Necromancer !

Jeśli jest zabobonny to jest wierzący w zabobon .

Jeśli jest cynikiem , to czy można go nazywać religijnym ?
Czy jest możliwa religijność bez wiary ?
Moim zdaniem nie .

On nie jest religijny tylko używa religii o ile mu to w czymś potrzebne .

Dla niektórych to jak obsesja. Coś jak w "Dniu Świra" tylko w kontekście religijnym. Jak nie pójdziesz w niedzielę do kościoła i nie wykonasz odpowiednio wszystkich czynności to coś złego się stanie albo po prostu nie będziesz mógł spać.

Dla mie rozróżnienie na wiarę i religijność jest sztuczne i niepotrzebne , a nawet szkodliwe - ponieważ zaciemnie ewidentną moim zdaniem prawdę , że religijność jest wynikiem wiary [ z definicji ] .

Analogicznie :
Sportowcem jest ktoś kto uprawia sport , czyli doskonali siębie i rywalizuje z innymi w danej dyscyplinie .
Ktoś kto bierze udział w zawodach sportowych by przyszpanować przed laską [ na przykład ] a nie doskonali się w tej dyscyplinie i nie interesuje go sama rywalizacja [ np. gdu dziewczyna wyjdzie ze stadionu , to przerwie rywalizacje ] , nie powinien być nazywany sportowcem .

To nerwica lub dokładniej zaburzenie obsesyjno kompulsywne.

To jest wykluczone. Przykładowo, ślub sakramentalny zmniejsza statystyczne szanse na rozejście się małżonków. Analogicznie musi być też w innych przypadkach.

A to z jakiego powodu?

Badacze Freedman i Fraser zastosowali całą tę procedurę, w nieco zmienionej postaci, na jeszcze jednej grupie: posiadaczy domków. Tę grupę poproszono o podpisanie petycji nawołującej do utrzymywania kraju w czystości. Oczywiście, prawie wszyscy podpisali petycję, wszyscy bowiem są za utrzymywaniem czystości, podobnie jak są za sprawnym rządem czy dobrą opieką prenatalną. Po dwóch tygodniach przyszedł do nich ktoś inny z propozycją obskurnej planszy JEDŹ OSTROŻNIE! Niemalże połowa proszonych zgodziła się na umieszczenie planszy we własnym ogródku, choć mała prośba spełniona przez nich na wstępie dotyczyła zupełnie innej sprawy publicznej (Freedman i Fraser, 1966).
Początkowo nawet sami badacze byli nieco zaskoczeni swoimi wynikami. Dlaczego niewiele znaczący akt podpisania petycji w sprawie upiększenia własnego kraju miałby nakłaniać ludzi do ulegania znacznie większej prośbie na zupełnie inny temat? Po rozważeniu i odrzuceniu innych wyjaśnień, autorzy ci doszli do wyjaśnienia zagadki - złożenie podpisu pod petycją zmieniło sposób, w jaki dokonujący tego ludzie myśleli o sobie są mych. Zaczęli mianowicie spostrzegać siebie jako obywateli zaangażowanych w sprawy dobra publicznego.
(...)
Dwaj młodzi badacze, Elliot Aronson i Judson Mills (1959), postanowili sprawdzić, czy to prawda, że "ludzie bardziej cenią sobie coś, co uzyskali dzięki własnym, intensywnym wysiłkom niż to, co przyszło im bez wysiłku". Tak się szczęśliwie złożyło, że do sprawdzenia tej hipotezy wybrali właśnie wymagającą wysiłku - bądź nie - inicjację do grupy. Aronson i Mills stwierdzili, że młode kobiety, które musiały przejść przez mocno amabrasującą i kłopotliwą "ceremonię", aby wejść do grupy dyskutującej na temat życia seksualnego, przekonały same siebie, że grupa ta jest interesująca, a uczestnictwo w niej - wartościowe. Mimo, że autorzy przetrenowali pozostałych uczestników dyskusji, aby byli tak "nudni i bezsensowni, jak to tylko możliwe". Studentki, które musiały przejść jedynie łatwą inicjację lub nie zostały w ogóle poddane zabiegom inicjacyjnym, były w swoich sądach na temat grupy realistyczne i - zgodnie z prawdą - uważały ją za zbiorowisko nudziarzy. Identyczne wyniki uzyskano w innych badaniach, gdzie trudna inicjacja oznaczała znoszenie bólu (Gerard i Mathewson, 1966). Im więcej wstrząsów elektrycznych dziewczęta musiały wytrzymać, aby dostać się do grupy, tym bardziej oceniały jej działania jako interesujące, inteligentne i godne pochwały.
Wszystkie te sposoby dręczenia przyjmowanych do grupy nowicjuszy nabierają teraz sensu. Ich działania służą jedynie przetrwaniu grupy. Dzięki nim nowo przyjęci będą bowiem cenić sobie swoją przynależność do grupy, chętnie i lojalnie działać na jej rzecz, poświęcać się dla jej dobra. Słowem, zapewniać będą grupie spójność i trwanie. Badania nad 54 różnymi kulturami wykazały, że te społeczności, w których obowiązują najcięższe rytuały inicjacji, cechują się także największą solidarnością wewnątrzgrupową (Young, 1965).
(...)
Jednak nie wszystkie działania wywołują taką zmianę, muszą one spełniać kilka warunków - muszą mieć charakter aktywny i publiczny, muszą wymagać pewnego wysiłku i winno im towarzyszyć przekonanie wykonawcy, że wykonuje je z własnej woli.

Będziemy sie teraz licytować? kto popelnia więcej grzechów- Katolicy, czy ateiśći.

Ślub sakramentalny nie gwarantuje braku rozwodu,gdyż tysiące ludzie się rozwodzi.Brak rozwodu wynika często z tego,że ludziom nie opłaca się rozwód np. z powodów mieszkaniowych ,ekonomicznym (nie pracująca żona".

Większa złożoność i bogactwo rytuału oraz większa waga deklaracji.

Fragment książki (Cialdini Robert - "Wywieranie wpływu na ludzi - Teoria i praktyka"):