligijny o którym tu mówimy kościół powierza "najbardziej doświadczonym i utwierdzonym w wierze michom". A zatem powinni oni się cieszyć jakimś autorytetem aoriori w waszym środowisku skoro dostępują takiego wyróżnienia. Gdy zaś rzeczywiście w ten dialog wchodzą, to często towarszyszy im podejrzliwość...



A jaki miał być jako szef rady dialogu międzyreligijnego? Zaciekły i zafiksowany na swoich wierzeniach?



Najwyraźniej okazał się przeciętnym, nieutwierdzonym w wierze katolikiem, według dokumentu Kontemplacja i Dialog Międzyreligijny.

Niezupełnie. Zgodnie z duchem Dominus Iesus, ma mieć nacechowane wyższością przeświadczenie o wyjątkowości rzymskiego katolicyzmu oraz łaskawie przyjmować pewne (pozbawione elementów doktrynalnych) fragmenty spuścizny innych religii jako ewentualnie przydatne.

Bardzo mi sie to spodobało. W gruncie rzeczy jest takie prawdziwe i co najważniejsze - słuszne.

Naprawdę napisałeś to poważnie? W założeniu było to zamierzone szyderstwo z całej (Twojej i tajfuna) postawy, jaką prezentujecie w tym wątku. Wydaje się wam, że bronicie wiary chrześcijańskiej? Nie - beznadziejnie ją ośmieszacie. Wasze uwagi byłyby cenne i właściwe we wszystkich innych działach - ale nie tutaj.

Oczywiście, że napisałem to poważnie.
Tak, wiem, że to było szyderstwo i nic na to nie poradzę.
Jakim byłbym wierzącym gdybym tak naprawdę nie wierzył w to, w co... wierzę?
Jaki sens miałaby moja wiara w tak podstawowe sprawy, gdybym dopuszczał możliwość, że jest błędna? (nie mówię tu o konkretnych rozstrzygnięciach każdej kwestii teologicznej, ale o rozstrzygnięciach ogólnych).
Tak się składa, że podejście do prawdziwości wiary jest z założenia zerojedynkowe.
Jesli wierzę w prawdziwość wiary prezentowanej przez rzymski katolicyzm, lub szerzej chrześcijaństwo (jedynka), to automatycznie wszystko, co jest poza tym chrześcijaństwem jest dla mnie nieprawdziwe (zero).
Stąd moje powazne poparcie dla Twoje szyderczej w zamyśle wypowiedzi.
W tym wątku staram sie prezentować poglądy chrześcijańskie. Jesli prezentowanie poglądów jest dla Ciebie ich ośmieszaniem to Ty masz problem.
Dział ten, jak wszytkie inne znajduje sie na forum katolickim. Rozumiem przez to, że mam prawo do wyrażania swoich katolickich poglądów także w dziale gdzie pisze się o innych religiach.

Z tego powodu, na sugestię szyszkownika, że Kościół katolicki uważa iż całkowicie bezpieczne, a nawet pożądane jest, by katolik praktykował wschodnie techniki medytacyjne, odpowiedziałem zgodnie ze swoją wiedzą, że Kościół nie uważa takich praktyk za przejaw zła, jednak zaleca, by zapoznawały się z nimi praktycznie jedynie osoby już głęboko zakorzenione w chrześcijaństwie, dla poznania i zrozumienia innych kultur i duchowości i to w celu nawiązania i prowadzenia dialogu, a nie przejścia na inny typ duchowości.

Postępując w taki sposób spowodujesz, że buddysta będzie traktował was jako rodzaj koanu, którego przepracowanie pozwoli mu osiągnąć głębsze zjednoczenie z pustką. Będzie więc Ci wdzięczny i niezwykle uprzejmy. Ta uprzejmość i wdzięczność jest niezrozumiała dla człowieka zachodu. Spowoduje, że będziesz - mylnie - uważał, iż przekonałeś swojego rozmówcę. Od stopnia zaś oświecenia owego rozmówcy zależy, czy Ty w ogóle pojmiesz, iż w rzeczywistości tylko pogłębiłeś jego pierwotną wiarę.

Dlatego też dla buddystów i w ogóle osób z tamtego kręgu religijnego, o wiele mocniej przemawiało zawsze świadectwo poświęcenia, takie, jakiego np. dostarczają s. Misjonarki Miłosierdzia. Właśnie ich świadectwo jest uważane przez hinduistów za prozelityzm, przez to właśnie, że jest tak przekonujące. Zachód za prozelityzm uważa coś zupełnie innego - nachalne wpychanie się ze swoimi krzykliwymi wartościami, bronionymi poprzez filozoficzną dyskusję. Tyle że tak - na sposób zachodni - rozumiany prozelityzm, jest na wschodzie niemal zupełnie bezskuteczny. Jest to jeszcze jedna przesłanka do tego, jak bardzo różnią się te dwie duchowości oraz, że osobiste świadectwo jest zawsze i wszędzie skuteczniejsze niż uczona gadanina.

Dopiero wówczas, gdy nowonawrócony zaczyna interesować się założeniami wiary, którą już sercem swoim wyznaje, można mu wykładać jej doktrynę, która teraz go umocni równie skutecznie, jak przedtem by go odepchnęła.

Dlatego też należy pamiętać, że wszelkie dokumenty doktrynalne są przeznaczone dla osób pozostających w jedności z Kościołem. Od tych, którzy do niego nie należą, nie można wymagać, aby się z nimi zgadzali.

Toteż wasz sposób prowadzenia dyskusji był nie dość, że całkowicie nie na miejscu, to jeszcze - z perspektywy misyjnej - najzwyczajniej szkodliwy.

Wszystko ładnie, tylko na tym forum ja nie mam zamiaru dyskutować, ani nie dyskutuję z buddystami, nie mam zamiaru nawracać, ani nie nawracam buddystów.
Po prostu sam buddyzm mało mnie interesuje. Co najwyżej, jak byłeś uprzejmy we wczesniejszym poście określić jako pewne (pozbawione elementów doktrynalnych) fragmenty spuścizny innych religii ewentualnie przydatne.
Moim celem jest tylko i wyłącznie pokazanie osobom z naszego kręgu kulturowego, w tym katolikom, czy chrześcijanom, jeszcze słabo uformowanym i przez to podatnym na obce wpływy, że nieprawdą jest iż Kościół katolicki uważa iż całkowicie bezpieczne, a nawet pożądane jest, by katolik praktykował wschodnie techniki medytacyjne.
Dlatego mnie mało interesuje jak potraktuje mnie buddysta.
Masz rację pisząc, że wszelkie dokumenty doktrynalne są przeznaczone dla osób pozostających w jedności z Kościołem. Od tych, którzy do niego nie należą, nie można wymagać, aby się z nimi zgadzali.
Dlatego celem mojej interwencji w tym wątku nie było tłumaczenie czegokolwiek buddystom, ale katolikom, (tym, dla których dokumenty doktrynalne są przeznaczone ) którzy za dobrą monete przyjmują sugestie szyszkownika.

Ten zaś wątek jest dla takich, których buddyzm właśnie interesuje

Też mi się tak wydawało. Tak jakoś od początku miałem wrażenie, że w ogóle nie dbasz o wypowiedzi szyszkownika. Jest to jeszcze jedna przesłanka za tym, że Twoja obecność w tym wątku była niewłaściwa. Chcesz ostrzegać innych, bardzo dobrze, załóż wątek w sekcji "Człowiek w świecie wiary". Tam byłby on zupełnie na miejscu. Tutaj jest popisem arogancji.

a mnie interesuje tylko i wyłącznie kwestia jak niektorzy przedstawiciele buddyzmu usiłuja wmówić chrześcijanom nieprawdę. Mieszczę się więc w celu tego wątku czy działu

Nie sądzę. Jesli uważasz, że moje interwencje w tym dziale są nie na miesjcu, zgłoś to moderacji. Jak napisałem wczesniej, to jest forum katolickie. Nigdzie w regulaminie nie postanowiono, że katolicy sprzeciwiający się głoszeniu fałszywych tez o rzekomej nieszkodliwości praktyk buddyzmu dla niedojrzałych chrześcijan nie mają tu wstępu. Nigdzie tez w regulaminie nie postanowiono, że jedynie wyznawcy innych religii mają tutaj wstęp.
Dział "Inne religie" zawarty jest w sekcji "Drogi dialogu". Jesli ma odbywac sie tu jakikolwiek dialog to chyba z udziałem dwóch stron i ma polegac na wymienianiu doświadczeń czy opinii, czy stanowisk. To własnie robię. Dlatego to raczej Twoja wypowiedź jest popisem arogancji.

Celem uściślenia. Nie mam nic przeciwko buddyzmowi jako takiemu. Chętnie podialoguję, ale pozwól, że w tym dialogu bedę reprezentował swoje stanowisko, które jakos jest zbieżne ze stanowiskiem chrześcijańskim. Nie mam zamiaru wykazywać błędów buddyzmu czy jego złowróżbnego charakteru. Chcę natomiast wskazywać to, co różni buddyzm od chrześcijaństwa i do czego nie mogą posuwać się chrześcijanie w ramach dialogu.
Wolałbym, żebys merytorycznie odniósł sie do mocih argumentów, w ktorych nie ma krytyki buddyzmu, lecz jedynie krytyka osób uważających się za chrześcijan, a wchodzących w praktyki wschodnich duchowości, niż zarzucał mi arogancję

wątek był taki
i wpisy medieval_man są właśnie na miejscu , natomiast twoje nie są na miejscu , bo arogancją się jedna ty popisujesz mówiąc , że się ktoś ośmiesza jeżeli stara się odpowiedzieć na tak postawione pytanie w wątku .
cawilian napisał
tyle , że teraz to buddyzm robi i ludzie promujący medytacje buddyjską nachalnie piszą o tym jaka to fajna rzecz , a nie znają medytacjio chrześcijańskiej (modlitwy) lub tak jak autor teamtu myślac , że postawienie sobie buddy i zapalenie kadzidełek to nie jest medytacja religijna .wschód nie różni się od zachodu i tam i tu ludzie są wrażliwi i chętnie spostrzegają tych którzy swoją wiarę okazują poprzez swoje uczynki . i faktycznie duchowość , ale ta religijna jest totalnie różna miedzy duchowością religijną byddyzmu a chrześcijaństwa .

W tym wątku już odpowiadałem jego założycielce i - jeśli o mnie chodzi - uznałem temat za wyczerpany. Chętnie podyskutuję na temat szkodliwego wpływu duchowości buddyjskiej na przeżywanie wiary chrześcijańskiej, ale nie w tym wątku. Twoje wypowiedzi są tutaj dla mnie nieodmiennie aroganckim offtopem. To wszystko co miałem do powiedzenia.

Jeśli tak naprawde uważasz, zgłoś swoje uwagi do moderacji forum, a ja podporządkuję się jej rozstrzygnięciu.
Ja nie widzę najmniejszego powodu, żeby nie dyskutować w tym dziale na temat szkodliwego wpływu duchowości buddyjskiej na przeżywanie wiary chrześcijańskiej.
Bez reakcji moderatorów pozostanę w tym dziale "arogantem" nawet jeśli Ci to przeszkadza. A może tym bardziej.

Przegladam m.in ten watek i Buddyzm wydaje mi sie bardzo interesujący. Mam w zwiazku z tym pytanie. Od czego zacząć? Jakie pozycje na temat Buddyzmu byście polecili. Wiem, że książek na rynku jest sporo, niestety nie każda warta jest poznania.