Mam przesłanki, żeby tak przypuszczać.
Jeśli w kilku przekładach obcojęzycznych występuje zwrot słuchać kogoś (a nie zwracać sie do kogoś), to mam powody, by przypuszczać, że właśnie ten przekład, który jako jedyny spośród nich podaje wersję odmienną, nie jest zgodny z oryginałem (tym przekładem jest Tysiąclatka).

"Car ces nations que tu chasseras écoutent les astrologues et les devins; mais à toi, l'Éternel, ton Dieu, ne le permet pas."

"Denn diese Volker, deren Land du einnehmen wirst horen auf Zeichendeuter und Wahrsager;
dir aber hat der HERR, dein Gott, so etwas werwehrt."


''Gentes istae quarum possidebis terram augurem et divinos audiunt tu autem
a Domino Deo tuo aliter institutus es."

* Spokojnie możesz uznać, że zwodzę samą siebie

Jest wiele rodzajów cierpienia. Cierpieć możemy z powodów zawinionych naszych grzechów i oddalenia od Boga (np. nieszczęliwe związki niewierzących, problemy psychiczne depresje smutek w duszy i poczucie niespełnienia) cierpieć możemy jako ofiara za innych (przykłady świętych i ich ofiar za inne dusze) oraz cierpienie moze być niezawinione czyli dopuszczone przez Boga na nas (choroby, niepełnosprawność itp) abyśmy dzięki nim wzrastali. Jest również cierpienie jako próba Boga naszej wiary (Hiob, abraham i jego syn Izaak). I napewno możemy powiedzieć że każde cierpienie ma sens w planie Boga nie ma nic przypadkowego dla nas. Ale z cierpieniem jest podobnie jak z łaskami. Łaski daje nam Bóg podobnie jak matka, która w nocy przykrywa kołderką śpiace niemowle które nie jest śwadome opieki, troski i trudu swej matki. Tak i my nie jesteśmy wstanie odgadnąoć wszystkich zamysłów Boga dla nas. Jestem przekonana że niezasłuzonym cierpieniem (choroby, chore dzieci) Bóg obdarza wyjątkowe dla siebie osoby które powołane zostały do udzwignięcia tego ciężaru aby na tej drodze uświęcić swoje życie złożyć ofiarę za innych po to aby zblizyć się do Boga. Cierpienie jest drogą do szybkiego wzrostu duchowego bo ten ból możemy oddać Bogu jako współcierienie w niesieniu krzyża. Bóg obiecuje pociechy każdemu i otuchy dla cierpiących bo jak mówi moje jarzmo jest słodkie a brzemie lekkie. Mówi też Jezus przyjdzcie do mnie wszyscy którzy utrudzeni jesteście a ja was pokrzepię.
Czyli w przypadku niezawinionego cierpienia wierze że jest to również znak dla niewierzących jak Bóg walczy o ich duszę. czesto cierpieniem, lub niedawaniem człowiekowi tego co chce Bóg chce zwrócić naszą uwagę na niego jakby wołał: nie znajdziesz pociechy w niczym prócz mnie.
Ale wiem też że są dusze skamieniałe do których Bóg nie ma zaproszenia i dostępu bo dawno wybrali diabła i zło. W tym przypadki według pragnień ich serc Bóg im daje. Ponieważ wolą wybierają zło Bóg dopuszcza do nich diabła który omamia ich życie.
Zauważ Dagmala nie wiem czy się ze mną zgodzisz ale widze w ludziach i ich zyciu te oddziaływania Boga. Znam ludzi dobrych wierzących i skromych, którzy z reguły mają ciezkie życie (próby Boga, cerpienie jako dar i łaska potrzebna do wzrostu). Znam też ludzi złych chodzby z historii, mordercy naziści którzy zgrabnie i łatwo prześlizneli się przez zycie, unikali sprawieliwości, żyło im się bogato i spoojnie do końca (rozumiem to jako odcięcie się od Boga i działanie diabła który dostarczał im tego czego pragną aby ich omamić).
Należy też pamiętać że tu na ziemi jesteśmy tylko pielgrzymami na moment na trochę bo nasz prawdziwy dom to Królestwo Niebieskie tak mówi Bóg. Tak wiec nie najwazniejszy jest tu sukces na ziemi i sprawiedliwość ale dobre życie we wzorcie w jedności z Bogiem. Bóg pośmierci odda każdemu według jego życia. Wszystkie łzy zostaną wynagrodzone a cierpienie tu na ziemi zmienia się przed Bogiem w prawdziwe perły.

W moim życiu działa Bóg, ale to Szatan jest silniejszy, Bóg nie nadąża za nim.
Jestem samotny prawie 30 lat, szukam intensywnie tej jedynej, a jej ciągle nie ma, mimo że chyba się staram. Jedyne co dostaje to leki poprawiające nastrój, narkotyki... z masturbacji zrezygnowałem, skoro jedni są alkoholikami to ja mogę być narkomanem, czemu ? Bo szatan jest mi tak wierny, wciska mi błyskotki na osłodę, a Pan Bóg posyła marne prezenty.

W moim życiu działa Bóg, ale to Szatan jest silniejszy, Bóg nie nadąża za nim.
Jestem samotny prawie 30 lat, szukam intensywnie tej jedynej, a jej ciągle nie ma, mimo że chyba się staram. Jedyne co dostaje to leki poprawiające nastrój, narkotyki... z masturbacji zrezygnowałem, skoro jedni są alkoholikami to ja mogę być narkomanem, czemu ? Bo szatan jest mi tak wierny, wciska mi błyskotki na osłodę, a Pan Bóg posyła marne prezenty.

po nawróceniu nie mam już tej pustki w sercu, przestałam się alkoholizować nie czuje potrzeby zapychania sie wrażeniami a wiesz ja to wczesniej niewiedziałam jako niewierzaca i powiem ci teraz nie ma przyjemniejszej rzeczy na świecie niż odczuwanie Boga w sercu. Nie ma po prostu nic równego temu i teraz zawsze bardzo tęsknie za tym doświadczeniem

Ale o to chyba chodzi co nie ;>? Żeby się tą wiarą zachłysnąć, żeby się w niej rozpływać, żeby czuć ją w każdym włosku na ciele i iść z uśmiechem i Bogiem w sercu przez całe życie. Nie chodzi mi tu o fanatyzm religijny i opluwanie tvnu palikota i wszystkich którzy są na nie Mam na myśli uświadomienie sobie, że TO wszystko prawda, że TO wszystko ma sens i czerpanie z życia ile się da, sprawiając po drudze uśmiech na twarzach bliźnich

Z czasem uczucia słabną. To naturalne. I powoli będą mijać (czasem ktoś wspominał o tym na forum). Monooke, co wtedy zrobisz? Czym się zajmiesz? Wspominałaś, że oddalasz się od zwyczajnych zajęć (tak działa nałóg - a bywają też uzależnienia od zwykłej modlitwy, co już na forum zauważyłaś).

Wiesz do czego służył Ci alkohol, że spełniał jakąś rolę. To już bardzo dużo. Ale jak mawia moja koleżanka: terapia to ciężki za.(censored). Z tego wszystkiego wynika, że czeka Cię praca. Teraz, gdy spokój dają Ci przeżycia duchowe, możesz to wykorzystać.

Pozdrawiam Cię gorąco.

A uczucia mozna na nowo ozywic

To bujdy. W praktyce zaczyna się pogoń za uczuciami, a to jak wiadomo, przekreśla swobodnie przychodzące uczucia.

Z czasem uczucia słabną. To naturalne. I powoli będą mijać (czasem ktoś wspominał o tym na forum). Monooke, co wtedy zrobisz? Czym się zajmiesz? Wspominałaś, że oddalasz się od zwyczajnych zajęć (tak działa nałóg - a bywają też uzależnienia od zwykłej modlitwy, co już na forum zauważyłaś).

Wiesz do czego służył Ci alkohol, że spełniał jakąś rolę. To już bardzo dużo. Ale jak mawia moja koleżanka: terapia to ciężki za.(censored). Z tego wszystkiego wynika, że czeka Cię praca. Teraz, gdy spokój dają Ci przeżycia duchowe, możesz to wykorzystać.

Pozdrawiam Cię gorąco.

Mysle sobie że może sam szukasz granicy tego co wynika z naszej emocjonalności a tego co Bóg daje?