Czyli w teologii katolickiej jest jednak spowiedź bezpośrednia i korzystanie czy tez niekorzystanie z niej jest sprawą nie ważności lecz dyscypliny.
A możecie korzystać ze starokatolików - mają ważne święcenia z punktu widzenia KK ?

Miec wyrzuty wobec kogoś, czuć wstyd wobec kogoś, zachowac się wobec kogoś, odczuwać wobec kogoś, być rycerskim wobec kogoś - czy te sformułowania oznaczają w czyjeś obecności czy tez wskazuj podmiot naszych czynów/odczuć/uczuć?. Czy więc "spowiadac się wobec kogoś" oznacza danej osobie czy w obecnosci danej osoby?
Wskaż podstawę, dlaczego sądzisz, ze spowiedź w konfesjonale jest spowiedzia wobec Boga, a nie wobec księdza.

Dla ważności spowiedzi wymagane jest wyznanie jej kapłanowi. Sakrament jest ustanowiony jako wyznanie grzechów kapłanowi i do ważności jest wymagany kontakt z księdzem. Wyjątki pozostają wyjątkami.

Na tych samych zasadach co z księży prawosławnych: wyraźny brak kapłana a nie wybór. Nie mają bowiem łączności ze stolicą apostolską.

"Badaniami historycznymi (owym spojrzeniem retrospektywnym, o którym była wyżej mowa)
można dojść do następującego wniosku,
mianowicie że sukcesję apostolską posiadają Kościoły prawosławne
(wszystkie Kościoły autokefaliczne, prawosławne Kościoły orientalne itd.),
Kościoły wschodnie (np. Kościół Maronicki, Kościół Chaldejski),
Kościoły starokatolickie (np. Kościół Polskokatolicki, Starokatolicki Kościół Mariawitów)
oraz grupy, które odłączyły się od Kościoła katolickiego,
a nie mają własnej struktury konfesyjnej (np. schizma abpa Lefebvre'a).
Nie mają natomiast sukcesji apostolskiej wspólnoty powstałe na gruncie protestantyzmu."
http://www.pijarzy.pl/?strona,doc,pol,szukanie,14,0,1165,1,14,ant.html

Wyznaję Bogu.....gdyby KK uznał, że wyznajemy kapłanowi, poprawnie zdanie Katechizmu KK powinno brzmieć - Wyznanie grzechów kapłanowi stanowi istotną część sakramentu pokuty.
Spowiednik nie jest panem, lecz sługą Bożego przebaczenia KKK 1466 - nie zdajemy zatem raportu stanu naszego sumienia słudze, ale Panu.

Wybacz Alus ale to gdybologia.

na teologia.pl jest mowa o spowiedzi przed kapłanem, na spowiedz.pl jest mowa o spowiedzi przed kapłanem

MAM! Katechizm Koscioła Katolickiego:
1491 Sakrament pokuty składa się z trzech aktów penitenta oraz z rozgrzeszenia kapłana. Aktami penitenta są: żal za grzechy, spowiedź lub ujawnienie grzechów przed kapłanem oraz postanowienie wypełnienia zadośćuczynienia i czynów pokutnych.

Wybacz Alus ale z własnym katechizmem chyba nie będziesz dyskutował

Czyli KK jest chyba jedynym w którym obowiązuje spowiedź przed człowiekiem i jest to jednocześnie praktycznie jedyna dostępna forma.

Zapomniałem, że katolicy uważają, ze mogą być zbawieni z zasługi a nie z łaski. EOT.

"Kapłan jest i może działać in persona Christi Capitis et Pastoris Ecclesiae.
Natomiast wierni świeccy mogą działać in nomine Christi."
http://www.kaplani.com.pl/mysli/czytelnia/art_in_persona.php

KKK 1548
"W służbie eklezjalnej wyświęconego kapłana
jest obecny w swoim Kościele sam Chrystus jako Głowa swojego Ciała,
jako Pasterz swojej trzody, Arcykapłan odkupieńczej ofiary, Nauczyciel Prawdy.
To właśnie wyraża Kościół, mówiąc, że kapłan na mocy sakramentu święceń
działa „w osobie Chrystusa-Głowy” (in persona Christi Capitis)
(Por. Sobór Watykański II, konst. Lumen gentium, 10; 28; konst. Sacrosanctum Concilium, 33;
dekret Christus Dominus, 11; dekret Presbyterorum ordinis, 2; 6):

Jest więc jeden i ten sam Kapłan, Chrystus Jezus, którego najświętszą Osobę zastępuje kapłan.
Ten ostatni bowiem dzięki konsekracji kapłańskiej upodabnia się do Najwyższego Kapłana
i posiada władzę działania mocą i w osobie samego Chrystusa
(virtute ac persona ipsius Christi) (Pius XII, enc. Mediator Dei).

Chrystus jest źródłem wszelkiego kapłaństwa: kapłan Starego Prawa był figurą Chrystusa,
a kapłan Nowego Prawa działa mocą i w imieniu samego Chrystusa
(Św. Tomasz z Akwinu, Summa theologiae, III, 22, 4)."
http://www.katechizm.opoka.org.pl/rkkkII-2-3.htm


A to, że wielu katolików nie jest tego świadoma (także podczas spowiedzi), to już inna sprawa.

Sobór Trydencki odwołał się do fragmentu z Ewangelii św. Jana: Którym odpuścicie grzechy, są im odpuszczone, a którym zatrzymacie są im zatrzymane (J20, 20-23). Uznano te słowa Chrystusa za ustanawiające sakrament pokuty. Są też inne wypowiedzi: Wszystko, cokolwiek zwiążecie na ziemi, będzie związane w niebie, a co rozwiążecie na ziemi, będzie rozwiązane w niebie (Mt18, 18), czy słowa skierowane do Piotra: I tobie dam klucze królestwa niebieskiego: cokolwiek zwiążesz na ziemi, będzie związane w niebie, a co rozwiążesz na ziemi, będzie rozwiązane w niebie' (Mt 16, 19).
Pojednanie jest przekazane Kościołowi. Kościół zaś uznał, że tzw władza kluczy-władza związywania i rozwiązywania została powierzona w nim biskupom i kapłanom. Szafarzem sakramentu musi być biskup lub kapłan, któremu biskup udzielił takiej władzy.
Spowiedź powszechna w trakcie obrzędów wstępnych liturgii eucharystycznej ma na celu ogólne wyrażenie żalu i przygotowanie do słuchania Słowa Bożego i uczty eucharystycznej, natomiast w wypadku grzechu ciężkiego konieczne jest przystąpienie do sakramentu pokuty.
Chrystus powierzył władzę odpuszczenia grzechów Kościołowi. A Kościół w trakcie swego rozwoju odkrywał jak ma z tej powierzonej władzy korzystać.
Spotkanie z kapłanem nie może zacierać prawdy, że to sakrament spotkania człowieka z Bogiem a więc i pojednaniem jest Chrystus.

Łaska jest zawsze uprzedzająca:
(Łaska i usprawiedliwienie (KKK 1987 - KKK 2029))
http://www.katechizm.opoka.org.pl/kkkIII-1-3.htm#o7kkkIII-1-3
http://www.teologia.pl/m_k/spis13.htm (Łaska Boża)

no i tutaj jest sedno tej różnicy między kosciołem katolickim a kościołami protestanckimi
i tu nie rzecz w formie (spowiedź uszna, rachunek sumienia itp) , ale w jej rozumieniu

i w ogóle od ustaleniw wspólnej deklaracji o usprawiedliwieniu sakramenty w KK to jest ta najważniejsza różnica jaka dzieli KK od kościółow protestanckich, tak mi się przynajmniej wydaje

Owszem, ale tak jest (poza określaniem pokuty) w Kościołach ewangelickich. W Kościele rzymskokatolickim - jesli o nim mówimy - jest inaczej. Kodeks prawa kanonicznego kościoła łacińskiego tak okresla sakrament pokuty:
Kan. 959 - W sakramencie pokuty, wierni wyznający uprawnionemu szafarzowi grzechy, wyrażający za nie żal i mający postanowienie poprawy, przez rozgrzeszenie udzielone przez tegoż szafarza otrzymują od Boga odpuszczenie grzechów po chrzcie popełnionych i jednocześnie dostępują pojednania z Kościołem, któremu grzesząc zadali ranę.

Rzymscy katolicy i katoliczki są więc zobowiązani kanonicznie przez swój Kościół do wyznania grzechów "uprawnionemu szafarzowi" (biskup lub uprawniony przez niego ksiądz), aby otrzymać przebaczenie grzechów od Boga, nie wystarczy wyznanie ich Bogu, czy spowiadanie się Bogu. To jest - o ile wiem - jeden z koniecznych warunków dobrej spowiedzi. Nie dotyczy to rzecz jasna ekstremalnych sytuacji.

Niestety .

Wydaje mi się, że te zasady formują niedojrzałych chrześcijan. Do wszystkiego potrzebny jest ksiądz i jako katolicy jesteśmy całe życie prowadzeni za rączkę byle by tylko za dużo nie myśleć.
Np. w mojej parafii wielokrotnie próbowaliśmy zachęcać proboszcza do zgody na utworzenie wspólnoty katolickiej - jakiekolwiek pytanie o taką możliwość wywoływało paniczny lęk? Czyli lepiej jak ludzie stoją w szeregu i się nie wychylają.
Przyjmują Pana Jezusa do buzi - broń Boże w ręce. itp.

W efekcie tyle jest paniki jeśli katolik umiera, a nie ma obok księdza - kto go wprowadzi do raju? W myśleniu prostych ludzi pokutuje, że śmierć bez księdza = potępienie.

Uważam, że spowiedź jest potrzebna, ale nie powinna być przymusowa.
Mnie w każdym razie spowiedź skutecznie dołuje i zniechęca do wiary.

Dlatego postulowałem by księża spowiadali się czasem u wiernych (nie jest to naiwność, ale stawiania księży na starcie w pozycji wyższej niż parafianie nie jest O.K.) i myślę, że wtedy zmiany w KKK poszłyby bardzo szybko .

Ciekawe podejście maja starokatolicy w Polsce: do 18-tego roku życia obowiązkowa jest spowiedź uszna, po 18-tym roku życia spowiedź powszechna ma charakter spowiedzi całkowity ale uszna jest dostępna.

Kiedyś chcąc nie chcąc byłem światkiem jak stary ksiądz przyszedł wyspowiadać staruszkę. Staruszka leząc powitała go słowami: "Jakie w tym wieku moge miec nowe grzechy. Mam te same co zawsze", proboszcz z pełnym zrozumieniem pokiwał głową, uznał to wyznanie za spowiedź, pochylił się nad kobietą i udzielił rozgrzeszenia.