Kow3l napisał(a):



Kropka napisał(a):


Pomiiędzy powyższymi cytatami zachodzi ewidentna sprzeczność .

Niektórzy mylą depresje z chumorami .
Nietórzy sądzą , że depresje mają wtedy gdy gdy nie mają chumoru , więc wystarczy oglądnąć komedie , zjeść cukierka , albo pogadać z kimś życzliwym [ np. psychologiem ] .
Osoby te ABSOLUTNIE SIĘ MYLĄ .
Depresja jest czymś zupełnie innym .

'Badania epidemiologiczne wskazują na systematyczne zwiększanie się wskaźników zachorowalności na depresję w większości krajów. Częstość depresji w różnych chorobach somatycznych i neurologicznych jest wielokrotnie wyższa niż w populacji generalnej. W leczeniu depresji istotne jest właściwe stosowanie leków przeciwdepresyjnych oraz odpowiednie postępowanie w tzw. depresji lekoopornej...
Depresja bardzo często towarzyszy schorzeniom neurologicznym, zwłaszcza udarom mózgu, chorobie Parkinsona czy Huntingtona. Patomechanizm depresji zazwyczaj jest złożony. Poza rozległością, lokalizacją i typem zmian w OUN dużą rolę odgrywają czynniki psychologiczne, społeczne. Nie zawsze chorzy spełniają pełne kryteria zespołu depresyjnego proponowane przez ICD10. Warto zdawać sobie sprawę z wartości diagnostyki różnicowej, która pozwala odróżnić depresję pierwotną, związaną z patogenezą choroby neurologicznej, od wtórnej, będącej wynikiem niesprawności psychicznej i ruchowej czy też zmiany roli i pozycji w życiu. Poprawna diagnostyka jest warunkiem prawidłowego leczenia...
Celem przeprowadzonych badań była ocena miejscowego przepływu mózgowego (rCBF) krwi za pomocą komputerowej tomografii emisyjnej pojedynczego fotonu HMPAO-SPECT u chorych na zaburzenia depresyjne nawracające, podczas wykonywania przez nich zadania, polegającego na wyobrażaniu figur przestrzennych. Badaniami objęto 10 chorych hospitalizowanych z powodu epizodu depresyjnego oraz 10 osób zdrowych, dobranych pod względem wieku i płci. Podczas każdej sesji SPECT mózgu wykonywano 2-krotnie – w czasie powtarzania kilku słów oraz podczas wyobrażania i nazywania figur geometrycznych. W grupie osób chorych badanie powtórzono po uzyskaniu poprawy klinicznej w trakcie leczenia farmakologicznego. W okresie depresji stwierdzono brak aktywacji okolic czołowych oraz ciemieniowo-potylicznych półkuli prawej, które ulegały aktywacji w grupie kontrolnej. Pobudzeniu ulegał natomiast rCBF w półkuli lewej. W okresie remisji obserwowano zwiększenie rCBF w prawej półkuli, jednak wzorzec aktywacji różnił się od stwierdzonego w grupie kontrolnej. Wyniki badania potwierdzają hipotezę, wg której w okresie depresji funkcja prawej półkuli ulega zaburzeniu.'
Przytoczone fragmenty wyraźnie wskazują, że to choroba układu nerwowego i trudno ją powiązać z wiarą/niewiarą.
Zauważono ponadto, że osoby, u których prawy płat czołowy wykazuje wyższą aktywność niż lewy są podatne na przykre uczucia i przypływy złego nastroju, łatwo zrażają się niepowodzeniami, są bojażliwi i łatwo wpadają w przygnębienie. Świat traktują jako miejsce piętrzących się trudności i zagrażających na każdym kroku niebezpieczeństw. Są podatni na depresję.
Trudno w wskazanie wyraźnej korelacji między depresją a wiarą, ponieważ przyczyny depresji są różne. Skuteczność terapii zależy od nadziei a wiara daje nadzieję. W tych samych uwarunkowaniach nie zachoruje osoba wierząca, ponieważ nie traci nadziei, nawet w trudnych warunkach życiowych i przystosuje się do niekorzystnej sytuacji psychospołecznej. Podkreśliłam jednak wyraźnie- depresja nie jest uwarunkowana przez jeden czynnik i ma różny charakter (psychogenne-nrwicowe,reaktywne oraz endogenne). Ważna jest też osobowość i stan somatyczny człowieka. Obraz kliniczny jest też różny. Czasem stany depresyjne powiązane są z zaburzeniami osobowości. Wtedy leczenie jest szczególnie trudne, ponieważ takie osoby widza potrzebę zmiany otoczenia, nie siebie.

I tak jest, wiekszośc tak to postrzega i dlatego mówienie, typu, w czlowieku z depresja nie ma wiary. Ma rację bo taki człowiek jest zdrowy psychicznie a tylko chce brać od życia a wystarczy lekkie nieszczescie i się załamuje. Prawdziwa depresja rozwija się latami i to nie jest kwestia chwili ale niekiedy lat albo całego życia

Zenon52 !

Depresja to nie zły chumor .
Używanie niekiedy słowa depresja w tym znaczeniu [ złego chumoru ] prowadzi do nieporozumień skutkujących niezrozumieniem [ błędem logicznym ekwiwokacji ] pojęcia depresji .

1. Zły chumor [ poetycznie nzaywany depresją ] , to stan uwarunkowany obiektywnymi przyczynami . Ktoś ma np. problemy w życiu , bo stracił rodzinę w wypadku , sam jest kaleki , niema pracy itd ....
Jeśli istnieją uzasadnione powody to normalną ludzką reakcją jest niezadowolenie , czyli zły chumor . Nie jest to choroba , tylko objaw zdrowia psychicznego , czyli obiektywnego i uzasadnionego postrzegania siebie i otaczającej nas rzeczywistości .


2.Czym innym jest depresja w sensie strikte medycznym [ depresja dwubiegunowa ] .
Depresja jest zaburzeniem fizjologii mózgu zazwyczaj uwarunkowanym genetycznie .
Objawia się stanem umysłu nie uzasadnionym otaczającą nas rzeczywistością .
Dlatego jest chorobą .

Dopuszcza się pojęcie depresji w języku potocznym. W psychiatrii jest definiowana inaczej i wymaga pomocy medycznej.

To tylko przykład jednej z postaci.
Postacie depresji:
-choroba afektywna jednobiegunowa, w której występują tylko epizody depresji,
-depresja w chorobie afektywnej dwubiegunowej (to choroba w której występują epizody manii i depresji)
-depresja w zaburzeniach adaptacyjnych,
-dystymia

Nieprawda.
W powstawaniu depresji biorą udział czynniki:
1.psychologiczne
2.środowiskowe
3.biologiczne
Badania dowodzą, że w prawie wszystkich postaciach depresji, choć w różnym stopniu, odgrywają rolę wszystkie trzy wyżej wymienione czynniki.

ad.1)Przyczyny psychologiczne:
Sama osobowość i cechy charakteru, to jak reagujemy na sytuacje trudne, nastawienie do samych siebie, umiejętność radzenia sobie z kłopotami, wymagania jakie stawiamy przed sobą, tendencja do reagowania lękiem i niepokojem, to wyznaczniki naszej indywidualnej podatności na zachorowanie na depresję. Często chorobę poprzedza przeżycie utraty kogoś lub czegoś szczególnie ważnego(śmierć odejście, emigracja strata materialna). Predestynowane do zachorowania na depresję są osoby o niskiej samoocenie.
ad.2)Przyczyny społeczne i środowiskowe
Istotne wydarzenia w najbliższym otoczeniu, relacje z innymi, poczucie akceptacji, stopień zaspokojenia pragnień, mogą wyzwalać rzut depresji i wpływać na jej przebieg.
ad.3)Przyczyny biologiczne
Przyczyny i patogeneza depresji nie są wciąż poznane. Udowodniony jest wpływ czynników genetycznych, nadal jednak model dziedziczenia nie został jeszcze poznany. Wiele danych wskazuje na to, że w ośrodkowym układzie nerwowym u osób z depresją występują zaburzenia w układzie neuroprzekaźników (serotonina, noradrenalina, dopamina).
Objawia się stanem umysłu nie uzasadnionym otaczającą nas rzeczywistością .


Czynniki patogenetyczne depresji tworzą indywidualną konstelację

Czynniki prowadzące do zachorowania na depresję mogą odgrywać rolę na każdym etapie życia. Wywierają swój wpływ przed zachorowaniem na depresję i w trakcie trwania choroby depresyjnej. Czynnikami tymi mogą być:
-wyposażenie genetyczne (obecność niektórych genów)
-szkodliwe czynniki wpływające na dziecko w okresie ciąży
-silnie obciążające przeżycia okresu dziecięcego
-stopniowo utrwalające się w okresie młodości zaburzenia funkcjonowania mechanizmów regulacyjnych odpowiedzi stresowej
-neurotyczny rozwój osobowości i związane z nim zmiany biologii organizmu
-pamięć niekorzystnych wydarzeń i doświadczeń i będące ich skutkiem mniejsze umiejętności społeczne
-niektóre leki (sterydy, interferon i inne) i substancji oddziaływających na ośrodkowy układ nerwowy (np. środki antykoncepcyjne, napoje energetyzujące).
-nadużywanie narkotyków
-urazy głowy
-choroby ogólne (szczególnie infekcyjne np. grypa, borelioza)
-wrażliwość na czynniki związane z porą roku i oświetleniem słonecznym
-stres i trudności życia w okresie bezpośrednio poprzedzającym zachorowanie na depresję (zwłaszcza dotkliwe straty: ważnych osób, pracy, bezpieczeństwa socjalnego)
-wewnętrzne konflikty i kryzysy, nieraz o charakterze duchowym, to znaczy dotyczącym ważnych, albo wręcz fundamentalnych życiowych wyborów, celów i sposobów zasadniczego sposobu realizacji życia (drogi życiowej)
-niektóre zaburzenia hormonalne
-czynniki związane z cyklem miesięcznym, porodem, w mniejszym stopniu z ciążą
-zmiany hormonalne okresu menopauzy
Wiele z tych czynników jest charakterystycznych dla okresu dziecięcego i młodości. W tym wczesnym okresie zazwyczaj nie występują jeszcze kliniczne objawy depresji. Ma jednak już miejsce stopniowe rozregulowywanie się organizmu będące przygotowaniem do jawnej choroby. Inne czynniki są typowe dla okresu życia dorosłego.

Liza !



Na tym właśnie polega tragedia , że niektórzy ludzie [ potocznie ] mówią innym językiem , niż naukowcy . Popełniają tym samym błąd logiczny [ ekwiwokacji ].


Także w psychiatrii należy jano rozróżniać różne jednostki chorobowe .



Jeśli do jednego wora z napisem "Depresja" wrzuca się różne jednostki chorobowe to otrzymuje się długą listę objawów i przyczyn .

Niewiem z kąd wzięłaś ten podział ale nie podoba mi się on " na chłopski rozum " .

Czyniki psychologiczne są przecież środowiskowe i biologiczne zarazem .
Więc to takie "masło maślane " .
Wiadomo tylko że na pacjęta wpływa środowisko zewnętrzne .

Nie przecze że nawet w depresji dwubiegunowej czynniki psychologiczne mogą zaostrzać , bądź łagodzić przebieg schorzenia , ale to wspomaganie objawowe nie odnoszące się do przyczyn choroby .



Dobre źródło .
Nie mogę się nie zgodzić .

Pozdrawiam .

Wszelkie klasyfikacje przygotowują ludzie i często zmieniają wcześniejsze ustalenia. Mają prawo ustalać je w oparciu o kryteria, które uważają za stosowne. Czasem są to różnice między medycyną europejską i amerykańską. Nie jest to istotne z punktu widzenia chorego. Istotne jest znalezienie patogenezy w konkretnym przypadku i dostosowanie do tego leczenia. O psychiatrach złośliwie powiada się, że mają do dyspozycji pięć leków, które ich tak trzeba indywidualnie dostosowywać w warunkach hospitalizacji.

Nieprawda. To zależy jak ustalisz kryteria klasyfikacji, to sprawa umowna. Masło maślane będzie dopiero wówczas jak te same czynniki ujmiesz w różnych grupach.

Labilny autonomiczny układ nerwowy możesz otrzymać w spadku po rodzicach lub podczas życia płodowego. Z Twojego punktu widzenia to czynnik wewnętrzny, z punktu widzenia pochodzenia jest czynnikiem zewnętrznym. Trzeba to klasyfikować i ujednolicić.

I generalnie o to mi właśnie chodzi , by ujednolićić kryteria i oparte na nich definicje .
Dzięki temu nie będzie zamieszania [ skutkującego ekwiwokacją ] i wynikłych z niego pomyłek .

dlatego własnie jestem przeciwnikiem sztucznego komplikowania sprawy , poprzez wrzucanie do jednego [ depresyjnego ] "wora" róznych stanów chorobowych . Proponuje więc jasne rozróżnienie "złego chumoru" który można zwalczać z pomocą psychologa , albo cukierków , oraz choroby zwanej depresją [ dwubiegunową ] ktora wymaga poważnego leczenia .

Pozdrawiam .

Depresja dwubiegunowa to inaczej zaburzenie maniakalno depresyjne. Nie wiem zatem, czemu podkreślasz tę dwubiegunowość.

Ponieważ jest to jasno zdefiniowana jednostka chorobowa .

Chodzi mi jedynie o to by być konkretnym , w nazywaniu różnych rzeczy , w tym chorób , by nie popełniać błędów ekwiwokacji mogących skutkować błędami w leczeniu .

To się wzajemnie powinno wykluczać...Z pomocą bożą

Ja uważam, że kliniści mają prawo klasyfikować choroby wg kryteriów, które uznają za stosowne. Ich rolą jest zdiagnozowanie i zastosowanie właściwych procedur medycznych. Pewnym utrudnieniem w zaburzeniach psychicznych jest możliwość współwystępowanie chorób, które wymagają innych leków. Leczenie jest wówczas trudne. Pacjenta powinno interesować: czynniki patogenetyczne i diagnoza , leczenie i zalecany tryb życia oraz rokowania. I powinien mieć zaufanie do lekarza oraz duuużo nadziei i miłości....tego życzę wszystkim chorym.

Liza !



Jak najbardziej .
Tylko niech nie wprowadzają chaosu informacyjnego nazywając tak samo różne jednostki chorobowe , bo może i oni jako specjaliści potrafią je rozróżniać , ale nie każdy jest specjalistą .
Chorzy natomiast muszą żyć w społeczeństwie bobmbardowanym tym chaosem informacyjnym .
Potem trzeba wydawać pieniądze na różnego typu kampanie informacyjne jak np. :
http://forumprzeciwdepresji.pl/fpd/Foru ... _II_edycja
Czyli zwalczać społeczne skutki ekwiwokacji pojęcia depresji .

Pozdrawiam .

Link prowadzi do ulotki informacyjnej. Tak się je pisze dla niezorientowanego w sprawach medycznych odbiorcy. Chory uzyskuje diagnozę za zamkniętymi drzwiami gabinetu lekarskiego. I tylko to powinno być ważne. Jeśli ma wątpliwości to konsultuje je z innym lekarzem.
Chaos informacyjny pewnie byś dostrzegł, gdybym dołożyła, że czynnikiem patogenicznym może być chora dusza skutkująca chorą psychiką. Takie też mamy postacie depresji. Leczy je jedynie nawrócenie, potem dopiero psycholog/psychoterapeuta i kierownik duchowy wyprowadzają człowieka z zaklętego kręgu niemocy. Lekarze natomiast uznają taką postać za lekooporną wywołaną przez czynnik idiopatyczny. Zamąciłam? Wiem.