Rozumiem... Będe więc prosił, abym nie czuł takiej potrzeby i był szczęśliwy we własnym związku. Nie wiem w sumie co wole, bo to rzecz, którą ciężko mi przemyśleć, ale mam nadzieje, że na przestrzeni czasu okaże sie, ze nie potrzebuje nikogo więcej a mysl o wyszlaeniu to tylko taki kaprys z powodu mlodego wieku (20). Oby

Cześć Macrum jestem wierzącą i praktykującą osobą. Dobra nowina to taka że Bóg będzie uzdrawiał u Ciebie wszystko o ile mu pozwolisz. Pamiętam siebie jako niewierząca dziewczyna, szukałam wrażeń. Ciągle czułam podobnie jak ty że sie nie wybawiłam, uwielbiałam narkotyzować sie muzą, filmami, alkoholem byle coś czuć, żeby coś sie działo. Nawróciłam sie nagle i pierwszą rzeczą jaką Bóg mi dał to zajął tą pustke która wczesniej czułam a koniecznie próbowałam zapchać wrażeniami. Nie prosiłam go o to!mało wiedzałam o katolicyzmie, nie wiedziałam że Bóg działa poprzez dary i żywą relację. To takie uczucie słodyczy w sercu, że Jezus mieszka w twojej duszy.., trwa nieprzerwanie całymi dniami.Powiem ci nie ma przyjemniejszej rzeczy na ziemi niż czucie obecności Boga! Mam dobre porównanie. Od czasu nawrócenia przestałam melanżować, nie czuje potrzeby oglądania filmów i muza mi zobojętniała. Teraz wiem z czego wynikała ta pustka i głód wrażeń. Jeżeli przyjmiesz Jezusa całym sercem, postanowisz walczyć z grzechem, chodzić do kościoła spowiedzi i eucharystii to wykonasz akt woli w stronę Boga to jakbyś dał przyzwolenie Jezusowi na uzdrawianie twojej duszy. Pan Jezus mówi: jarzmo moje jest słodkie a brzmie lekkie to przecież oznacza że każdy od Jezusa dostanie otuchę słodycz i radość prawdziwą. Katolicyzm jest radosny, wiara w Boga jest słodka i przynosi radość. A ja nigdy nie byłam szczęśliwsza jak teraz.Widze jak Jezus zmienia mi charakter. Zadne psychologiczne książki nie pozwoliły mi ruszyć z moimi problemami nawet o milimetr. Oczywiście zwracaj sie do Jezusa w modlitwie ze swoimi pragnieniami jak najbardziej, Bóg daje nam to co potrzebujemy.

Monooke - innymi słowy, jeśli będe wierzył to moze się okazać, że ta pustka, ktorą jakby chcialbym wypelnic byc moze wybawieniem sie w zyciu (z innymi kobietami sam nie wiem.) moze zniknac tak po prostu z niczego, bo Bóg wsadzi w ta pustke jakies uczucie, i nie bede juz myslal o wyszaleniu, tylko jedynie o swojej dziewczynie? No i o Bogu oczywiscie tez. W ten sposob mam to rozumiec? Brzmi w sumie calkiem zachecajaco.

Widocznie to nawrócenie różnie się może objawiać , bo ja nadal jestem 'głodna wrażeń" i np. nie mogę się doczekać kiedy znów pójdę w góry..itd, dawne zainteresowania mi nie zobojętniały...(inna rzecz, że nigdy nie były specjalnie wywrotowe) więc macrum nie obawiaj się, że nagle zaczniesz
wolny czas poświęcać wyłącznie gregoriańskim pieśniom i studiowaniu ksiąg nabożnych

Mariel - nie, nie obawiam się Myślę, że nadal będe robil to co lubie, bo przeciez Bóg chyba nie zmieni tego, że lubie sobie potanczyc itd, bo i po co ? Nawet nie chcialbym aby to zmienial Chodzi mi glownie o to, aby sprawil, ze myslenie o innych kobietach stanie sie rzecza naturalna, typowo meska, i na mysleniu oczywiscie zakonczona.. a nie powodujaca watpliwosci, ze moze jednak trzeba mi innej kobiety.

Możesz oczywiście prosić Boga o pomoc w tej sprawie...ale myślę, że kawał roboty przed Tobą.
Gdyby tak sama modlitwa wystarczyła nie byłoby wielu zdrad i rozbitych małżeństw. Kto tak naprawdę chciałby by żona, czy mąż cierpieli. A tu konieczne jest współdziałanie i nieustanne przeciwstawianie się pokusom. Chyba sobie zdajesz sprawę, że zawsze będą "wchodzić nowsze modele"...

Na pocieszenie powiem, że po tym, w jaki sposób podchodzisz do tematu,
wróżę ( ) Ci wygraną.

Wiem, ze to nie latwa sprawa.. Pokusy i tak beda, zwlaszcza, ze to moja pierwsza. Jednak watpie abym byl zdolny do zdrady. Juz predzej bym najpierw rozstal sie z obecna dziewczyna i dopiero potem cos tam robil.. Pytanie czy ja tego wlasciwie chce ? Bo gdybym mogl na pstrykniecie palca spelnic sobie swoje zyczenie, to na pewno brzmialoby: "Od teraz, gdy pstryknę, bede kochal swoja dziewczyne calym sercem, bez cienia wątpliwosci"

No więc dlatego napisałam post wyżej-potrzeba Wam czasu.
Gdy się ma 20 lat niewielu rzeczy jest się pewnym (gdy babcia mariel była w Tw wieku - nie byłam pewna niczego ), to chyba normalny stan, bo obserwuję młodych i chyba wszyscy mają tak samo...czy nie? może są jakieś wyjątki.

Babcia? Hmm.. Chyba rozmawiam tutaj z kims konkretnie doswiadczonym No maja tak samo, i wiekszosc z nich rozstaje sie. Poza tym, mnostwo mlodych opowiada tylko ciagle z kim sie bzykali (tak wiem, wiekszosc to sciemy), i to jednak tez nie pomaga. Ja jednak chce sprobowac powalczyc, i chociaz wiem, ze milosci powinno byc sie pewnym , to mam nadzieje, ze moje zwatpienie czy tez wypalenie, sam nie wiem, to przejsciowy kryzys z ktorym jakos sobie poradze

No..trochę na wyrost . To powodzenia życzę.

Rozumiem Dzięki Oby się udało.

Może jak znajdę prace to jakoś się ułoży, bo teraz siedze w domu i mam mnostwo czasu wolnego, mianowicie zdecydowanie za duzo. I przez to nic nie robie, tylko czesto mysle przed komputerem o tym i to pewnie nie pomaga

Niektórzy, po nawróceniu, doświadczają bogatych przeżyć duchowych, które, jeśli komuś w życiu towarzyszy uczucie pustki, zagłuszają ją niczym narkotyki. Ale ludzki mózg działa tak, że uczucia, szczególnie te silne i wyraziste, z czasem słabną. I tak samo jest z tymi przeżyciami duchowymi. Potem pustka wraca i nadchodzi noc duchowa, poczucie opuszczenia przez Boga, opisywane w wielu pamiętnikach, listach i książkach jako wielkie cierpienie. Dlatego lepiej nauczyć się czerpać radość z chodzenia po górach, czy nawet spacerów po ulicy, kontemplacji wiatru na twarzy lub całego mnóstwa innych rzeczy, będących częścią Bożego świata.

Młodym jednak na razie polecam jakiś sport, czy cokolwiek co pasjonuje i pozwala się wyżyć

Natomiast, gdyby ktoś miał żałować, że się nie wyszalał, to może warto się tym zająć. Dla dobra związku. Najlepiej raz a dobrze i będzie z głowy. Zatem skrzyknąć odpowiednich kumpli, przez kilka dni ćpać, chlać, imprezować, szlajać się po mieście, wybić kilka szyb, ukraść coś, napaść na policjanta i trafić do izby wytrzeźwień. I spokój z szaleństwami. Powodzenia!

Soul -ciekawie mowisz, wybawic sie w inny sposob.. Hm.. Teraz zbliza sie zima, wiec troche ciezko moze byc, ale w sumie nawalic sie i isc na miasto z kumplami, zobaczymy

Co do tej pustki, to mam rozumiec, ze jesli sie nawroce, to tylko przez jakis czas bede sie tym cieszyl Myslalem, ze Bog bedzie w nas wtedy caly czas..

Wiarę powinniśmy wybrać na poziomie decyzji woli, nie uczuć. Jeśli przeżywamy ją jedynie emocjonalnie zaspokajając swe uczuciowe głody to prawdopodobnie ją stracimy, pomyliliśmy bowiem wiarę z sentymentalizmem.

Hmm.. Rozumiem, ze wiara to wola, ale przeciez uczucia tez musza jej towarzyszyc. Nie chce wierzyc i NIC nie czuc. Chce ja przezywac emocjonalnie, ale rowniez czuc, ze modlitwa itd to jakis moj obowiazek Chce dac cos z siebie, zmienic sie, z wlasnej przeciez woli, ale rowniez odczuwac to wszystko i chociazby zaspakajac swe uczuciowe glody