Banalne ale sprawdzone pomysły podałem na pw. Z innych ciekawych jakie widziałem to np. filmowe kółko dyskusyjne wyświetlające interesujące, choć niszowe filmy. Dyskusja odbywa się bez wielkich słów.
Nie znam twojego środowiska, więc nie będę strzelał w las.

Sprawa jest bardzo prosta.

Prosisz Pana Jezusa aby wskazał Ci drogę. Jak? Zadaj konkretne pytanie Jemu. Odpowiedzi szukaj na mszy św. poprzez czytania, kazanie, albo elementy liturgii.

To na prawdę działa. Ale po to potrzebna jest formacja, czyli częsta spowiedź (stały spowiednik) i częsta Eucharystia. We Wrocławiu ludzie wychodzą ewangelizować ale jednocześnie reszta grupy się modli. Oni to nazywają słupem Ognia. Słyszałem o nich, że robią to bardzo skutecznie. Jeżeli chcesz ewangelizować, to trzeba robić to samo co apostołowie, czyli mówić o Jezusie. Aby mówić o Nim, trzeba Go osobiście spotkać.

Techniki nawracania, mają właściwie niewielkie znaczenie w zestawieniu z gorącą wiarą.
U nas drukują ulotki z ciekawymi artykułami z czasopism typu "List", :Niedziela", Gość Niedzielny" itp. i zaproszenie na adorację, lub mszę św. wspólnotową.

Ale najpierw były świadectwa ludzi w szkole i między znajomymi. Z 8 osób jest teraz około 300 na spotkaniach modlitewnych. Cena jaką ludzie płacą za swoje świadectwo o spotkaniu z Chrystusem to wyizolowanie w szkole, częste ośmieszanie i wytykanie palcami. Problemy z rodzicami itp.

Ale to jest piękna droga;)

Dziękuje dimko o takie konkretne działania jakie podałeś ty i Kozioł na pw. mi chodziło.
Ale jeśli ktoś jeszcze ma jakieś fajne pomysły to piszcie

Tak na marginesie, interesujesz się RPA, czy językiem sisiwati?

Ani tym, ani tym. A dlaczego pytasz?

Koleżanka nasza, przezywamy ją Afryka, bo tam była i pewnie na misje pojedzie, Zajmuję się w naszej grupie diakonią misyjną. To też przyciąga ludzi;)

Co robić aby młodzież i dorosłych zainteresować Bogiem?

Nie można ukryć światła pod przysłowiowym ewangelicznym korcem! Ja uważam, że świadectwo życia chrześcijańskiego innych jest podstawą prowadzącą do zainteresowania się Bogiem.

Początkowo, gdy widziałem jakiś znak wiary (znak miłości w wymiarze krzyża, znak jedności z innymi) stawiałem sobie pytanie: DLACZEGO? np.: dlaczego alkoholik przestaje pić, dlaczego żona wyrodnego męża przyjmuje go i się nim na starość opiekuje, lub gdy kogoś ktoś prześladuje a on nie złorzeczy a nastawia mu przysłowiowy drugi policzek itp. Odpowiedź nasunęła się sama - bo nie mogłem uznać, że moc do takich zachowań, do takich czynów płynie tylko z siły woli człowieka. Uznałem, że musi jednak płynąć od Kogoś, który uzdalnia do takiej miłości, która boli...(do .miłości w wymiarze krzyża).

Później to kwestia czasu, szukania miejsca w Kościele, gdzie można rozbudzić chęć posiadania takiej zdolności do takiego kochania, do takich zachowań w stosunku do drugiego człowieka. Początek dało mi słuchanie przepowiadania kerygmatu przez świeckich w Kościele, później wejście tak na serio a nie na niby w jedną z wielu powstających wspólnot w Kościele. Oczywiście w ramach parafii. Następnie próba podjęcia życia chrześcijańskiego, które zauważyłem, że było zawsze oparte na Słowie Bożym oraz liturgii sprawowanej we wspólnocie takich samych "biedaków duchowych" jak ja. Życie chrześcijańskie to łaska, na którą uważam, że trzeba się otworzyć. Bez tęsknoty za nią na pewno nie wzbudziło by się we mnie zainteresowanie Bogiem!!!

Opisaną drogę do rozbudzenia wiary (zainteresowaniem się Bogiem) przeszedłem osobiście i dlatego się nią dzielę na tym forum.

Pozdrawiam czytających ten wątek!
zsoborniki

Ciekawy pomysł z diakonią misyjną, szkoda tylko że u nas w parafii nikogo takiego nie ma...
Chodź zawsze można zrobić jedno spotkanie np; w kościele z taką osobą z pobliskiej parafii.

Dzięki zsoborniki wpadłam na pomysł rekolekcji- z osobami opowiadającymi swoje świadectwa wiary.

Myślę, że należałoby zmienić zarządzających Kościołem. Bardzo wiele osób zniechęca się do Kościoła właśnie przez działalność jego najwyższych włodarzy, która często wydaje się mieć niewiele wspólnego z tym co głoszą. No ale JAK to zrobić? Przecież zwykły człowiek nie ma żadnego wpływu, absolutnie żadnego, na to kogo sobie purpuraci wybiorą. To tak jakby chłop pańszczyźniany marzył o zmianie hrabiego na bardziej ludzkiego. Pomarzyć zawsze można...pozostaje poczekać, aż jedno pokolenie wymrze i zostanie zastąpione następnym.... tylko czy aby nie takim samym?

Kościół jako wspólnota jest potrzebny mnie osobiście, potrzebny jest zwykłemu człowiekowi, biedakowi duchowemu. I nie mam się patrzeć i wzorować się na złych przykładach (antyświadectwach - działaniach demona, On też działa podstępnie wśród wszystkich członków Kościoła w tym i wśród duchownych) lecz na świadectwach dobra, które jest wynikiem działania wspólnoty - ciała Jezusa Chrystusa, którego głową jest On sam. I tu potrzebny jest dar rozróżniania, o który zawsze trzeba prosić Boga. Wybierać zawsze dobro a zło odrzucać. Duchownych osądzać z ich działalności będzie zawsze On - Jezus Chrystus - Bóg - Król Wszechświata!
"Czyńcie więc i zachowujcie wszystko, co wam polecą, lecz uczynków ich nie naśladujcie." [Mt 23,3]

Jajko - więcej ufności w dobro płynące z przynależności do wielkiej wspólnoty chrześcijan.

A czy dobro płynie tylko z przynależności do tej konkretnej wspólnoty??

Jestem na forum chrześcijańskim i wierzę w prawdy wiary chrześcijańskie. Dlatego też zawsze będę stawiał sprawę, że autentyczna wspólnota chrześcijańska ma w sobie zawsze wzorzec na dobro. Jest znakiem Jezusa Chrystusa. Ale człowiek nie jest doskonały jak sam Bóg (nawet ten pojedynczy człowiek we wspólnocie chrześcijańskiej) - ma naturę skażona grzechem pierworodnym i bardziej skłonny jest zawsze do akceptacji zła, którego nie chce niż do dobra, którego zawsze chce.

Kościół (wspólnota) jest "narzędziem boskim" pomagającym człowiekowi kroczyć przez życie świadomie ku dobru.

Rozumiem, że nie twierdzisz zatem, że dobro wypływa TYLKO I WYŁĄCZNIE z chrześcijaństwa.

Nie wiem co oznacza u Ciebie "że dobro wypływa".

Dobrze żyć może każdy, nawet ten co nigdy nie słyszał o Bogu. Ale ja wierzę, że z Bogiem jest łatwiej.

Jak zainteresować młodziez i dorosłych? Przez duszpasterstwo i wspólnoty. Młodzieży warto coś zaoferować , najlepiej dobrze prowadzoną grupę czy typu oazowego czy inną tego typu wspólnotę, gdzie mogliby nie tylko budować więź z Bogiem, ale też znaleźć przyjaciół, spędzać aktywnie czas , uprawiać wspólnie sport itp. Są takie grupy. Na wsiach też:) Znam osobiście wiejską parafię gdzie bardzo charyzmatyczny młody wikary prowadził grupę apostolską przez która przewinęło się kilkudziesięciu młodych ludzi, z tego trzech chłopców zostało księżmi. Z takich ciekawych oryginalnych pomysłów ewangelizacji młodzieży mój proboszcz np co roku organizuje rowerową drogę krzyżową - zawsze jest bardzo dużo młodych ludzi na niej. Tłumy młodziezy przyciąga wspólnota Taize. To nie ma związku czy mówimy o mieście czy wsi, ale czy znajdzie się ktoś, najlepiej ksiądz, który zachęci, zaprosi i poprowadzi młodych. Wbrew pozorom na wsi może mieć więcej chetnych niż w miescie
A dla dorosłych? To zależy. W Kościele działa bardzo wiele ruchów i wspólnot. Są skierowane typowo do małzeństw- jak DK ruchu Światło Życie który liczy sobie jak sie nie mylę kilkanaście tysięcy par! , są ruchy bardziej nastawione na osoby samotne, czy na osoby starsze - każdy coś dla siebie znajdzie. Przekonałam się że jest bardzo wiele osób szukających bliższej więzi z Bogiem, i wiele osób mających naparwdę żywą wiarę choć może sądząc po pozorach myślelibyśmy inaczej.