Kolejny raz podkreślam, że wszystkiego nie wiem ale staram się patrzeć na takie sytuacje z różnej strony. Może taką sytuacją było by gdyby właśnie w perspektywie reszty życia wyszło to na dobre? Podobnie jak w przypadku jazdy na rowerze. Dziecko czasami kilka razy boleśnie upadnie zanim nauczy się jeździć.


Podałeś bardzo świetny przykład i zgadzam się z nim na 100%, tylko dodałbym do tego, że Bóg właśnie robi podobnie czyli zachęca do tego aby w Niego uwierzyć. Poza tym rodzice swojemu dziecku na siłę jedzenia do buzi nie wkładają. Jak dziecko jest w danym momencie nie głodne to na siłę mu kotleta nie pakuję .



Czasami cierpienie zmienia człowieka, poza tym masz wolna wolę i możesz uważać tak jak uważasz. Masz bardzo dziecinne podejście do cierpienia, gdyż według Ciebie byłoby najlepiej jakbym chodził codziennie na tortury zamiast do znajomych na kawę.



Przyjmowanie cierpienia z pokorą to przyjęcie drogi z jaką podążamy przez życie. Czasami ta droga nie jest usłana różami, bardzo często jest na niej wiele chorób i innych cierpień. Można obrażać się na cały świat, że takie rzeczy nas dotyczą, a można nie przejmować się cierpieniami
i z wiarą podążać przez życie.
Co do chrześcijan o których piszesz wyżej, to znowu oceniasz zbyt pochopnie nie znając ludzi i mocno generalizujesz. Nie wiesz z jakimi trudnościami muszą z mierzyć każdego dnia, a z góry ich potraktowałeś.
Poza tym podejrzewam, iż dla chrześcijan co innego znaczy wspaniałość aniżeli dla Ciebie.

Tylko ze rodzice nie potrafią inaczej nauczyć dzieci jeżdzić, bo nie są wszechmocni. Twój Bóg tez nie jest?

Trzeci raz nie odpowiedziałeś:
pisałeś, że dopuszczasz jak to ująłeś, "nieokazania swojej miłości w tym momencie"? No więc jak w końcu: obojętne patrzenie, jak twoje dziecko upala sobie w palniku rączkę to będzie miłość do niego czy nie?



Bóg nie zachowuje się podobnie - jak się nie pomodlisz, to nie pomoże. Jak dziecko na kolana nie zacznie błagać - to nie dasz mu jeść? A rodzice nawet siłą karmią dziecko, kiedy głodówka zagraża zdrowiu.


To nie jest MOJE, tylko TWOJE podejście: to TY uważasz, że cierpienie to błogosławieństwo! Nie chcesz być codziennie błogosławiony? Jednak tchórzysz. Czemu nie jestem zaskoczony?


Z tego wszystkiego zapomniałeś odpowiedzieć na pytanie:
Mówimy o dostrzeganie w cierpieniu wspaniałości, w tym błogosławieństwa. No więc - jeśli faktycznie tak myślisz - powinieneś do mnie gonić. Czemu unikasz błogosławieństwa cierpienia?

Wiara w Boga nie zależy od ludzkiej woli. Może gdyby chrześcijaństwo opierało się tylko na Nowym Testamencie... może gdyby o Jezusie z Nazaretu wspominało więcej zródeł historycznych. ST nie zostawia miejsca na jakieś wybory, bo dla każdego logicznie myślącego człowieka może być on jeden - nie wierzyć.
Natomiast od ludzkiej woli zależy ludzkie postępowanie, i ono ewentualnie powinno być osądzane przez Boga, a nie wiara, która podobno jest łaską.

Tylko gdy ktoś traktuje ST jako podręcznik wiedzy o Bogu.

Wiara jest łaską, ale człowiek dokonuje wyboru na poziomie woli: przyjmuje lub odrzuca. Łaska wymaga współpracy z nią. Nie jest to życie wg własnej lub jedynie użytecznej hierarchii wartości.

Powiada się, że 100x powtórzone kłamstwo staje się prawdą. Tak wprowadza się ludziom nowe poglądy, przyjmuje je po jakimś czasie za swoje. Czy dziś kogoś dziwi homoseksualizm...to jakby norma i dobro myśli wielu. Są plany, że za 5 lat można będzie rejestrowac w Polsce żwiązki homoseksualne, trzeba jeszcze trochę popracowac nad spoleczeństwem.
L.Tołstoj powiedział: Tylko błędy i kłamstwa wymagają argumentów. Prawda może być samotna.

Każdy ją otrzymuje, tak wierzymy...nie ma zmiłuj. Na upór nie ma jednak lekarstwa.

Jak nie ST, to może sa jakies publikacje naukowe na ten temat ?
Chetnie poznam, chociaz jeden tytuł.

Czy każdy z automatu dostaje tę łaskę, czy jednak niektórzy nie? Co w tedy z takim delikwentem, który może by i przyjął z łaski tę łaskę, ale skoro jej nie dostał, to bez łaski?


Złośliwy koleżka z naszego Tadeuszka!

Każdy dostaje. Ty dostałeś po raz pierwszy na chrzcie. Masz normalnie przechlapane, nie wykpisz się...Ten Bóg to ma do Ciebie anielską cierpliwość.

Przy chrzcie? I co - pewno jako niemowlę byłem bardzo wierzący?

To co według Ciebie zrobiłby Twoj idealny, doskonały, miłosierny Bóg? Zstąpił by z nieba i powiedział, że nie możesz pojechać na tą wycieczkę? A Ty byś powiedział; "no ok Panie Boże, nie pojadę, możesz już wracać do nieba". Wielkość Boga spowodowałaby, że prawdopodobnie umarłbyś z przerażenia, dlatego nie dane jest nam oglądać Boga. Więc jak Bóg ma nas chronić? Każdy ma wolną wolę. Gdyby Bóg postawił Ci na drodze zank: stop, mógłbyś go ominąć, i wejść w ramiona stracenia. Jeśli Bóg zsła określone zło, ma w tym jakiś cel. To nie jest jego zabawa. Mówisz, że Bo jest wszechmocny i że gdyby mógł,to by sie obeszlo bez zla. Ale my nie jestesmy marionetkami, on nie może nami kierować, może tylko nas prowadzic, a ta droga, często wiąże sie z cierpieniem.

A z resztą, po co piszesz te wszystkie posty, skoro masz na wszystko swoja wlasna, madrzejszą odpowiedz? Na co Ci to? Żyj dalej tak jak żyjesz, skoro to wszystko Cię nie przekonuje.

A może, Ty poprostu szukasz odpowiedzi, na pytania, które Cię dręczą, a na które Twoje odpowedzi nie sią trafne?
Może poprostu szukasz Boga?
Jeśli nie, to bezsensu są twoje wszystkie posty i wypowiedzi.
Pozdrawiam.

Naturalnie, mógłby, podsunąć ci (i Bogu) od ręki z tuzin pomysłów. Ale to nieistotne. Czy twierdzisz, że Wszechmocny NIC NIE MOŻE PORADZIĆ w takiej sytuacji?

Wszystko zależy od interpretacji. Dziś KK uważa, że piekło to stan odrzucenia Boga, czyli wolny wybór człowieka, a nie jakieś tortury.

Trochę mnie irytuje, że wiele dość jasno brzmiących cytatów z Biblii rozumianych wprost brzmi bez sensu i trzeba je poddawać odpowiedniej interpretacji.

(Czy tylko ja dostrzegam absurd w tym zdaniu Acro?)

No to nie rób.

Trafiają tam po życiu doczesnym, które jest konieczne, aby istniała zarówno wolna wola, jak i miłosierdzie.

Przy okazji, poczytaj sobie o niebie wg. Benedykta XVI.
http://www.opoka.org.pl/biblioteka/W/WP ... 82010.html

Sorry, pomyłka. Fizyka to nauka o naturze. Powinno zatem być: "Gdybyś zobaczył kamień toczący się do góry to oznaczałoby, że natura jest bez sensu, czy że Ty czegoś nie rozumiesz?". Analogicznie, możesz nie rozumieć, jak łączy się miłosierdzie i wszechmoc Boga ale z tego nic nie wynika.


Czy widzisz, że możemy ciągnąć tę dyskusję do Dnia Sądu i jeszcze trochę, aż Jezus przyjdzie i każe nam się zamknąć? Dla mnie wyjaśnienie jest satysfakcjonujące, dla Ciebie nie. Ty argumentujesz w jedną a ja w drugą. Równie dobrze moglibyśmy zamienić się rolami. To bez znaczenia, to tylko kwestia chęci do argumentacji za lub przeciw.

Dzięki za pozwolenie.
A wracają do tematu, który chyba zgubiłeś: to co, Bóg nie mógł nas tak stworzyć, abyśmy - jak on, nie wybierali zła, choć mielibysmy taką możliwość?


Chyba się zdekoncentrowałeś.
Nie pytam, skąd się biora duszyczki w niebie. Zwracam uwagę, że - nie tylko teoretycznie wg KK - możliwe jest pogodzenie wolnej woli z unikaniem zła - np w niebie. Tak czy nie?


Dobry przykład.
Oznaczałoby to, że źle rozumiem naturę (grawitację). I podobnie: jeżeli jest tyle zła na swiecie, to nieprawidłowe jest rozumienie natury Boga (jako miłosiernego i wszechmocnego).

Dla mnie sprawa jest prosta: kolejne rozwiązanie to tylko inne, przewrotne i nie wprost nazywanie Boga niemiłosiernym lub (częściej) niewszechmocnym. I ja to tylko robię. Ty właśnie utknąłeś na tym drugim: nie wierząc, że Bóg może pogodzić wolną wolę ludzi z ich niechęcią do czynienia zła. Co zresztą ewidentnie jest możliwe nawet w chrześcijańskiej teorii - po On sam taki jest, takie sa dusze w niebie.

Ale zapraszam - kombinuj dalej.

Już kilka razy Tobie odpowiedziałem, a na to, że Ciebie taka odpowiedź nie satysfakcjonuje nic nie poradzę. To nie moja wina, że patrzysz tylko przez pryzmat tego co ziemskie.


Bóg pomaga kiedy chce i komu chce i jak ktoś prosi o pomoc to wiara jest wtedy potrzebna tak jak pisałem wcześniej lecz podejrzewam, że pomaga także tym, którzy Go o to nie proszą.




Po pierwsze skąd wiesz, że przez cierpienie nie jestem codziennie błogosławiony?
Po drugie Twoja definicja cierpienia i błogosławieństwa jest widać różna od mojej. Ty mówisz o cierpieniu typu "siedzę codziennie w sali tortur" czyli coś na zasadzie masochizmu , a ja mam na myśli cierpienia w sensie chorób,śmierci bliskich, zdrad, gwałtów, przemocy, trudności finansowych, trudności w pracy i życiu rodzinnym itp.



J.w.

Nie, ciągle się uchylasz.

Napisałeś coś niesamowicie kuriozalnego: że byt doskonale miłosierny może na chwilę przestać być miłosierny. Oczywiście, to nielogiczne, więc próbuję od ciebie wydobyć odpowiedź na proste pytanie, aby ci tę nielogiczność uzmysłowić:

pisałeś, że dopuszczasz jak to ująłeś, "nieokazania swojej miłości w tym momencie"? No więc jak w końcu: obojętne patrzenie, jak twoje dziecko upala sobie w palniku rączkę to będzie miłość do niego czy nie?
Czego w tym pytaniu nie rozumiesz?


Widzę że trochę ustąpiłeś... Ciągle jednak mało: byt doskonale miłosierny powinien jednakowo miłować (więc i pomagać) wazeliniarzom i pozostałym.


Może jesteś. No więc ja Ci proponuję extra dawkę błogosławieństwa! Tchórzysz!


Co za różnica. Sam wymieniasz zaraz przecież "przemoc". Ale, ok, dorzucę w promocji chorobę (popracuję może nad twoją wątrobą...) oraz trudności finansowe: przynieś ze sobą całą swoją forsę. No więc jak: "błogosławią' tylko pewno rodzaje cierpienia? Jakie? Dlaczego?