Jest tak jak piszesz.
Z tej perspektywy grzech jest grzechem
z tej perspektywy wystarczy uznanie swojej grzeszności przed Bogiem i wyznanie, że potrzebuje się Zbawienia jakie daje Jezus. i tyle - wszystkie inne rozważania nad popełnionymi grzechami są zbędne

tzw.
rachunek sumienia w KK oprócz tego o czym piszesz ma jeszcze inną funkcję

jeżeli mamy postanowić poprawę
(nie tylko w taki spoób - "nie będę grzeszył ")
to musimy się dokładniej popełnianym grzechom przyjrzeć

zanalizowanie przyczyny i okoliczności w jakich doszło do popełnienia grzechów,
zanalizować i dokładnie uświadomić sobie ich skutki
(na tym między innymi polega ocena ich "ciężkości"),
no i na koniec opracowanie strategii jak grzechu unikać

protestantyzm bardziej acentuje działanie Łaski a mniej osobisty wysiłek człowieka
(chociaż go oczywiście nie lekceważy)
w katolicyźmie do tego osobistego wysiłku człowieka
(który oczywiście odbywa się przy wsppółpracy łaski)

i pewnie stąd Twoje zdziwienie
po co takie wnikliwe analizowanie grzechów

Kapitalne podejście. W wielu wypadkach wystarczy czasu by do 18 lat uformować sumienie.

Obawiam się, że jednak kler nie pozbędzie się tak łatwo "władzy" nad ludźmi jaką daje im spowiedź.
Niestety starokatolicy nie interesują mnie. Chcę być katolikiem, choć momentami to koszmar.

powiedziłeś to czego ja nie miałam odwagi powiedzieć na tym forum głośno

Każdy ma swój koszmar. To na pewno nie jest powód by zmieniać wyznanie.
Natomiast starokatolicy potrafią być bardzo interesujący, i dla rzymskich katolików i dla protestantów.

"Władza" ludzi podobnie grzesznych to żadna władza.

Też tak uważam.
A Reformowany Kościół Katolicki znasz?
http://apostolski.wordpress.com/
(apropos starokatolików - podaję w charakterze ciekawostki)

Nie wiem gdzie widzisz władzę. To radczej ciężar "kler" zapomina kto u niego był i co mówił. To jeden z darów Duch św dla spowiedników.

Raz w miesiącu mają nabożeństwo w moim kościele. Ks. Tomasza znam osobiście i mam jak najlepsze o nim zdanie: jest wspaniałym człowiekiem i dobrym duszpasterzem.
W Poznaniu jest też Kościół Polskokatolicki, a pod Poznaniem, w Koziegłowach, jest parafia Starokatolickich Mariawitów.

Dzięki za linki. Całkiem fajna ta strona Kościoła Starokatolickiego. Szkoda, że tak mało znany Kościół.

dawno obserwuję działalnośc tego kościoła
kiedyś błogosławili pary gejowskie i lesbijskie
dalej to robią czy się z tego wycofali?
(dla mnie to bardzo kontrowersyjne)

nie chcę, zeby to wyglądało, ze tylko to dostrzegłam o czym napisałam w ostatnim poście
cenię ten kościół i zaglądam na ich stronkę od momentu jej powstania

To dłuższa historia, faktycznie tak było na prośbę księdza innego koscioła starokatolickiego. Miało być kameralnie i po cichu, a tu swiadek sprzedał zdjęcia i relację brukowcowi.
Od tamtego czasu podejrzewam, ze są bombardowani podobnymi prośbami ale już nie dali potraktowac się tak instrumentalnie.
Co do podejścia samego kościoła i jego teologii to owszem, dopuszczają takie błogosławieństwo. Dlaczego tak robią to juz lepiej porozmawiaj osobiście. Przy całym szacunku i ciepłu dla ks. Tomasza, jego otwarcia i miłości do ludzi, to jednak nie ze wszystkim się z nim zgadzam.

to nie tak, na ich stronce było coś w rodzaju reportażu z tego wydarzenia (pamiętam dokładnie)
oraz wyczerpujące wyjaśnienie dlaczego to robią (jak dla mnie mało przekonywujace)

stali mi się jakoś bliscy m.in dlatego, ze w ich zakładce "światkowie wiary"
znalazłam ludzi na których świadectwie budowałam moją duchowość

tzn. takie postacie

Brat Karol de Foucauld
brat Roger z Taize
Dietrich Bonhoeffer
Dorothy Day
Oskar Romero
Martin Luther King

ze swojej strony dorzuciłabym do tego towarzystwa jeszcze Simone Weil
i byłby jak dla mnie komplet (a może o kimś zapomniałam? nie wiem)

Wybrnęli z tego jak wybrnęli.


To prawda, są bardzo otwarci.

w moim odczuciu też nie popełnili grzechu cięzkiego, ale nie dlatego że nie było materii cięzkiej, ale dlatego że nikt z tych osób nie opuścił mszy przez złą wolę, a tylko dlatego że nie mieli możliwosci (chcieli być na mszy, ale nie udało się to) i myślę że wystarczające byłoby wybranie sie na dodatkową mszę w inny dzień.
A wracając do początku, pocieszę cię że ja nie znoszę chodzić do spowiedzi. Jestem katoliczką, należę do ruchu Światło Życie, staram się wzrastać w wierze, czytam codziennie Pismo św itp ale spowiedzi nie znoszę. Moze się to kiedyś zmieni ale póki co bardzo mnie to stresuje...