Moralność jest ściśle związana ze sferą emocjonalną. Psychopaci nie mają tego drugiego, a w konsekwencji nie mają zahamowań moralnych. Wydaje mi się, że bez empatii żadna moralność nie jest możliwa.

Psychopaci mają uczucia i to silne, a problem głównie z ich kontrolowaniem, tylko są to uczucia niższe, bardziej prymitywne. Są bardzo ograniczeni przez swoje popędy, kaprysy i braki w wyobraźni. Jeśli chcesz mniejszą sferę emocjonalną (szczególnie empatię), lepiej zwrócić uwagę na zaburzenia typu autyzmu wysokofunkcjonującego. Często związane z dużą inteligencją oraz wysokimi standardami etycznymi (wynikającymi bardziej z chłodnych przemyśleń niż uczuć).

W uczuciach jednak mieści się też chęć działania (poza mimowolnymi działaniami instynktownymi), więc większość zwierząt jakieś mieć musi.

To tylko przykład, chodzi mi o kogoś w rodzaju Dextera albo jak wolisz, kogoś o takich cechach osobowości:

http://pl.wikipedia.org/wiki/Osobowo%C5 ... .281985.29
Nie chcę się spierać o pojęcia medyczne, bo się na nich nie znam, a w dziedzinie psychiatrii trzeba być ekspertem, żeby się w tym połapać.

A dlaczego Dexter zabija, jeśli nie z powodów emocjonalnych? Pominąłeś też całkiem niezły poziom etyczny. Z filmów lepiej wziąć za przykład Datę ze Star Treka.

Wracając jednak do rzeczywistości, uważam, że przykład psychopaty jest po prostu nietrafny, gdyż za jego działania odpowiada np. słaba zdolność kontroli impulsów.
Moim zdaniem, te czynniki dyskwalifikują psychopatów jako przykład w tym wątku.

Może być Data albo Skynet. Sztuczna inteligencja, która pewnie jeszcze w tym wieku stanie się inteligentniejsza od człowieka, to całkiem niezły przykład. Mogła by zniszczyć rodzaj ludzki bez mrugnięcia okiem, a zło które ludzie sobie nawzajem wyrządzają byłoby jej zupełnie obojętne. Ludzka moralność byłaby dla niej niezrozumiała.

Innym niezłym przykładem mogą być poglądy współczesnych panteistów. Bóg = Wszechświat. Kosmiczna katastrofa może łatwo zniszczyć życie na Ziemi, nic jednak we Wszechświecie się z tego powodu nie zmieni, będzie istniał tak jak istnieje. Dla ludzi to by było ostateczne zło. Przyroda jest brutalna i krwawa, istoty żywe muszą żywić się sobą nawzajem, rywalizować i zabijać. Śmierć, cierpienie, nieszczęście to nie są dla ewolucji rzeczy złe, może nawet przeciwnie, pożyteczne.

Nie wiem czy ta dyskusja ma sens. Jestem na takim etapie, że trudno już mi sobie w ogóle wyobrazić, że Bóg mógłby istnieć.

Tylko, że wymiaru duchowego można doświadczyć. A dla mnie wymiar duchowy nie należy do wszechświata. Z tego wynika, że duchowość jest czymś głębszym niż wszechświat i wszechświat pochodzi ze sfery duchowej (sfera duchowa kreuje wszechświat). To są jednak wnioski, płynące z osobistego doświadczenia duchowego. Bardziej byłbym gotów zgodzić się, że Bóg przejawia swoją obecność, poprzez kreowanie wszechświata oraz wszystkich rzeczy widzialnych i niewidzialnych...i jest w nich wszystkich obecny...czyli (imho chrześcijański) pananteizm. (dodanie jednego "an" do wyrazu, a ile zmienia ).

Niestety nie obiektywnie tylko we własnej głowie.

Dla mnie należy i mieści się w ludzkim mózgu.

No niestety nic nie wynika.

Skynet chciał przetrwać. To był widocznie dla niego priorytet. Ale musiało to zostać zaprogramowane, bo nie wiem, jak z czystej logiki miałoby wypływać. Niemniej to ogromne ograniczenie, które Boga nie dotyczy.

Jest wszedzie obecny, bo jest wszechmocny.

Zaawansowana sztuczna inteligencja powinna bez problemu potrafić sama siebie przeprogramować.