Mam 15 lat, ale jeszcze nie piłam alkoholu. Wstydzę się tego, ale ilekroć ktoś mi go proponuje nie jestem w stanie się zgodzić. Zawsze coś mnie powstrzymuje. Czuję, że gdybym się napiła, to zawiodłabym Boga i rodziców także. Nie wiem co z tym zrobić, bo dla moich rówieśników to nie problem i nie piję jako jedyna... To krępujące i boję się, że ludzie mają o mnie złe zdanie z tego powodu. Co mam robić?

Nie powinno się pić alkoholu w ogóle do osiągnięcia pełnoletniości. To jednak ważne dla prawidłowego rozwoju młodego człowieka. W Polsce trzeba pamiętać sprzedaż i picie alkoholu do 18 roku życia jest zabronione. Jak jeszcze składałaś przyrzeczenie podczas Pierwszej Komunii Świętej to tym bardziej pić się nie powinno. Gdyby się jednak skusiłaś na spożycie niewielkiej ilości alkoholu to dobrze wyznać ten grzech na spowiedzi, chociaż nie jest on ciężki (nawet pomimo złamania przyrzeczenia, to nie jest jeszcze przysięga) i postanowić poprawę. A mówić kolegom... Po prostu że nie pijesz, bo alkohol w twoim wieku może zaszkodzić, nie potrzebujesz tego do szczęścia, do dobrego humoru albo jak masz odwagę, że przyrzekałaś podczas Komunii Świętej. A wybierać napoje bezalkoholowe, których przecież nie brakuje. Zobacz tutaj: http://www.rozmawiamy.jezuici.pl/rozmawiamy/forum/109/n/3955 oraz jeśli chcesz rozważyć problem szerzej tutaj: http://www.rozmawiamy.jezuici.pl/rozmawiamy/forum/109/n/3147

pici alkoholu osłabia wole wtedy człowiek jest bardziej podatny na grzech

Wiem że to trudne, ale to my chrześcijanie mamy być solą tej ziemi. Każdy z nas potrzebuje akceptacji środowiska, ale czy faktycznie o to chodzi aby utrzyma znajomych na siłę i robić coś pod ich dyktando. Moźliwe że nie którzy ludzie będą Cie wyśmiewać, ale często po prostu uznaj i przyzwyczajają się do tego że "ona nie pije". Ja nie oczekuje od Ciebie męczeństwa, ale uwierz mi że Ty świadczysz bardzo dobrze o swojej wierze. Można mówić dużo o Jezusie, a można nic nie mówić ale swoim działanie pokazywać że można żyć zgodnie z naukami Jezusa. Jeśli nawet potkniesz się, ulegniesz namowom, to Bóg Cie nadal nie odrzuca. Ale jeśli wytrwasz, to dasz wielu ludziom do myślenia, jeśli wytrwasz pomimo bezsensownym namowom, czy wyśmiewaniu, to jest postawa jakiej dziś potrzebujemy. I w pewnym sensie, naprawdę, możesz zrobi tym więcej w swoim środowisku, niż biskup, a nawet sam papież, bo to Ciebie widzą.

Trzy rzeczy: alkohol, pieniądze i władza są tylko dla mądrych ludzi (a przynajmniej powinny być).

http://mateusz.pl/ksiazki/js-pww/js-pww_50.htm

Polecam przeczytać to.

Ja sam nie mam zamiaru pić przed 18-stą, ale nie chce tego traktować, że wtedy będę mógł się spić na trupa.

Bardzo pochwalam twoją postawę. Sama również nie piłam do 18-stki i podobnie jak ty byłam wyśmiewana. Ale nic sobie z tego nie robiłam. Wiedziałam dlaczego tak robię i zgodnie ze składanymi przyrzeczeniami nie piłam. Teraz od trzech lat mam podpisaną Krucjatę Wyzwolenia Człowieka. I dalej jestem wytykana ale powoli sie otoczenie przyzwyczaja. Ciężko było szczególnie na studiach. Znajomi przestali mnie zapraszać bo to "ta grzeczna", bo ona nawet sie nie napije... Ale nie żałuję. Jeśli tylko pomogę swoją wstrzemięźliwością komuś to będę bardzo szczęśliwa.

Kiedyś spotkałam się z opinią o niepijącej osobie. No tak, ale ty masz silna wolę, nawet w młodości nikt cię nie zmusił do wypicia alkoholu. Tak to odbiera otoczenie: początkowo śmiech, że jesteś dziwna, potem się przyzwyczają a na końcu uznają, że to odmawianie było dowodem silnej woli. Alkoholicy też tracą wszystkich przyjaciół jak przestają pić.
Alkohol jest dla ludzi dorosłych, którzy wiedzą ile mogą wypić w określonych warunkach. Nad swoim życiem trzeba mieć bowiem zawsze kontrolę a alkohol dla młodego organizmu jest trucizną i powoduje szybsze uzależnianie. Młoda nastolatka (16lat) skarżyła się w necie: wypiłam za dużo na sylwestra, jestem w ciąży. Nie wiem z kim. Skończę ze sobą, jestem głupia. Na ten fakt nałożyła się jeszcze tragedia rodzinna. Takie sytuacje też się zdarzają.
Inny nastolatek (16lat) miał dylemat: idę na sylwestra i będzie picie alkoholu. Nie chcę pić, ale będą mnie zmuszać chociaż im powiedziałem, że nie będę pić. Co mam zrobić, nie chcę stracić kolegów...Kiedy dowiedział się, że nie piję zareagował: ale masz ciężkie życie.

Dopóki nie jesteś pełnoletni to nie pij. Ale po ukończeniu 18 to z czystym sumieniem możesz napić się (oczywiście w umiarze!). Wszak Jezus w Kanie Galilejskiej przemienił wode w wino a nie w ... Coca Cole

Dziękuję wam za wszystkie rady

Lepiej jednak nie pić. Chcesz być mniej rozwinięty ze względu na jakiś alkohol?

Uważam że zachowanie trzeźwości umysłu jest bardzo ważna i powinna być zachowywana.
Alkohol służy głównie rozluźnieniu i zrelaksowaniu (jeśli ktoś pije wódkę dla smaku to ma już poważny problem). A spokój i rozluźnienie zapewnia obecność Ducha Świętego w naszym życiu. Nie miałem nigdy problemów alkoholowych ale lubilem wypić piwko wieczorem, ot tak. A i porządnie się "zrobić" na imprezie też byłem chętny.
Gdy zgłębiłem wiarę i zacząłem zyć nią na co dzień zrozumiałem ważne słowa z listu św. Pawła:
Wszystko mi wolno ale nie wszystko przynosi korzyść

Alkohol przestał mi być potrzebny do czegokolwiek. Ostatnim razem pijany byłem w sierpniu, jeszcze zanim wziąłem Biblię do ręki. Teraz po prostu tego nie potrzebuje i uważam to za szkodliwe. Moim zdaniem nie ma potrzeby podpisywać krucjat bo może nadarzyć się toast weselny tudzież inna okazja towarzyska i jedno piwo wtedy nie zaszkodzi a i grzechem też nie będzie. "A ja wam mówię - wcale nie przysięgajcie".

Określone czyny są wg mnie na tyle "złe" na ile blisko jesteśmy Boga. Im bliżej, tym bardziej uwalniamy się od doczesnych, płytkich słabostek i zaczynamy zastanawiać się nad problemami, które wcześniej w najśmielszych snach nas nie zajmowały.



Musisz się określić:
- chcesz żyć wiarą bo Ci rodzice każą, ksiądz straszy że nie da bierzmowania a w wieku 9 lat kazali Ci złożyć jakąś - wówczas - abstrakcyjną przysięgę kiedy Ty myślałaś o nowym rowerze na komunie.

- chcesz żyć wiarą bo poczujesz Boga (to nie żadna przenośnia tylko autentyczne odczucie) w swoim życiu który będzie Tobą kierował i da Ci siłę taką, że choćby cała szkoła na sali gimnastycznej jednym chórem Cię wyśmiewała Ty i tak się nie ugniesz.

Jeśli wybierzesz opcję I to prędzej czy później napijesz się dla świętego spokoju a potem będziesz robić kolejne rzeczy, "bo przecież to nie taki grzech i wszyscy tak robią". A jeśli opcję II to Nowy Testament do ręki, i od początku codziennie wieczorem czytaj.

Obawiam się że juz może być za późno na własne wybory i osądy, a na pewno nie na obiektywizm w kwestiach wiary, skoro mając 15 lat dziewczyna pisze "...gdybym się napiła, to zawiodłabym Boga...".
Rodzice chyba na 1 miejscu postawili na Boga, a później na samodzielne myślenie. Cóż, kiedyś to się może odezwać i już tylko modlitwa pozostanie.

Ja w wieku 15 lat nie piłem bo wiedziałem że to szkodzi mojemu zdrowiu. Myślę, że posłuchanie resztek własnego rozsądku jest słuszniejsze niż bojaźń i wyrzuty sumienia.

laco, dziewczyna ma 15 lat. Dojrzałość jeszcze przed nią, ale nie jest małym dzieckiem i myśli samodzielnie. A poza tym uwierz lub nie, są obok ciebie ludzie dla których Bóg jest prawdziwą, realną Osobą, najważniejszą w życiu i dla których argument "zawiodłabym Boga" jest jak najbardziej zrozumiały jako ten kluczowy.
Clumsy, a ja ci napiszę tak że ja będąc nastolatką ulegałam wpływom takim o jakich piszesz, żeby pokazać jaka to jestem dorosła że wypiję piwo czy zapalę papierosa. Teraz się tego wstydzę. Teraz widzę siebie z tamtych czasów jako niedojrzałą smarkulę robiącą wiele rzeczy na pokaz. W głebi duszy wtedy podziwiałam ludzi którzy mieli odwagę zachować się inaczej. I wiesz, kiedy poszłam na jedną z pierwszych randek z moim mężem i zapaliłam papierosa- z glupoty, żeby mu pokazać jaką to jestem niby bywalczynią knajp:) on powiedział żebym nie paliła przy nim jeśli mogę bo jemu to przeszkadza. I mi to wtedy zaimponowało. On umiał być sobą, nie miało dla niego znaczenia co ktoś sobie o nim pomyśli, mówił to co myślał.
A myślisz że wśród dorosłych jest inaczej? W Polsce jest towarzyski przymus picia! (na szczęście palenia już nie bo wśród osób na poziomie palacze prawie się już nie zdarzają). Pamiętam kiedy powiedziałam koleżance że dziękuję za piwo bo nie piję w sierpniu, jakie zrobiła oczy i jak popatrzyła na mnie jak na kosmitkę. Ale teraz kiedy, podziękowałam jej mówiąc że w poście też nie piję, już zareagowała spokojniej. Osoba na poziomie nie powinna wogóle się interesować tym dlaczego ktoś odmawia picia. Ktoś proponuje, ty mówisz "ja dziękuję, nie piję" i na tym powinno się skończyć. A to dlaczego nie pijesz jest twoją prywatną sprawą.