Niezle podsumowuje to Michalkiewicz i troche przypomina to tutaj niektorych dyskutantow a ponoc nawet deklaruja sie wierzacymi.


Podnieśli krzyk i zatkali sobie uszy...

Komentarz • „Dziennik Polski” (Kraków) • 28 grudnia 2011


W drugi dzień Świąt Bożego Narodzenia czytany był opis linczu dokonanego na św. Szczepanie przez uczestników debaty. Kiedy nie mogli sprostać Szczepanowi w argumentacji, „zawrzały gniewem ich serca”, a kiedy Szczepan zaczął na gorąco relacjonować wizję, jakiej właśnie doznał, „podnieśli krzyk i zatkali sobie uszy” - no a potem go zlinczowali. Okazuje się, że ten sposób reagowania, a nawet - kończenia debat, nadal jest praktykowany w niektórych środowiskach, m.in. w środowisku „Gazety Wyborczej”.

Środowisko to ustanawia prawdy, jakie mądrość etapu każe akurat podawać do wierzenia i jeśli ktokolwiek ośmiela się głosić co innego, to nie tylko zatykają sobie uszy, by przypadkiem nie strefić się intelektualnie ani poznawczo, ale w dodatku podnoszą „wielki krzyk”, który ma przekonać opinię publiczną, że oponent jest łajdakiem i wariatem jednocześnie. Czasami - jeśli oczywiście mądrość etapu pozwala na taką surowość - nawet go linczują. Teraz już tylko medialnie, ale wcześniej, zwłaszcza za życia Ojca Narodów linczowano przy pomocy tak zwanego wymiaru sprawiedliwości. Przypadek posła Antoniego Macierewicza może być zwiastunem powrotu dawnych czasów. W tej sytuacji warto się zastanowić, czy ta metoda dyskutowania nie ma aby podłoża genetycznego?

Stanisław Michalkiewicz

Może rzeczywiście ma - słuszne spostrzeżenie.